"ไง...หลบหน้าผัวมาหลายวัน" คนตัวโตกดเสียงมาอย่างไม่น่าฟัง ยิ่งเธอขัดขืนเขายิ่งเพิ่มแรงบีบที่ข้อมือ "ปล่อยนะพี่ริว พี่ไม่ใช่ ผัว..." เสียงเล็กถูกกลื้นหายในลำคอ เมื่อโดนคนใจร้ายตรงหน้าระดมจูบไปทั้งใบหน้า อย่างไม่ทันตั้งตัว ริวถอนจูบออก เสมองคนตรงหน้าอย่างเย้ยหยัน "ผัว...ที่เอาเธอคนแรกหนะ" "พี่ริว..." เจนิสตะเบ่งเสียงด้วยสีหน้าอันโกรธจัด "ทำไม เรียกชื่อพี่บ่อยแบบนี้ละครับ" ริวเอ่ยพร้อมกับสบตาคนตรงหน้าด้วยสายตาดุดัน "คิดว่าคืนนี้เธอจะรอดเหรอ" ริวตะเบ่งเสียงขึ้นมา จนร่างบางถึงกับชะงัก "ปล่อย...นะ คนเลว" ยิ่งเธอต่อต้านเขายิ่งรุนแรงกับเธอมากขึ้น "เอาดิ...เธอตบ ฉันจูบ..." ริวเอ่ยพร้อมกับจ้องมองด้วยสายตาดุดัน
View Moreริว / รัฐพล
หนุ่มหล่อ เบ้าหน้าฟ้าประทานอีกคนของกลุ่ม ของดีคณะวิศวะ ปี 4 รั้ว ม.B รองประธานบริษัท ทายาทคนที่2 ตระกูลดังอย่าง ธัญญดาภัทร์ ครอบครัวทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ระดับต้น ๆ ของประเทศ
ระดับความรวยนั้นคงไม่ต้องพูดถึง
นิสัย เจ้าชู้ไหม...น่าจะน้อยกว่าพี่ชายฝาแฝดนิดนึง
ไม่ชอบผู้หญิง อ่อนหวาน หัวรั้น ที่สำคัญเขามีคนในใจอยู่แล้ว
ปากแข็ง แต่คลั่งรักมาก ปากปฎิเสธไม่ชอบ แต่กับมักพาตัวเองเขาไปยุ่งเกี่ยวกับเธอ และที่สำคัญแต่เมื่อปากปฎิเสธไปแล้ว กับต้องกลื้นน้ำลายตัวเอง เมื่อดันแพ้ทางให้กับยัยเด็กหัวรั้นอย่าง เจนิส
เจนิส / เจนิตา
คณะบริหารปี 2 หญิงสาวใบหน้าสวย อ่อนหวานแต่ไม่ใช่กับทุกคน หัวรั้น ดื้อ และที่สำคัญไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น ไม่สนใจใคร
เมื่อโดนผู้ชายหน้าตาดี หักอกมา ฉันจึงมีฐิติ กับผู้ชายหน้าหล่อ ฉันเกลียด ผู้ชายเจ้าชู้ ไม่ชอบผู้ชายหล่อเบ้าหน้าฟ้าประทาน เพราะมีอีกหลายคนที่พร้อมจะเข้ามาแย่งฉัน แต่วันนึงฉัน กับพลาดมีอะไรกับคนที่ฉันไม่รู้จัก
เขาคือใคร ทำไมทุกคนต้องหลงเสน่ห์ของเขา
[ทั้งมหาลัยนี้ มีแค่ฉันหรือเปล่า...ที่ไม่รู้จักเขา ]
ไม่คิดจะไม่สนใจ แต่กับฉันหลงสเน่ห์ของเขาคนนั้น อย่างไม่รู้ตัว
"ฉันห่างไกล คำว่า แฟนของเขา...มาก"
ฉันจะห้ามความรู้สึกนี้ได้ยังไง เมื่อเขามีคนที่ ใช่...อยู่แล้ว
***************
"ไง...หลบหน้าผัวมาหลายวัน" คนตัวโตกดเสียงมาอย่างไม่น่าฟัง ยิ่งเธอขัดขืนเขายิ่งเพิ่มแรงบีบที่ข้อมือ
