ตื่นขึ้นมาพร้อมโลกใบใหม่ / 3

"โหรวโหรว เจ้าช่วยเล่าให้ข้าฟังอีกได้ไหม คุณหนูใหญ่ของเจ้าน่ะ นิสัยเป็นเช่นไร"

"นี่คุณหนูคงไม่ได้ลืมแม้กระทั่งเรื่องราวของคุณหนูใหญ่ใช่ไหมเจ้าคะ"

"ก็... เอาเถอะ ๆ ช่วยเล่าให้ข้าฟังหน่อยว่านางผู้นั้นนิสัยเช่นไร ความสัมพันธ์ของพวกเราสองพี่น้องด้วย"

เสี่ยวโหรวขมวดคิ้วมุ่นมองหน้าคุณหนูที่เริ่มถามแปลก ๆ อีกแล้ว

"คุณหนูใหญ่เป็นคนค่อนข้างจิตใจดีเจ้าค่ะ แต่นางมักจะต้องเป็นที่หนึ่งเสมอ"

เป็นที่หนึ่งเสมอ หมายความว่า นางผู้นี้ชอบชิงดีชิงเด่นสินะ รู้สึกได้กลิ่นหายนะลอยมาแต่ไกล

"แล้วนางดีกับคุณหนูเจ้า เอ่อ... หมายถึง ข้าน่ะ นางดีกับข้าหรือเปล่า"

"ทำไมคุณหนูยังจำอะไรไม่ได้อีกเจ้าคะ เสี่ยวโหรวอุตส่าห์เล่าทุกอย่างให้ฟังแล้ว"

ครั้งนี้คนที่จะร้องไห้ไม่ใช่คนที่ข้ามภพข้ามชาติมา แต่เป็นสาวใช้ที่เริ่มหน้าเสียปากคว่ำน้ำตาคลอเพราะเล่าอะไรไปคุณหนูของนางยิ่งจำไม่ได้

"เอาน่า ๆ ข้าแค่กำลังจะฟื้นความจำ เจ้าช่วยบอกข้าทีว่าพี่สาวข้าดีกับข้าหรือไม่"

เสี่ยวโหรวรีบเช็ดน้ำตาที่ปริ่มออกมาพร้อมพยักหน้าแล้วเปิดปากเล่าเรื่องของคุณหนูใหญ่ให้ฟังอีกครั้ง

"แต่แรกเริ่มคุณหนูใหญ่เยว่ซูเป็นลูกภรรยาหลวงของนายท่าน อายุห่างคุณหนูอยู่เก้าปี แต่ถึงแม้คุณหนูจะเป็นลูกภรรยานอกสมรสแต่คุณหนูใหญ่ก็ดีกับท่าน ถึงจะมีบ้างที่ชอบแกล้งท่านในเวลาที่นางไม่พอใจหรืออารมณ์ไม่ดี"

"ตกลงนางดีกับข้าหรือไม่ดีกันแน่?"

คนได้ฟังเริ่มสับสน ทำเอาเสี่ยวโหรวเองก็ตอบคำถามนี้ไม่ได้เพราะบางครั้งนางก็ไม่เข้าใจการกระทำของคุณหนูใหญ่ที่ว่าเช่นกัน

"เอาเป็นว่า คุณหนูใหญ่ของเจ้ากึ่งดีกึ่งร้ายแล้วกัน"

เสี่ยวโหรวเห็นด้วยจึงพยักหน้าตาม

"แล้วท่านพ่อของข้าตายแล้วจริง ๆ หรือ"

แม้จะไม่ใช่พ่อของตนเองจริง ๆ ทว่าตอนนี้เธอมาอยู่ในร่างนี้แล้วก็มีรู้สึกหดหู่เศร้าเสียใจตามเหตุการณ์ไปบ้าง

"เจ้าค่ะ เสี่ยวโหรวได้ยินทหารยามพูดคุยกัน"

