LOGINShare
ไปไหว้พระ
Last Updated:
2025-05-19 23:13:20
Latest chapter
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ จัดการสตรีเจ้าเล่ห์2
หลานซิ่วเอ๋อร์ทั้งโกรธเกลียด ทั้งรัญจวนกับสิ่งที่เขามอบให่ นางส่งเสียงครางแสนหวานออกมายามที่เขาขยับเขยื้อนหนักหน่วง แขนเรียวกอดเขาแน่น ปากจิ้มลิ้มเม้มเอาไว้ไม่ส่งเสียง จูเหวินหยุดการกระทำเพื่อให้นางทรมานและร้องขอเขา"ท่านหยุดทำไม ข้าๆ""เจ้าบอกว่ารังเกียจข้าเช่นนั้นข้าไม่ทำต่อแล้ว ไหนๆเจ้าก็ไม่บริสุทธิ์แล้วพวกเราหยุดแค่นี้เถอะ""จ้าวเหวินคนใจร้าย เจ้าต้องการกลั่นแกล้งข้า อ๊า จะ จ้าวเหวิน""ข้าแซ่จู เรียกใหม่ ถ้าอยากให้ข้าช่วยเจ้าก็ขอร้องข้าสิหลานซิ่มเอ๋อร์"หลานซิ่วเอ๋อร์ร้องไห้อย่างน่าสงสาร เขาทำราวกับนางคือหญิงในหอนางโลมจริงๆ นางทรมานเมื่อเขายังคงแช่เอาไว้ไม่ยอมขยับ จูเหวินรอคอยให้นางเอื้อนเอ่ย ในที่สุดคนใต้ร่างก็ทนไม่ไหวเรียกหาอย่างที่เขาต้องการ"คุณชายจู ได้โปรดท่านช่วยข้าด้วย""อยากให้ข้าทำอะไรไหนบอกสิแม่นางหลาน""ช่วยทำให้ข้าสุขสมด้วย ได้โปรดเถอะข้าทรมานนัก อ๊า คุณชายจู อื้อ จูเหวิน ท่านเร่งอีกข้า ""เรียกชื่อข้าอีกเด็กดีแล้วข้าจะส่งเจ้าไปวิมานชั้นฟ้าเร็วเข้าเรียกชื่อข้า""อ๊า จูเหวินข้าจะถึงแล้วได้โปรด ข้าต้องการท่าน""อ่าห์ เจ้าช่างเย้ายวน ข้าโชคดีจ
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ จัดการสตรีเจ้าเล่ห์1
หลานซิ่วเอ๋อร์ชำระร่างกายเรียบร้อยก็เตรียมเข้านอน พรุ่งนี้ยังมีเรื่องสนุกๆรอนางอยู่ หลานซิ่วเอ๋อร์กำลังจะเคลิ้มหลับอยู่ๆนางก็ลืมตา มีดสั้นใต้หมอนถูกล้วงออกมาก่อนจะเหวี่ยงข้อมือไปด้านหน้า มือหน้าคว้าข้อมือนางเอาไว้จากนั้นก็บิดจนมีดหลุดมือ เขารวบมือนางด้วยมือเพียงข้างเดียว แม้ว่าแสงตะเกียงจะถูกหรี่แต่ก็พอมองเห็นลางๆ หลานซิ่วเอ๋อร์เค้นชื่อเขาออกมาทำละคำ"คุณชายรองจ้าว ท่านมาห้องข้าทำไมต้องการอะไร""คุณหนูรอง ข้าแซ่จูเจ้าตกข่าวรึ หรือว่าวันๆมันแต่ไล่ตามรัชทายาท ทำตัวน่ารังเกียจวางแผนไล่จับสามีชาวบ้านกัน""ข้าไม่สนเจ้าจะแซ่อะไร คุณชายรองปล่อยข้านะ""ปล่อยหรือ หลานซิ่วเอ๋อร์อยากเป็นสตรีขององค์รัชทายาทถ้าเกิดทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่เจ้าคิดล่ะ""หมายความว่าอย่างไร จ้าวเหวินข้าเป็นสตรีของพระองค์เจ้ากล้าแตะต้องข้าหรือ บุรุษเช่นพวกเจ้าเหตุใดรน่ารังเกียจยิ่งนักนะ บอกให้ปล่อยข้า"หลานซิ่วเอ๋อร์ปล่อยลมปราณเพื่อจัดการกับเขา ใครจะรู้เขากลับไม่สะทกสะท้าน จ้าวเหวินมีกำลังภายในแข็งแกร่งเพียงนี้เชียวหรือ เช่นนั้นที่ว่ากันว่าเขาทำร้ายจ้าวเฉิงจนเกือบพิการก็ไม่ใช่เรื่องโกหกงั้นสิ จ
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ เรื่องบางอย่างสงสัยในใจก็พอ
ทุกคนแยกย้านกันเข้าพักแรม เซียวอี้เซียนไปหาท่านย่าและท่านแม่ของนาง เซียวอี้เซียนกำลังแช่เท้าให้ท่านย่าของนางเอ่ยพูดคุยกันทั่วไป นางรู้ดีว่าในบรรดาคนของนางและคนของฉีฮู่ยหมิ่นอาจมีคนของอีกฝ่ายปะปนมาจึงพูดคุยเพียงเรื่องราวทั่วไป"ท่านย่าเจ้าคะ ท่านอ๋องกว้านซื้อเมล็ดพันธุ์มามากมายยิ่งนัก รอกลับไปแล้วข้าจะดูว่าดินที่รัชทายาทนำกลับมาเหมาะกับพืชชนิดใด""เซี่ยนเซี่ยนของย่า ดินก็ส่วนหนึ่งสภาพอากาศก็ส่วนหนึ่ง เรื่องนี้หลานอย่าลืมใสใจเสียด้วยเล่า""เจ้าค่ะ หนังสือที่ท่านย่าเขียนล้วนแต่มีประโยชน์ หลานอ่านจบแล้ว ทบทวนหลายรอบมากจึงเข้าใจศาสตร์การเกษตรที่ท่านเขียนเอาไว้ ท่านย่าของหลานสมกับเป็นอัจฉริยะจริงๆ"ไป๋จินหวนที่เพิ่งจะเสร็จจากการชำระกายเดินเข้ามาก็ยิ้มพร้อมกับเอ่ยกระเซ้าบุตรสาว"ไอ้โย่ว เซี่ยนเซี่ยนของเราเดี๋ยวนี้ประจบท่านย่าเป็นด้วยหรือ ออดอ้อนเก่งปานนี้สมบัติสกุลเซียวจะไปไหนได้อีกเล่า ล้วนแต่เป็นของเจ้าทั้งนั้น"เซียวอี้เซียนนำถังไม้ออกก่อนจะเอาเท้าของหญิงชราวางที่หน้าตักค่อยๆซับๆด้วยผ้าจนแห้งจากนั้นจึงสวมถุงเท้าให้นาง ก่อนจะหันไปทางมารดาแล้วตอบกลับ"ท่านแม่เจ้าคะ สมบ
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ไปไหว้พระ
รถม้าที่ไม่มีสัญลักษณ์ของจวนใดค่อยๆเคลื่อนเข้ามาจนกระทั่งมาถึง เซียวอี้เซียนพยักหน้าให้กับสาวใช้คนใหม่สองคนที่หยางเทียนหลงมอบให้นางก่อนจะเอ่ย"ซูจิน ซูหว่านพวกเจ้าไปดูหน่อย""เพคะพระชายา/เพคะพระชายา"ทั้งสองไปที่รถม้าพูดคุยกับคนในรถพักหนึ่งก็เดินกลับมา ก่อนจะรายงาน"คุณหนูที่อยู่ในรถม้ากล่าวว่ามารดาป่วยหนัก นางอยากอาศัยขบวนของเราไปด้วยได้หรือไม่เพคะ นางจะไปขอยันต์ศักดิ์สิทธิ์ให้กับมารดาของนาง""ตรวจสอบดีแล้วหรือ ไม่ใช่คนร้ายนะ""เพคะ รถม้านางเช่ามาต้องรีบคืนภายในสามวัน""งั้นไปกันเถอะ ท่านอ๋องหม่อมฉันไปแล้วทรงเสวยอาหารตรงเวลานะเพคะ อย่าทำงานจนลืมเสวยอาหารอีก""วางใจเถอะคนดี อะไรที่เจ้าสั่งพี่ย่อมทำตาม เดินทางระวังด้วย เซี่ยนเซี่ยนพี่จะรอเจ้ากลับมานะ""เพคะ หม่อมฉันจะขอพรเผื่อพระองค์""งั้นหรือ คนดีเจ้าขอให้ตำหนักหย่งฉือของเรามีเจ้าตัวน้อยออกมาวิ่งเล่นเยอะๆก็พอ พี่อยากเป็นพ่อคนเต็มทีแล้ว"เซียวอี้เซียนหน้าแดงก่อนจะขึ้นรถม้า ซูจินกับซูหว่านคำนับเขา จากนั้นซูจินก็นั่งบนรถม้าด้านหน้าพร้อมคนขับ ส่วนซูหว่านนั่งด้านในกับเซียวอี้เซียนและเสี่ยวฮวา ฉีฮุ่ยหมิ่นออกหน้าไปก่อน
