Ep : 2 - โคแก่โดนฉุดกระชากใจไม่รู้ตัว 1

       “อ่ะ...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งคู่พร้อมกับมือใหญ่สากกร้านเคลื่อนผละจากลำคอระหงมาสอดประสานกับมือน้อยที่ทุบตีหัวไหล่หนาแล้วรั้งไปพาดไว้เหนือหัวของเธอแทนด้วยมือเดียวที่จับข้อมือเล็กทั้งสองเธอรวบไว้ อีกมือก็เคล้นคลึงสองเต้าอวบหยุ่นนุ่มมือที่แอ่นเด้งเร่ายั่วสวาทอยู่ใต้ร่าง

       “อ่า...หวานมากเด็กน้อย ฉันเพิ่งรู้ว่าน้าตันและน้าปองมีลูกสาวโตสวยไปทั้งตัวแบบนี้ อ่า...น่ากินไปทั้งตัว เมื่อคืนฉันใจร้อน แต่วันนี้ฉันมีเวลากับเธอทั้งวันที่จะสำรวจตัวเธอเด็กน้อย อ่า...อื้ม”

เขาผละปากหนาที่รุกเร่าควานดูดดื่มความหวานของโพรงปากสาวน้อยออกมาลากลิ้นสากเลียริมฝีปากสวยงามอวบอิ่มเคลื่อนไล้มาตามลำคอระหงที่บิดเร่าส่ายหน้าหนี แต่ยิ่งเธอพยายามก็ยิ่งเหมือนเปิดทางให้เขาได้ซุกไซ้ปลายจมูกโด่งเข้าหาได้แนบชิดขึ้น

“อ่ะ...ยะ...อย่าทำแบบนี้เลยนะคุณหิน รุ้ง...อ่า...อื้อ”

เธอไม่อาจทนต่อความร้อนรุ่มของร่างกายที่เกิดขึ้นได้ เมื่อรู้ว่าเขาเป็นใคร เป็นคนที่แอบชื่นชมห่างๆ ตั้งแต่สมัยเด็ก ได้แต่แอบมองระยะไกล แต่ในวันนี้เธอได้แนบชิด ที่เขาคร่อมทับเหนือร่าง หัวใจมันก็เต้นแรงไม่ได้นึกรังเกียจ ความรู้สึกขยะแขยงที่ผ่านมาเมื่อคืนข้างพุ่มไม้ได้ มีแต่ความตื่นเต้นและแสนดีใจเข้ามาแทนที่เมื่อคนที่ได้ครอบครองคือคนที่แอบมอบใจให้ตั้งแต่เด็ก แต่มันก็ไม่ถูกไม่เหมาะสมอยู่ดี เขาเป็นเจ้านายของพ่อกับแม่ และเป็นผู้มีพระคุณกับครอบครัวเธอ มือน้อยที่ได้รับอิสระของใกล้รุ้งพยายามดันร่างใหญ่เหนือร่างออกห่าง แต่ยิ่งพยายามเรี่ยวแรงก็ยิ่งหดหาย

“อืม...อย่าพยายามเลยสาวน้อย อย่าพยายามจะผลักไสสิ่งที่เธอกำลังต้องการตอนนี้รุ้ง...อื้ม”

ปากหนาตวัดดูดเร่าคลอเคลียยอดอกสีชมพู มันน่ารักน่าขบเม้มมาก เมื่อคืนเขาไม่ได้สนใจ อีกอย่างมันมืดด้วย เพราะเขาฉุดกระชากหล่อนเข้าข้างทางที่เป็นป่ารกและเสพสมร่างงามกับพื้นหญ้า จนมันเกิดแผลที่หลังของเธอ แต่เดี๋ยวเสร็จจากนี้เขาจะทายาให้เธอเพื่อไม่ให้แผลที่หลังเป็นแผลเป็น ไม่น่าเลย เมื่อคืนเขาไม่น่าใจร้อน ไม่น่าให้ความต้องการอยู่เหนือความถูกต้อง แต่นั่นมันเมื่อคืน แต่ตอนนี้เธอเป็นของเขาแล้ว

“ได้โปรดเถอะค่ะ ได้โปรดปะ...ปล่อยรุ้งกลับเถอะนะคะคุณหิน อ่ะ...อ่อย” เธอร้องขอความเมตตาจากคนตัวโต ทั้งรู้สึกเจ็บที่แผ่นหลังเนียน เธอรู้ว่าเมื่อคืนที่พื้นหญ้าเธอได้รับแผลจากการเสียดสีของแผ่นหลังกับพื้นพยายามขยับดิ้นกับพื้น

