บทที่28.จบปัญหาซะทีอยากกลับบ้าน (คิดถึงลูก)
เมื่อตกลงกับญาติทุกคนได้ ก็เหลือแต่การเจรจากับทอมสันและลิซ่า จากนั้นโดมินิคจะกลับบ้านเพื่ออธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดกับวราพิชชา แม่ส่งข่าวมาเมื่อไปถึงเมืองไทยว่าวราพิชชายอมฟังที่แม่อธิบายทั้งหมดโดยดีแต่ขอตัดสินใจอีกที
โดมินิคเชื่อว่าเขาสามารถอธิบายเหตุผลทั้งหมดได้ และวราพิชชาคงจะให้อภัย แต่ข่าวที่แม่บอกมาทางโทรศัพท์แทบจะทำให้เขาถลากลับบ้านซะตั้งแต่ตอนนี้เลย คราวนี้ละโดมินิคสัญญากับตัวเองว่าจะต้องดูแลวราพิชชาจนกว่าจะคลอดลูกเลยเชียว
เมื่อบอกแด๊ดว่าวราพิชชาตั้งครรภ์ได้สี่สัปดาห์แล้วแด๊ดยิ้มไม่หยุด ท่านเตรียมการที่จะไปคุยกับทอมสันให้รู้เรื่อง คุณปู่ป้ายแดงกับคุณพ่อลูกสองตกลงใจว่าต้องจัดการให้เสร็จภายในเวลาไม่นาน อีกทั้งโดมินิคยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับลิซ่าเรื่องมันก็น่าจะง่ายขึ้น
โดมินิคเดินทางมายังบ้านพักของทอมสัน หลังจากนัดหมายเจ
บทที่28.จบปัญหาซะทีอยากกลับบ้าน (คิดถึงลูก)เมื่อตกลงกับญาติทุกคนได้ ก็เหลือแต่การเจรจากับทอมสันและลิซ่า จากนั้นโดมินิคจะกลับบ้านเพื่ออธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดกับวราพิชชา แม่ส่งข่าวมาเมื่อไปถึงเมืองไทยว่าวราพิชชายอมฟังที่แม่อธิบายทั้งหมดโดยดีแต่ขอตัดสินใจอีกที โดมินิคเชื่อว่าเขาสามารถอธิบายเหตุผลทั้งหมดได้ และวราพิชชาคงจะให้อภัย แต่ข่าวที่แม่บอกมาทางโทรศัพท์แทบจะทำให้เขาถลากลับบ้านซะตั้งแต่ตอนนี้เลย คราวนี้ละโดมินิคสัญญากับตัวเองว่าจะต้องดูแลวราพิชชาจนกว่าจะคลอดลูกเลยเชียว เมื่อบอกแด๊ดว่าวราพิชชาตั้งครรภ์ได้สี่สัปดาห์แล้วแด๊ดยิ้มไม่หยุด ท่านเตรียมการที่จะไปคุยกับทอมสันให้รู้เรื่อง คุณปู่ป้ายแดงกับคุณพ่อลูกสองตกลงใจว่าต้องจัดการให้เสร็จภายในเวลาไม่นาน อีกทั้งโดมินิคยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับลิซ่าเรื่องมันก็น่าจะง่ายขึ้น โดมินิคเดินทางมายังบ้านพักของทอมสัน หลังจากนัดหมายเจ
บทที่27.ข้อเสนอของภรรยาอีกคนหนึ่ง(ทำอย่างไรดี)โดมินิครู้สึกรุ่มร้อนไปทั้งร่างกาย ข่าวที่หลุดลอดออกไปจากการปล่อยข่าวของครอบครัวของทอมสัน เขาและแด๊ดโดนทอมสันหลอกมาตลอดว่าลิซ่าป่วยเป็นโรคร้าย ทั้งที่ลิซ่าแค่ร่างกายอ่อนแอ หลังจากที่โดมินิคเข้าพิธีแต่งงานตามคำขอของแด๊ด ข่าวหลุดออกไปหลังจัดงานไม่กี่ชั่วโมง ทำให้โดมินิควุ่นวายกับการปิดข่าวที่หลุดออกไป