Se connecterShare
5.เป้าหมายที่แท้จริง
Dernière mise à jour:
2025-01-29 23:57:51เมื่อเขาเห็นว่าเธอไม่มีท่าทางขัดขืนหรือว่ารังเกียจ ในใจก็รู้สึกดีจนบอกไม่ถูก
อีกนิดเดียวริมฝีปากของเขาจะจรดลงบนริมฝีปากนั้นแล้ว หากว่าที่มือของเขาในตอนนี้มันไม่ได้รู้สึกเปียกชื้น.. วินเทอร์เหลือบไปมองที่มือของตัวเองก็ปรากฏว่ามือของเขามันชุ่มโชกไปด้วยเลือดสีแดงสดที่ไหลซึมออกมาจากชุดเดรสของทารีน่า “ให้ตายเถอะเจ้าเลือดออก..ข้าจะรีบไปตามหมอ..” เธอรีบยกมือขึ้นมาฉุดรั้งแขนของเขาเอาไว้อย่างรวดเร็ว นี่กำลังหมายความว่าเธอกำลังจะชวดจุมพิตจากหนุ่มหล่ออีกครั้งแล้วใช่ไหม? “เรื่องแผลของข้าเอาไว้ก่อนเถอะค่ะ ตอนนี้ท่านพี่ควรจะทำเรื่องที่ทำค้างเมื่อครู่เอาไว้ให้เสร็จก่อน..” วินเทอร์ขมวดคิ้วมองหน้าของทารีน่าก่อนที่ใบหน้าของเขามันจะเห่อร้อนขึ้นมา นี่นางหมายความว่าให้เขาจุมพิตนางให้เสร็จก่อนอย่างนั้นหรือ? “ทารีน่า..ไม่ต้องรีบร้อนเพราะเมื่อแผลของเจ้าหายดี ข้าจะมาทำเรื่องที่ค้างเอาไว้ในวันนี้กับเจ้าบ่อยๆ จนกว่าเจ้าจะร้องขอให้พี่หยุดเลยดีหรือไม่..” จะว่าดีมันก็...ดีอยู่ “สุขภาพของเจ้าสำคัญยิ่งนัก นอนรออยู่ตรงนี้พี่จะส่งคนไปตามหมอมา อย่าเคลื่อนไหวไม่อย่างนั้นปากแผลอาจจะปริแตกออกมาอีก” เธอล้มตัวนอนช้าๆ อย่างที่เขาสั่งและนี่คงเป็นอีกครั้งที่ท่ารีน่าไม่หันไปมองแผลของตัวเอง โรคกลัวเลือดนี่ทำยังไงจะหายนะ เธอไม่อยากเห็นเลือดเลยให้ตายเถอะ ไม่นานนักวินเทอร์ก็เดินเข้ามาพร้อมกับหมอจำนวนมาก ที่สำคัญคือหมอเหล่านั้นต่างก็เป็นสตรี เขามองที่ทารีน่าด้วยความเป็นห่วงก่อนจะเดินออกไปจากห้องนี้เพื่อให้หมอทั้งหลายได้ทำงานอย่างสะดวก ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคู่หมั้นแต่เขาก็ให้เกียรติทารีน่าเสมอ.. .......... “คนเช่นเลดี้โรแกนไม่สมควรจะพูดคุยกับเจ้าด้วยซ้ำอเดเรีย จะไปหานางทำไมกัน?” “หม่อมฉันเพียงอยากเป็นเพื่อนกับสตรีที่งดงามที่สุดของจักรวรรดิ อีกทั้งเรื่องการแต่งกายของเลดี้โรแกนก็เป็นที่กล่าวถึงว่านางมีความสามารถเรื่องการแต่งกาย ชุดที่เลดี้โรแกนสวมจะขายหมดในวันถัดไป หม่อมฉันอยากจะให้เลดี้โรแกนไปช่วยเลือกชุดที่จะสวมในวันงานวันชาติเพคะ” เรื่องที่อเดเรียกล่าวมานั้นก็ไม่ผิด เพราะทารีน่าถือเป็นสตรีที่อยู่จุดสูงสุดบนแวดวงสังคม “อเดเรียยอดรักเจ้าไม่รู้หรอกว่าข้าเป็นห่วงเจ้ามากแค่ไหน จะไปหานางก็ได้แต่ต้องมีทหารองครักษ์ไปด้วย” อเดเรียลุกขึ้นเพื่อย่อตัวลงทำความเคารพองค์รัชทายาท “ขอพระทัยที่ทรงเมตตาเพคะ” เขายื่นมือมาจับมือของเธอเอาไว้ก่อนจะจุมพิตลงไป “ใช้อย่างอื่นขอบคุณข้าสิ อย่างเช่นร่างกายของเจ้า..