MasukShare
ตัวการใหญ่ 3
Terakhir Diperbarui:
2025-06-16 08:39:01
Bab terbaru
ตื๊อรักวาณิช พรากหัวใจ 3
ไป๋จิ้งเหอกำลังจะพูดบางอย่าง แต่ศีรษะกลับถูกคลุมด้วยผ้ากระสอบอีกหน และทุกอย่างก็มืดมิดดับไป"ทำไมเรากลับมาตรงที่เดิมอีกแล้วล่ะ!" หมิงเสวี่ยยืนกุมศีรษะและโวยวายออกมา หมี่เฟิงบอกว่าจะพานางกลับไปส่งที่บ้านและให้คนคุ้มกันนางไว้ที่นั่นเพื่อจะได้มาช่วยคนอื่นต่อ แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าพวกนางจะไปทางไหน สุดท้ายก็กลับมาตรงป่าไผ่ริมหน้าผานี่เสียทุกทีไป"นึกไม่ถึงว่าฉู่หลานเทียนจะให้ลูกน้องวางค่ายกลเอาไว้" หมี่เฟิงเอ่ยเรียบๆ "ถ้าไม่ใช่ระดับท่านแม่ทัพซื่อคงไม่มีทางแก้ได้ เราต้องกลับไปสมทบกับลูกน้องข้าก่อน""เดี๋ยวก่อน" หมิงเสวี่ยหอบฮัก "ขอพักสักครู่เถอะ ข้าวิ่งจนแข้งขาสั่นไปหมดแล้ว""ต้องให้ข้าอุ้มเจ้าไปรึ?" ช่างเป็นคนที่ไม่เข้มแข็งเอาเสียเลย"แม่นางท่านตัวเล็กพอกับข้า จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนมาอุ้มข้ากัน...ว้าย!" หมิงเสวี่ยร้องออกมาเมื่อหมี่เฟิงเดินมาอุ้มนางขึ้นจากพื้นหน้าตาเฉย "แม่นางหมี่เฟิง ปล่อยข้าเถอะ ข้าเชื่อแล้วว่าท่านอุ้มข้าไหว!" หมิงเสวี่ยครวญ "ข้าเป็นสาวใช้ธรรมดา มิได้เป็นผู้ฝึกยุทธ์นะ ขอเวลาให้ข้าหายใจหายคอบ้างเถอะน่า""ไม่ได้ เวลาไม่คอยท่า" นางเอ่ยเสียงขุ่น "ถ้าไม่เห็นว่าเจ้าเป็นท
ตื๊อรักวาณิช พรากหัวใจ 2
ไป๋จิ้งเหอเหลือบมองหลางหงเช่อ นึกแปลกใจที่เขาอยู่ที่นี่แทนที่จะอยู่กับหมิงเสวี่ย แต่คิดอีกที หรือหลางหงเช่อจะแปรพักตร์? "นั่นเป็นเรื่องระหว่างข้ากับนาง หาได้เกี่ยวกับเจ้า ฉู่หลานเทียน""ไม่เกี่ยวได้อย่างไรเล่า เมื่อบุรุษที่ท่านแย่งสตรีของเขามา เป็นลูกน้องของข้า...ใช่หรือไม่ หลางหงเช่อ?"หลางหงเช่อมีท่าทางกระอักกระอ่วนอย่างเห็นได้ชัด เขาเองก็รู้สึกผิดอยู่บ้างที่ต้องมาหักหลังไป๋จิ้งเหอ ตอนเดือดร้อนก็ไปคุกเข่าอ้อนวอนขอให้เขาช่วยเหลือ พอเขาเดือดร้อน ตนเองกลับเป็นฝ่ายซ้ำเติมไม่ ห้ามหลงกลบุรุษแซ่ไป๋นี่เด็ดขาด มันแย่งหมิงเสวี่ยไป มันได้นางไป! เขายอมไม่ได้อย่างเด็ดขาด!ฉับพลันที่คิดได้ หลางหงเช่อก็มีท่าทีแข็งกร้าวขึ้นมา เขาเดินมายังไป๋จิ้งเหออย่างแน่วแน่และตัดสินใจได้เด็ดขาดแล้ว"เพราะเจ้า ไป๋จิ้งเหอ เจ้าคือผู้ที่แย่งนางไปจากข้า!""...พอถูกเขาปั่นหัวเข้าหน่อย ก็หันหัวเรือไปทิศอื่น" ไป๋จิ้งเหอมองอีกฝ่ายอย่างนึกสมเพช "ช่างเป็นคนที่ 'หนักแน่น' ต่อความคิดของตนเสียจริง""เจ้า!..." หลางหงเช่อถึงกับพูดไม่ออก ไม่คิดว่าจะถูกด่าต่อหน้า"เรื่องของสตรีไม่เข้าใครออกใคร ท่านจะว่าลูกน้องข้าฝ่ายเดียวก็ไม่ถู
ตื๊อรักวาณิช พรากหัวใจ 1
