LOGINShare
เตรียมออกเดินทาง
Last Updated:
2025-05-19 23:10:47
Latest chapter
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ เรื่องบางอย่างสงสัยในใจก็พอ
ทุกคนแยกย้านกันเข้าพักแรม เซียวอี้เซียนไปหาท่านย่าและท่านแม่ของนาง เซียวอี้เซียนกำลังแช่เท้าให้ท่านย่าของนางเอ่ยพูดคุยกันทั่วไป นางรู้ดีว่าในบรรดาคนของนางและคนของฉีฮู่ยหมิ่นอาจมีคนของอีกฝ่ายปะปนมาจึงพูดคุยเพียงเรื่องราวทั่วไป"ท่านย่าเจ้าคะ ท่านอ๋องกว้านซื้อเมล็ดพันธุ์มามากมายยิ่งนัก รอกลับไปแล้วข้าจะดูว่าดินที่รัชทายาทนำกลับมาเหมาะกับพืชชนิดใด""เซี่ยนเซี่ยนของย่า ดินก็ส่วนหนึ่งสภาพอากาศก็ส่วนหนึ่ง เรื่องนี้หลานอย่าลืมใสใจเสียด้วยเล่า""เจ้าค่ะ หนังสือที่ท่านย่าเขียนล้วนแต่มีประโยชน์ หลานอ่านจบแล้ว ทบทวนหลายรอบมากจึงเข้าใจศาสตร์การเกษตรที่ท่านเขียนเอาไว้ ท่านย่าของหลานสมกับเป็นอัจฉริยะจริงๆ"ไป๋จินหวนที่เพิ่งจะเสร็จจากการชำระกายเดินเข้ามาก็ยิ้มพร้อมกับเอ่ยกระเซ้าบุตรสาว"ไอ้โย่ว เซี่ยนเซี่ยนของเราเดี๋ยวนี้ประจบท่านย่าเป็นด้วยหรือ ออดอ้อนเก่งปานนี้สมบัติสกุลเซียวจะไปไหนได้อีกเล่า ล้วนแต่เป็นของเจ้าทั้งนั้น"เซียวอี้เซียนนำถังไม้ออกก่อนจะเอาเท้าของหญิงชราวางที่หน้าตักค่อยๆซับๆด้วยผ้าจนแห้งจากนั้นจึงสวมถุงเท้าให้นาง ก่อนจะหันไปทางมารดาแล้วตอบกลับ"ท่านแม่เจ้าคะ สมบ
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ไปไหว้พระ
รถม้าที่ไม่มีสัญลักษณ์ของจวนใดค่อยๆเคลื่อนเข้ามาจนกระทั่งมาถึง เซียวอี้เซียนพยักหน้าให้กับสาวใช้คนใหม่สองคนที่หยางเทียนหลงมอบให้นางก่อนจะเอ่ย"ซูจิน ซูหว่านพวกเจ้าไปดูหน่อย""เพคะพระชายา/เพคะพระชายา"ทั้งสองไปที่รถม้าพูดคุยกับคนในรถพักหนึ่งก็เดินกลับมา ก่อนจะรายงาน"คุณหนูที่อยู่ในรถม้ากล่าวว่ามารดาป่วยหนัก นางอยากอาศัยขบวนของเราไปด้วยได้หรือไม่เพคะ นางจะไปขอยันต์ศักดิ์สิทธิ์ให้กับมารดาของนาง""ตรวจสอบดีแล้วหรือ ไม่ใช่คนร้ายนะ""เพคะ รถม้านางเช่ามาต้องรีบคืนภายในสามวัน""งั้นไปกันเถอะ ท่านอ๋องหม่อมฉันไปแล้วทรงเสวยอาหารตรงเวลานะเพคะ อย่าทำงานจนลืมเสวยอาหารอีก""วางใจเถอะคนดี อะไรที่เจ้าสั่งพี่ย่อมทำตาม เดินทางระวังด้วย เซี่ยนเซี่ยนพี่จะรอเจ้ากลับมานะ""เพคะ หม่อมฉันจะขอพรเผื่อพระองค์""งั้นหรือ คนดีเจ้าขอให้ตำหนักหย่งฉือของเรามีเจ้าตัวน้อยออกมาวิ่งเล่นเยอะๆก็พอ พี่อยากเป็นพ่อคนเต็มทีแล้ว"เซียวอี้เซียนหน้าแดงก่อนจะขึ้นรถม้า ซูจินกับซูหว่านคำนับเขา จากนั้นซูจินก็นั่งบนรถม้าด้านหน้าพร้อมคนขับ ส่วนซูหว่านนั่งด้านในกับเซียวอี้เซียนและเสี่ยวฮวา ฉีฮุ่ยหมิ่นออกหน้าไปก่อน
