LOGINShare
บทที่ 1067
Latest chapter
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1074
ครานั้นนางหลงจนขาดสติจริง ๆ ถึงได้คิดว่าเสิ่นหวยอันเป็นบุรุษที่ตนชอบ แต่หลังจากที่ได้พบมารดาบังเกิดเกล้าของเขา ถึงได้รู้ว่าเขานั้นไร้ซึ่งความรับผิดชอบอย่างแท้จริง! หากมิใช่เพราะพวกเขา นางก็คงไม่แท้งบุตร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนในบ้านที่ต้องอับอายเพราะเรื่องนี้เลย บัดนี้ในตระกูล นางก็ไม่เป็นที่ต้อนรับ! “เสิ่นหวยอัน ท่านทำเช่นนี้กับข้าหรือ?” ซ่งปี้อวิ๋นกล่าวอย่างไม่พอใจ เวลานี้เสิ่นหวยอันก็อารมณ์ไม่ดีเช่นกัน นับตั้งแต่ที่เรื่องแต่งงานถูกกำหนด เขาก็กลายเป็นตัวตลกของตระกูล ทุกคนต่างเย้ยหยันว่าเขาไม่รู้จักประมาณตน กล้าหมายปององค์หญิง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องน่าอับอายที่ก่อไว้ ทั้งเมืองหลวงต่างรู้เรื่องอัปยศของเขากันทุกคน บัดนี้ยังต้องสู่ขอซ่งปี้อวิ๋นกลับมาอีก ทั้งที่การแต่งงานเป็นเรื่องน่ายินดี ทว่าท่านพ่อเห็นว่าเขาน่าอับอาย จึงมิยอมช่วยจัดงานให้ดีเลยแม้แต่น้อย สภาพดั่งในตอนนี้ ถือว่าเขาทำเต็มที่แล้ว แต่มันช่างต่างกับภาพในจินตนาการของเขาที่ใคร ๆ ต่างอิจฉาที่เขาได้แต่งกับองค์หญิงราวฟ้ากับเหว! “เรื่องของเราอื้อฉาวน่าอับอายถึงเพียงนั้น ยังสามารถสู่ขอเจ้ากลับมาได้ก็นั
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1073
กู้ฮวนเอ๋อร์ที่แอบฟังอยู่ด้านข้างหูตั้งขึ้นทันที แล้วเบนสายตาไปทางซ่งรั่วเจินทันที “ญาติผู้พี่ ท่านพบพิรุธอะไรหรือไม่?” “พบแล้ว” ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “พี่สี่ของข้าผิดปกติยิ่งนัก!” เมื่อก่อน พี่สี่เป็นคนลุ่มหลงในความรักจริง ๆ แต่หลังจากได้สติจากอาการลุ่มหลงนั้นแล้ว ก็กล่าวได้ว่าไม่สนใจโลกภายนอกเลย สตรีใดที่ท่านแม่แนะนำให้ ก็ไม่ชายตามองแม้แต่น้อย เขากล่าวว่าบัดนี้เพียงอยากจัดการกิจการให้ดี รอได้พบสตรีที่ชอบเมื่อใดก็ค่อยว่ากันอีกที นึกถึงก่อนหน้านี้ที่พบพี่สี่กับมู่เหยาอยู่ด้วยกันที่โรงน้ำชา ก็น่าแปลกอยู่บ้าง บัดนี้ดูท่าแล้ว เห็นได้ชัดว่าทั้งสองสนิทกันยิ่งกว่าที่พวกเขาคิดไว้ ในเวลาเดียวกัน ฉู่มู่เหยาและซ่งจิ่งเซินยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ ดวงตาแฝงไว้ด้วยความใคร่รู้ “เหตุใดเจ้าไปเมืองหยางโจว แม้แต่สัมภาระก็มิได้ตระเตรียมเลย? หรือว่าปกติแล้ว เจ้าออกจากจวนก็มีความเคยชินเช่นนี้?” ซ่งจิ่งเซินเหลือบมองฉู่มู่เหยาอย่างจนปัญญาแวบหนึ่ง”กระหม่อมเพียงแค่มาส่งน้องหญิงสี่ขึ้นเรือ ย่อมมิได้เตรียมสัมภาระไว้” เมื่อคำพูดนี้เอ่ยออกมา ฉู่มู่เหยาก็เบิกตากว้างขึ้นทันที “ฉะนั้นเจ้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1072
“องค์หญิงอย่างเจ้า อยู่ในวังดี ๆ มิดีหรือ?” ฉู่อวิ๋นกุยหัวเราะเบา ๆ เอ่ยว่า “ก่อนหน้านี้ยังพูดว่ารำคาญข้าที่สุดมิใช่หรือ?” “ข้ารำคาญเจ้ามาก ข้ามาหาเสด็จพี่สามกับพี่สะใภ้ มิได้เกี่ยวข้องกับเจ้า” ฉู่มู่เหยาเหลือบตามองเขาแวบหนึ่ง “ตัวเจ้าเองก็อาศัยคนอื่นตามมาด้วยมิใช่หรือ พูดราวกับว่าข้ามาตามตื๊อเจ้าก็ไม่ปาน” ฉู่อวิ๋นกุย “...” เขาเผลอมองกู้ฮวนเอ๋อร์แวบหนึ่งอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะลากฉู่มู่เหยาไปด้านข้างพลางพูดว่า “ว่าที่พี่สะใภ้ของเจ้ายังอยู่นะ เจ้าพูดจาระวังหน่อย นี่ข้ามิต้องรักษาหน้าตาแล้วหรือ?” เมื่อได้ยินดังนั้น ฉู่มู่เหยาก็อดหัวเราะมิได้ “ปกติแหย่เจ้าจนเคยตัว อยู่ ๆ ก็ลืมไปชั่วขณะ” “ระวังหน่อย!” “รู้แล้ว” ฉู่มู่เหยาพยักหน้า “แค่กๆ” ฉู่อวิ๋นกุยกระแอมเบา ๆ สองที เอ่ยว่า “เสด็จพี่กับพี่สะใภ้เพิ่งจะแต่งงานกัน จะถือโอกาสนี้ไปเที่ยวชมภูเขาและท้องน้ำ ไม่สะดวกให้รบกวน” “ข้ากับฮวนเอ๋อร์ของเจ้าก็ใกล้จะแต่งงานกันแล้ว เวลานี้เจ้าไป ก็ไม่มีใครดูแลเจ้าได้ แล้วเจ้าจะตามไปทำไมเล่า?” “สู้รอให้เจ้าหมั้นหมายเสียก่อน แล้วให้ว่าที่สามีของเจ้าพาเจ้าไปจะมิดีกว่าหร
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1071
“ฮวนเอ๋อร์กับอวิ๋นอ๋องครั้งนี้ก็จะไปด้วยกัน ท่านแม่มิต้องเป็นห่วงข้าหรอกเจ้าค่ะ” ซ่งรั่วเจินยิ้มเบา ๆ “ไว้คราวหน้ามีโอกาส ท่านแม่ก็ควรออกไปเที่ยวชมภูเขาและท้องน้ำกับท่านพ่อบ้าง” กู้หรูเยียนครุ่นคิด พลันกล่าวว่า “เช่นนั้นหากมีโอกาส แม่ก็จะไปด้วย!” รุ่งขึ้น ซ่งรั่วเจินกับฉู่จวินถิงก็ออกเดินทาง ไปหยางโจวในครานี้ยังคงเดินทางทางน้ำดั่งเช่นเคย เพราะการเดินทางทางน้ำนั้นเร็วกว่า เมื่อถึงเขตหยางโจวแล้ว จึงเปลี่ยนไปนั่งรถม้า พวกเขาเดินทางทั้งทางน้ำและทางบกอย่างละรอบ ทิวทัศน์ที่อยากเห็นก็ได้เห็นทั้งหมด เพียงแต่ว่า ครั้นพวกเขาออกจากประตูจวน บังเอิญพบขบวนขันหมากขบวนหนึ่ง “จวนผู้ใดแต่งงานกัน? ไฉนจึงรู้สึกประหลาดถึงเพียงนี้?” กู้ฮวนเอ๋อร์มองขบวนขันหมากเบื้องหน้า แววตาพลันปรากฏความฉงนขึ้นแวบหนึ่ง เพราะขบวนขันหมากเบื้องหน้านี้ เจ้าบ่าวที่นั่งอยู่ข้างบนแลดูมิได้ชื่นบานเลยสักนิด เหมือนงานแต่งที่ใดกัน? ซ่งรั่วเจินเหลือบตามองไปแวบหนึ่งอย่างไม่ใส่ใจ แต่หลังจากที่ได้เห็นหน้าตาเจ้าบ่าวชัด ๆ สีหน้าก็แปลกไปทันที “นั่นมันเสิ่นหวยอันหรือ?” เรื่องของเสิ่นหวยอันก
