The White Hood - หนูน้อยหมวกขาว

"ปลอดภัยใช่มั๊ย? หนูน้อย…" เสียงของชายหนุ่มมากมายหลายคน ซึ่งพยายามพังบ้านไม้หลังใหญ่ ประตูไม้เก่าๆ หนาเป็นนิ้ว ถูกทุบเสียเนื้อไม้แตกกระจัดกระจายไปทั่วอาณาบริเวณทั่วบ้าน

เพื่อหาทางช่วยเหลือเด็กน้อยจากภัยของคนเถื่อน พวกเขากำลังพยายามค้นหาร่างของเด็กน้อยหมวกขาว เพื่อพาเธอกลับมาบ้านกับคุณยายแคทเธอรีนอย่างปลอดภัย

ชาวบ้านในเมืองต่างได้ข่าวว่า หนูน้อยหมวกขาว ซึ่งเป็นหลานของคุณยายแคทเธอรีน เธอเป็นคุณยายประจำหมู่บ้านที่น่านับถือ เป็นหมอรักษาคนไข้ประจำหมู่บ้านที่เก่งมาก 

พวกเขาเกรงว่า หนูน้อยหมวกขาวอาจจะได้รับอันตราย จากนายพราน พวกคนเถื่อนมักเลี้ยงหมาป่าเป็นสัตว์เลี้ยง นิสัยดุดัน ป่าเถื่อน โหดร้าย กักขระมาก พวกชาวบ้านต่างพาคิดกันไปต่างๆ นาๆ ว่า พวกคนเถื่อน อาจจะเข้ามาลักพาหนูน้อยหมวกขาว และอาจจะทำอันตรายเธอ 

คุณยายแคทเธอรีน ขอร้องให้พวกชาวบ้านทุกๆ คนรวมตัวกัน เพื่อไปช่วยหลานสาวของคุณยายแคทเธอรีน แล้วพาเธอออกมาจากภัยอันตราย

เหตุที่พวกเขารู้ ก็เพราะ… คุณยายแคทเธอรีนเดินทางมาหาหนูน้อยหมวกขาวในเมือง เพื่อนำขนมปังอบข้าวโอ๊คมาให้เธอ แต่ว่าเด็กน้อยไม่ได้อยู่บ้าน สิ่งหนึ่งที่ทำให้คุณยายแคทเธอรีนพอจะเดาได้ว่า หลานสาวของเธอจะหายไปไหน 

ภายในบ้านของหนูน้อยหมวกขาว อาศัยอยู่กับแม่ พบแต่เศษใบไม้และขนของสัตว์ป่า กลิ่นแรง มันเป็นเรื่องที่ผิดปกติ ที่ตะกร้ากับเสื้อคลุมสีขาวของเด็กน้อย… หายไปด้วย…

******

พวกชาวบ้านหลายคนรีบรุดหน้า ค้นหาหนูน้อยหมวกขาวกันอย่างเร่งรีบ 

"เอลีส… หลานอยู่ที่ไหน? เอ...ลีส…" คุณยายแคทเธอรีนตะโกนเรียกหลานสาวของตัวเองทั่วบ้าน แต่กลับไร้เสียงตอบกลับมา ทำให้พวกชาวบ้านหลายคน เริ่มหมดกำลังใจ ที่จะค้นหาต่อ เริ่มจะไม่มั่นใจแล้วว่า จะมาช่วยเธอทันรึเปล่า…

เสียงพังประตูชั้นบน กำลังดังอย่างต่อเนื่อง ทำให้ชาวบ้านต้องรีบพากันไปขึ้นชั้นบน เพื่อช่วยกันพังประตูที่ยังปิดล็อคแน่น… ภายในไม่มีเสียงอะไรเลย ยิ่งทำให้หัวจิตหัวใจคุณยายร้อนรนเป็นห่วงหลานสาว ไม่รู้ว่าจะเป็นตายร้ายดียังไง ไม่น่าเลย… หลานสาวของเธอช่างบริสุทธิ์ใสซื่อ แถมเชื่อคนง่ายอีกด้วย ไม่น่าถูกพวกคนป่าเถื่อนหลอกจนถึงขั้นเป็นอันตรายกับตัวเองขนาดนี้

"เอลีส… ตอบยายหน่อย หลานอยู่ข้างในรึเปล่า?" คุณยายแคทเธอรีนยังคงเรียกหลานสาวของตัวเองต่อไป แม้ว่าจะมีพวกชาวบ้านหลายคน ต่างพยายามงัดประตู และเปิดมันออกให้ได้

"ออกแรงผลักพร้อมๆ กันนะ พวกเรา.. หนึ่ง...สอง… สาม!!!" โทมัส เป็นเด็กหนุ่มที่ค่อนข้างสนิทกับหลานสาวคุณยายแคทเธอรีน เขาร้อนรนมาก เห็นห่วงเด็กสาวแทบจะทนร้อนใจต่อไปไม่ไหว เขาคงต้องโทษตัวเองหนักหนาสาหัสแน่ๆ หากพบว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เขาจะไม่ยอมให้อภัยตัวเองแน่ๆ ที่ปล่อยให้เด็กน้อยมีอันตรายวันนี้

