ข้ามเส้นมาเล่นเพื่อน

ข้ามเส้นมาเล่นเพื่อน

last updateLast Updated : 2025-04-13
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
52Chapters
165views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

คาเตอร์และม่านฟ้าเพื่อนสนิทตั้งแต่ประถม เรียกได้ว่ารู้ไส้รู้พุงกันดี เกิดพลาดท่าไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยความเมา จึงเกิดเป็นความสัมพันธ์ครึ่งๆ กลางๆ ชวนสับสน งานหวงเพื่อนเกินเบอร์ต้องเข้า

View More

Chapter 1

บทที่ 1 ฝันหรือเรื่องจริง NC+

When Joseph Hunt brought his first love to the birthday banquet, Aurora Walton knew she had lost.

In the corner of the room, she glanced at the messages from her mother, Grace Williamson.

"Aurora, you lost.”

"Three years, and Joseph still doesn’t love you. As agreed, it’s time for you to come back and take responsibility."

Out of the corner of her eye, Aurora looked at the girl in Joseph’s arms.

This was the first time she had seen Joseph’s first love.

She was pure, with a soft and gentle demeanor, quiet and serene. Even in cheap clothing, she stood out effortlessly.

So, this was the type Joseph liked.

A faint bitterness spread across Aurora’s lips.

She suddenly remembered four years ago when a bold socialite flirted with Joseph and confessed her feelings.

He lazily flicked his cigarette, his eyes holding a trace of detached amusement as he smirked, "Sorry, lady, I like girls who are quiet and ordinary."

At the time, Aurora was secretly in love with Joseph for two years.

However, Grace strongly disapproved her of having a relationship with him.

Their families were business rivals, and Grace always dismissed romance as meaningless.

On top of that, Joseph was known for being a playboy—not someone she considered a suitable choice.

But when Aurora heard his preference, she made a bet with Grace.

If Joseph fell in love with her, she would be allowed to be with him.

Grace had agreed.

To make Joseph fall for her, Aurora transformed overnight—from the rarely seen heiress of the Walton family to a modest, obedient girl with nothing to her name.

From that moment on, she stayed by Joseph’s side.

One night, after he had too much to drink, his half-lidded eyes held a lazy amusement as he looked at her.

"You like me?”

“Want to give us a try?"

The three years she spent with Joseph had drained nearly all of her passion and courage.

She learned to cook for him, cared for him day and night when he was sick, and it was obvious to outsiders that she was hopelessly in love with Joseph.

And it had seemed, for a while, that he was ready to change for her.

He felt sorry for her and often smiled, telling her to be his wife and that he would take care of her.

Aurora turned him down.

She struggled with the decision for a long time, but she was finally ready to reveal everything on his birthday—the truth about the bet.

That was when Judy Moore appeared.

Noticing Aurora’s silence, someone teased with a knowing tone, "Judy, now that you're back, someone’s heart must be in pieces.

"Someone here had worked so hard to climb her way up, only for you to return and ruin her plans."

"Enough," Judy interrupted softly.

Her voice was light and delicate as she turned to Aurora, her gaze carrying a hint of guilt.

"I’m sorry, Miss Walton. Joseph and I were separated for a few years due to certain circumstances. I never thought he would act out and use you as a substitute.

“What happened between us shouldn’t have involved you. That was immature of him. But in the end, you didn’t really lose, did you?"

Her voice was gentle, her doe-like eyes filled with sincerity, as if to say that Aurora, a nobody, should feel lucky to have been involved with someone like Joseph in the first place.

After all, a struggling college girl managing to stay by Joseph’s side—even as a mere stand-in—was already a stroke of luck.

How could she possibly call that a loss?

Joseph’s gaze landed on Aurora.

Tonight, she looked different in a simple red dress.

The usual quiet elegance she wore like armor had faded, replaced by something untamed like a rose in full bloom, bold and dazzling.

She sat there, lazy and indifferent, yet effortlessly captivating.

She was nothing like the quiet, obedient girl she used to be.

Joseph never liked this kind of woman.

He believed women should be delicate, obedient, and in need of protection.

His brows furrowed.

Aurora would forever be a substitute.

She would never be Judy.

His tone was indifferent. "Judy's back. Let's end this. Here’s two hundred thousand dollars. Consider it compensation."