"ปล่อยนะพี่ริว พี่ไม่ใช่ ผัว..." เสียงเล็กถูกกลื้นหายในลำคอ เมื่อโดนคนใจร้ายตรงหน้าระดมจูบไปทั้งใบหน้า อย่างไม่ทันตั้งตัว ริวถอนจูบออก เสมองคนตรงหน้าอย่างเย้ยหยัน
"ผัว...ที่เอาเธอคนแรกหนะ"
"พี่ริว..." เจนิสตะเบ่งเสียงด้วยสีหน้าอันโกรธจัด
"ทำไม เรียกชื่อพี่บ่อยแบบนี้ละครับ" ริวเอ่ยพร้อมกับสบตาคนตรงหน้าด้วยสายตาดุดัน
"คิดว่าคืนนี้เธอจะรอดเหรอ" ริวตะเบ่งเสียงขึ้นมา จนร่างบางถึงกับชะงัก
"ปล่อย...นะ คนเลว" ยิ่งเธอต่อต้านเขายิ่งรุนแรงกับเธอมากขึ้น
"เอาดิ...เธอตบ ฉันจูบ..." ริวเอ่ยพร้อมกับจ้องมองด้วยสายตาดุดัน
***************
เชตเรื่องหนุ่มๆวิศวะทั้ง 4 หนุ่ม เซตรุ่นพี่
พันธะร้ายนายวิศวะ เรียวตะ x เชอรีน
พิษรักร้าย Toxic Love ริกกี้ x นินิว
พลาดรักร้ายนายวิศวะ อรัณ x มิริณ
คลั่งรักร้ายนายวิศวะ ริว x เจนิส
เซตวิศวะรุ่นน้อง มีทั้ง 4 หนุ่มในบางตอน
รัก(ลับ)นายวิศวะ เจมส์ x อันนา
ใครรอพี่ริวสายหวานละมุน อบอุ่นเหมือนไมโครเวฟ ข้ามไปได้เลยจ้า แก๊งค์นี้ไม่มีคนดีอยู่จริง ที่ผ่านมามันเป็นแค่ภาพลวงตา อิอิ ถึงคิวเรื่องของพี่ริว พ่อหนุ่มเฟรนรี่กันแล้วนะคะ ฝากนักอ่านที่น่ารักติดตามและให้กำลังใจพี่ริวและนุ้งเจนิสกันด้วยคะ
ใครชอบพระเอกสายละมุน โลกสวย ไม่เหมาะกับนิยายเรื่องนี้ ผ่านไปได้เลย อ่านแล้วไม่ถูกจริต ไม่ทิ้งคอมเมนท์แย่ๆ ให้กับนักเขียนนะคะ เพื่อเซฟความรู้สึกนักเขียน
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้แต่ง ห้ามคัดลอกหรือลอกเรียนแบบใดๆ ทั้งสิ้น ไม่อนุญาตให้ละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด ฝ่าฝืน ทั้งจำทั้งปรับ เนื้อหาในเรื่องเขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลในภาพ ศิลปิน เสียหายแต่อย่างใด
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหารุนแรงในบางตอน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อายุต่ำกว่า20 ปีควรได้รับคำแนะนำ ฝากเป็นกำลังใจให้ไรท์กันด้วยนะคะ
เพจ Kim Nayeol คะ
เปิดเรื่อง 17.05.2025
"แน่ใจ๋...ว่าแกไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่เขา" แซมมี่ถามเจนิสอย่างตรงไปตรงมา"อืม... พวกเขาดังขนาดนั้นฉันจะไปคบกับเขาได้ไง" เจนิสเอ่ยเสียงเรียบ แต่ภายในใจลึกๆ กับหัวใจเต้น ตึบตับๆ ขึ้นมา เมื่อนึกถึงวันที่เขาและเธอนั้นมีอะไรกัน และเขายังตามมาจูบเธออีก นิฉันบ้าไปแล้วหรือไง ถึงได้คิดถึงใบหน้าของเขาไปได้ยังไงกัน