ความหวังดีที่มีให้ส่งผลกระทบตามมาอย่างมากมาย โดมินิคห่วงแค่ความรู้สึกของวราพิชชาเท่านั้น ถ้าวราพิชชารู้ข่าวจะเกิดอะไรขึ้น โดมินิคไม่อยากจะคิดเพิ่งจะคืนดีกันได้ไม่เท่าไร ก็เจอกับปัญหาอีกแล้ว โดมินิคและแด๊ดปรึกษากันอย่างเข้มข้น แด๊ดเสนอให้แพรไหมเดินทางกลับไปยังประเทศไทยเพื่ออธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับวราพิชชาก่อน โดมินิคเห็นด้วยกับความคิดนี้ ทอมสันขู่ว่าจะถอนหุ้นออกไปถ้าโดมินิคทอดทิ้งลิซ่า ทำให้เขาและบิดาจึงต้องนัดบรรดาญาติ และผู้ถือหุ้นมาประชุมร่วมกัน เพื่อเสนอแนวทางแก้ไข เห็นแก่ความเป็นเ
บทที่26.ข่าวร้ายจากแดนไกลโดมินิคไปอิตาลีได้สองวันแล้ว วราพิชชารู้สึกเหมือนดวงใจหลุดหายไปครึ่งหนึ่ง วันที่ไปส่งโดมินิคที่สนามบินแววตาเขาเศร้าสร้อยจน โดมินิคพะว้าภวังค์จนแทบจะงดการเดินทาง ติดแต่ว่าธุระที่มีไม่สามารถเลื่อนออกไปได้จึงจนใจเดินทางหลังจากปลอบโยนวราพิชชาอยู่นาน “โธ่...วราอย่าร้องสิครับ ทำแบบนี้ผมจะไปได้ยังไง” “วราไม่ได้ร้องค่ะ น้ำตามันไหลออกมาเอง” วราพิชชากลั้นเสียงสะอื้น พยายามหยุดน้ำตาที่มันรินไหลออกมาอย่างไม่รู้สาเหตุ “ครับไม่ร้องก็ไม่ร้อง ดูสิลูกโตจะเป็นหนุ่มแล้วคุณแม่ยังขี้แยอยู่เลย” “วราไม่ได้ร้องจริงๆ ค่ะน้ำตามันไหลออกมาเอง” เสียงหวานเริ่มกระเง้ากระงอดพร้อมทั้งกอดร่างโดมินิคไม่ยอมปล่อย “ไม่เอาครับ วราทำแบบนี้ผ
บทที่25.ครอบครัวแสนสุข (ก่อนพายุ)วันคืนที่หมุนเวียนผ่านไปทุกๆ วันมีแต่ความสุขสมหวังจนวราพิชชานึกหวาดหวั่น แม้ว่าเดวิดและแพรไหมรับรู้และยอมรับแต่เธอและโดมินิคก็ยังนึกหวั่นเกรงอยู่ ในงานเปิดตัวที่เหมือนเป็นงานฉลองสมรสของเธอและโดมินิคไร้เงาญาติทางฝ่ายเดวิด ซึ่งก็หมายความว่าพวกเขายังไม่ยอมรับวราพิชชาและลูกเลย โดมินิคก็รับรู้และคอยเป็นกำลังใจให้วราพิชชาเงียบๆ หลังจากปรับความเข้าใจกันแล้ววราพิชชาและโดมินิคตกลงกันว่าจะสู้ปัญหา และไม่ยอมย่อท้อกับอุปสรรค ถ้าวราพิชชาท้อและไม่ยอมสู้ จะเป็นโดมินิคเองที่ต้องสู้เพียงคนเดียว เพราะฉนั้นจะต้องร่วมมือกันและเป็นกำลังใจให้แก่กัน วราพิชชาย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่ที่โดมินิคจัดหาไว้ให้ ชิวิตดำเนินไปตามปกติ แต่เหตุการณ์สงบจน วราพิชชานึกหวั่นใจว่าจะมีเหตุการณ์ร้ายๆ เกิดขึ้น น้องบาสเติบโตขึ้น ดูเป็นเด็กร่าเริงเลี้ยงง่ายอารมณ์ดีตลอดทั้งวันวราพิชชามีคนมาช่วยเลี้ยงลูกหลังจากกลับมาจากไปฮันนีมูน ส่วนเดวิด