With a casual swipe of money, he erased the three years they had spent together.

Thinking about those years, Aurora found it laughable.

"Keep your money. You were a disappointment in bed, and honestly, I got bored."

With that, she picked up a glass of red wine and, without hesitation, threw it straight into Joseph’s face.

For three years, he had never touched her—choosing to stay faithful to his precious first love.

And she had been foolish enough to wait, thinking he was just taking the whole "pure love" thing seriously.

The room fell into stunned silence.

However, Aurora remained unfazed.

She casually picked up a napkin, wiped her hands, and tilted her red lips into a smirk.

Then, with a soft scoff, she raised her glass.

"This one’s to three years of being blind."

She didn’t spare Joseph another glance before turning and walking out of the private lounge.

Behind her, the crowd collectively sucked in a breath, exchanging wide-eyed looks as they took in the sight of Joseph.

Aurora had always spoken softly, her voice gentle and subdued.

She was never anything but obedient around Joseph. But today…

"Has she lost her mind? Two hundred thousand dollars is more than she could ever make in her lifetime! What is she trying to prove?"

"Let her go."

Joseph gritted his teeth, his tone laced with mockery.

"As long as she doesn’t come crying back or try to get between me and Judy, I couldn’t care less. A woman like her? There’s no chance we’ll ever cross paths again."

He thought he knew Aurora all too well.

She had no family support, no connections—just a struggling college student barely getting by.

Where could she possibly go without him?

Besides, after three years of being kept by him, this so-called pride of hers was nothing but an act.

Sooner or later, she’d come crawling back.

His words carried through the air, reaching Aurora’s ears.

She didn’t even flinch.

Without a glance back, she walked away.

In the past, they had argued before.

And every time, she was the one who backed down.

But this time, she would disappoint him because she was truly leaving.