ร่างบางตกอยู่ในห่วงความคิดของตนเองไปชั่วขณะราวกับลืมถึงว่ามีแซมมี่นั้นนั่งอยู่กับตนด้วย"ยัยเจ ขึ้นเรียนกัน" แซมมี่เอ่ยออกมาแค่นั้น แต่คนใจลอยก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่เช่นเดิม"เจ ยัยเจนิแกเป็นอะไร" แซมมี่เอ่ยขึ้นอีกรอบพร้อมกับตบโต๊ะ เพื่อให้เจนิสนั้นรู้สึกตัว แซมมี่ได้แต่เหลือบมองสีหน้าของเพื่อนด้วยท่าทีสงสัย"เปล่า...ฉันไม่ได้เป็นอะไร เราไปกันเถอะ" เจนิสเอ่ยพร้อมกับเดินออกจากโต๊ะไปพร้อมกับเพื่อนสนิทของเธอ ให้ตายเถอะแค่ยัยแซมมี่ถามฉันมาแบบนี้ ฉันกับไม่เป็นตัวของตัวเองฉันไม่ควรคิดอะไรกับพี่ริวไปมากก็นี้ เจนิสได้แต่คิดในใจจนกระทั้ง ทั้งสองสาวเดินเข้าห้องเรียนเวลาผ่านไปสองชั่วโมงกว่าๆ แต่ในหัวของร่างบางตอนนี้กับไม่มีสิ่งที่อาจารย์สอนเลยซักนิด ใบหน้าสวยหวานเสมองออกไปยังหน้าต่างของฝั่งคณะวิศวะท
ร่างบางหลังจากที่ถูกคนตัวโตเดินจูงแขนออกจากเลย์และนิสามาแล้วนั้น เมื่อเดินมาถึงชั้นล่างด้านหลังของหอสมุด"นิปล่อยฉันได้แล้ว" เสียงเล็กของเจนิสเอ่ยกับริว ขณะที่รอดพ้นสายตาของคนทั้งคู่แล้วนั้น แต่ริวยังคงจับแขนเจนิสเอาไว้แน่น ริวเสมองที่แขนของคนตัวเล็กจากนั้นก็ยอมปล่อยมือออก"ขอบคุณที่...ช่วย" เจนิสเอ่ยพร้อมกับเบนกับสายตาออกจากริวที่มองเธอมา"ฉันไม่รับ" ร่างสูงเอ่ยมาเสียงแข็งพร้อมกับเบนสายตาสำรวจคนตัวเล็กและเดินเข้ามาใกล้ร่างบางอีกครั้ง"เลี้ยงข้าวฉันสิ""ห๊ะ...ให้ฉันนี้นะเลี้ยงข้าวพี่ ฉันมีเรียนต่อ" เจ นิสเอ่ยไปเช่นนั้น เรื่องอะไรฉันจะยอมเลี้ยงเขา ฉันว่าเขาเองก็มีส่วนที่ทำให้ฉันรีบเดินออกมาและเตะถังขยะ"อืม" ริวเอ่ยเสียงครางในลำคอ"มานี้" ริวไม่รอให้เจนิสเอ่ยอะไรต่อ ร่างสูงจับเข้าที่แขนเรียวเล็กเดินออกมาจากตึกหอสมุดเดินไปทางรัดหลังมหาลัย โดยไม่คิดจะสนใจสายตาหลากหลายคู่ที่กำลังให้ความสนใจตนเจนิสถึงกับตาโตที่ริวนั้นเล่นจับมือเธอเดินในรั้วมหาลัย ร่างบางพยายามที่จะสะบัดมือของจากการรัดกลุมของริวแต่ก็ไม่เป็นผล ร่างบางมีขัดขืนริว เล็กน้อยแต่นั้นก็เดินมากับเขา จนถึงร้านอาหารหลังมอ ริวถึงยอมปล
