ВойтиShare
6.ผู้สวมร่าง
Последнее обновление:
2025-01-29 23:58:24หลังจากนอนพักฟื้นอยู่หลายวันในที่สุดแผลของทารีน่าก็ดีขึ้น วันนี้เธอจึงมาที่ห้องทำงานเพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับทุกธุรกิจที่อยู่ในนามของโรแกน
โรงระบำเปลื้องผ้าชาย..มันเป็นสถานที่แบบไหนกันวะนั่น? และเมื่อเลื่อนสายตาลงมาดูยอดของรายได้ก็พบว่ามันมหาศาลมากทีเดียว เธอยกมือขึ้นมาปิดปากด้วยความตื่นตกใจ “พ่อบ้าน เรื่องโรงระบำเปลื้องผ้า..” “อ่า..ท่านทารีน่าไม่ได้ไปที่นั่นนานแล้ว อยากไปตรวจตราที่โรงระบำใช่ไหมครับ ข้าจะแจ้งไปที่นั่นพร้อมกับจัดเตรียมนักระบำไว้รับรอง..” จากการบอกเล่าของพ่อบ้าน ที่โรงระบำน่าจะเป็นสถานที่แบบที่เธอคิดจริงๆ ด้วย อยากไปดูเหมือนกันแฮะ “ก็ดีเหมือนกัน เย็นนี้ข้าจะไปที่นั่นช่วยจัดเตรียมให้เรียบร้อยด้วย” “ครับท่านหญิง” ไม่มีอะไรแน่นอนสักนิดสำหรับการที่ฉันได้มาอยู่ในร่างของทารีน่า หากเข้าไปอยู่นิยายเรื่องอื่นก็จะต้องปกป้องเมนของตัวเองจากการถูกใส่ร้ายหรือรวมไปถึงการแย่งชิงอำนาจ แต่นี่เมนของฉันคือมาไคล์..ตัวร้ายของเรื่องนี้ แทนที่จะเอาเวลาไปปกป้องเขา ควรจะเอาเวลาไปปกป้องคนที่เขาจะฆ่าดีกว่า จะว่าไปแล้วเมนของฉันนี่ไม่เหมือนใครจริงๆ ด้วยสินะ น่ารักน่าหยิกที่สุดเลย “ท่านหญิงครับ ว่าที่พระชายาคาเรน อเดเรียมาขอเข้าพบ..ตอนนี้พระนางรออยู่ที่ห้องรับรองพร้อมกับดยุคแห่งทารอน..” ตอนนี้ฉันควรจะตกใจเรื่องไหนก่อนดีนะ เรื่องที่นางเอกของเรื่องมาหาหรือว่าเรื่องที่เขาทั้งสองคนมาพร้อมกัน ในเนื้อเรื่องอเดเรียเกลียดมาไคล์มากเลย จนแทบไม่อยากเห็นหน้าแล้วทำไมพวกเขาทั้งสองคนถึงได้พากันมาที่นี่ได้ ทารีน่าเดินไปที่ห้องรับรองด้วยหัวใจที่เป็นกังวล เธอก้มมองตัวเองเพื่อสำรวจอีกรอบ ทรงผมสวยดีแล้ว ชุดเดรสวันนี้ก็ไม่มากไปไม่น้อยไป ส่วนใบหน้าก็แต่งแต้มเครื่องสำอางเล็กๆ น้อยๆ ดูมีความธรรมชาติ นางร้ายของเรื่องนี้มีเทสการแต่งตัวที่ดีเลิศแบบที่เปิดตู้เสื้อผ้าออกมาแล้วแทบจะต้องกรีดร้องเลยทีเดียว ชุดเดรสของทารีน่าล้วนแล้วแต่งดงามในแบบที่ไม่ใช่กระโปรงสุ่มไก่ แต่มีความหรูหราแบบที่ทำให้สวมใส่สบายแล้วยังคงมีความหรูหราจนน่าจับตามอง มันดีเยี่ยมมากๆ เลยที่ได้มาอยู่ในร่างของทารีน่า เธอคิดแบบนั้นจนถึงเวลาที่เดินเข้ามาในห้องรับรอง สายตาของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าที่คิดถึงอยู่ตลอดเวลา วันนี้ท่านมาไคล์ก็ยังคงหล่อเหลาเหมือนเดิมไม่ผิดเพี้ยนไปเลยจริงๆ อยากตรงเข้าไปแล้วโอบกอดเขาสักสองสามที “ยินดีต้อนรับเข้าสู่คฤหาสน์โรแกนค่ะว่าที่พระชายาและท่านดยุคแห่งทารอน..” นางเอกของเรื่องนี้..