She was going home to inherit her family's billion-dollar empire.
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
52 Chapters
บทที่ 1 ฝันหรือเรื่องจริง NC+
กลางดึกภายในห้องนอนกว้างของคอนโดแห่งหนึ่ง เครื่องปรับอากาศถูกตั้งเอาไว้ที่อุณหภูมิเย็นเฉียบ ไฟทุกดวงถูกปิดสนิทจนมืดมิดแทบจะมองอะไรไม่เห็น ชายหนุ่มร่างกายสูงใหญ่ลูบไล้ฝ่ามือไปตามเรือนร่างของสาวที่นอนไม่ได้สติข้างกาย ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้สติของเขาพร่าเลือน เพียงแค่เคลื่อนไหวไปตามสัญชาตญาณ ผิวเนียนนุ่มใต้เสื้อผ้านั้นกระตุ้นอารมณ์ความต้องการได้ไม่ยากฝ่ามือซุกซนสอดเข้าไปใต้เสื้อท่ามกลางความมืด บีบเคล้นก้อนเนื้อนุ่มนิ่มขนาดพอดีมือ พร้อมร่างใหญ่ค่อย ๆ เคลื่อนเข้าใกล้หญิงสาวทีละนิด เสียงครางหวานงึมงำในลำคอเบา ๆ ดังขึ้นเป็นระยะเมื่อถูกรบกวนการนอน หลังจากถูกปลายจมูกโด่งซุกไซ้เข้าที่ซอกคอ เผลอขยับเข้าหาอีกฝ่ายโหยหาไออุ่นความรู้สึกแปลกประหลาดปั่นป่วนชวนใจหวิวแผ่ซ่านไปทุกอณูของร่างกาย ใบหน้าสวยกึ่งหลับกึ่งตื่นเอียงคอเล็กน้อยเปิดทางให้อีกฝ่ายสูดเอากลิ่นกายเย้ายวนเข้าเต็มปอด ท้องน้อยวูบหวามส่งผลให้น้ำใสในกายหลั่งรินออกมาอย่างช่วยไม่ได้ จนต้องหนีบเรียวขาเข้าหากันแน่นบรรเทาอาการวูบวาบหน้าอกอิ่มถูกฟอนเฟ้นเคล้นคลึงอย่างหยาบโลน ก่อนที่ตะขอเสื้อในถูกปลดออกด้วยความชำนาญ ให้ก้อนเนื้อนุ่มนิ่มเป็นอิสระ เ
last updateLast Updated : 2025-04-13
Read more
บทที่ 2 เพื่อนสนิท
1 เดือนก่อนหน้าม่านฟ้าหญิงสาวหน้าตาสวยคมจอดรถยังหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ของเพื่อนสนิท เรียวขาเรียวยาวซ่อนอยู่ใต้กางเกงยีนตัวใหญ่หลวมโครกก้าวลงมาจากรถยนต์ส่วนตัว หันไปส่งยิ้มทักทายลุงคนสวนอย่างเป็นมิตรเช่นทุกครั้งมือข้างหนึ่งถือถุงคุกกี้ที่มารดาฝากมาให้ 'โซเฟีย' แม่ของเพื่อนสนิทได้ลองกิน หญิงสาวเดินเข้าไปในตัวคฤหาสน์ราวกับมันเป็นบ้านอีกหลังของเธอดวงตากลมโตมองซ้ายมองขวาไปเรื่อย ก่อนจะพบคนที่กำลังตามหานั่งอ่านนิตยสารอยู่ในห้องนั่งเล่นใหญ่กลางบ้าน"คุณน้าสวัสดีค่ะ"เสียงใสเอ่ยทักขึ้น ทำให้นายหญิงของบ้านละสายตาจากหนังสือในมือ ก่อนจะส่งยิ้มเอ็นดูให้เมื่อพบหน้าสวย ๆ ของเพื่อนสนิทลูกชาย"หนูม่าน ไม่เจอกันนานเลย สบายดีไหมลูก""สบายดีค่ะ...อันนี้คุณแม่ฝากมาให้ลองชิมดูค่ะ ท่านเพิ่งลองทำสูตรใหม่" ว่าแล้วก็ยื่นถุงขนมในมือให้อีกฝ่าย"ขอบใจมากเลยจ้า เดี๋ยวน้าโทรไปขอบคุณแกอีกที"โซเฟียส่งยิ้มกลับ สายตาคมกริบราวกับนางพญามองลูกสะใภ้ที่ตนหมายมั่นมานานนับปีอย่างกระอักกระอ่วน เนื่องจากเธอทำธุรกิจเกี่ยวกับแบรนด์เสื้อผ้า รักแฟชั่นและความสวยงามเป็นพิเศษ จึงอดขัดตากับชุดแปลก ๆ ของม่านฟ้าไม่ได้สักทีม่านฟ้าเป็นค