“อ่า...ฉันชอบที่เธอแทนตัวเองด้วยชื่อแบบนี้มากเด็กน้อย รุ้ง...ชื่อนี้เหมาะกับเธอเบบี้ อ่า...ไม่ไหวแล้ว เธอมีแผลที่หลังนะ เดี๋ยวฉันอิ่มแล้วจะทายาให้เธอ” เขาจับร่างเล็กพลิกดูแผลแล้วก็ปล่อยให้เธอนอนราบเหมือนเดิมแล้วปากหนาก็เริ่มตวัดดูดเลียยอดอกของเธออีก ส่วนมือเธอก็ได้แต่พยายามผลักเขาออกห่าง แต่มันเป็นการสัมผัสมากกว่า เพราะเขาแทบไม่รับรู้ถึงแรงผลักของหญิงสาว

“อ่ะ...พะ...พอเถอะค่ะ รุ้ง อ่า...คุณหิน ได้โปรดหยุดได้ไหมคะ รุ้งร้อน อือ...และคุณจะอิ่มได้ยังไง คุณยังไม่ได้กินข้าวเลย อ่ะ...อูว์” เธอบอกเขาอ่อนแรงพร้อมกับกัดริมฝีปากตัวเองอย่างทรมานช่องท้องน้อยที่ปั่นป่วนเหมือนมีเกลียวคลื่นพายุก่อตัวอยู่ในช่องท้องน้อย

“อ่า...เธอเนี่ยช่างไร้เดียงสาจริงๆ ก็อิ่มเธอยังไงล่ะ สำหรับฉันตอนนี้เธอคืออาหารรุ้ง อ่า...ต่อไปแทนตัวเองแบบนี้นะรุ้ง ฉันชอบมากกว่าเธอแทนตัวเองว่า ‘หนู’ เข้าใจไหม”

เขาผละเงยหน้าจากหน้าอกอวบอูมของเธอพร้อมส่งสายตาคำสั่งให้ ส่วนใกล้รุ้งก็มองเห็นดวงตาสีทมิฬดุดันเขาด้วยความเลือนรางพร้อมพยักหน้ารับรู้แล้วปล่อยร่างอ่อนปวกเปียกให้เขาเชยชมเมื่อไม่อาจต้านทานความทรมานในท้องน้อยได้

“ว่าง่ายๆ เด็กน้อยของฉัน อ่า...เราจะไปพร้อมกัน และฉันจะไปช้าๆ เบบี้ อืม...”

เขาก้มลงดูดกลางหว่างอกจนเกิดรอยประทับตราแล้วสองมือก็นวดเต้าอวบอูมพอดีมือตัวเองของสาวเจ้า อกเธอใหญ่ แต่มือเขาใหญ่กว่ามากจึงทำให้กอบกุมบีบนวดได้เต็มอุ้งมือ ปากหนาดูดเร่ายอดปทุมคู่งามทั้งสองสลับกันไปมาด้วยความเอ็นดูเม็ดสีชมพูที่แข็งตึงสู้ลิ้น

“อ่ะ...อื้อ ได้โปรด...ชะ...ช่วยหยุดความร้อนนี้ให้รุ้งทีค่ะ อ่ะ...อื้อ” เธอขอร้องให้คนตัวโตช่วยพร้อมกับสองมือกำผ้าปูเตียงเกร็งแน่นและแอ่นเด้งยกร่างขึ้นหาคนเหนือร่าง

“ได้สิ ฉันจะทำให้เธอหายร้อนเองเด็กน้อย อ่า...อื้ม ไหนดูสิว่ามีอะไรให้ฉันค้นหาอีกไหม อ่า...ขาวสวยดีเหลือเกินรุ้งน้อยของฉัน ฉันจะกินน้ำรุ้งแล้วนะต่อไปนี้ อืม...โอว์ น่ารักเป็นบ้า อ่า...”