เป็นผู้หญิงที่ดูปุ๊บรู้ปั๊บเลยว่านี่คือนางเอก รอยยิ้มที่เจิดจ้าราวกับแสงตะวัน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไร้เดียงสาและท่าทีที่ดูสง่างาม อเดเรีย คาเรน นางเอกของเรื่องนี้ดูน่ารักนุ่มนิ่มน่าทนุถนอมชะมัดเลย “ข้าอยากจะพูดคุยกับท่านหญิงมาโดยตลอดเลยค่ะ เพียงแต่ครั้งที่แล้วยังไม่ทันได้พูดคุย...ท่านหญิงก็..” จับข้ามัดมือมัดเท้าแล้วโยนขึ้นรถม้าเพื่อส่งไปที่ชนบทอันแสนห่างไกล นางร้ายก็คือนางร้ายเรื่องนั้นอเดเรียเข้าใจถึงความรักที่ทารีน่ามีต่อองค์รัชทายาทดี และนางอยากจะเจรจากันดีๆ พูดคุยและหาทางออกด้วยกันกับทารีน่า ทารีน่าเหลือบมองหน้าของท่านดยุค ก่อนที่เธอจะหันมามองหน้าของอเดเรีย หากจะว่ากันไปตามเนื้อเรื่อง ทารีน่าผิดที่ไปทำร้ายอเดเรียก่อน เช่นนั้นเธอควรจะขอโทษออกไปสินะ “หากเป็นเรื่องครั้งที่แล้วข้าต้องขอโทษ..” “ข้าเป็นกังวลเรื่องการออกงานวันชาติในฐานะคู่ควงขององค์รัชทายาท คงจะดีหากว่าท่านหญิงพาข้าไปเลือกชุดเดรสที่ท่านมองว่าเหมาะสมกับข้า” ทำไมเธอถึงคิดว่าอเดเรียต้องการพูดคุยกับเธอตามลำพังกันนะ ทั้งๆ ที่เธออยากจะนั่งมองหน้าของท่านมาไคล์อีกสักหน่อย.. “หากว่าที่พระชายากังวลเรื่องนั้น เชิญตามข้าขึ้นไปด้านบนได้เลยค่ะ..ขออภัยที่จะต้องบอกให้ท่านดยุคนั่งรออยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยวข้ากลับมานะคะ” เมื่อกล่าวจบเธอก็ขยิบตาให้เขาพร้อมๆ กับส่งยิ้มหวานให้ มาไคล์รีบเบือนหน้าหนีในทันทีและการกระทำของเขาทำให้ทารีน่าอดจิ๊ปากไม่ได้ น้ำเซาะหินทุกวันหินยังกร่อนเลย นับประสาอะไรกับหัวใจของตัวร้ายแบบเขา แต่ไม่รู้ว่าระหว่างเขาหันกลับมารักเธอ กับเขาจับดาบมาแทงเธออีกรอบไม่รู้วันไหนจะมาถึงก่อนกัน.. ทารีน่าพาอเดเรียเดินมาที่ด้านหลังคฤหาสน์ มันคือห้องเสื้อขนาดใหญ่ของโรแกน เรื่องความสามารถเธอไม่มีเทสแฟชั่นที่ดีเหมือนกับทารีน่าคนเก่า แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ตั้งใจว่าจะช่วยนางเอกของเรื่องเลือกชุดเดรสที่สวยที่สุดอย่างเต็มที่ “ผิวกายที่ขาวสว่างอย่างว่าที่พระชายาควรจะสวมชุดเดรสสีม่วงเข้มตัดกับสีแดงอย่างชุดนี้..” “ข้ามาที่นี่เพราะมีเรื่องจะคุยกับท่านหญิงเป็นการส่วนตัวค่ะ” ไม่แตกต่างจากที่คิดเอาไว้จริงๆ ด้วย หรือว่าอเดเรียจะขอร้องให้เธอเลิกยุ่งกับองค์รัชทายาท ถ้าเป็นเรื่องนั้นล่ะก็วางใจได้เลยเราสามารถตกลงกันได้ง่ายๆ เลยเพราะว่าเธอไม่ได้รักเศษสวะผู้นั้นอีกแล้ว!! “หากเป็นเรื่ององค์รัชทายาทล่ะก็ พระชายาไม่ต้องเป็นกังวล..” “ท่านหญิงเชื่อเรื่องการสวมร่างไหมคะ การที่วิญญาณย้ายร่างแล้วเข้ามาสวมอยู่ในร่างกายของอีกคน” มือที่กำลังจับชุดเดรสที่หุ่นอยู่ของทารีน่าพลันไร้เรี่ยวแรงลงมาดื้อๆ ที่ลำคอแห้งผากราวกับผุยผง ใบหน้าของเธอมันชาเหมือนกับถูกสาดด้วยน้ำเย็นจัด “ว่าที่พระชายา..มะ..หมายความว่ายังไงกัน?” อเดเรียยื่นมือมาจับมือของทารีน่า “ข้ารู้ว่าเรื่องนี้มันทำใจเชื่อได้ลำบาก แต่ท่านสามารถเข้ามาอยู่ในร่างข้าได้นะคะ มาเป็นอเดเรียสตรีที่มีแต่คนรัก ความรักของท่านที่มีต่อองค์รัชทายาทจะสมหวัง ท่านจะเป็นสตรีที่บุรุษต่างหมายปอง ไม่ใช่ทารีน่าตัวร้ายที่ทุกคนต่างรังเกียจ..แค่ท่านเชื่อใจข้าเท่านั้น ข้าจะทำให้ท่านเป็นอเดเรียเอง” ตอนแรกทารีน่าคิดว่าตัวเองเข้าใจผิดไป เธอไม่คิดว่าอเดเรียเองก็จะเป็นผู้สวมร่างเหมือนกันกับเธอ..นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? แล้วจุดประสงค์ที่อเดเรียทำแบบนี้คืออะไรกันแน่ การเป็นนางเอกไม่ใช่ความฝันอันสูงสุดของชีวิตผู้หญิงงั้นหรือ? หรือว่านางไม่มีความสุขที่ได้อยู่ในร่างของอเดเรีย?
Latest chapter
ถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ 2.15 ไม่ยอม
เส้นทางความรักของเขานั้นต่อให้เปื้อนเลือดนิดหน่อยก็คงไม่เป็นไร เพื่อรอยยิ้มของทารีน่าแล้ว เขาจำเป็นต้องทำทุกอย่างแม้จะลงมือสังหารใครไปบ้างก็ไม่เป็นไรหรอกเธอบอกว่าเขาคือตัวร้ายในนิยายเรื่องนี้และตำแหน่งนั้นมันช่างเหมาะสมกับเขามากเหลือเกิน..มาไคล์เลือกที่จะอาบน้ำเพื่อชะล้างรอยเลือดที่ติดอยู่ตามร่างกายให้หมด หลังจากนั้นเมื่อเขามองออกไปด้านนอกหน้าต่างก็ยังคงมืดครึ้มอยู่ ตอนนี้เป็นเวลาสายมาแล้วและทารีน่ายังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลย มุมปากของมาไคล์ยกสูงขึ้นมาเมื่อเขานึกถึงใบหน้ายามเหนื่อยล้าของเธอ เพราะว่าร่างกายของเธอมันหอมหวานมากเกินไป เขาถึงได้กลืนกินจนไม่หลงเหลือสติเช่นนี้มาไคล์เดินไปจุมพิตทารีน่าอีกครั้ง แล้วสวมเสื้อคลุมเพื่อเดินออกไปด้านนอกวันนี้หิมะตกลงมาเบาบางมากเหลือเกิน เหมือนกับว่าอากาศเป็นใจให้เขาได้นำพาเถ้ากระดูกของท่านอาจารย์มาฝังเอาไว้ที่สุสานของตระกูลทารอนบนใบหน้าของมาไคล์ไม่มีร่องรอยความเสียใจเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาคิดว่าช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เขาเสียใจมากพอแล้วกับการกระทำที่ผิดพลาดเกี่ยวกับการสูญเสียท่านอาจารย์ไป เขาร้องไห้มามากจริงๆ แถมยังจมอยู่กับความรู้สึกผิดที่อัดแน่น
ถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ 2.14 ความโกรธ
ฝ่ามือหนาของมาไคล์บรรจงลูบลงไปที่แผ่นหลังของทารีน่า หัวใจของเขามันเต็มเปี่ยมไปด้วยความอิ่มเอมอาจจะเพราะว่าเขาได้ปรับความเข้าใจกับเธอ หรือไม่ก็เพราะว่าเขาได้กระทำเรื่องบนเตียงหลายครั้งซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนทารีน่าผลอยหลับไปในอ้อมแขนของเขา เธอยังคงงดงามถึงแม้ว่าดวงตาจะปิดสนิทมาไคล์จุมพิตลงไปบนหน้าผากของเธอก่อนจะค่อยๆ ดึงผ้าห่มขึ้นมาปกคลุมร่างกายของทารีน่าให้อบอุ่นเช่นเดียวกันกับในยามที่เธออยู่ในอ้อมแขนของเขาเขาค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงด้วยความระมัดระวังเพื่อไม่ให้เธอตื่นขึ้นมา ที่มุมปากของมาไคล์หยักยิ้มขึ้นมาด้วยความเอ็นดูเหมือนว่าเขาจะหลงเสน่ห์เธออย่างหัวปักหัวปำแล้วล่ะสิ เขาไม่อยากลุกออกจากเตียงในยามนี้เลยให้ตายเถอะเพียงแต่ยังมีเรื่องที่เขาต้องการจัดการให้เสร็จสิ้น มาไคล์เดินลงมายังชั้นใต้ดินของคฤหาสน์ เขาปรายตามองเซอร์เดนิซาที่นั่งพิงกำแพงอยู่ด้านในคุก“เจ้าโชคดีที่ได้ทารีน่าออกหน้าเพื่อช่วยเหลือ ไม่อย่างนั้นในยามนี้ศพของเจ้าคงจะถูกแขวนอยู่ที่ประตูเข้าคฤหาสน์ทารอนไปแล้ว”เดนิซาก้มหน้าลงเพื่อทำความเคารพท่านดยุค“เรื่องการวางเพลิงข้ากระทำเพียงผู้เดียวไม่เกี่ยวกับเลดี้โรแกนเลยครับ ท่านดยุคได
ถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ 2.13 รัก NC
มาไคล์วางทารีน่าลงบนเตียง เพียงแค่เขาดีดนิ้วเบาๆ ประตูและหน้าต่างทั้งหมดก็ปิดลงพร้อมๆ กับม่านหน้าต่างที่ปิดทึบลงมา “ทารีน่าเจ้ากำลังก่อเรื่องอะไร? ..” เธอละสายตาจากใบหน้าของเขาเพื่อหันมองไปทางอื่น “ข้าไม่ได้ก่อเรื่องค่ะ เพราะว่าข้าทำจริงๆ” “เจ้าคิดว่าข้าโง่ขนาดที่มองไม่ออกอย่างนั้นหรือว่านี่มันคือฝีมือของใคร ทำไมถึงปกป้องเซอร์เดนิซา” เขาผลักเธอให้ล้มตัวลงไปบนเตียง เรือนผมสีแดงเพลิงของทารีน่าสยายลงไปบนหมอน มาไคล์จ้องมองความงามล้ำบนใบหน้านั้นด้วยความพึงพอใจก่อนที่เขาจะคล่อมทับร่างของเธอเอาไว้ “เพราะว่าท่านเซอร์เป็นคนดีค่ะ” “เหอะ! เช่นนั้นข้าเป็นคนเลวหรืออย่างไรเจ้าถึงได้ไม่ปกป้องข้าบ้าง” ก็ใช่นะสิ เพราะว่าท่านมาไคล์คือตัวร้าย..แถมยังเป็นคนใจร้ายด้วย!! “ข้าคิดว่าท่านจะร้องไห้เสียใจที่ร่างของสตรีผู้นั้นถูกเผาจนวอดไปหมด..” มาไคล์ไม่ได้ตกใจกับคำกล่าวตัดพ้อของทารีน่าเลย เขาใช้มือฉีกทึ้งชุดเดรสของเธอออกจากร่าง ตามมาด้วยเสื้อซับในตัวบาง “เรื่องของข้ากับท่านอาจารย์มันเกิดขึ้นมานานแล้วตั้งแต่ที่ข้ายังเด็กมากๆ ข้ารู้สึกกับผิดนางมากกว่า เจ้าเองเถิดทารีน่า..ข้ามั่นใจว่าไม่มีใคร
ถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ 2.12 จะเลือกทางไหน
เมื่อมาไคล์มองเห็นใบหน้าของคนร้ายที่วางเพลิงเผาเรือนหลังเล็กของเขา ที่มุมปากของมาไคล์ก็แสยะยิ้มออกมาอย่างเลือดเย็น เขาดึงดาบที่เอวของทหารออกมาก่อนจะพาดลงไปที่คอของเซอร์เดนิซา“เซอร์เดนิซา เจ้าต้องเป็นคนโง่แบบไหนถึงบุกเข้ามาในคฤหาสน์ของข้าเพื่อทำเรื่องเช่นนี้ได้”เดนิสกำมือแน่น เขาผิดจริงๆ ในเรื่องนี้และเขาในยามนี้ก็กำลังทำใจให้สบายเพื่อพร้อมที่จะตายแล้ว เมื่อสตรีในโลงแก้วผู้นั้นไม่หลงเหลือร่างกาย ดยุคทารอนก็ไม่ต้องใช้เลือดหัวใจของอเดเรียอีก คราวนี้นางจะสามารถมีชีวิตอย่างมีความสุขโดยไร้ซึ่งความหวาดระแวง“ข้าผิดเองครับท่านดยุค การกระทำของข้าในครั้งนี้ข้ายินยอมรับทุกอย่างด้วยความตายที่ท่านจะประทานให้”ทารีน่าเม้มปากแน่น ท่านเซอร์เดนิซานี่..พอมองๆ ไปแล้ว เขาเหมือนกับเธอในตอนแรกเลยแฮะ เพราะว่ารักถึงได้ยินยอมส่งมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้ ไม่เสียดายแม้กระทั่งชีวิตของตัวเอง..ความรักเมื่อมีอิทธิพลเหนือสมองแล้ว จะส่งผลทำให้เราหูตามืดบอดแถมยังโง่อีกต่างหาก..“เจ้าตายไปแล้วร่างกายของอาจารย์ข้าที่มอดไหม้ไปแล้วจะกลับคืนมาอย่างนั้นหรือเซอร์ ข้ารู้ว่าเจ้าถูกสั่งมาเพราะอย่างนั้นกล่าวรายนามของผู้ที่สั่งการ
ถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ 2.11 ไม่ต่างไปจากที่คาด
ไม่ว่าจะปลายนิ้วหรือว่าปลายลิ้นที่ลากไล้ผ่านเรือนร่าง ต่างก็ส่งผลให้ตรงจุดนั้นร้อนผ่าวคล้ายจะมีไฟลุกขึ้นมาในทารีน่าช้อนสายตามองใบหน้าที่เธอเคยลุ่มหลงเขาจนโงหัวไม่ขึ้น ดวงตาสีเลือดนั้นทำให้เธอเคยตกหลุมรักเขาซ้ำๆ อย่างไม่อาจหักห้ามหัวใจเธอเทิดทูนบูชาเขาราวกับเป็นเทพเจ้า หลงรักเขาที่มั่นคงในความรักต่อนางเอกของเรื่อง..ทว่าเขาไม่ใช่บุรุษในแบบที่เธอเคยเลยสักนิดแน่นอนว่าใบหน้าของท่านมาไคล์ยังคงหล่อเหลาเหมือนเดิมไม่ผิดเพี๊ยนไปแต่ทว่านิสัยความโลและความไม่มั่นคงของเขามันทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดฝ่ามือใหญ่ไล้ไปตามผิวเนื้อเปลือยเปล่าที่สั่นเทาน้อยๆ ก่อนจะเลื่อนลงไปตามสีข้าง เอว จนถึงระหว่างขา ชุดเดรสที่ทารีน่าสวมใส่พลันถูกเลิกขึ้นมาจนเกือบถึงเอวมาไคล์ไม่สนด้วยซ้ำว่าในยามนี้เรานั่งอยู่ในห้องอาหารที่ไม่ใช้ห้องนอน เขารู้สึกเพียงแค่อยากสัมผัสเธอจนแทบคลั่ง หัวใจของเขามันแทบจะหยุดหายใจเพียงเพราะเธอมองหน้าเขาด้วยสายตาไม่ชอบใจความเจ็บปวดที่ไร้ที่มาพาดผ่านหัวใจไปเงียบๆ ราวกับขนนกที่ปัดผ่าน“ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าตัดใจจากข้าไปจนสิ้น..”