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ เตรียมออกเดินทาง
ปลายยามเซินทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว การเดินทางไปวัดครั้งนี้ครอบครัวสกุลเซียวมีไท่ฮูหยินกับฮูหยินใหญ่ไปด้วยกัน เมื่อขบวนพร้อมก็รอเพียงเวลาออกเดินทาง หยางเทียนหลงจัดองครักษ์เงาให้คุ้มครองเซียวอี้เซียนกับท่านย่าและมารดาของนางสองร้อยคน ฉีฮุ่ยหมิ่นมีคนของรัชทายาทคุ้มครองกว่าสามร้อยคน โดยไม่เปิดเผยร่องรอย ใช้เป็นกำลังเสริมหากเกิดเหตุไม่คาดฝัน เมื่อถึงเวลาออกเดินทางรถม้าก็เตรียมพร้อม ท่านย่าของเซียวอี้เซียนนั่งรถม้าคันเดียวกับท่านย่าของพระชายารัชทายาท หญิงชรานำหน้าไปก่อนแล้วเพื่อไม่ให้รับรู้สิ่งที่กำลังจะเกิด หยางเฟยหยางเดินมาที่ขบวนพร้อมกับหลานซิ่วเอ๋อร์ที่เกาะแขนเขามาตลอดทาง เมื่อมาถึงนางก็ทำความเคารพฉีฮุ่ยหมิ่น"คารวะพี่สาว.. ไท่จื่อทรงมีพระประสงค์ให้น้องตามไปด้วยครั้งนี้ จะได้คอยช่วยเหลือกัน หวังว่าจะไม่ทำให้พี่สาวต้องอารมณ์ขุ่นมัวนะเพคะ""พี่สาวอะไรกัน พระชายาของข้าเป็นบุตรีคนเดียวนายท่านก็ไม่ใช่พวกบุรุษมักมากอย่างพวกที่ยืนอยู่แถวนี้ จะไปมีลูกนอกสมรสที่ไหน ก็แค่ลูกเมียน้อยเสนอหน้าเหลือเกิน หึ"ซู่ซู่ไม่พอใจรัชทายาทมากกว่าเดิม ทำเกินไปจริง จะให้นางไปก็ไปสิ สนมในวังไป
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ เปิดก่อนได้เปรียบ2
ขอทานน้อยส่งสายตาไปหาเซียวอี้เซียนที่ยืนมีผ้าคลุมหน้าไปเผยแก่สายตาคนนอกอยู่ มีรอยแดงจางๆที่ดูแล้วหวังกุ้ยเฟยคงลงมือหนักไม่น้อย ช่างเป็นสตรีร้ายกาจเสียจริง(ที่จริงนางให้จินฝานช่วยตบเพราะหยางเทียนหลงไม่กล้าลงมือกับเมียรักและจินฝานก็ยังคุกเข่าที่หน้าเรือนเพราะบังอาจตบพระชายา)เมื่อเซียวอี้เซียนพยักหน้าขอทานจึงเอ่ยต่อ"ข้าได้ยินมาอีกว่ามีโรคระบาด สกุลจ้าวแทนที่จะเฝ้าระวังแต่ไม่รู้ว่าเฝ้าอย่างไรมีคนที่ติดเชื้อหายไป ห่างเมืองหลวงไปแปดสิบลี้เริ่มมีคนป่วยแล้วขอรับ ท่านลุงข้าเป็นขอทานไม่มีบ้านไม่มีอาหาร หากมีใครเอาโรคระบาดมาติดคงรอความตายอย่างเดียวแล้วขอรับ ข้าไม่มีเงินซื้อยา"จูเหวินแสร้งนั่งลงไปลูบศีรษะขอทานน้อยทั้งหลายก่อนจะเอ่ยถาม"เจ้าหนูฮ่องเต้มากบารมีราษฎรย่อมต้องร่มเย็น อย่ากังวลเลย""แต่ว่า สกุลจ้าวกับๆองค์ชายใหญ่อะไรนั่น ข้าได้ยินว่าเขากว้านซื้อสมุนไพรทุกร้านจนตอนนี้สมุนไพรขาดแคลนแล้วขอรับ""แต่ว่ายังเหลือร้านตรอกอี้เหยาแม้ว่าร้านไม่ใหญ่แต่เถ้าแก่มีคุณธรรมขอรับ"ชาวบ้านกำลังถกเถียงกันอยู่ก็ได้ยินเสียงของหนิงอ๋องหลงดังมาจากในตำหนัก"น้องหญิงเงินที่ได้รับมากับข้าวของเหล่านี้