ประตูห้องนอนคุณยายแคทเธอรีนเปิดออก ปรากฏแสงสว่างภายในห้องสาดแสงออกมาจนถึงประตูหน้าที่พังทลาย ไร้ร่างของหลานสาว หลงเหลือแต่หมาป่าที่นอนอยู่บนเตียงอย่างสบายๆ พร้อมๆ กับคราบเลือดในปากของมัน

"โอ้ว… ไม่นะ เอลีส !!! หลานยาย…!!!" คุณยายแคทเธอรีนแทบจะล้มทั้งยืน เมื่อพบภาพที่เห็นตรงหน้า ทำให้พวกชาวบ้านโกรธแค้นหมาป่าตัวนี้ มันอาจจะกินหนูน้อยหมวกขาวไปแล้ว ซึ่งเหลือเหลือแต่ ผ้าคลุมสีขาว กับเสื้อผ้าที่กองอยู่กับพื้นทั้งหมด

"ฆ่ามัน!!!" เสียงของโทมัสดังขึ้นเป็นคนแรก พร้อมๆ กับเหวี่ยงขวานในมือเพื่อปลิดชีพหมาป่าบนเตียงนี่เสีย ตามด้วยชาวบ้านอีกมากมายหลายคนที่รุมฆ่าหมาป่าอย่างรวดเร็ว มันอาจจะเป็นภาพที่โหดร้าย เมื่อผู้คนมากมายรุมฆ่าหมาป่าอย่างเลือดเย็น แต่ไม่เท่าหนูน้อยหมวกขาว อาจจะถูกหมาป่ากลืนกินทั้งตัว จนหมดลมหายใจ….

******

อีกมุมหนึ่งของสวนหลังบ้าน ภายในดงมะเขือเทศแดงสด ลูกสุกปลั่งสีแดงฉาน น้ำฉ่ำ เนื้อแดง ลูกเต่งตึงอวบใหญ่ เต็มสวน และต้นก็สูงใหญ่จนปกคลุมแทบจะไม่เห็นพื้นดิน ไม่มีใครเดินเข้ามาในสวนนี้ และ มีต้นไม้ขยับไหวๆ อยู่จุดเดียว จนไม่มีใครสังเกต เพราะมันติดกับเขตป่า นอกตัวบ้านของคุณยายแคทเธอรีน…

เสียงของกล้ามเนื้อขยับเนิบนาบ ยังคงขับเคลื่อนด้วยแรงดันอัดแน่นทุกๆ อณูกล้ามเนื้ออวบอัด เสียงคับช่องแคบร่องเล็ก แทงลึกเสียงกล้ามเนื้อเล็กคับต้องหนีบรัดดูดกลืน ความใหญ่ยาวท่อนแข็งเนื้อแน่นรัศมีกว่าห้านิ้ว กำลังสอดใส่แทงร่องแคบของเอลีสอย่างเมามัน ช่างเสียวสันหลังวาบ อีกทั้งยิ่งลึกยิ่งรัด ดูดส่วนปลายหัวบากแทบไม่คลาย

เด็กสาวเสียวน้ำลายไหลอาบคาง ดวงตาเหม่อเพ้อครวญคราง หมดแรงต่อต้านต่อความต้องการของคนเถื่อน อัดความเป็นชายแทงเข้าร่องเล็กแทบฉีกขาด แต่สักพักหลังจากนั้น กลับเข้ากันได้ ยิ่งอัดแน่นก็ยิ่งลึกคับจุกใน เพลิดเพลินจนเกินจะทนต่อต้าน กับอารมณ์อัดแน่นมากมายกระหน่ำแทงท่อนเนื้อแข็งอวบอัดทั้งท่อน มุดเข้าร่างเล็กไม่ขาดสาย

เด็กสาวเจ็บปวดมากมายจนลืมส่งเสียงร้อง ได้แต่ครวญครางเพราะสุขสันต์เสียวสะท้านไปทั่วร่างจนขนลุกโชติช่วงไปทั้งตัว หมดแรงจะขยับแขนขาจนปล่อยให้ทิ้งลงมาราวกับกล้ามเนื้อไร้กระดูก เรือนหน้าเพ้อเป็นสุขราวกับกลืนกินเห็ดใหญ่อวบอัด ยิ่งน้ำขุ่นแตกทะลักคับช่องปาก 

จากนั้นเห็ดโคนดำก้อนใหญ่ ยาวพิเศษ จึงเสียบแทงเข้ากล้ามเนื้อระหว่างขาให้ถ่างกว้าง แม้เด็กสาวจะกรีดร้องเสียงดังแค่ไหนก็ตาม ต้องถูกเห็ดโคนอีกอันจากคนเถื่อน ซึ่งมาถึงสองคน สอดมันเข้าปากเพื่อปิดเสียงนั้นเสียง

