LOGINShare
ตอนที่ 59 ปลอบโยน
Last Updated:
2025-06-18 01:01:30
Latest chapter
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 62 สินค้าใหม่
พวกเขาใช้เวลาเดินทางทั้งวันจนกระทั่งถึงหน้าประตูรั้วบ้าน แต่ยังไม่ทันได้ก้าวเข้าไป หลี่เซิงก็ได้ยินเสียงสัตว์ร้องระงมดังออกมาจากด้านใน เขาชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบเปิดประตูเข้าไปทันที…“ไม่รู้ว่าทำไมสัตว์พวกนั้นถึงร้องกันเช่นนี้… หรือว่าพวกมันหิว?” หลี่เซิงเอ่ยถามด้วยความสงสัย ก่อนจะหันไปมองหยางฉิงเพื่อความมั่นใจหยางฉิงส่ายหน้า “ก่อนที่ข้าจะตามท่านไป ข้าได้เตรียมอาหารไว้ให้พวกมันสำหรับห้าวันแล้ว หรือว่าพวกมันร้องเพราะไม่เห็นคน?” นางพูดพลางเดินไปดูด้านหลังบ้านเมื่อไปถึง นางจึงพบว่าสัตว์พวกนั้นร้องเพราะน้ำหมด โชคดีที่ลูกเป็ดและลูกไก่ที่เลี้ยงไว้ยังมีน้ำเพียงพอ มีเพียงแพะตัวแสบที่เตะภาชนะใส่น้ำจนหกหมด และเป็นต้นเหตุของเสียงร้องดังลั่น“น้ำของมันหกไปหมด มันคงจะหิวน้ำ ข้าจะไปตักน้ำให้พวกมันก่อน ท่านเข้าไปพักก่อนเถิด” นางกล่าวพลางหันไปมองหลี่เซิงที่เพิ่งหายดีแต่เขากลับส่ายหน้า “ตอนนี้ข้าไม่ได้เจ็บป่วยตรงไหนแล้ว เป็นเจ้ามากกว่าที่ควรจะพักบ้าง เจ้าดูแลข้ามามากแล้ว” พูดจบ เขาก็โน้มตัวลงมาหอมนางที่ศีรษะเบา ๆหยางฉิงเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยรอยยิ้ม ตั้งแต่ที่เปิดใจให้กัน ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็พ
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 61 เปิดเผย
“ข้าไม่รู้ว่าวิญญาณของนางไปที่ใด แต่ตอนที่ข้าตายจากโลกเดิมที่ข้าเคยอยู่ ข้าก็มาเข้าร่างนี้แล้ว ข้ามาอยู่ในร่างของนางก็ตั้งแต่เกิดเรื่องกับหยางฉิงคนเก่า นางคงจะตายไปตั้งแต่ตอนนั้น” นางเองก็ไม่รู้ว่าทำไมจึงต้องมาอยู่ในร่างนี้เช่นกันหลี่เซิงอาจรู้สึกแปลกใจในคราแรก แต่เมื่อนึกย้อนกลับไป ความรู้สึกดี ๆ ที่เขามีให้หยางฉิงเกิดขึ้นตั้งแต่วันที่นางเปลี่ยนไป ไม่ว่าวิญญาณของนางเป็นใคร เขาก็ไม่เคยคิดจะทิ้งนาง“ถ้าอย่างนั้น... รูปภาพพวกนี้ก็คือเจ้า ก่อนที่จะตายใช่หรือไม่?” เขาถือสมุดภาพขึ้นมาดูอีกครั้ง แล้วลองเปรียบเทียบใบหน้าของหญิงสาวในรูปกับหยางฉิง ทั้งสองมีส่วนคล้ายกันมาก“ใช่แล้ว นั่นคือรูปของข้าเอง” นางพยักหน้ารับ "ส่วนห้องนี้ก็เป็นห้องของข้าในโลกเดิม ข้าเองก็ไม่รู้ว่ามันติดตัวข้ามาได้อย่างไร โลกที่ข้าเคยอยู่แตกต่างจากโลกของท่านมาก ทุกสิ่งทุกอย่างพัฒนาไปไกลแล้ว หรือพูดอีกอย่างก็คือ โลกที่ข้าจากมาคืออนาคตของโลกนี้" นางกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แม้โลกเดิมของนางจะเจริญรุ่งเรืองเพียงใด แต่จิตใจของผู้คนกลับเสื่อมถอย ไม่ได้ดีไปกว่ากันนักเมื่อหลี่เซิงคิดตามคำพูดของนาง มันยากจะเชื่อจริง ๆ แต่เมื่อต
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 60 ตัวตน