last updateLast Updated : 2025-04-13
Read more
บทที่ 3 เพื่อนรู้ใจ
"เค กินข้าวเสร็จแล้วขับรถไปส่งม่านฟ้าที่บ้านด้วยนะ" โซเฟียย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นคนทั้งคู่กำลังเดินผ่านห้องนั่งเล่นพอดี"ไม่เป็นไรค่ะคุณน้า ม่านขับรถมา เดี๋ยวม่านวนมาส่งเคที่นี่เอง""ได้ไงกัน ให้เจ้าเคไปส่งนั่นแหละ""เอ้าแม่! แล้วผมจะกลับบ้านยังไง" ลูกชายร่างสูงมุ่ยหน้ากลอกสายตา รับรู้ถึงแผนการของมารดาได้ทันที"แล้วแกจะปล่อยหนูม่านขับรถกลับคนเดียวได้ไง แกเป็นผู้ชาย ขากลับก็นั่งแท็กซี่กลับบ้านได้""นี่ผมใช่ลูกแม่ไหมเนี่ย" คาเตอร์บ่นอุบออกมาเบา ๆ ทำให้เธอต้องช่วยรับหน้าพูดแทน เพื่อให้หญิงสูงวัยกว่ายอมปล่อยพวกเธอออกไปกินข้าวเสียที"เอาแบบนี้ไหมคะ ถ้ากลับกันไม่ดึกมากเดี๋ยวม่านขับกลับเอง แต่ถ้าดึกค่อยให้เคไปส่งหนู""เอางั้นก็ได้จ้ะ...เข้าใจไหมเค ถ้าดึกลูกต้องไปส่งหนูม่านนะ""เฮ้ออออ~ ครับ ๆ ปล่อยผมไปสักทีเถอะ"ไม่อยู่รอฟังมารดาบ่นอะไรต่อ ชายหนุ่มก็ใช้ท่อนแขนกำยำโอบรอบคอเพื่อนสนิทแล้วลากคอเธอออกมาจากบ้านทันที"เบื่อว่ะ แม่กูพูดเยอะฉิบ รอบหน้าไม่ต้องโผล่มาบ้านกูแล้วนะ นัดเจอข้างนอกเลย" ร่างสูงระบายลมหายใจ เหนื่อยหน่ายเหลือเกินเวลาที่ม่านฟ้ามาบ้าน เพราะเขาก็มักจะถูกมารดายัดเยียดให้ทำนู่นทำนี่เพื
last updateLast Updated : 2025-04-13
Read more
บทที่ 4 เปิดเทอมใหม่
1 เดือนต่อมาวันเปิดภาคเรียน มหาวิทยาลัย Uม่านฟ้าเปิดปากหาวหวอดขณะเดินไปตามโถงใต้อาคารเรียน ไหล่ห่อ ๆ ข้างหนึ่งสะพายกระเป๋าผ้าใบเก่าที่ซื้อในตลาดนัดเมื่อปีก่อนอดีตดาวคณะสวมชุดนักศึกษาตัวหลวมคลุมทับด้วยเสื้อช็อปวิศวะสีกรมท่าตัวใหญ่ผิดไซซ์ไปเยอะ กระโปรงพลีตยาวจับจีบเกือบถึงตาตุ่ม เส้นผมสีน้ำตาลจากการทำสียุ่งชี้ฟูไม่เป็นทรง ปอยผมหน้าม้าก็แตก ทำให้บรรดาชายหนุ่มกว่าร้อยของคณะไม่ได้ให้ความสนใจเธอเท่าไร ยิ่งวันนี้มีกิจกรรมรับน้อง เหล่าหนุ่มวิศวะวัยกลัดมันทั้งหลายจึงตั้งตารอดูสาว ๆ เฟรชชีน้องใหม่มากกว่ารุ่นพี่ปี 4 แบบเธอ"อ้าวนี่ไง มันมาพอดีเลย...ไอ้ม่านโว้ย! ทางนี้!" เสียงตะโกนโหวกเหวกดังลั่นออกมาจากปากสาวห้าวอย่าง 'เชียร์' ทอมร่างท้วมเพื่อนในกลุ่มของม่านฟ้า ทำให้บรรดานักศึกษาใต้คณะต่างหันมองพวกเธอเป็นตาเดียว"เสียงดังว่ะ ตะโกนทำบ้าอะไร นี่ก็โต๊ะประจำไอ้ม่านมันเดินมาถูกทางอยู่แล้ว" 'หมิง' สาวหมวยอินเตอร์ผิวขาวจั๊วะตาชั้นเดียวฉุดแขนเพื่อนให้นั่งลงที่เดิม"หาวววว~ ไงมึง" ม่านฟ้ายกมือขึ้นปิดปาก ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งยังโต๊ะประจำ มือน้อยขยี้ตาที่ยังง่วงงุนไม่หาย"สภาพ! เปิดเทอมวันแรกก็คิดว่าจะได้
last updateLast Updated : 2025-04-13
Read more
บทที่ 5 คนหวงเพื่อน