กองพลลากลิ้นสากผ่านร่องอกอวบขณะสองมือยังคงเคล้นคลึงหนักหน่วง เขาหยุดปากที่หน้าท้องแบนราบชื้นเหงื่อแล้วมองต่ำไปดูสิ่งสวยงามใต้สะดือ แม้จะมีป่าหญ้าตรงสนามหญ้าโหนกนูน แต่กองพลก็รู้ว่ามันสวยน่ากระแทกที่สุดและภายในของสาวเจ้าก็ตอดรัดคลึงเขาหนักหน่วงเช่นกันยามสอดลึกเข้าไปในตัวเธอ

“ยะ...อย่านะคะคุณหิน อ่ะ...อื้อ” ไม่ทันเสียแล้วยกมือขึ้นดันหน้าของเขาออกห่างจากกลางความเป็นสาวไม่ทันเสียแล้วเมื่อใบหน้าดุดันหื่นกามของเขาก้มซุกลงไปหาความเป็นสตรีเพศของเธอเสียแล้ว ใกล้รุ้งเกร็งไปทั้งตัวเมื่อปลายลิ้นของกองพลเริ่มรุกเร่าสอดแทรกตามกลีบดอกไม้ของเธอ

“อ่า...สวยขนาดนี้จะห้ามทำไมรุ้ง อ่า...เธอสวยและฉ่ำมากตอนนี้ และเธอฉ่ำให้ฉันเด็กน้อย อ่า...อืม”

เขาลากลิ้นตามกลีบดอกไม้อวบอูมและเขาเห็นคราบเลือดที่แห้งติดโคนขาและเปื้อนก็ยิ้มพึงพอใจกับผลงานตัวเอง กองพลไม่ได้รังเกียจ แต่กลับรู้สึกดีในอกลึกๆ อย่างไม่รู้สาเหตุ เขารู้ว่ามันคือคราบเลือดจากพรหมจรรย์ของหญิงสาวและคนที่ทำให้มันมีเลือดออกก็คือความใหญ่โตบึกบึนของเขาที่กำลังเต้นเร่าอยู่กลางหว่างขาตอนนี้ต่างหากล่ะที่เป็นคนทำให้เธอเจ็บและสุขสม

“ตะ...แต่มันสกปรกนะคะคุณหิน อ่า...รุ้งว่า...อ่อย” แล้วก็ต้องร้องครางกระเส่าอ่อนแรงเมื่อรับรู้ถึงอะไรสักอย่างกระแทกจ้วงลึกเข้ามาในตัวจนรู้สึกอึดอัด

“อ่า...เธอแน่นมากเบบี้ แค่นิ้วชี้นิ้วเดียวยังรัดแน่นขนาดนี้ อ่า...ฉันอยากเข้าไปในตัวเธอแล้วสิรุ้ง อ่า...ไม่ไหวแล้ว ค่อยกินเธอทีหลังก็ได้ แต่อยากบอกว่าเธอหวานมากนะ น้ำเธอหวานมาก”

เขาดึงนิ้วออกมาดูดเลียให้เจ้าของน้ำขาวข้นติดนิ้วตัวเองให้หล่อนดูแล้วเคลื่อนตัวไปคร่อมทับบดจูบปากที่กำลังขยับจะพูดอะไรสักอย่างกับตนทันที ส่วนมือก็รีบดึงรั้งกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเองออกให้พ้นทางเพื่อจะได้สอดประสานหลอมรวมร่างกับคนตัวเล็กใต้ร่าง

“อ่ะ...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาพร้อมกับที่เอวสอบกดแนบความใหญ่โตเข้าหาความคับแน่นของคนตัวเล็กครั้งเดียวสุดโคนเนื้ออวบใหญ่ที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยของตัวเองทันที

ใกล้รุ้งเบิกตากว้างเมื่อความใหญ่โตอัดแน่นเข้ามาอยู่กลางลำตัว สองเรียวแขนเล็กตวัดโอบกอดคนเหนือร่างอย่างลืมตัวพร้อมจิกเล็บสั้นไปกับแผ่นหลังใหญ่และขยับเอวเล็กถอยหนี แต่เขาก็ขยับตาม เธอพยายามจะหนีจากความอึดอัดในครั้งนี้ แล้วก็ต้องเผลอยิ้มออกมาเมื่อความใหญ่โตถอดถอนออก แต่ก็ต้องตาโตเบิกกว้างอีกครั้ง เมื่อเขากระแทกเข้ามาลึกกว่าเดิมและแรงกว่าครั้งแรก

“อ่ะ...อื้อ” เสียงร้องของเธอยังคงดังลอดออกมาจากริมฝีปาก แต่ก็ไม่ได้เท่าไหร่นัก เพราะปากเธอมีปากหนาของคนเถื่อนเหนือร่างที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อไม่ต่างจากตนปิดกลืนเสียงร้องไว้