เด็กน้อยกลายเป็นไส้แซนวิชอยู่ตรงกลาง กำลังถูกคนเถื่อนสวาปามกลืนกินเด็กน้อย ทั้งปากเล็กๆ และลิ้นนิ่มๆ กับร่องแคบเล็กๆ ยิ่งรัดยิ่งดูดลึก คนเถื่อนทั้งสอง ขยับสะโพกซอยถี่ กระแทกกล้ามเนื้อท่อนแข็งเสียบสุดโคนให้มิดลำ พร้อมๆ กับยิงน้ำขุ่นเหนียวข้นแตกทะลัก มากมายอัดแน่นภายในช่องท้อง และอีกคนเข้าปากของเอลีสพวยพุ่งจนทะลักออกโพรงจมูก ล้นริมฝีปากเล็กๆ ออกมา 

เด็กสาวแทบสำลักหายใจไม่ออก หมดแรงต่อต้านต่อความต้องการของคนเถื่อนกลัดมันทั้งสอง และพวกมันกำลังจะอุ้มเธอตามกลับไปที่บ้านของพวกเขาเช่นกัน…

"นังหนูนี่มันน่ากินบ่อยๆ เอากลับไปกินที่หมู่บ้านเราดีกว่า พวกพ้องเราจะได้กินมันได้ครบทุกคน…" เสียงของคนเถื่อน รูปลักษณ์สูงใหญ่ มือใหญ่ ปากหนา ตัวขาวบอกด้วยความหิวกระหาย แม้เขาจะอิ่มไปสองคราแล้ว ก็อยากจะฟัดเด็กน้อยให้อิ่มอีกครั้งต่อไป

"เราเอานังเด็กนี่ ไปเสียบกันในบ้านให้หน่ำใจก่อนสิ แล้วค่อยแบ่งกับคนในหมู่บ้านทีหลังก็ได้นะ แกเห็นด้วยมั๊ยล่ะ" คนเถื่อนอีกคนออกความเห็น เขาตัวคล้ำสูงใหญ่ ร่างกะทัดรัด รูปร่างดี หน้าตาดี ทำให้หนูน้อยหมวกขาวหลงเชื่อเขาง่าย เพราะหน้าตาดีนี่แหละ 

เขาเป็นคนเถื่อนที่มีความต้องการมากกว่าคนปกติ แม้จะนอนกับหญิงสาวบริการด้านนี้โดยเฉพาะ ก็ไม่เคยพอต่อความต้องการของเขา จนกระทั่งเขาได้มาพบกับเด็กน้อยในชุดคลุมสีขาว เขาคิดเอาไว้แล้วว่าจะต้องพาเธอมาเสียบให้ฟินจนได้

เด็กน้อยสติเลอะเลือน ทั้งเหนื่อย ทั้งเพลีย แถมอิ่มปากอิ่มท้อง จุกแน่นคับพุงไปหมด แม้ว่าคนเถื่อนทั้งสองจะอัดฉีดน้ำขุ่นขาวเหนียวข้นร้อน แตกในกายเด็กน้อยก็ตาม พวกเขายังคงกระชากลากเอื้อย ซอยเบาๆ ในร่องแคบของเอลีส และในปากของเธอยังไม่ได้คายมันออกมา พวกเขายังคงซอยเบาๆ จนกระทั่งเห็ดโคนอวบอัดยาวใหญ่ กลับมาแข็งตัวเต็มที่

เห็ดโคนทั้งสองอัน ยังคงเคลื่อนไหวในปากและร่องเล็กจนลื่นไหลต่อเนื่อง จนเธอไม่อาจส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือกับชาวบ้าน พวกเขาอยู่ภายในบ้านกันหมด ชาวบ้านหลายคนไม่ได้ยินเสียงเธอ ไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำ ว่าเธอถูกลักพาออกมา ซ่อนอยู่ในสวนมะเขือเทศที่สูงมาก จนรกไปหมด 

"ช่วย… หนู… ด้วย…" น้ำตาใสๆ เริ่มไหลอาบแก้ม เด็กน้อย อยากร้องขอความช่วยเหลือ แต่เธอพูดไม่ได้ เพราะกำลังสำลักเห็ดโคนดำกล้ามใหญ่ในปาก กำลังซอยถี่ๆ อัดหัวบากแทบชนลิ้นไก่ กระเฉาะน้ำขุ่นในคอสำรอกออกมา เด็กน้อยกำลังหมดสติ..

แต่... เห็ดโคนสองแท่ง ยังคงเริงร่ากับปากของเด็กน้อย และร่องแคบใต้ระหว่างขาเล็กๆ กำลังถ่างกว้างมาก อยู่ในมือหนาใหญ่ของคนเถื่อนอย่างต่อเนื่อง...

******