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ เตรียมออกเดินทาง
ปลายยามเซินทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว การเดินทางไปวัดครั้งนี้ครอบครัวสกุลเซียวมีไท่ฮูหยินกับฮูหยินใหญ่ไปด้วยกัน เมื่อขบวนพร้อมก็รอเพียงเวลาออกเดินทาง หยางเทียนหลงจัดองครักษ์เงาให้คุ้มครองเซียวอี้เซียนกับท่านย่าและมารดาของนางสองร้อยคน ฉีฮุ่ยหมิ่นมีคนของรัชทายาทคุ้มครองกว่าสามร้อยคน โดยไม่เปิดเผยร่องรอย ใช้เป็นกำลังเสริมหากเกิดเหตุไม่คาดฝัน เมื่อถึงเวลาออกเดินทางรถม้าก็เตรียมพร้อม ท่านย่าของเซียวอี้เซียนนั่งรถม้าคันเดียวกับท่านย่าของพระชายารัชทายาท หญิงชรานำหน้าไปก่อนแล้วเพื่อไม่ให้รับรู้สิ่งที่กำลังจะเกิด หยางเฟยหยางเดินมาที่ขบวนพร้อมกับหลานซิ่วเอ๋อร์ที่เกาะแขนเขามาตลอดทาง เมื่อมาถึงนางก็ทำความเคารพฉีฮุ่ยหมิ่น"คารวะพี่สาว.. ไท่จื่อทรงมีพระประสงค์ให้น้องตามไปด้วยครั้งนี้ จะได้คอยช่วยเหลือกัน หวังว่าจะไม่ทำให้พี่สาวต้องอารมณ์ขุ่นมัวนะเพคะ""พี่สาวอะไรกัน พระชายาของข้าเป็นบุตรีคนเดียวนายท่านก็ไม่ใช่พวกบุรุษมักมากอย่างพวกที่ยืนอยู่แถวนี้ จะไปมีลูกนอกสมรสที่ไหน ก็แค่ลูกเมียน้อยเสนอหน้าเหลือเกิน หึ"ซู่ซู่ไม่พอใจรัชทายาทมากกว่าเดิม ทำเกินไปจริง จะให้นางไปก็ไปสิ สนมในวังไป
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ เปิดก่อนได้เปรียบ2
ขอทานน้อยส่งสายตาไปหาเซียวอี้เซียนที่ยืนมีผ้าคลุมหน้าไปเผยแก่สายตาคนนอกอยู่ มีรอยแดงจางๆที่ดูแล้วหวังกุ้ยเฟยคงลงมือหนักไม่น้อย ช่างเป็นสตรีร้ายกาจเสียจริง(ที่จริงนางให้จินฝานช่วยตบเพราะหยางเทียนหลงไม่กล้าลงมือกับเมียรักและจินฝานก็ยังคุกเข่าที่หน้าเรือนเพราะบังอาจตบพระชายา)เมื่อเซียวอี้เซียนพยักหน้าขอทานจึงเอ่ยต่อ"ข้าได้ยินมาอีกว่ามีโรคระบาด สกุลจ้าวแทนที่จะเฝ้าระวังแต่ไม่รู้ว่าเฝ้าอย่างไรมีคนที่ติดเชื้อหายไป ห่างเมืองหลวงไปแปดสิบลี้เริ่มมีคนป่วยแล้วขอรับ ท่านลุงข้าเป็นขอทานไม่มีบ้านไม่มีอาหาร หากมีใครเอาโรคระบาดมาติดคงรอความตายอย่างเดียวแล้วขอรับ ข้าไม่มีเงินซื้อยา"จูเหวินแสร้งนั่งลงไปลูบศีรษะขอทานน้อยทั้งหลายก่อนจะเอ่ยถาม"เจ้าหนูฮ่องเต้มากบารมีราษฎรย่อมต้องร่มเย็น อย่ากังวลเลย""แต่ว่า สกุลจ้าวกับๆองค์ชายใหญ่อะไรนั่น ข้าได้ยินว่าเขากว้านซื้อสมุนไพรทุกร้านจนตอนนี้สมุนไพรขาดแคลนแล้วขอรับ""แต่ว่ายังเหลือร้านตรอกอี้เหยาแม้ว่าร้านไม่ใหญ่แต่เถ้าแก่มีคุณธรรมขอรับ"ชาวบ้านกำลังถกเถียงกันอยู่ก็ได้ยินเสียงของหนิงอ๋องหลงดังมาจากในตำหนัก"น้องหญิงเงินที่ได้รับมากับข้าวของเหล่านี้