เอาไว้กลับมา ช่วยมาอาบน้ำให้ข้าทีนะ ข้าเมื่อยตัวมาหลายวันแล้ว..” มือของอเดเรียกำแน่น แต่ทว่าบนใบหน้านั้นยังคงส่งยิ้มให้กับองค์รัชทายาทฮาร์วีอยู่ “รับทราบแล้วเพคะ” น่ารังเกียจที่สุดเลย!! เมื่อไหร่เธอจะสามารถออกไปให้พ้นจากหมอนี่สักที!! อเดเรียกำลังออกเดินทางไปขึ้นรถม้า แต่ระหว่างทางเธอกลับพบเจอกับดยุคทารอน.. “จะไปไหนกันอเดเรีย ข้าพึ่งมาเจ้าก็จะหนีไปจากข้าแล้วอย่างนั้นหรือ?” หากจะถามเรื่องความเกลียดชังที่ตัวของเธอมีต่อคนในเรื่อง ถึงแม้ว่าองค์รัชทายาทฮาร์วีจะลุ่มหลงในร่างกายของเธอและทำตัวน่าขยะแขยงมากแค่ไหน แต่เธอก็ยังไม่เกลียดเขาเท่ากับดยุคแห่งทารอน ฮาร์วีลุ่มหลงอเดเรียเพราะว่าเขารักนาง แต่มาไคล์มายุ่งเกี่ยวกับอเดเรียเพราะว่าเขามีเป้าหมายที่ไม่มีใครล่วงรู้ เรื่องนี้ไม่ได้กล่าวถึงในนิยายแต่เธอรู้เรื่องนี้จากบันทึกของนางเอกตัวจริงของเรื่องนี้ อเดเรียเขียนบรรยายในบันทึกเอาไว้ว่ามาไคล์ต้องการเลือดหัวใจของเธอเพื่อเอาไปฟื้นคืนชีพอาจารย์ของเขา.. สตรีผู้ซึ่งเป็นรักแรกของมาไคล์และเลือดหัวใจที่จะนำไปฟื้นคืนชีพท่านอาจารย์ของเขานั้นจะต้องได้จากสตรีที่กำลังอยู่ในช่วงมีความรัก เจตนาของมาไคล์ที่มีต่ออเดเรียมันไม่มีความบริสุทธิ์ใจอยู่เลย หมอนี่ชั่วช้าแบบสารเลวสุดๆ เขาเป็นตัวร้ายที่รับมือได้ยากเพราะเปลือกนอกของเขามันแสดงออกว่ารักอเดเรีย.. “ข้ากำลังจะเดินทางไปหาเลดี้โรแกนค่ะท่านดยุค ขออภัยที่ไม่อาจอยู่ต้อนรับท่านได้ เอาไว้วันหลังข้าจะไปหาท่านที่คฤหาสน์ทารอน..” “ไม่เป็นไรอเดเรีย ข้าจะไปหาทารีน่าเป็นเพื่อนเจ้าเอง พอดีว่าข้ามีธุระกับสตรีผู้นั้นพอดี” ไม่รู้ว่าตาของเธอมันฝาดไปรึเปล่าเพราะในตอนที่เธอกล่าวถึงท่ารีน่า สายตาของดยุคทารอนมันวูบไหวราวกับเปลวเทียนที่ต้องสายลม.. ไม่น่าเป็นไปได้หรอก คนเช่นเขาจะรู้สึกนึกถึงสตรีอื่นได้อย่างไรกัน บุรุษผู้นี้รักแต่ตัวเองเท่านั้น “เช่นนั้นก็รบกวนท่านดยุคแล้วค่ะ” “ไปสิ ไปขึ้นรถม้าของตระกูลทารอนเถอะ ข้าจะดูแลเจ้าเองอเดเรีย” อเดเรียพลันรู้สึกหวาดหวั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอกำลังหวาดกลัวเขา อวัยวะภายในรู้สึกปั่นป่วนไปหมดเลย “ข้าได้ยินมาว่าวันชาติที่กำลังจะถึง เจ้าจะเป็นคู่ควงให้กับองค์รัชทายาทอย่างนั้นหรือ?” “ค่ะ ในวันนั้นองค์รัชทายาทจะประกาศกำหนดการหมั้นหมายของข้ากับพระองค์ออกมาอย่างเป็นทางการ..” ใบหน้าของมาไคล์ไม่ได้มีวี่แววความตกใจแม้แต่น้อยเลย ราวกับว่าเขารู้เรื่องการหมั้นหมายของอเดเรียเอาไว้ล่วงหน้าอยู่แล้ว “นั่นสินะ ถึงอย่างไรเจ้าก็อยากจะเป็นพระชายามากกว่าดัชเชสอยู่แล้วนี่ ข้าขออวยพรจากใจจริงเลยอเดเรีย ข้าขอให้เจ้ามีความสุขและรักเขามากๆ อย่างที่เขารักเจ้า..” ทุกคืนเธอจะฝันร้าย ความฝันจะวนเวียนอยู่กับดยุคทารอนซ้ำๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ หากว่าเธอรักใครสักคนเขาจะฆ่าเธอเพื่อแย่งชิงเลือดหัวใจของเธอไปอย่างแน่นอน เพราะอย่างนั้นตั้งแต่มาอยู่ในร่างนางเอกของเรื่องนี้ เธอถึงได้ตั้งมั่นเอาไว้แล้วว่าจะไม่รักใครทั้งนั้น!! หากไม่อยากตายล่ะก็ ต้องไม่รักใคร!! “เรื่องนั้น..ข้ายังไม่มั่นใจเพราะข้ากับองค์รัชทายาทแต่งงานกันตามหน้าที่..” มาไคล์หัวเราะเบาๆ “เขาจะทำให้เจ้ารักเขาอย่างแน่นอนฮาร์วีน่ะ แต่หากว่าเจ้าอยู่กับเขาสักระยะแล้วยังไม่รักเขา ข้าจะไปแย่งชิงเจ้ามาเอง” การแย่งชิงของเขา มันหมายความว่าจะมาฆ่าเธอรึเปล่านะ.. อเดเรียยังไม่ทันได้ตอบ รถม้าก็จอดเทียบที่ด้านหน้าคฤหาสน์โรแกนแล้ว เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะเดินลงจากรถม้าโดยมีดยุคทารอยช่วยประคอง “ไปรายงานนายหญิงของพวกเจ้ามาพระชายาอเดเรียมาขอเข้าพบ..”
Latest chapter
ถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ 2.15 ไม่ยอม
เส้นทางความรักของเขานั้นต่อให้เปื้อนเลือดนิดหน่อยก็คงไม่เป็นไร เพื่อรอยยิ้มของทารีน่าแล้ว เขาจำเป็นต้องทำทุกอย่างแม้จะลงมือสังหารใครไปบ้างก็ไม่เป็นไรหรอกเธอบอกว่าเขาคือตัวร้ายในนิยายเรื่องนี้และตำแหน่งนั้นมันช่างเหมาะสมกับเขามากเหลือเกิน..มาไคล์เลือกที่จะอาบน้ำเพื่อชะล้างรอยเลือดที่ติดอยู่ตามร่างกายให้หมด หลังจากนั้นเมื่อเขามองออกไปด้านนอกหน้าต่างก็ยังคงมืดครึ้มอยู่ ตอนนี้เป็นเวลาสายมาแล้วและทารีน่ายังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลย มุมปากของมาไคล์ยกสูงขึ้นมาเมื่อเขานึกถึงใบหน้ายามเหนื่อยล้าของเธอ เพราะว่าร่างกายของเธอมันหอมหวานมากเกินไป เขาถึงได้กลืนกินจนไม่หลงเหลือสติเช่นนี้มาไคล์เดินไปจุมพิตทารีน่าอีกครั้ง แล้วสวมเสื้อคลุมเพื่อเดินออกไปด้านนอกวันนี้หิมะตกลงมาเบาบางมากเหลือเกิน เหมือนกับว่าอากาศเป็นใจให้เขาได้นำพาเถ้ากระดูกของท่านอาจารย์มาฝังเอาไว้ที่สุสานของตระกูลทารอนบนใบหน้าของมาไคล์ไม่มีร่องรอยความเสียใจเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาคิดว่าช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เขาเสียใจมากพอแล้วกับการกระทำที่ผิดพลาดเกี่ยวกับการสูญเสียท่านอาจารย์ไป เขาร้องไห้มามากจริงๆ แถมยังจมอยู่กับความรู้สึกผิดที่อัดแน่น
ถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ 2.14 ความโกรธ
ฝ่ามือหนาของมาไคล์บรรจงลูบลงไปที่แผ่นหลังของทารีน่า หัวใจของเขามันเต็มเปี่ยมไปด้วยความอิ่มเอมอาจจะเพราะว่าเขาได้ปรับความเข้าใจกับเธอ หรือไม่ก็เพราะว่าเขาได้กระทำเรื่องบนเตียงหลายครั้งซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนทารีน่าผลอยหลับไปในอ้อมแขนของเขา เธอยังคงงดงามถึงแม้ว่าดวงตาจะปิดสนิทมาไคล์จุมพิตลงไปบนหน้าผากของเธอก่อนจะค่อยๆ ดึงผ้าห่มขึ้นมาปกคลุมร่างกายของทารีน่าให้อบอุ่นเช่นเดียวกันกับในยามที่เธออยู่ในอ้อมแขนของเขาเขาค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงด้วยความระมัดระวังเพื่อไม่ให้เธอตื่นขึ้นมา ที่มุมปากของมาไคล์หยักยิ้มขึ้นมาด้วยความเอ็นดูเหมือนว่าเขาจะหลงเสน่ห์เธออย่างหัวปักหัวปำแล้วล่ะสิ เขาไม่อยากลุกออกจากเตียงในยามนี้เลยให้ตายเถอะเพียงแต่ยังมีเรื่องที่เขาต้องการจัดการให้เสร็จสิ้น มาไคล์เดินลงมายังชั้นใต้ดินของคฤหาสน์ เขาปรายตามองเซอร์เดนิซาที่นั่งพิงกำแพงอยู่ด้านในคุก“เจ้าโชคดีที่ได้ทารีน่าออกหน้าเพื่อช่วยเหลือ ไม่อย่างนั้นในยามนี้ศพของเจ้าคงจะถูกแขวนอยู่ที่ประตูเข้าคฤหาสน์ทารอนไปแล้ว”เดนิซาก้มหน้าลงเพื่อทำความเคารพท่านดยุค“เรื่องการวางเพลิงข้ากระทำเพียงผู้เดียวไม่เกี่ยวกับเลดี้โรแกนเลยครับ ท่านดยุคได
ถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ 2.13 รัก NC
มาไคล์วางทารีน่าลงบนเตียง เพียงแค่เขาดีดนิ้วเบาๆ ประตูและหน้าต่างทั้งหมดก็ปิดลงพร้อมๆ กับม่านหน้าต่างที่ปิดทึบลงมา “ทารีน่าเจ้ากำลังก่อเรื่องอะไร? ..” เธอละสายตาจากใบหน้าของเขาเพื่อหันมองไปทางอื่น “ข้าไม่ได้ก่อเรื่องค่ะ เพราะว่าข้าทำจริงๆ” “เจ้าคิดว่าข้าโง่ขนาดที่มองไม่ออกอย่างนั้นหรือว่านี่มันคือฝีมือของใคร ทำไมถึงปกป้องเซอร์เดนิซา” เขาผลักเธอให้ล้มตัวลงไปบนเตียง เรือนผมสีแดงเพลิงของทารีน่าสยายลงไปบนหมอน มาไคล์จ้องมองความงามล้ำบนใบหน้านั้นด้วยความพึงพอใจก่อนที่เขาจะคล่อมทับร่างของเธอเอาไว้ “เพราะว่าท่านเซอร์เป็นคนดีค่ะ” “เหอะ! เช่นนั้นข้าเป็นคนเลวหรืออย่างไรเจ้าถึงได้ไม่ปกป้องข้าบ้าง” ก็ใช่นะสิ เพราะว่าท่านมาไคล์คือตัวร้าย..