ไป๋จิ้งเหอลืมตาขึ้นช้าๆ เมื่อรู้สึกได้ถึงถุงกระสอบที่ครอบบนศีรษะถูกดึงออกไป หลังจากเหตุการณ์ที่เขากับหมิงเสวี่ยพบเข้ากับฉู่หลานเทียน ณ หอเมรัยหอม เขาก็เริ่มจะมองสถานการณ์ออกแล้วซื่อเซี่ยยี่!! หากข้ารอดชีวิตไปได้ ข้าจะไปขอบคุณถึงจวนแม่ทัพเลยทีเดียว!การที่ซื่อเซี่ยยี่มาพบเขา ไม่ใช่เพราะแค่จดหมายที่เขาส่งไป แต่เป็นเพราะรัชทายาทอยากจะเล่นสนุกไปกับการไล่ต้อนองค์ชายใหญ่ให้จนมุมต่างหาก!นางแมวปิศาจนั้นรู้ดีว่า แม้ฉู่หลานเทียนจะลงมือจ้างกองโจรและทำร้ายเขาด้วยยาพิษ แต่ก็เป็นเพียงการประกาศศึกระหว่างเขาทั้งสองคนเท่านั้น ฉู่หลานเทียนเองก็ยังไม่มีความตั้งใจจะจัดการกับเขาเท่าไหร่ หาไม่แล้วคงจะหาโอกาสซ้ำเติมเขาแน่นอน และการที่มีข่าวว่าฉู่หลานเทียนรวบรวมกำลังคน ก็ไม่ใช่เพื่อกำจัดเขา แต่เป็นการกระทำเพื่อกำจัดรัชทายาท ซื่อเซี่ยยี่และรัชทายาทจึงคิดจะตัดหางองค์ชายใหญ่เสียก่อนที่ทางฉู่หลานเทียนจะทำการได้สำเร็จ ดังนั้น พวกนั้นจึงคิดยืมมือเขากำจัดฉู่หลานเทียน!!ซื่อเซี่ยยี่กับจู้เฉิงได้รวมหัวกันวางแผนเอาไว้แล้วก่อนจะมาพบเขาที่ซีหนิง พวกนั้นส่งภาพวาดของเขาไปที่หอนางโลมเพื่อป่าวประกาศออกไปให้ถึงหูฉู่หลานเที
ตื๊อรักวาณิช หมี่เฟิง 3
เด็กสาวนอนนิ่งๆ บนเตียงรอให้เวลาผ่านไปจนล่วงเย็น ประตูจึงเปิดออกอีกครั้ง พร้อมชายหนุ่มคนเดิมถือถาดอาหารเข้ามา "เอ้า นางหนู กินข้าวซะ"หมิงเสวี่ยรีบลุกขึ้นมาและเดินไปนั่งที่เก้าอี้อย่างไม่อิดออด "นี่คนแซ่ฉู่นั่นจับข้ามาใช่หรือไม่?" นางทำเป็นชวนคุย"จะอยากรู้ไปทำไมเล่า รีบๆ กินข้าวได้แล้ว!" เขาหันไปตวาดนางเป็นเช่นนั้นสินะ ปฏิเสธคือยอมรับสินะ...เสี้ยวหนึ่งของความคิด นางนึกไปถึงชายหนุ่มอีกคนที่น่าจะถูกจับมาพร้อมกับนางไม่...ข้าจะคิดถึงคนผู้นั้นไม่ได้นางสะบัดหัวไล่เขาออกไป คนชั่วช้าที่หลอกนาง จะไปคิดถึงทำไมอีกหมิงเสวี่ยหยิบตะเกียบขึ้นมา จ้องมองชามข้าวและชายหนุ่มคนนั้นสลับกัน "นี่จะเป็นอาหารมื้อสุดท้ายของข้าหรือไม่?""ก็ไม่แน่" อีกฝ่ายยิ้มเหยียด "ถ้ายังคิดอะไรไม่เข้าท่าอย่างหาทางหนีล่ะก็นะ หน้าที่ของเจ้าคือแค่อยู่เฉยๆ รอดูเจ้าคนแซ่ไป๋นั่นถูกฆ่าก็พอ"ถึงจะบอกตัวเองไม่ให้คิดถึง แต่พอคิดว่าไป๋จิ้งเหอจะถูกฆ่าขึ้นมา มือที่ถือตะเกียบอยู่ก็สั่นกึกๆเพียะ!เสียงนางตีมือตัวเองจนชายหนุ่มแค่นเสียงหัวเราะดังหึ "ถ้าเจ้าห่วงมันมากก็ทำตัวดีๆ ซะเถอะนังหนู""ใครห่วงกัน!" นางโวยใส่ จะมามัวห่วงคนอื่นทำไม ต้
ตื๊อรักวาณิช หมี่เฟิง 2
หาไม่แล้ว นางคงไม่อาจทำใจให้กำเนิดเลือดเนื้อเชื้อไขของบุรุษผู้นั้นได้!"ถ้าเช่นนั้นพอจบเรื่องนี้แล้ว เราหนีไปด้วยกันเถอะนะ" หงเช่อกอดนางราวกับสมบัติล้ำค่าที่ได้คืน "ไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่นอกด่าน ที่เราเคยคุยกันไว้อย่างไร""ไปนอกด่าน? กับเจ้า?" นางแค่นเสียง "ฮ่าๆ อย่าพูดให้ขำไปหน่อยเลยหลางหงเช่อ!!" แม้นางจะไม่ได้ผลักร่างสูงนั้นออก แต่แววตานั้นเคียดแค้นจับใจ "เจ้ายังกล้าพูดสิ่งเหล่านี้ออกมาหลังจากที่ทำกับข้าเช่นนี่แล้วน่ะรึ?!""