3 วันต่อมาด้านเจนิสหลังจากที่วันหยุดเสาร์อาทิตย์ได้ผ่านพ้นไป และวันนี้ก็เป็นวันจันทร์เป็นวันที่ฉันขี้เกียจตื่นเช้ามาก ในหนึ่งสัปดาห์จะมีวันจันทร์นี้แหละที่ฉันมีเรียนตั้งแต่แปดโมงครึ่งยันหกโมงเย็น เป็นวันที่น่าเบื่อมาก เพราะเมื่อคืนฉันดูซีรีส์ดึกเลยไม่อยากจะตื่นมาเป็นธรรมดาของคนนอนดึกอย่างฉัน ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนที่มีเพื่อนร่วมห้องนั่งอยู่ไม่ถึงสิบคน ส่วนพวกยัยแซมมี่นั้นกำลังตามมา ฉันไม่ได้เป็นเด็กเรียนที่มาเช้าหรอกนะ แต่ยัยน้ำอุ่นและยัยเฟย์นั่นไปทานข้าวที่โรงอาหาร อีกอย่างฉันขี้เกียจตามพวกนางไปที่โรงอาหาร ฉันเลยต้องขึ้นห้องมาก่อนพวกนั้น ร่างบางเหลือบมองนาฬิกาอีกสิบนาทีก็จะถึงเวลาเรียน เมื่อเห็นว่ายังมีเวลาเหลือ ร่างบางก็ฟุบหน้าลงกับเก้าอี้เล็คเชอร์สิบนาทียังมีเวลาให้ฉันนั้นพักสายตาบ้างเพราะวันนี้ฉันรู้สึกเหมือนยังไม่ตื่นหลังจากที่ร่างบางฟุบหน้าลงยังไม่ถึงห้านาที เสียงยัยแซมมี่ก็ดังแว่วๆ เข้ามาข้างหูของฉัน"เจ ยัยเจนิส แกเป็นอะไร ไม่สบายเหรอ" ยัยแซมมี่ถามฉันมาด้วยความเป็นห่วง ใบหน้าหวานถึงกับผละใบหน้าขึ้นมา"เปล่า ฉันแค่ง่วงหนะ""ไง เมื่อคืนแกนอนดึกมากเลยเหรอ หรือแกไปทำไรมา หน้าแ
อีกด้านของเจนิส"ฉันว่าพวกพี่ริวเขามองแกแปลกๆ ไหมอะ ยัยเจ" ยัยเฟย์ที่นั่งอยู่ข้างฉันเอ่ยมาด้วยท่าทีสงสัย ซึ่งก็ไม่ต่างจากฉันที่รู้ว่าพวกเขากำลังมองมา ไม่ต่างกับตอนที่ฉันอยู่สนามบอล แต่ฉันว่าพวกเขานั้นใช้สายตามองมาได้เก่งมากจนเพื่อนฉันยังรู้สึก"พวกเขาคงมองไปเรื่อย อย่าได้สนใจเลย" เจนิสได้แต่เอ่ยแก้ต่างไป"จะไม่สนใจได้ไงยัยเจ ฉันว่าพวกคนดังทั้งสี่หนุ่มหนึ่งในนั้น ไม่คนใดคนนึงก็สนใจหรือหลงเสน่ห์แกเข้าแล้วล่ะ" ยัยน้ำอุ่นเอ่ยพร้อมกับแกล้งทำหน้าตาเขินอายให้กับฉัน"...แกนิคิดอะไรไม่เข้าเรื่อง พวกพี่เขาดังขนาดนั้น ใครว่าพวกเขาจะมาสนใจฉันเล่า เป็นไปไม่ได้แน่นอน" เจนิสที่ฉันพูดไปแบบนั้น เพราะตอนนี้เพื่อนในกลุ่มฉันเองก็เริ่มสงสัย โดยเฉพาะยัยเฟย์ที่เริ่มจะมีท่าทีแปลกๆ ให้กับฉัน ราวกับมีอะไรจะถามแต่ก็ไม่กล้า ยิ่งก่อนหน้านี้ยัยเฟย์เห็นไอ้บ้าพี่ริว นั้นและเขาพยายามเข้าหาฉันอีก ใบหน้าสวยหวานเริ่มมีสีหน้าคิดหนักฉันได้แต่ภาวนาให้พวกเขารีบแข่งจบ ฉันจะได้ไปจากตรงนี้เสียที เพราะตอนนี้ฉันชวนเพื่อนให้ตายยังไงก็ไม่มีใครไปกับฉันเพราะติดลมมองหนุ่มๆ ที่แข่งบาสกันด้านริวนั้นขณะที่ร่างสูงยืนรวมกลุ่มกับเพื่อนสนิ
