บทที่ 85 : ฮูหยินท่านเจ้าอาวาสทักมาว่าข้าอาจมีเคราะห์

บทที่ 85 : ฮูหยินท่านเจ้าอาวาสทักมาว่าข้าอาจมีเคราะห์

“ข้าจะหลอกเจ้าให้ได้อะไร เยว่เอ๋อร์” ฉีชุนอี้ลูบศีรษะน้องสาวอย่างแผ่วเบา “เยว่เอ๋อร์วันข้างหน้าท่านแม่ต้องเข้าใจเจ้าอย่างแน่นอน เจ้าให้เวลาท่านแม่หน่อย”

ฉีเฟินเยว่พยักหน้าเอ่ยเบา ๆ ว่า “ข้าเข้าใจแล้ว”

“หยุดร้องไห้แล้วกลับไปนอนพักที่เรือนเถอะ อาจูไปไหนแล้วล่ะ ปล่อยเจ้าวิ่งไปมาคนเดียวอยู่ได้”

“อาจูอยู่ที่เรือนข้าให้นางเก็บของขวัญอยู่ ข้าไม่ร้องแล้ว ข้าขอบคุณพี่ชายมาก” ฉีเฟินเยว่ยังเด็ก นางโกรธง่ายหายเร็ว

“ไปเถอะ”

เขามองตามหลังน้องสาวไป ได้สหายดีย่อมส่งผลดีต่อชีวิตภายภาคหน้าของฉีเฟินเยว่เอง แม้ว่าฐานะของเด็กสาวเหล่านั้นไม่ได้สูงส่งอันใด แต่กล้าต่อกรกับผู้คนได้ตั้งแต่เด็ก ย่อมมีจิตใจที่แข็งแกร่งกว่าผู้อื่นในวัยเดียวกัน

เพราะความอคติของหลัวเพ่ยอัน สองพ่อลูกตระกูลฉีจึงไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องที่หลินลู่ฉีได้ทำลงไปก่อนหน้า เกรงว่านางจะยิ่งมองเด็กสาวเหล่านั้นในแง่ร้ายกว่าเดิม หาว่าพวกนางมีเล่ห์เหลี่ยมเกินอายุ อาจห้ามฉีเฟินเยว่คบหากับพวกนางก็เป็นได้

แต่ว่ายิ่งห้ามก็เห