คำกล่าวของมาไคล์ถูกกลืนลงคอเมื่อเขามองเห็น..ดวงตาที่คลอหน่วยไปด้วยหยดน้ำ
ถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ 2.10 สาเหตุ
หลังจากที่เพอร์ร่าพูดคุยกับพ่อบ้านเสร็จเรียบร้อย สาวใช้ร่างท้วมก็เดินมาที่หน้าห้องนอนของนายหญิง เธอเคาะประตูเล็กน้อยตามมารยาท แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับเพอร์ร่าจึงเดินเข้าไปด้านในเพราะคิดว่านายหญิงอาจจะกำลังหลับอยู่ เธอจึงไม่ได้เข้าไปด้านในและรอคอยอีกพักใหญ่ๆ ถึงเดินมาเคาะประตูใหม่ แต่ก็ไม่ได้รับการตอบรับเช่นเคยเมื่อเห็นท่าไม่ดีเพอร์ร่าจึงเปิดประตูเข้าไปในทันที ด้านในห้องนอนของนายหญิงไม่มีร่องรอยของใครเลย“นายหญิงออกมาจากห้องนอนรึเปล่า?”สาวใช้ที่เฝ้าหน้าห้องนอนของนายหญิงส่ายหน้าพร้อมกัน“ข้าทั้งสองไม่เห็นว่ามีใครเข้าหรือว่าออกจากห้องนอนของนายหญิงเลยค่ะคุณหัวหน้าสาวใช้”เพอร์ร่ายกมือขึ้นมากุมหัวใจเอาไว้ เธอพยายามระงับความตกใจที่เกิดขึ้นเอาไว้ก่อนจะรีบดึงสติของตัวเองกลับมา“ส่งคนไปที่วิหารศักดิ์สิทธิ์และคฤหาสน์ทรอย รายงานว่าท่านทารีน่าหายตัวไป..”แน่นอนว่าเมื่อกาเล็ตได้รับข่าวสารจากสาวใช้ของทารีน่าเขาก็ตรงมาที่คฤหาสน์โรแกนในทันที วันนี้หิมะตกหนักมากกว่าทุกวันอีกทั้งการเดินทางด้วยรถม้านั้นลำบากและกินเวลายิ่งนัก แต่เมื่อเขามาถึงหน้าคฤหาสน์ก็เห็นเคาน์ทรอยยืนรอเขาอยู่ด้วยสภาพเหนื่อยหอบ“ข
Вам тоже понравятся
พระจันทร์หวามรักข้ามมิติ
บุปผารัญจวน434 Кол-во прочтенийศึกเทพชิงพิภพ
นักเขียนบ้านนา133 Кол-во прочтенийหยางเสี้ยว หนูน้อยหัวใจแกร่ง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ21.7K Кол-во прочтений80's หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐี (มี Ebook)
primพริมโรส2.0K Кол-во прочтенийให้ชะตากรรมนำทาง
Sanassetong 5.5K Кол-во прочтений5/B ปราสาทต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก57 Кол-во прочтенийแค้นรักนายอสรพิษ
เหมือนแพ590 Кол-во прочтенийเมื่อฉันเข้ามาในนิยายที่ฉันอ่านจบแล้ว ชีวิตของฉันก็หวานหมูสิ
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า692 Кол-во прочтений