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1070
ท่านป้าพร่ำพูดว่านางเป็นหญิงแต่กลับไม่รู้จักอาย หากเป็นเช่นนี้ต่อไป วันหน้าเกรงว่าคงแต่งไม่ออกแล้วใครเลยจะคาดคิดว่าจะมาเจออวิ๋นอ๋องที่มาหากู้ฮวนเอ๋อร์พอดี สีหน้าของทั้งสองฝ่ายล้วนน่าสนใจยิ่งนักเมื่อทราบว่าอวิ๋นอ๋องมีใจอยากแต่งงานกับฮวนเอ๋อร์ กระทั่งว่าตั้งใจมามอบสินสอดโดยเฉพาะ ท่านป้าค่อยเข้าใจ แต่ท่าทางนั้นแทบเหมือนฝันไปเลยทีเดียวกู้ฮวนเอ๋อร์เดิมแค่อยากหยอกเย้ามารดา คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายจะถูกดุไปทั้งคืน...“เมืองหยางโจว?”กู้ฮวนเอ๋อร์ดวงตาเป็นประกาย “ข้าได้ยินมาเหมือนกันว่าเมืองหยางโจวมีทิวทัศน์งดงามและอาหารเลิศรสไม่น้อย โดยเฉพาะฤดูกาลนี้เป็นเวลาเหมาะจะไปที่นั่นพอดี!”“ใช่แล้ว ข้ากับท่านอ๋องเตรียมของก่อนค่อยออกเดินทาง ถ้าพวกเจ้าสนใจก็ไปด้วยกันสิ”ซ่งรั่วเจินยิ้มบาง ถ้าระหว่างทางมีพวกนางแค่สองคนอาจจืดชืดไปหน่อย แต่ถ้าฮวนเอ๋อร์และอวิ๋นอ๋องไปด้วย มีกันสี่คนการเดินทางคงจะสนุกกว่าเดิมนอกจากนี้ รอจนไปถึงเมืองหยางโจว หากต้องการเวลาส่วนตัวค่อยแยกทางกันก็ได้คนรักสองคู่ ความคิดส่วนใหญ่ย่อมคล้ายคลึงกันอยู่แล้วฉู่อวิ๋นกุยได้ยินว่าฉู่จวินถิงจะไปเที่ยวก็เอ่ยปากโดยไม่ต้องคิดว่า “ข้าไปด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1069
ซ่งรั่วเจินไม่ค่อยรู้รายละเอียดเกี่ยวกับเมืองอื่นๆ สักเท่าไร แต่ก่อนนี้ได้ยินคนพูดกันว่าเมืองหยางโจวงดงามมากโดยเฉพาะในฤดูใบไม้ผลิ ทัศนียภาพที่ร้อยบุปผาเบ่งบานชวนให้คนหลงใหลจนไม่อยากจากลาความจริง เทียบกับความศิวิไลซ์ในเมือง นางชอบความงามของธรรมชาติมากกว่า สถานที่ที่อยากไปท่องเที่ยวชมธรรมชาติจึงอยากไปดูทิวทัศน์ที่มีเอกลักษณ์สักหน่อยฉู่จวินถิงได้ยินคำพูดของนางแล้วก็ไม่รู้สึกประหลาดใจก่อนนี้ตอนล่องเรือไปเมืองผิงหยาง เขาก็พบว่าแม่นางผู้นี้ชมภูเขาสองฝั่งน้ำพลางทอดถอนใจชมเชยอยู่หลายทีครั้นพบว่าเทือกเขาเหมือนอะไรก็จะมาบอกเขาโดยเฉพาะ ยิ้มถามว่าเหมือนหรือไม่เหมือน และก็เพราะว่ามีนาง เขาจึงไม่รู้สึกว่าการเดินทางคราวนั้นยาวนาน“เจ้าอยากไป พวกเราก็ไปกันเถอะ!”ซ่งรั่วเจินได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มออกมา นางกอดฉู่จวินถิงจุมพิตไปหนึ่งที“เยี่ยมไปเลยเพคะ!”ทอดมองหญิงสาวที่งดงามจับตา ดวงตาคู่นั้นราวกับว่ามีเพียงเงาของตนเองเท่านั้น แววตาฉู่จวินถิงก็เข้มขึ้นหลายส่วน “แค่นี้ยังไม่พอหรอกนะ...”จนกระทั่งซ่งรั่วเจินรู้สึกว่าริมฝีปากของตนเองถูกจูบจนบวมเจ่อไปหมดแล้ว ชายหนุ่มจึงปล่อยนางอย่างพึงพอใจเห็