แถมยังเป็นคนใจร้ายด้วย!! “ข้าคิดว่าท่านจะร้องไห้เสียใจที่ร่างของสตรีผู้นั้นถูกเผาจนวอดไปหมด..” มาไคล์ไม่ได้ตกใจกับคำกล่าวตัดพ้อของทารีน่าเลย เขาใช้มือฉีกทึ้งชุดเดรสของเธอออกจากร่าง ตามมาด้วยเสื้อซับในตัวบาง “เรื่องของข้ากับท่านอาจารย์มันเกิดขึ้นมานานแล้วตั้งแต่ที่ข้ายังเด็กมากๆ ข้ารู้สึกกับผิดนางมากกว่า เจ้าเองเถิดทารีน่า..ข้ามั่นใจว่าไม่มีใคร
ถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ 2.12 จะเลือกทางไหน
เมื่อมาไคล์มองเห็นใบหน้าของคนร้ายที่วางเพลิงเผาเรือนหลังเล็กของเขา ที่มุมปากของมาไคล์ก็แสยะยิ้มออกมาอย่างเลือดเย็น เขาดึงดาบที่เอวของทหารออกมาก่อนจะพาดลงไปที่คอของเซอร์เดนิซา“เซอร์เดนิซา เจ้าต้องเป็นคนโง่แบบไหนถึงบุกเข้ามาในคฤหาสน์ของข้าเพื่อทำเรื่องเช่นนี้ได้”เดนิสกำมือแน่น เขาผิดจริงๆ ในเรื่องนี้และเขาในยามนี้ก็กำลังทำใจให้สบายเพื่อพร้อมที่จะตายแล้ว เมื่อสตรีในโลงแก้วผู้นั้นไม่หลงเหลือร่างกาย ดยุคทารอนก็ไม่ต้องใช้เลือดหัวใจของอเดเรียอีก คราวนี้นางจะสามารถมีชีวิตอย่างมีความสุขโดยไร้ซึ่งความหวาดระแวง“ข้าผิดเองครับท่านดยุค การกระทำของข้าในครั้งนี้ข้ายินยอมรับทุกอย่างด้วยความตายที่ท่านจะประทานให้”ทารีน่าเม้มปากแน่น ท่านเซอร์เดนิซานี่..พอมองๆ ไปแล้ว เขาเหมือนกับเธอในตอนแรกเลยแฮะ เพราะว่ารักถึงได้ยินยอมส่งมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้ ไม่เสียดายแม้กระทั่งชีวิตของตัวเอง..ความรักเมื่อมีอิทธิพลเหนือสมองแล้ว จะส่งผลทำให้เราหูตามืดบอดแถมยังโง่อีกต่างหาก..“เจ้าตายไปแล้วร่างกายของอาจารย์ข้าที่มอดไหม้ไปแล้วจะกลับคืนมาอย่างนั้นหรือเซอร์ ข้ารู้ว่าเจ้าถูกสั่งมาเพราะอย่างนั้นกล่าวรายนามของผู้ที่สั่งการ
ถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ 2.11 ไม่ต่างไปจากที่คาด
ไม่ว่าจะปลายนิ้วหรือว่าปลายลิ้นที่ลากไล้ผ่านเรือนร่าง ต่างก็ส่งผลให้ตรงจุดนั้นร้อนผ่าวคล้ายจะมีไฟลุกขึ้นมาในทารีน่าช้อนสายตามองใบหน้าที่เธอเคยลุ่มหลงเขาจนโงหัวไม่ขึ้น ดวงตาสีเลือดนั้นทำให้เธอเคยตกหลุมรักเขาซ้ำๆ อย่างไม่อาจหักห้ามหัวใจเธอเทิดทูนบูชาเขาราวกับเป็นเทพเจ้า หลงรักเขาที่มั่นคงในความรักต่อนางเอกของเรื่อง..