บทที่24.สัญญาต้องทำ(เต็มใจ)หลังจากจบงานทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน วราพิชชาจึงได้รู้ว่าตัวเองไม่ได้กลับไปด้วย โดมินิคพาวราพิชชาแยกตัวออกมา หลังจาก่ำลาเพื่อนๆ และผู้ใหญ่ที่เคารพ เขาพาเธอเดินทางไปยังรีสอร์ทชายทะเลแห่งหนึ่งเพื่อพักผ่อน โดมินิคบอกว่าเป็นของขวัญที่แม่มอบให้ขัดไม่ได้ แต่ตอนที่บอกดวงตาดูระยิบระยับแปลกๆ เสื้อผ้าถูกจัดเตรียมใว้พร้อมสัพ เดินทางไม่ไกลเท่าไร คงประมาณระยองหรือไม่ก็ชลบุรี เพียงแต่ว่าต้องนั่งเรือไปอีกเพราะเป็น รีสอร์ทส่วนตัว ตอนมาถึงก็เกือบเช้าแล้ว หลังจากหลับตื่นๆ มาในรถยนต์ พอถึงที่พักหัวถึงหมอนก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลียโดมินิคเดินตามขึ้นมาหลังจากเก็บสัมภาระเข้าที่เข้าทาง เขาจะลาพักมาหนึ่งอาทิตย์ จึงต้องเตรียมของสดมาเยอะหน่อย กะอยู่กันสองคนไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร ทำอาหารกินกันสองคนในบรรยากาศอบอุ่น โดมินิคส่ายหน้าน้อยๆ วราพิชชานอนหลับไปทันทีที่หัวถึงหมอน หน่ำซ้ำยังไม่ได้เปลี่ยนชุดแต่งงานออก เธอยังคงงดงามแม้ในตอนที่หลับสนิท ผมยาวสยายแผ่เต็มหมอนดูงดงามจนกายเขาปวดร้าว ได้แต่เตือนตั
บทที่23. เซอร์ไพรส์ (หวานหยด)สองสามวันที่ผ่านมานี้ วราพิชชารู้สึกว่าทุกคนมองมาที่เธอแปลกๆ แววตาเหมือนกับจะแสดงความยินดีแปลกๆ รวมทั้งโดมินิคก็ทำตัวแปลกไป ไม่มายุ่งวุ่นวายกับวราพิชชา เขามักจะหายหน้าไปนานๆ กลับมาก็ตอนที่วราพิชชาและลูกหลับไปแล้ว ตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็น รู้แต่ว่ากลับมานอนด้วย แต่ไม่เคยได้เจอะเจอหน้ากันตรงๆ เลย วราพิชชารู้สึกหงอยเหงาจนไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ บางอย่างขาดหายไป หลังจากที่มันเติมเต็มได้สักพัก ทุกๆ คนมีเรื่องคุยกัน แต่พอวราพิชชาเข้าไปก็หยุดพูด วราพิชชาแอบเห็นว่าทุกๆ คนแอบซุบซิบกันเวลาวราพิชชาเผลอ ยิ่งวันนี้มีการเคลื่อนไหวแปลกๆ มากขึ้นกว่าเดิม คุณปู่คุณย่าที่หลงหลานและไม่เคยไปไหนไกลๆ วันนี้กลับหายออกไปจากบ้านตั้งแต่เช้า โดยไม่ได้บอกวราพิชชา แถมบรรดาการ์ดของโดมินิคก็เดินเข้าเดินออกบ้านเป็นว่าเล่น รู้สึกเหมือนเตรียมเอกสารอะไรบางอย่างอยู่ วราพิชชาเริ่มอึดอัดใจ ดูเหมือนทุกคนมีเรื่องปิดบังวราพิชชาอยู่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นข้างเธอ วราพิชชายกดูเบอร์ที่โทรเข้าแล้วจึงกดรับ