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ เปิดก่อนได้เปรียบ
ปลายยามเหมาเสียงเอะอะดังมาจากด้านนอกของตำหนักหย่งฉือ เซียวอี้เซียนลืมตาก่อนจะขยับ หยางเทียนหลงรั้งร่างบางให้นอนหนุนแขนเขาต่อก่อนจะเอ่ยงึมงำ"นอนเถอะพวกเขาส่งของขวัญมาขอขมาเจ้าน่ะน้องหญิง""ของขวัญอันใดกันเพคะ เมื่อวานมิใช่ว่าเก็บเงินพวกเขามาหนึ่งล้านสี่แสนตำลึงแล้วหรอกหรือเพคะ""บางครอบครัวไม่มีเงินจ่ายน่ะเลยเอาของมาชดใช้""อ๊า..พี่เทียนหลงงั้นพวกเราตื่นเถอะเพคะ"หยางเทียนหลงมองร่างบางที่กุลีกุจอลุกจากที่นอนขึ้นมานั่งแล้วพยายามรั้งเขาขึ้นมา สายตาซุกซนบ่งบอกว่านางมีเรื่องอะไรสนุกๆอีกแล้ว"วันนี้สายๆต้องออกเดินทาง จะซุกซนอันใดอีกคนดี""ก็ทรงตรัสว่าพวกเขาเอาสิ่งของมาชดใช้มิใช่หรือเพคะ หม่อมฉันมีความรู้เรื่องวัตถุโบราณฉะนั้นต้องรีบไปตรวจ หากใครกล้าเอาของปลอมมาปะปนละก็หม่อมฉันจะตกใจเพิ่ม ให้พวกเขาปลอบขวัญจนหมดตัวเลยเชียวเพคะ"หยางเทียนหลงหัวเราะออกมาเสียงดัง เมียนี่นางช่าง...จุ๊ๆๆบนแผ่นดินกว้างใหญ่คงไม่มีใครเหมาะสมกับเขาอีกแล้วหากไม่ใช่ดรุณีน้อยตรงหน้าเขาคนนี้"ฮ่าๆๆ เรียกคนมายกน้ำล้างหน้าบ้วนปากก่อน ดูเจ้าสิดีใจราวกับกระต่ายหลุดจากคอก""ก็หม่อมฉันดีใจนี่เพคะ"ใช้เวลาไม่นานทั้งคู
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ส่งไปสำนักชี
ปัง!!!!หยางเทียนตี้ตบโต๊ะอย่างแรง เขาชอบพอกับหลินลุ่เหลียนมานาน นางเป็นบุตรสาวราชครูอาจารย์ของเขาและฮ่องเต้ ยามนั้นนางควรได้เป็นฮองเฮา แต่เพราะฮ่องเต้รู้ดีว่าเขานั้นมีใจรักใคร่กับนางจึงได้แต่งกับฮั่วหย่งซินมารดาของรัชทายาทแทน พวกสตรีน่าตายกล้าเอ่ยวิจารณ์เช่นนี้ดูหมิ่นเกียรติฮ่องเต้ ยังกล้าใส่ร้ายว่าหลงเอ๋อร์เป็นลูกของฝ่าบาทอีก ดูหมิ่นราชวงศ์เอาไว้ไม่ได้"จินฮวน เตรียมรถม้าข้าจะเข้าวัง""ท่านอ๋อง ค่ำแล้วนะเพคะ""ไม่เป็นไร กล้าพูดจาให้คนคิดไปไกลว่าเจ้าคบชู้กับฝ่าบาท แม้ไม่เอ่ยออกมาแต่ความหมายก็ไปทางเดียวกัน เท่ากับว่าข้าถูกเจ้าสวมหมวกเขียว สนมเหล่านี้มีแต่ทำให้ราชวงศ์มัวหมอง ข้าจะไปจัดการให้สิ้นซากเพื่อรักษาพระเกียรติฝ่าบาท"หยางเทียนตี้ออกไปแล้ว