หมายความว่าเธอไม่เห็นกับตา หรือบางทีพ่อของแม่นางผู้นี้อาจจะยังมีชีวิตอยู่ก็ได้

"แล้วพวกเราไม่มีโอกาสที่จะรอดจากคุกนี้เลยหรือ"

ยิ่งมองบรรยากาศมืดมัวในคุกนี้แล้วนางยิ่งรู้สึกขนกายลุกชัน ไม่รู้ว่าเชื้อโรคหรือวิญญาณคนตายในนี้สิ่งไหนจะมีมากกว่ากัน

"ตอนนี้ท่านรองแม่ทัพกำลังหาทางช่วยพวกเราอยู่เจ้าค่ะ"

รองแม่ทัพ?

เริ่มมีตัวละครใหม่โผล่มาอีกแล้ว ทำไมเราถึงได้มาโผล่ที่ยุคนี้ด้วยนะ ยุคจีนโบราณที่ออกเสียงชื่อแซ่ยากเย็นเช่นนี้

"ใครคือรองแม่ทัพ?"

"..?"

เสี่ยวโหรวคนรับใช้ที่สนิทเริ่มทำหน้าเหยเกอีกครั้ง

เหตุใดแค่สลบไปข้ามคืนคุณหนูถึงได้ดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเช่นนี้ หรือว่าเพราะจิตใจถูกกระทบกระเทือนเรื่องนายท่านมากเกินไป คงใช่แล้ว คุณหนูเยว่ซินของนางทั้งอ่อนโยนขนาดนั้นคงทนรับไม่ไหวกับสิ่งที่เกิดขึ้น

"ผู้ใดกันแกล้งทำเมินไม่รู้จักข้า"

ทว่ายังไม่ทันได้อธิบายว่า 'รองแม่ทัพ' ที่ว่าคือใคร เขาผู้นั้นก็ปรากฎกายมาให้เห็นพอดี

เสียงปลดล็อกโซ่เส้นใหญ่ที่ตรึงประตูคุกหลวงอยู่หลุดออกพร้อมประตูไม้ถูกผลักเข้ามา

ร่างกำยำสูงแปดฉื่อสวมชุดเกราะเดินเข้ามาอย่างองอาด

"ท่านรองแม่ทัพ"

เสี่ยวโหรวรีบทำความเคารพรองแม่ทัพแห่งกองทัพมังกรขาวที่ดูแลความปลอดภัยหน้าด่านของพระราชวังรวมถึงเขตชายแดน

"เสี่ยวซิน! เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"

ครั้นเข้ามาถึง บุรุษรูปงามที่มาพร้อมชุดเกราะและพกดาบคู่กายรีบรุดเข้าไปหาสหายวัยเด็กที่เติบโตมาด้วยกันด้วยความห่วงใย

ทว่าแม่นางผู้นั้นกลับรีบหลบด้านหลังสาวใช้พร้อมทำท่าทางหวาดกลัวเขา

"เหตุใดเจ้ามองข้าเยี่ยงนั้น"

จะไม่ให้นางกลัวได้เยี่ยงไร ในเมื่อเพิ่งได้พบเจอกันครั้งแรกบุรุษผู้นี้ก็ตรงปรี่เข้ามาหมายจะถูกเนื้อต้องตัวนาง

ถึงแม้เขาจะรูปโฉมหล่อเหลาปานใด ทว่าก็คือคนแปลกหน้าสำหรับหลันจินเยว่ นางจำต้องระแวดระวังไว้ก่อน

ที่สำคัญมีดาบติดตัวมาขนาดนั้นนักโทษเยี่ยงนางจะไม่หวาดกลัวคงมิใช่เรื่อง

"คุณหนูไม่ต้องกลัวนะเจ้าคะ นี่ไงเจ้าค่ะท่านรองแม่ทัพที่บ่าวเล่าให้ฟัง"

"รองแม่ทัพคนเมื่อกี้?"