หลี่เซิงกอดหยางฉิงอยู่นาน กระทั่งนางหยุดร้องไห้ เขาจึงค่อย ๆ ดึงตัวนางออกมาเพื่อมองใบหน้าของนางให้ชัดเจน เขาใช้มือเกลี่ยแก้มของนางเบา ๆ ดวงตาของนางบวมแดงเพราะร้องไห้มาเป็นเวลานาน“เจ้าดีขึ้นแล้วใช่หรือไม่” เขาถาม พลางใช้นิ้วลูบแก้มของหยางฉิงอย่างแผ่วเบา“อืม… ข้าดีขึ้นมากแล้ว” นางพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง "แล้วร่างกายของท่านล่ะ ยังเจ็บตรงไหนอีกหรือไม่"นางกวาดตามองทั่วร่างของหลี่เซิง ราวกับพยายามค้นหาความผิดปกติใด ๆ ที่อาจหลงเหลืออยู่หลี่เซิงเห็นแววตาห่วงใยของนางก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเล็กน้อย "ข้าดีขึ้นมากแล้ว ไม่ได้รู้สึกเจ็บเท่าไหร่นัก" อาจเป็นเพราะนางใช้พลังรักษาเขาก็เป็นได้“ท่านสบายดี ข้าก็ดีใจมากแล้ว" หยางฉิงยิ้ม” พรุ่งนี้ข้าจะรักษาให้ท่านอีกครั้ง คราวนี้ท่านคงไม่รู้สึกเจ็บที่บาดแผลอีก" วันนี้นางเพิ่งใช้พลังรักษาให้เขาไป ครั้งหน้าจะต้องรอถึงวันพรุ่งนี้“ท่านนอนหลับไม่ได้สติไปหนึ่งวันเต็ม ๆ ตอนนี้ท่านคงหิวมากแล้ว ข้าจะไปเอาอาหารมาให้” หยางฉิงกล่าว ก่อนจะเดินออกไปเพื่ออุ่นข้าวต้มที่นางทำไว้ให้หลี่เซิงหลี่เซิงเดินตามนางไปยังห้องครัว แม้เขายังไม่ได้ถามเรื่องภาพว
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 59 ปลอบโยน
เมื่อนางกวาดตามองจากที่สูง ด้านบนดูไม่สูงมากนัก แต่เมื่อมองลงไปยังเบื้องล่าง นางกลับมองไม่เห็นพื้นดินเลย แสดงว่าหน้าผานี้ลึกมาก โชคดีที่หลี่เซิงตกลงมาในบริเวณนี้หยางฉิงสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างตรงจุดที่หลี่เซิงตกลงมา นางเพิ่งพบว่ามีกระเป๋าใบหนึ่งค้างอยู่ มันเป็นกระเป๋าที่นางเคยทำให้หลี่เซิง ‘หลี่เซิงโยนมันทิ้งไปแล้ว แต่มันกลับมาตกอยู่ตรงนี้เอง’ นางคิด ก่อนจะหยิบมันใส่ในมิติจากนั้นนางเริ่มมองหาสิ่งที่มีค่าเผื่อว่าจะพบของดีติดตัวกลับไปบ้าง นางสังเกตเห็นว่ามีกล้วยไม้ป่าขึ้นอยู่บริเวณหน้าผา มันมีรูปร่างแปลกตาแต่สวยงาม นางตัดสินใจจะนำมันกลับไปปลูกที่บ้านหยางฉิงเก็บกล้วยไม้เหล่านั้นทั้งหมด โดยเหลือรากไว้เล็กน้อยเพื่อให้มันสามารถขยายพันธุ์ต่อไปเมื่อจัดการเสร็จเรียบร้อย นางนำเชือกที่เคยมัดไว้มาเช็กความแน่นหนาอีกครั้ง ก่อนจะใช้มันมัดตัวเองให้มั่นคง นางกระตุกเชือกเพื่อทดสอบว่ามันแข็งแรงพอจะพานางปีนกลับขึ้นไปหรือไม่…ระหว่างที่หยางฉิงออกไปจากมิติ หลี่เซิงก็รู้สึกตัวขึ้นมา เขายกมือขึ้นจับศีรษะ อาการมึนงงยังคงมีอยู่บ้าง เมื่อค่อย ๆ ลืมตา เขาก็พบว่าตนเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยเขาค่อย ๆ ขยับ
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 58 ขอโทษ