ด้านริวหลังจากเดินกลับมาที่สนามอีกครั้งร่างสูงกับรู้สึกหัวเสียสุดๆ แม่ง จูบนิดจูบหน่อย ขอกำลังใจก่อนลงสนามแข่งไม่ได้หรือไง ยัยบ้าเลือดนั้นเล่นกัดปากเขาถึงกับเลือดซึม หน้าหล่อๆ ของเขาถึงกับเสียหมด ริวเดินเข้ามาในสนามพร้อมกับใช้ฝ่ามือหนาลูบเข้าที่รอยแผลด้วยความเจ็บใจ ฝากไว้ก่อนเถอะยัยเจนิส ยัยหน้าหยิ่ง คราวหน้าคราวหลังอย่าให้ถึงทีฉันบ้างเถอะ พ่อจะเล่นให้ต้องร้องขอชีวิตเลย ร่างสูงได้แต่นึกกล่าวคาดโทษให้กับคนตัวเล็กด้วยท่าทีไม่พอใจอีกเพียงสิบนาทีก็จะถึงการแข่งขันจริง สายตาคมกวาดมองไปยังบริเวณโดยรอบๆ ของสนามแต่ก็ยังไร้เงาของเจนิสหึ...อย่าบอกนะว่าโดนเขาจูบแค่นี้ถึงกับหนีหาย เขาลงแข่งทั้งทีไม่คิดจะให้กำลังใจกันหรือไง อ่า...ทำไมทั้งที่ในขอบสนามมีสาวๆ คอยให้กำลังใจอย่างล้นหลามแต่เขากับรู้สึกต้องการให้เธอนั้นนั่งอยู่ในสนามตรงนี้ด้วย เขาไม่ได้จริงใจอะไรกับเธอ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเริ่มหวั่นไหวกับยัยหน้าหยิ่งเมื่อคิดเช่นนั้นได้ไม่นาน ร่างบางอันคุ้นตาของเจนิสก็เดินเข้ามานั่งตรงสแตนที่เดิมของเธอ ผมมองไปสแตนเชียร์ที่เจนิสนั่งอยู่ในระยะไกล ร่างบางหันมาสบตาเข้ากับผมพร้อมกับสีหน้านิ่งๆของเธอ ตามฉบับค
เจนิสถึงฉันจะปฏิเสธยัยเฟย์ และจะรอพวกนางที่คณะ แต่สุดท้ายฉันก็โดนเพื่อนลากมาที่สนามบาสในโรงยิมอยู่ดี"แกมาดูกับพวกฉันเถอะน๊า อีกอย่างจะได้ให้กำลังใจพวกพี่ริวเขาด้วย" ยัยเฟย์เอ่ยกับฉันมาขณะที่เราสองคนนั่งรอยัยแซมมี่และยัยน้ำอุ่นไปเช็คชื่อกับรุ่นพี่"ใครบอกว่าฉันอยากมาเชียร์พี่ริวของแกกันเล่า ฉันโดนแกลากฉันมาต่างหาก" เจนิสยังคงเอ่ยกับเฟย์ไปอย่างเสียงแข็ง แต่นั่นใช่ว่าเฟย์จะสนใจ"เค ฉันยอมรับก็ได้ว่าลากแกมา แต่แกดูโน้นสิ ฉันว่าพี่ริวเขาต้องสนใจแกแน่เลย ฉันเห็นเขาเอาแต่จ้องแกตั้งแต่ที่พวกพี่เขาเดินเข้ามากันแล้ว" ฉันหันไปตามที่ยัยเฟย์ว่า ก็เจอกับสายตาคมคู่ดุของคนปากร้ายที่จ้องฉันมาอย่างไม่ละสายตา ให้ตายเถอะทำไมเขาถึงได้จ้องมาอย่างน่าเกลียดขนาดนี้ ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวหรอกนะที่มองมาทางฉัน เขามองมากันทั้งกลุ่มมองกันทั้งแก๊งค์เพราะตอนนี้พี่ริกนั้นกำลังโบกมือมาทางฉันๆ ถึงกับรู้สึกประหม่ากับสายตาหลายคู่ที่จ้องมา"แก ยัยเฟย์ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างบางก็ไม่รอช้า ฉันรู้สึกอึดอัดกับสายตาของพี่ริวและเพื่อนของเขา แต่ขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกไปนั้น ด้วยความที่ฉันรีบและไม่ทันระวังกับเ
Comments