แล้วเจ้าจะอยู่คนเดียวหรือไง หรือว่าคิดจะกลับไปหาเจ้านั่นอีก" หงเช่อไม่เข้าใจว่าเหตุนางจึงปฏิเสธเขาอีก ทั้งที่รู้แล้วว่าเขายังรักนาง และไม่ได้คิดจะรังแกนางจริงๆ"ข้าไม่อยู่กับใครทั้งนั้น" นางบอก ความแค้นเคืองที่มีต่อบุรุษทั้งสองทำให้นางขยาด"เสวี่ยเอ๋อร์""ออกไป ข้าอยากอยู่คนเดียว""เสวี่ยเอ๋อร์...""ข้าบอกให้ออกไป!" นางยกมือปิดหู "ข้าไม่อยากฟังเจ้าพูดอีกแม้แต่คำเดียว!"หงเช่อจนใจที่จะเกลี้ยกล่อมนางอีก เขาตัดสินใจผละหมิงเสวี่ยออกจากอ้อมกอด "เจ้า...พักผ่อนเถอะนะ ขอโทษที่รบกวนเจ้า"หมิงเสวี่ยนั่งกอดเขาตัวเอง ไม่คิดจะชายตากลับไปมองและไม่เอ่ยตอบอะไรแม้สักคำเดียว นาง
ตื๊อรักวาณิช หมี่เฟิง 1
"เสวี่ยเอ๋อร์...""อย่ามาเรียกข้าเช่นนี้นะ! ข้ากับเจ้าไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว!!" ร่างเล็กตลาดใส่ด้วยนึกรังเกียจนักหนา ร่างสูงทำเพียงลุกจากเก้าอี้แต่ไม่ได้ก้าวมาหานาง เขาคุกเข่าลงกับพื้น"ข้ารู้ว่าข้าทำร้ายจิตใจเจ้าเหลือเกิน แต่ข้า...ข้า..." หลางหงเช่อที่ซูบผอมลงไปมากด้วยความตรอมใจเงยหน้ามองหญิงสาวบนเตียง"ข้าจำเป็นต้องทำเช่นนั้น เสวี่ยเอ๋อร์""เจ้ามีเหตุผลอะไร?" ดวงตากลมยังเต็มไปด้วยความเจ็บช้ำ เมื่อเหตุการณ์ในคืนนั้นผุดเข้ามาในหัว "เจ้ามีเหตุผลบ้าบออันใดถึงได้ลงมือทำร้ายข้า ทำลายความเชื่อใจที่ข้ามีต่อเจ้ามานานแบบนี้!""คนตระกูลฉู่บีบบังคับข้า! หากข้าไม่ทำ พวกมัน...จะสังหารเจ้า!" หลางหงเช่อโพล่งออกมาอย่างไม่อาจเก็บความลับยิ่งใหญ่นี้ไว้กับตัวได้อีก"...เจ้าก็เลยทำเรื่องแบบนั้นเพื่อให้ข้าหนีไปจากเจ้า?" หมิงเสวี่ยเบิกตากว้างอย่างคาดไม่ถึง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นโทสะ"แล้วเจ้านึกว่าข้าเป็นคนรักตัวกลัวตายรึอย่างไร!? เจ้านึกว่าข้าจะไม่ยอมเผชิญอันตรายไปด้วยกันกับเจ้าหรือ! เจ้าบอกข้า มัน...มีอะไรมากกว่านั้นใช่หรือไม่?"หงเช่ออึกอักและตกตะลึง "ข้า...ข้า...""พูดมา!""เสวี่ยเอ๋อร์...ตอนนั้นเจ้าเกลียด
Anda juga akan menyukai
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ223.2K Dibacaเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่120.4K Dibacaแม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่1.6M Dibacaชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!
ซีไซต์23.7K Dibacaวัตถุโบราณตระกูลหลี่
พี่สาวตระกูลหลี่5.5K Dibacaทะลุมิติมาเป็นฮูหยินของท่านโหวใจร้าย
อิ่น เยว่5.5K Dibacaยามเมื่อใจ เพรียกหาเพียงเจ้า
moonlight -mini109 Dibacaภพใหม่นี้ข้าอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น
Tuk Kung1.2K Dibaca
