บทที่ 17 ที่พักพิง

“นี่ธง... เธอจะเอายังไงต่อเหรอ? หลังจากของล็อตสุดท้ายนี่เสร็จหมดแล้วน่ะ” แก้ว เอ่ยถาม ธง ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ขณะที่พวกเขานั่งทำงานตัดตาข่ายอยู่ข้าง ๆ กัน คำถามของแก้วกลับทำให้ธงชะงักไปชั่วครู่

ธง นิ่งคิดไปแป๊บหนึ่ง ก่อนจะตอบกลับมาว่า “ไม่รู้สิแก้ว” คือเขาไม่รู้จริง ๆ ว่าจะทำยังไงต่อดี ชีวิตเขามันยังไงก็ได้ จะทำที่ตากเนื้อแดดแห้งต่อในหมู่บ้านก็ดี หรือจะตามไปอยู่ในเมืองกับครอบครัวข้าวหอมก็น่าสนใจ เพราะการได้อยู่ใกล้ ๆ พวกเขาแล้วมันรู้สึกสบายใจ แถมยังได้เห็นอะไรใหม่ ๆ ตลอดเวลา เพราะครอบครัวนี้ดูมีความรู้ มีความคิดที่จะทำอะไรใหม่ ๆ อยู่เสมอ ไม่เคยหยุดนิ่ง

แก้วได้ฟังคำตอบแล้วก็หน้าเจื่อนลงไปทันที ในใจของเธอเต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะให้ธงไปด้วยกัน เพราะถ้าธงไปอยู่เมืองเดียวกับเธอ เธอคงจะอุ่นใจมากขึ้นกว่านี้ ตั้งแต่ตอนเด็กไม่ว่าเธอจะโดนเพื่อนแกล้ง หรือเจอเรื่องอะไรไม่สบายใจ ธงก็คอยช่วยเหลือเธอมาโดยตลอด จนถึงตอนนี้ เขาก็ยังคงเป็นคนที่คอยช่วยนั่นนี่เธออยู่เสมอ

ธงเห็นแก้วเงียบไป ใบหน้าดูหม่นหมอง เขาจึงเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง “แก้วอยากให้เราไปอยู่ในเมืองด้วยไหม? ถ้าแก้วอยากให้เ