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ เปิดก่อนได้เปรียบ
ปลายยามเหมาเสียงเอะอะดังมาจากด้านนอกของตำหนักหย่งฉือ เซียวอี้เซียนลืมตาก่อนจะขยับ หยางเทียนหลงรั้งร่างบางให้นอนหนุนแขนเขาต่อก่อนจะเอ่ยงึมงำ"นอนเถอะพวกเขาส่งของขวัญมาขอขมาเจ้าน่ะน้องหญิง""ของขวัญอันใดกันเพคะ เมื่อวานมิใช่ว่าเก็บเงินพวกเขามาหนึ่งล้านสี่แสนตำลึงแล้วหรอกหรือเพคะ""บางครอบครัวไม่มีเงินจ่ายน่ะเลยเอาของมาชดใช้""อ๊า..พี่เทียนหลงงั้นพวกเราตื่นเถอะเพคะ"หยางเทียนหลงมองร่างบางที่กุลีกุจอลุกจากที่นอนขึ้นมานั่งแล้วพยายามรั้งเขาขึ้นมา สายตาซุกซนบ่งบอกว่านางมีเรื่องอะไรสนุกๆอีกแล้ว"วันนี้สายๆต้องออกเดินทาง จะซุกซนอันใดอีกคนดี""ก็ทรงตรัสว่าพวกเขาเอาสิ่งของมาชดใช้มิใช่หรือเพคะ หม่อมฉันมีความรู้เรื่องวัตถุโบราณฉะนั้นต้องรีบไปตรวจ หากใครกล้าเอาของปลอมมาปะปนละก็หม่อมฉันจะตกใจเพิ่ม ให้พวกเขาปลอบขวัญจนหมดตัวเลยเชียวเพคะ"หยางเทียนหลงหัวเราะออกมาเสียงดัง เมียนี่นางช่าง...จุ๊ๆๆบนแผ่นดินกว้างใหญ่คงไม่มีใครเหมาะสมกับเขาอีกแล้วหากไม่ใช่ดรุณีน้อยตรงหน้าเขาคนนี้"ฮ่าๆๆ เรียกคนมายกน้ำล้างหน้าบ้วนปากก่อน ดูเจ้าสิดีใจราวกับกระต่ายหลุดจากคอก""ก็หม่อมฉันดีใจนี่เพคะ"ใช้เวลาไม่นานทั้งคู
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ส่งไปสำนักชี
ปัง!!!!หยางเทียนตี้ตบโต๊ะอย่างแรง เขาชอบพอกับหลินลุ่เหลียนมานาน นางเป็นบุตรสาวราชครูอาจารย์ของเขาและฮ่องเต้ ยามนั้นนางควรได้เป็นฮองเฮา แต่เพราะฮ่องเต้รู้ดีว่าเขานั้นมีใจรักใคร่กับนางจึงได้แต่งกับฮั่วหย่งซินมารดาของรัชทายาทแทน พวกสตรีน่าตายกล้าเอ่ยวิจารณ์เช่นนี้ดูหมิ่นเกียรติฮ่องเต้ ยังกล้าใส่ร้ายว่าหลงเอ๋อร์เป็นลูกของฝ่าบาทอีก ดูหมิ่นราชวงศ์เอาไว้ไม่ได้"จินฮวน เตรียมรถม้าข้าจะเข้าวัง""ท่านอ๋อง ค่ำแล้วนะเพคะ""ไม่เป็นไร กล้าพูดจาให้คนคิดไปไกลว่าเจ้าคบชู้กับฝ่าบาท แม้ไม่เอ่ยออกมาแต่ความหมายก็ไปทางเดียวกัน เท่ากับว่าข้าถูกเจ้าสวมหมวกเขียว สนมเหล่านี้มีแต่ทำให้ราชวงศ์มัวหมอง ข้าจะไปจัดการให้สิ้นซากเพื่อรักษาพระเกียรติฝ่าบาท"หยางเทียนตี้ออกไปแล้ว หลินลู่เหลียนหันมาทางลูกสะใภ้ก่อนจะถามเรื่องราวที่แท้จริงทั้งหมด"บอกแม่มาเถอะที่เจ้ากล่าวนั้นจริงหรือไม่ เรื่องใหญ่นะเซียนเซี่ยน""เสด็จแม่ เรื่องนี้ฝ่าบาทรับรู้แล้วเพคะ""ลูกรู้ได้อย่างไรกันว่าพระองค์รับรู้ องครักษ์เงาแม้จะคุ้มครองเจ้า แต่วาจาเช่นนี้พวกเขาจะกล้าทูลหรือ""ฝ่าบาททรงได้ยินด้วยพระองค์เองเพคะ""อะไรนะ เจ้ารู้ได้อย่างไรกันน้องหญิงว