คาเตอร์เดินกอดคอเพื่อนสนิทที่ทำหน้าบึ้งตลอดทางตอนเดินไปโรงอาหารของคณะ ซึ่งปกติมันจะเนืองแน่นไปด้วยบรรดานักศึกษาทั้งในคณะและต่างคณะ แต่วันนี้ค่อนข้างโล่ง เพราะคนส่วนใหญ่รวมตัวอยู่ยังลานกว้างแทน"กินอะไร กะเพราหมูสับเหมือนเดิมเหรอ" เขาก้มลงถามหญิงสาวข้างกาย"อืม ก็ได้ ไข่ด้วย""เค เดี๋ยวสั่งให้ มึงไปซื้อน้ำไป ฝากด้วย" เขาพยักหน้าเสนอตัวอย่างเอาใจ"เออ"ว่าจบคนตัวเล็กก็ปัดแขนชายหนุ่มออก เดินก้มหน้าแยกไปอีกร้าน ส่วนเพื่อนของคาเตอร์ก็แยกย้ายกันไปซื้ออาหารของตัวเอง ก่อนจะกลับมารวมตัวยังโต๊ะประจำตัวริมสุด ที่ตั้งอยู่ใกล้ทางเข้าออกเพราะจุดนี้ลมโกรก แถมไม่ต้องทนอึดอัดเวลานักศึกษาเข้ามาใช้บริการพร้อมกันมาก ๆ"ไอ้เคแม่งจะมาหิวอะไรเวลานี้วะ ปกติก็ไม่ค่อยจะกินข้าวเช้า" ครามหนุ่มตี๋หน้าใสเหมือนเน็ตไอดอลส่ายหัวเอ่ยขึ้นมา"เออ กูเลยยังไม่ได้ส่องเด็กใหม่เลย" แก๊ปชายหนุ่มผิวสีแทน หน้าตาคมสันพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของเพื่อน"บ่นเยอะเดินกลับไปเลยไป ก็กูหิวนี่หว่า...อ้าว แล้วนี่มึงเป็นอะไรอีก หน้าบึ้งมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วคาเตอร์หันไปตอบเพื่อน ก่อนจะสังเกตสีหน้าเพื่อนสนิทตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างกาย ดูจ๋อยล
last updateLast Updated : 2025-04-13
Read more
บทที่ 6 นัดสังสรรค์
คืนวันศุกร์Unity Bar บาร์หรูใกล้มหาลัยอัดแน่นไปด้วยนักศึกษาที่ต้องการปลดปล่อยความเครียดจากการเรียนเข้ามาจับจองโต๊ะตั้งแต่หัวค่ำ ในร้านตกแต่งไว้อย่างลงตัวและบริการดีจึงมีราคาสูงกว่าร้านอื่นในละแวกเดียวกัน แต่สำหรับเด็กมหาลัยคนรวยเช่นนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ร้านนี้จะมีคนเนืองแน่นกว่าที่อื่นชายหนุ่มร่างสูงเกือบหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตรสวมเสื้อเชิ้ตดำเข้ารูป ท่อนล่างเป็นกางเกงยีนสีเข้ม ก้าวเข้ามาในร้านพยายามเดินเบียดแทรกหนุ่มสาวที่ยืนออเต็มทางเดินไปให้ถึงโต๊ะที่จองหญิงสาวหลายคนส่งยิ้มให้ บ้างก็ร้องทักเชื้อเชิญเสือร้ายจากคณะวิศวะให้เข้าไปสานสัมพันธ์ด้วย ใคร ๆ ต่างก็รู้จักคาเตอร์และแก๊งเพื่อนของเขาดี ชายหนุ่มเองก็ไม่น้อยหน้า ส่งสายตาแพรวพราวเจ้าเล่ห์เป็นการท้าทายกลับ แอบมีลูบไล้ผิวเนียน ๆ ของสาว ๆ ในชุดรัดรูปอวดสัดส่วนบ้างขณะเดินผ่าน แต่สุดท้ายเขาก็มาถึงโต๊ะโดยไม่ได้แวะเล่นกับเหยื่อที่ไหน"อ้าว ทำไมมาคนเดียว ม่านฟ้าล่ะ" แก๊ปขมวดคิ้วชะโงกหน้าดูด้านหลังเพื่อน ว่ามีเพื่อนสาวตัวเล็กเดินตามมาไหม แต่ก็ไม่มี"เปลี่ยนแผน เห็นบอกคนขับรถจะมาส่ง"คาเตอร์ตะโกนตอบแข่งกับเสียงดนตรีสดที่ดังกระหึ่มร้าน
last updateLast Updated : 2025-04-13
Read more