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1068
“ท่านอ๋อง ท่านกลับมาแล้ว”ซ่งรั่วเจินวางสมุดบัญชีในมือลงแล้วเดินเข้าไปรับพร้อมรอยยิ้มดวงตาฉู่จวินถิงทอแววอ่อนโยน เรื่องไม่สบายใจทั้งมวลล้วนปลาสนาการไปสิ้นในชั่วขณะที่เห็นนาง ได้เห็นนางเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดแล้ว“สมุดบัญชีพวกนี้เจ้าอยากดูก็ดู ไม่อยากดูก็แล้วไปเถอะ อย่าทำให้ตัวเองเหนื่อย” ฉู่จวินถิงกล่าวอย่างเป็นห่วงซ่งรั่วเจินส่ายหน้าเบาๆ “หม่อมฉันไม่เหนื่อย เมื่อก่อนตอนอยู่ที่จวนก็ตรวจบัญชีบ่อยๆ จนชินเสียแล้วเพคะ”ฉู่จวินถิงหยิบขนมไส้ถั่วแดงที่ตั้งใจซื้อตอนขากลับออกมา “รู้ว่าเจ้าชอบกิน ซื้อมาตอนขอกลับ รีบกินตอนที่ยังร้อน”ซ่งรั่วเจินดวงตาเป็นประกาย ปกตินางก็ชอบของกินที่ทำจากถั่วแดงทำอยู่แล้ว ขนมไส้ถั่วแดงที่เพิ่งออกจากเตานุ่มละมุนหอมหวาน นางชอบที่สุดแล้ว“ขากลับท่านไม่ได้ผ่านร้านนี้เสียหน่อย ตั้งใจอ้อมไปซื้อมาหรือเพคะ?”“เห็นว่าสองวันนี้เจ้าไม่ได้กิน วันนี้คงนึกอยากกินขึ้นมาแล้วจึงไปซื้อกลับมาน่ะสิ” ฉู่จวินถิงกล่าวกลั้วหัวเราะพวกเฉินเซียงเห็นภาพนี้แล้วต่างก็มีรอยยิ้มเกลื่อนใบหน้า ได้เห็นว่าท่านอ๋องและพระชายารักใคร่กันดีเช่นนี้ ทุกคนมีความสุขเหลือจะกล่าวเฉินเซียงรู
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1067
สิ้นวาจานั้น เจียงซื่อที่เดิมทียังร้องไห้ฟูมฟายก็พลันหุบปากจะแจ้งความไม่ได้เด็ดขาด!ทันทีที่แจ้งความ หยวนอู่ก็จะได้ชื่อว่าพยายามฆ่าทั้งยังล่อลวงพี่สะใภ้ วันหน้ายังหวังว่าจะหาคู่ครองที่ดีได้อีกเช่นนั้นรึ?ชั่วชีวิตนี้ของเขาคงจบสิ้นโดยสิ้นเชิงแล้ว!“พอได้แล้ว” หร่วนไท่ซือตบโต๊ะหนึ่งที ทุกคนล้วนเงียบเสียง“หยวนอู่ทำร้ายพี่น้องของตัวเอง เรื่องนี้ตระกูลหร่วนของข้ายอมรับไม่ได้เด็ดขาด ถ้าพวกเจ้าตัดใจไม่ลงก็ย้ายออกไปด้วยกันกับเขาเถอะ พวกเจ้าจะได้ไม่ต้องมาอาลัยอาวรณ์”“อะไรนะ?” นายท่านรองตระกูลหร่วนตกตะลึง ไม่กล้าเชื่อว่าถ้าพวกเขาไม่ตกลง ท่านพ่อก็จะขับครอบครัวพวกเขาออกไปด้วย!