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ จัดการคนปากยาว
รถม้าเคลื่อนเข้ามายังตำหนักหย่งฉือ เซียวอี้เซียนลงจากรถม้าก่อนจะยืนรอแม่สามี หลินลู่เหลียนลงมาจากรถม้าเดินจูงมือกับลูกสะใภ้เข้าเรือน พ่อบ้านมารายงานว่าท่านอ๋องเสด็จไปพบสหาย น่าจะสวนกันกับรถม้าของพระชายา หลินลู่ก็พยักหน้าให้ก่อนให้เซียวอี้เซียนไปอาบน้ำก่อนร่างบางเดินเข้ามาที่ห้องอาบน้ำ เสี่ยวฮวาผสมดอกไม้กับน้ำมันหอมระเหยให้นายสาวก่อนจะออกไปเฝ้าหน้าเรือน เซียวอี้เซียนคลึงขมับเบาๆก่อนจะนั่งแช่น้ำอุ่น หลับตาผ่อนคลาย นางมาอยู่ที่นี่ได้พักหนึ่งแล้ว แต่ละวันต้องห้ำหั่นกับขุนนางกังฉินที่จ้องจะอยากได้สมบัติของตระกูลนางแม้จวนเซียวจะเล็กแต่หลังจากที่เซียวอี้เซียนมาที่นี่นางมีความรู้เกี่ยวกับวัตถุโบราณไม่น้อย เดิมทีก็เคยได้อาศัยความรู้นี้หาเงิน หากไม่ป่วยเสียก่อนเธอสามารถต่อยอดธุรกิจไปอีกได้ไกล มีความสามารถแต่กลับไม่มีชีวิตยืนยาวได้อยู่ใช้ ร่างบางถอนหายใจแล้วหลับไปในอ่างหยางเทียนหลงที่เพิ่งกลับเข้ามาก็ถามหาคนตัวเล็กทันที วันนี้นางถูกหวังกุ้ยเฟยรังแก กล้าตีเมียเขาคอยดูเถอะว่าข้าจะตอบแทนพวกเจ้าอย่างไร"เสี่ยวฮวา พระชายาของเจ้าอยู่ที่ใด""พระชายาทรงกำลังอาบน้ำอยู่เพคะ หม่อมฉันจะไปบอกให้เพคะ""ไม่
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ จมูกเจ้าช่างยาวนัก
หลินลู่เหลียนเดินมาด้วยสีหน้าถมึงทึง หวังกุ้ยเฟยถึงกับหน้าถอดสี วรยุทธของนางสูงส่งเพียงนี้เชียวหรือ ก่อนจะเอ่ยตำหนิออกไป"หลินลู่เหลียน หมายความว่าอย่างไรกล้าดีอย่างไรถึงมาทำร้ายคนของข้า"หลินลู่เหลียนเดินมาช้าๆจนถึงที่เซียวอี้เซียนยืนอยู่ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม"หวังเจียเอ๋อร์ ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เจ้ากล้ายื่นมือสอดจมูกมาวุ่นวายตำหนักหย่งฉือของข้า เอาสิทธิ์อันใดมาสั่งสอนสะใภ้ของข้า รวมถึงพวกเจ้าด้วย ...