บทที่ 7 ข้ามเส้นเพื่อน NC+
คอนโดคาเตอร์แก๊ปถือวิสาสะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงยีนของเพื่อน เพื่อหาคีย์การ์ดมาปลดล็อกประตูห้องพัก และกดรหัสผ่านบนแผงวงจร โดยให้หญิงสาวอีกคนที่ตามมาด้วยรออยู่ด้านล่างของคอนโดแทน เพราะรู้ว่าเพื่อนหวงความเป็นส่วนตัวแค่ไหนรีโมตแอร์ห้องนอนของชายหนุ่มถูกเพื่อนสนิทช่วยเปิดไว้ให้เรียบร้อย ก่อนจะโยนร่างแทบจะไร้สติของเจ้าของห้องลงกับเตียงโดยไร้ซึ่งความอ่อนโยนแม้แต่น้อย ผิดกับต้าร์ที่ค่อย ๆ ประคองตัวม่านฟ้าลงนอนดี ๆ ข้างกัน"หนักฉิบหาย" ครามบ่นออกมาพร้อมปาดเหงื่อบนใบหน้าออก"ไม่เป็นไรจริง ๆ ใช่ปะ แม่งเคยนอนด้วยกันหรือเปล่า ถ้าตื่นมาถูกด่าทำไง"ต้าร์ก็ยังคงไม่หายกังวลใจอยู่ดี แม้จะรู้ว่าทั้งคู่สนิทกันมาก แต่ก็ไม่รู้สนิทกันแค่ไหน เพราะที่ผ่านมาคาเตอร์ก็ให้เกียรติเพื่อนตัวเล็กเสมอ"ขั้นนี้แล้วพูดให้ได้อะไรอีก ก็แม่งเมาเละเอง นอนคืนเดียวไม่เป็นไรหรอก" แก๊ปตอบกลับ พร้อมวางคีย์การ์ดคอนโดคืนที่โต๊ะข้างเตียง ใจเขาร้อนรุ่มกระสับกระส่ายอยากจะลงไปจัดการเหยื่อแสบที่รออยู่ด้านล่างใจจะขาดทั้งหมดช่วยกันปิดไฟแล้วห่มผ้าให้ทั้งคู่ ก่อนจะกลับออกไป ปล่อยคนเมาทั้งสองนอนหลับไปทั้งแบบนั้นแม้จะมีผ้าห่มผืนใหญ่
last updateLast Updated : 2025-04-13
Read more
บทที่ 8 ความผิดพลาด
ครืด ครืดเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าผ้าของม่านฟ้าส่งเสียงร้อง ทำให้หญิงสาวที่หลับใหลไม่ได้สติบนเตียงค่อย ๆ ปรือตาขึ้นด้วยความง่วงงุน ความอึดอัดที่กอดรัดกายเธอไว้ทำให้รู้สึกแปลก ๆ สายตากลมกวาดไปทั่วห้องพยายามรวบรวมสติอยู่ครู่หนึ่ง ก็เบิกตากว้างสะดุ้งพรวดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าตนไม่ได้นอนอยู่ในห้องของตัวเองหัวใจร่วงตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม หน้าซีดเผือดไร้สีเลือดเมื่อร่างกายเจ็บระบมไปทุกส่วน แถมยังถูกใครบางคนกอดไว้จากด้านหลังทำให้ไม่อาจลุกขึ้นได้อกซ้ายเต้นระรัวแตกตื่นทำอะไรไม่ถูกจนมือไม้สั่น เอี้ยวหน้าไปมองด้านหลังด้วยความหวาดเสียว ได้แต่ภาวนาในใจขอให้เรื่องนี้เป็นเพียงแค่ฝันร้าย แต่ก็พบใบหน้าหล่อเหลาคุ้นเคยของคาเตอร์ซุกอยู่กับไหล่ของเธอร่างกายสั่นสะท้านอย่างไม่อาจควบคุมได้ เมื่อรับรู้ว่าร่างกายของทั้งคู่เปลือยเปล่าเบียดชิดกันอยู่ใต้ผ้าห่ม สติเธอถึงกับแตก ฟาดฝ่ามือเข้าหาท่อนแขนกำยำเต็มแรง"ไอ้เหี้ยเค! ไอ้เลว! มึงตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ!""โอ๊ย! อะไรกันวะ!"คาเตอร์งัวเงียหงุดหงิดสบถออกมาหลังถูกปลุกจากฝันดีอย่างหยาบคาย ก่อนจะหน้าเหวอเมื่อพบว่าสาวที่ตนกอดไว้ทั้งคืนคือเพื่อนสนิท"ไอ้ม่าน! ทะ...ทะ...ทำไมเป็
last updateLast Updated : 2025-04-13