โชคดีที่บริเวณนี้ไม่สูงมากเมื่อมองจากด้านบน แต่การจะไปถึงตัวหลี่เซิงได้นั้น นางจำเป็นต้องเหวี่ยงตัวไปด้านข้าง! หยางฉิงสูดหายใจเข้าลึก มือหนึ่งจับโขดหินแน่นเพื่อพยุงตัว ‘ข้าต้องไปให้ถึง…’ นางออกแรงเหวี่ยงตัวไปยังจุดที่หลี่เซิงนอนอยู่ ขณะทำเช่นนั้น มือของนางกวาดไปโดนขอบหินที่ขรุขระจนเกิดแผลเป็นทางยาว เลือดสีแดงสดไหลซึมออกมา แต่… นางไม่สนใจมันเลย!หยางฉิงออกแรงเฮือกสุดท้ายในที่สุด นางก็เหวี่ยงตัวมาถึงจุดหมาย และไปยืนจุดที่ตัวหลี่เซิงนอนอยู่! หยางฉิงหาที่ยืนให้มั่นคง ก่อนจะถอดเชือกที่มัดไว้ที่เอวออก นางมองหากิ่งไม้ที่ยื่นออกมาแถวนั้น แล้วมัดเชือกไว้ให้แน่นหนา จากนั้นจึงรีบวิ่งเข้าไปดูหลี่เซิงทันทีเมื่อเห็นร่างของเขานอนนิ่งอยู่ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความหวาดกลัว นางค่อย ๆ เอามือไปอังที่จมูกของเขา และถอนหายใจด้วยความโล่งอก ‘เขายังมีลมหายใจอยู่…’ แม้มันจะแผ่วเบาเหลือเกินก็ตามหยางฉิงมองลูกธนูที่ยังคงปักอยู่ที่หน้าท้องของหลี่เซิง ‘ดีที่มันไม่ถูกจุดสำคัญ’ ปลายลูกธนูทะลุออกด้านข้าง แต่เลือดยังคงไหลซึมออกมาไม่หยุด นางไม่มีเวลามัวลังเลอีกต่อไป!นางพาหลี่เซิงเข้าไปในมิติทันที โชคดีที่มิตินี้ไม่มีข
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 57 รู้สึกผิด
แม่ทัพหันกลับไป ก่อนจะใช้มีดสั้นขว้างไปยังพุ่มไม้ที่คาดว่ามีมือสังหารซุ่มอยู่หลังจากที่เขาปราบชายชุดดำจนสิ้นชีพ ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้น นางรีบปีนลงจากต้นไม้แล้ววิ่งตรงไปยังจุดที่หลี่เซิงตกลงไป แม่ทัพมองดูนางที่กำลังร่ำไห้ราวกับจะขาดใจ พลางรู้สึกผิดที่ไม่สามารถช่วยชายหนุ่มเอาไว้ได้เขาเดินไปตรวจดูศพของชายชุดดำที่สังหารเมื่อครู่ เห็นรอยเลือดและร่างไร้วิญญาณที่นอนแน่นิ่ง ‘คนผู้นี้คงเป็นคนของฉินอ๋อง’ แม่ทัพกัดฟันแน่น เป็นความผิดของเขาเอง ที่ต้องให้คนอื่นมาปกป้องตน“หลี่เซิง! ท่านอย่าเป็นอะไรนะ ฮือ!” หยางฉิงคุกเข่าร้องไห้อยู่ริมหน้าผา น้ำตาของนางไหลไม่ขาดสาย‘ถ้าไม่มีเขา ข้าก็อยู่บนโลกนี้ไม่ได้…’ ในใจของนางเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด คำว่า ‘จากลา’ ผุดขึ้นมาในหัว นางอยากกระโจนตามเขาลงไปเสียด้วยซ้ำ…แม่ทัพเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ด้านหลังหญิงสาวที่ปกปิดใบหน้าไว้ ก่อนจะกล่าวด้วยเสียงรู้สึกผิด“ข้าขอโทษ ที่เป็นต้นเหตุให้คนรักของเจ้าต้องตาย”คำพูดของเขาทำให้หยางฉิงตัวสั่นด้วยความโกรธ นางเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาแดงก่ำ “ท่านอย่ามาพูดเช่นนั้น!” นางกัดฟันกรอด ไม่อาจทนฟังได้ “สามีของข้ายังไม่ตาย
You may also like
ข้านี่หรือขึ้นชื่อว่าสตรีตัวร้ายแสนอัปลักษณ์
เทียนสื่อ9.7K viewsหญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน
ต้นไม้แห้ง9.8K viewsสาวน้อยผู้นำพาครอบครัวสู่ความมั่งคั่ง
พิมพ์สีทอง11.3K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด83.6K viewsเกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง
ปลายฝนต้นหนาว7.8K viewsสามีของข้าคือคุณชายผี....บรื้อ
Lovedee506 viewsเชลยรักของฮองเฮาตัวร้าย
วันว่างว่างของหญิงใหญ่358 viewsฉันเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา
อันเข่อซิง3.1K views