หากว่างมากมิเอาเวลาไปสั่งสอนบุตรชายของเจ้าให้รู้ว่าสิ่งใดควรทำมิควรทำดีกว่าหรือ""พระชายาชินอ๋อง พวกเราๆมิกล้าหรอกเพคะ""สนมลิ่น เมื่อสักครู่คนที่ต่อว่าสะใภ้ข้าเป็นปี่เป็นขลุ่ยมิใช่เจ้าหรอกหรือ"เหล่าสนมตัวสั่น แม้ว่าหวังกุ้ยเฟยจะเป็นคนโปรดของฝ่าบาท แต่พระชายาชินอ๋องนั้นคือคนที่ฝ่าบาทให้ความสำคัญ นางเป็นบุตรสาวอดีตราชครูอราจารย์ของฮ่องเต้ เดิมเกือบได้แต่งเข้าวัง แต่นางกับพระอนุชาฮ่องเต้มีใจรักใคร แล้วฮ่องเต้ก็รักน้องชายจึงมีราชโองการให้ทั้งสองได้สมหวังทุกคนตัวสั่น หลินลู่เหลียนเดินไปหาเซียวอี้เซียนที่ยืนพิงเสี่ยวฮวาอย่างอ่อนแรง หวังกุ้ยเฟยเชิดหน้าอย่างไม่ยอมแพ้ แม้ว่านางจะรู้
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ใครจะเพี้ยงพล้ำก็ยังไม่แน่
จางลี่เฟยกลับไปแล้ว ทางด้านเซียวอี้เซียนนั่งกินขนมและจิบชาพูดคุยกับฉีฮุ่ยหมิ่นเรื่องทั่วไป แต่ในคำพูดกลับแฝงไปด้วยเรื่องงานที่ไม่อาจให้คนอื่นรู้ได้"พระชายา หลายวันก่อนเสด็จพ่อกับเสด็จแม่ไปเที่ยวเมืองอู่โถง หม่อมฉันได้ยินว่าที่นั่นมีของกินขึ้นชื่อเลยฝากทั้งสองพระองค์ซื้อมาเพคะ""หืม เซี่ยนเซี่ยนเจ้านี่นะ ช่างชื่นชอบเรื่องกินเสียจริงๆ ไว้มีโอกาสพวกเราไปเดินเล่นตลาดด้วยกันดีไหม ข้าจะเหมาทั้งถนนเพื่อเติมท้องเจ้าเลย""ดีเพคะ"ทั้งสองคนส่งสัญญาณกันว่าพ่อสามีของนางอ้างเรื่องไปเที่ยว เพื่อหาแผนที่อีกครึ่งตอนนี้หาครบแล้ว รอเพียงลงมือก่อสร้างเท่านั้น เมื่อพวกนางกลับมาจากไหว้พระทางฝ่าบาทก็จะให้บิดาของนางเซียวหงขึ้นรับตำแหน่งท่านเจ้ากรม จากนั้นก็ออกพระราชโองการสร้างเมืองหลวงแห่งใหม่ทันทีที่ห่วงคือสกุลจ้าวอาจกระพือข่าวให้ประชาชนตกใจ ต้องหาทางแพร่ข่าวก่อนเพื่อให้ชาวบ้านรับมือ ทั้งสองคนพูดคุยสัพเพเหระ ไม่นานก็มีนางกำนัลของตำหนักหวังกุ้ยเฟยมาหาก่อนจะบอกเซียวอี้เซียน"ทูลพระชายาหนิงอ๋อง หวังกุ้ยเฟยมีรับสั่งให้พระชายาไปเข้าเฝ้าเพคะ อีกอย่างพระนางบอกว่าด้วยฐานะของพระนางนั้นเรียกพระชายาเข้าเฝ้าย่อมไม่ม
You may also like
เกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน28.6K viewsสามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ19.6K viewsพระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่146.7K viewsเกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่12.8K viewsฮูหยินช่างยั่วยวนยิ่งนัก
ไฉ่เฉิน / หลานจิง / ราตรีฝนพรำ / เกนไลซี / ไนยาดา179 viewsท่านประมุขปล่อยข้าไปเถอะ...ข้าแก่แล้ว
วนิลากลิ่นเลม่อน2230 viewsข้าเป็นเซียนอายุ 3,000 ปี
ซูฝ่า113 viewsอุ้มรัก
ฉู่เฉียว1.0K views