Read more
บทที่ 9 หลบหน้า
คาเตอร์ทิ้งตัวลงบนเตียงกว้าง สายตาคมกริบเหลือบมองร่องรอยสีแดงจาง ๆ บนเตียงด้วยแววตาเหม่อลอย ก่อนจะคว้ามือถือขึ้นมาโทรไปด่ากลุ่มเพื่อนที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายนี้ขึ้นรอสายอยู่ไม่นานน้ำเสียงงัวเงียของครามก็กดรับ เนื่องจากตอนนี้เพิ่งจะเจ็ดโมงกว่าเท่านั้น แต่ชายหนุ่มก็ไม่สามารถข่มตานอนต่อได้แล้ว"ไอ้เหี้ยคราม ทำไมเมื่อคืนพาม่านฟ้ามานอนกับกู!"(อื้ออออ~ โทรมาโวยวายอะไรแต่เช้าวะ...เชี่ยครามลุกไปคุยไกล ๆ ดิ๊ กูจะนอน)นอกจากเสียงของครามแล้วยังได้ยินเสียงต้าร์แทรกเข้ามาในสายอีก ทำให้คาเตอร์ได้แต่ขมวดคิ้วงุนงง"นี่พวกมึงอยู่ด้วยกันเหรอวะ อย่าบอกว่าได้กันเอง!"(ถุย! แป๊บ ๆ) ปลายสายบอกแล้วน่าจะลุกหนีออกจากห้องไปคุยกับเพื่อนที่อื่น"..."(ก็น้องเนยคนเมื่อวานที่มึงจะลากกลับนั่นแหละ พอมึงเมาเละเธอก็ทำท่าไม่พอใจ พวกกูเลยช่วยกันปลอบทั้งคืน)"ช่วยกัน?"(ตามนั้นแหละ กู ไอ้แก๊ป ไอ้ต้าร์เลยเคลมต่อ)"เฮ้ออออ~ เอาเรื่องของกูก่อน ทำไมพาม่านฟ้ามานอนคอนโดกู" คาเตอร์ส่ายหัวไม่ได้ให้ความสนใจกับเรื่องลามกของเพื่อน กลับมาประเด็นที่ค้างคาในใจ(หาวววว~ ก็มึงเมา ม่านฟ้าเมา แล้วจะให้พวกกูทำยังไง ไม่มีใครรู้จักบ้านม่า
last updateLast Updated : 2025-04-13
Read more
บทที่ 10 ลืมไม่ลง
หลายวันต่อมามหาวิทยาลัย U"เฮ้ออออ~" เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ดังออกมาจากชายหนุ่มลูกครึ่งร่างสูงเขานั่งรวมกับกลุ่มเพื่อนอยู่ในคลาสเรียนบริเวณหลังห้อง โต๊ะนั่งตั้งเรียงไว้เป็นชั้นบันไดไต่ระดับขึ้นไปเรื่อย ๆ เพื่อให้นักศึกษาที่อยู่แถวหลังสุดสามารถมองเห็นจอโปรเจกเตอร์ได้ถนัดตาหลายวันมานี้คาเตอร์มีแต่ความหงุดหงิดและเซ็งสุดชีวิตจนไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย แม้ม่านฟ้าจะคุยกับเขาบ้าง แต่บรรยากาศระหว่างทั้งคู่มันกลับไม่เป็นธรรมชาติแม้แต่น้อย ทั้งเธอและเขาดูฝืนจนชายหนุ่มอดอึดอัดไม่ได้คาเตอร์นั่งเท้าคางท่าทางเบื่อหน่ายอยู่กับโต๊ะเลกเชอร์ สายตาคมกริบจับจ้องไปยังร่างเพื่อนรัก ซึ่งวันนี้มีบางอย่างดูแปลกตาไปจากเดิม เธอสวมพลีตยาวประมาณเข่า ชุดนักศึกษาก็ดูเข้ารูปขึ้นกว่าปกติ ใบหน้าเย้ายวนยังคงไร้เครื่องสำอางเหมือนเดิม แต่เขากลับรู้สึกว่าเธอสวยกว่าเมื่อก่อนลิบลับไม่แน่ใจว่าเพราะตนยังสลัดภาพค่ำคืนแสนเร่าร้อนระหว่างทั้งคู่ไม่ได้ หรือเพราะรู้ดีว่าใต้เสื้อผ้าหลวมโครกนั้นมีสัดส่วนที่โคตรเซ็กซี่ซ่อนอยู่กันแน่ยิ่งเธอยืนเท้าโต๊ะของเพื่อนยิ้มกว้างหัวเราะขบขันไปกับมุกตลกของเชียร์ บรรยากาศโดยรอบก็ราวกับสดใสขึ้
last updateLast Updated : 2025-04-13
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status