ทว่าเขาไม่ใช่บุรุษในแบบที่เธอเคยเลยสักนิดแน่นอนว่าใบหน้าของท่านมาไคล์ยังคงหล่อเหลาเหมือนเดิมไม่ผิดเพี๊ยนไปแต่ทว่านิสัยความโลและความไม่มั่นคงของเขามันทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดฝ่ามือใหญ่ไล้ไปตามผิวเนื้อเปลือยเปล่าที่สั่นเทาน้อยๆ ก่อนจะเลื่อนลงไปตามสีข้าง เอว จนถึงระหว่างขา ชุดเดรสที่ทารีน่าสวมใส่พลันถูกเลิกขึ้นมาจนเกือบถึงเอวมาไคล์ไม่สนด้วยซ้ำว่าในยามนี้เรานั่งอยู่ในห้องอาหารที่ไม่ใช้ห้องนอน เขารู้สึกเพียงแค่อยากสัมผัสเธอจนแทบคลั่ง หัวใจของเขามันแทบจะหยุดหายใจเพียงเพราะเธอมองหน้าเขาด้วยสายตาไม่ชอบใจความเจ็บปวดที่ไร้ที่มาพาดผ่านหัวใจไปเงียบๆ ราวกับขนนกที่ปัดผ่าน“ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าตัดใจจากข้าไปจนสิ้น..”คำกล่าวของมาไคล์ถูกกลืนลงคอเมื่อเขามองเห็น..ดวงตาที่คลอหน่วยไปด้วยหยดน้ำ
ถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ 2.10 สาเหตุ
หลังจากที่เพอร์ร่าพูดคุยกับพ่อบ้านเสร็จเรียบร้อย สาวใช้ร่างท้วมก็เดินมาที่หน้าห้องนอนของนายหญิง เธอเคาะประตูเล็กน้อยตามมารยาท แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับเพอร์ร่าจึงเดินเข้าไปด้านในเพราะคิดว่านายหญิงอาจจะกำลังหลับอยู่ เธอจึงไม่ได้เข้าไปด้านในและรอคอยอีกพักใหญ่ๆ ถึงเดินมาเคาะประตูใหม่ แต่ก็ไม่ได้รับการตอบรับเช่นเคยเมื่อเห็นท่าไม่ดีเพอร์ร่าจึงเปิดประตูเข้าไปในทันที ด้านในห้องนอนของนายหญิงไม่มีร่องรอยของใครเลย“นายหญิงออกมาจากห้องนอนรึเปล่า?”สาวใช้ที่เฝ้าหน้าห้องนอนของนายหญิงส่ายหน้าพร้อมกัน“ข้าทั้งสองไม่เห็นว่ามีใครเข้าหรือว่าออกจากห้องนอนของนายหญิงเลยค่ะคุณหัวหน้าสาวใช้”เพอร์ร่ายกมือขึ้นมากุมหัวใจเอาไว้ เธอพยายามระงับความตกใจที่เกิดขึ้นเอาไว้ก่อนจะรีบดึงสติของตัวเองกลับมา“ส่งคนไปที่วิหารศักดิ์สิทธิ์และคฤหาสน์ทรอย รายงานว่าท่านทารีน่าหายตัวไป..”แน่นอนว่าเมื่อกาเล็ตได้รับข่าวสารจากสาวใช้ของทารีน่าเขาก็ตรงมาที่คฤหาสน์โรแกนในทันที วันนี้หิมะตกหนักมากกว่าทุกวันอีกทั้งการเดินทางด้วยรถม้านั้นลำบากและกินเวลายิ่งนัก แต่เมื่อเขามาถึงหน้าคฤหาสน์ก็เห็นเคาน์ทรอยยืนรอเขาอยู่ด้วยสภาพเหนื่อยหอบ“ข
Vous vous intéresseriez aussi à
ฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost)
จิงจิงน่ารัก282 Vuesสาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง
เซเรีย465 Vuesพระจันทร์หวามรักข้ามมิติ
บุปผารัญจวน434 Vuesคุณหนูผู้นี้มีงานลับ
橙花4.5K Vuesลิขิตสัญญานาคา
นรินทร์ลดา193 VuesDEVIL'S CURSE ต้องคำสาป
-Something535 Vuesข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ
อันเข่อซิง1.7K Vuesเหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย
rasita_suin472 Vues