“ทันทีที่เรื่องนี้ลือออกไป เรื่องราวหนักหนาแค่ไหน พวกเจ้าก็คงจะรู้ดี เห็นแก่ที่เป็นคนครอบครัวเดียวกัน ไม่ป่าวประกาศเรื่องนี้ออกไปก็ถือว่าไว้หน้าพวกเจ้าแล้ว”หร่วนไท่ซือสีหน้าเคร่งขรึม เรื่องนี้หากแพร่ออกไป ชื่อเสียงของตระกูลหร่วนก็คงจะพังพินาศภายในวันเดียว!คนบ้านรองตกอยู่ในความเงียบ หร่วนหยวนอู่ยิ่งหน้าเผือดสี อีกนิดเดียวแผนการของเขาก็จะสำเร็จแล้ว แต่กลับมาพังพินาศเอาตอนนี้!……หลายวันต่อจากนั้น ซ่งรั่วเจินอาศ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1066
คนบ้านใหญ่ตระกูลหร่วนเงียบงันไม่เอ่ยวาจา ในตระกูลมีคนที่จิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตเช่นนี้ พวกเขาไม่อาจอยู่ร่วมกับคนเช่นนี้ต่อไปได้เป็นอันขาด“ขับหยวนอู่ออกจากตระกูลหร่วนตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ลบชื่อออกจากลำดับวงศ์ตระกูล ตระกูลหร่วนของพวกเรา...ไม่มีที่ให้คนที่ทำร้ายพี่น้องตัวเองแบบนี้!” หร่วนไท่ซือกล่าวหร่วนหยวนอู่ได้ยินดังนั้นก็พลันทรุดฮวบ ใบหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวัง“ท่านปู่ ท่านจะอยุติธรรมกับข้าขนาดนี้ไม่ได้นะ! ถ้าไม่ใช่เพราะอาหารเครื่องนุ่งห่มของข้าล้วนแย่กว่าอวี้เฉิงและหลิงเฟิงมาตั้งแต่เล็ก ข้าก็คงไม่ต้องทำแบบนี้”“เป็นเพราะพวกท่านไม่ยุติธรรมก่อนชัดๆ เป็นเพราะพวกท่านนั่นแหละ!”ทันทีที่ถูกขับออกจากตระกูลหร่วนและสูญเสียการปกป้องของตระกูลไป เขาก็จะไม่เหลืออะไรอีกแล้ว!“ท่านพ่อ การลงโทษแบบนี้ออกจะรุนแรงเกินไปหรือเปล่า?”นายท่านรองตระกูลหร่วนมีสีหน้าปั้นยาก “หยวนอู่ทำผิดใหญ่หลวงจริงๆ แต่เรื่องราวก็ไม่สำเร็จนี่นา? ตอนนี้หลิงเฟิงปลอดภัยไร้อันตราย เหตุใดจึงไม่ยอมผ่อนปรน ให้โอกาสหยวนอู่สักครั้งกันเล่า?”หร่วนฮูหยินได้ยินวาจานั้นแล้วก็โมโหจนสุดระงับ ตวาดเสียงเกรี้ยว “หลิงเฟิงไม่เป็นไร นั่
You may also like
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่1.6M viewsแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน20.6K viewsแต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม106.5K viewsชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2
จันทร์ส่องแสง8.0K viewsทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงเด็กแสบในยุค 80
ต้ายวี่145 viewsภรรยาแสนชังของท่านโหว
กะปอมพ่นไฟ2.1K viewsบ้าไปแล้ว! ข้าหลงไปในนิยายจีนเซินเจิ้น!
PunnyG256 viewsยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว280.6K views