หลินลู่เหลียนหันมาทางลูกสะใภ้ก่อนจะถามเรื่องราวที่แท้จริงทั้งหมด"บอกแม่มาเถอะที่เจ้ากล่าวนั้นจริงหรือไม่ เรื่องใหญ่นะเซียนเซี่ยน""เสด็จแม่ เรื่องนี้ฝ่าบาทรับรู้แล้วเพคะ""ลูกรู้ได้อย่างไรกันว่าพระองค์รับรู้ องครักษ์เงาแม้จะคุ้มครองเจ้า แต่วาจาเช่นนี้พวกเขาจะกล้าทูลหรือ""ฝ่าบาททรงได้ยินด้วยพระองค์เองเพคะ""อะไรนะ เจ้ารู้ได้อย่างไรกันน้องหญิงว
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ จัดการคนปากยาว
รถม้าเคลื่อนเข้ามายังตำหนักหย่งฉือ เซียวอี้เซียนลงจากรถม้าก่อนจะยืนรอแม่สามี หลินลู่เหลียนลงมาจากรถม้าเดินจูงมือกับลูกสะใภ้เข้าเรือน พ่อบ้านมารายงานว่าท่านอ๋องเสด็จไปพบสหาย น่าจะสวนกันกับรถม้าของพระชายา หลินลู่ก็พยักหน้าให้ก่อนให้เซียวอี้เซียนไปอาบน้ำก่อนร่างบางเดินเข้ามาที่ห้องอาบน้ำ เสี่ยวฮวาผสมดอกไม้กับน้ำมันหอมระเหยให้นายสาวก่อนจะออกไปเฝ้าหน้าเรือน เซียวอี้เซียนคลึงขมับเบาๆก่อนจะนั่งแช่น้ำอุ่น หลับตาผ่อนคลาย นางมาอยู่ที่นี่ได้พักหนึ่งแล้ว แต่ละวันต้องห้ำหั่นกับขุนนางกังฉินที่จ้องจะอยากได้สมบัติของตระกูลนางแม้จวนเซียวจะเล็กแต่หลังจากที่เซียวอี้เซียนมาที่นี่นางมีความรู้เกี่ยวกับวัตถุโบราณไม่น้อย เดิมทีก็เคยได้อาศัยความรู้นี้หาเงิน หากไม่ป่วยเสียก่อนเธอสามารถต่อยอดธุรกิจไปอีกได้ไกล มีความสามารถแต่กลับไม่มีชีวิตยืนยาวได้อยู่ใช้ ร่างบางถอนหายใจแล้วหลับไปในอ่างหยางเทียนหลงที่เพิ่งกลับเข้ามาก็ถามหาคนตัวเล็กทันที วันนี้นางถูกหวังกุ้ยเฟยรังแก กล้าตีเมียเขาคอยดูเถอะว่าข้าจะตอบแทนพวกเจ้าอย่างไร"เสี่ยวฮวา พระชายาของเจ้าอยู่ที่ใด""พระชายาทรงกำลังอาบน้ำอยู่เพคะ หม่อมฉันจะไปบอกให้เพคะ""ไม่
You may also like
ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70
Ainthira06 / โจวเหว่ยฟาง8.8K viewsข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่44.8K viewsข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
เด็กน้อยคว้าฝัน8.4K viewsบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง15.7K viewsพระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่!
ไฉ่เลี่ยงหรง1.8K viewsข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว
เหมียวเฟยฉี2.5K viewsชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!
ซีไซต์17.4K viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว331.6K views
