Share

บทที่ 1345    

Author: จี้เวยเวย
ซ่งรั่วเจินฟังคำอธิบายของหมอหลวงเหยา เข้าใจสถานการณ์มากขึ้นเล็กน้อย

พอเดินเข้าไปในห้อง นางก็เห็นลู่ฉิงเสวี่ยที่นอนอยู่บนตั่ง สีหน้าซีดเซียว

หน้าผากของนางในตอนนี้เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เส้นผมข้างขมับเปียกชุ่มด้วยเหงื่อ ใบหน้าแสดงความเจ็บปวด ริมฝีปากแห้งแตกมีเลือดซึม ร่างกายอ่อนแรงถึงที่สุด

“หมอหลวง ขอร้องท่าน ต้องรักษาลูกของข้าไว้ให้ได้”

ในดวงตาของลู่ฉิงเสวี่ยเต็มไปด้วยความร้อนรน นางในเวลานี้ไม่สนใจความเจ็บปวดบนร่างกายด้วยซ้ำ สิ่งที่คิดอยู่เต็มหัวคือเด็กคนนี้ต้องไม่เป็นอะไรเด็ดขาด

แม้นางจะมีปากเสียงกับสามี วันเวลาจากนี้ไปยังจะสามารถอยู่อย่างมีความสุขได้หรือไม่นั้น ผู้ใดก็ไม่อาจรู้ได้ แต่เด็กคนนี้เป็นของนาง

แต่งงานนานขนาดนี้ ก็ยังไม่สามารถมีลูกมาโดยตลอด ตอนนี้ในที่สุดก็เฝ้ารอจนเป็นจริง ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องไม่ให้ลูกเป็นอะไรเด็ดขาด!

“ญาติผู้พี่ ข้าจะตรวจดูชีพจรให้ท่าน”

ซ่งรั่วเจินมองลู่ฉิงเสวี่ยที่อ่อนแรง แล้วเอ่ยปากขึ้นก่อน

ในดวงตาของลู่ฉิงเสวี่ยปรากฏความประหลาดใจ แต่ก็ราวกับคว้าความหวังอันริบหรี่ไว้ได้ จึงพยักหน้ารัว ๆ

“พระชายาฉู่อ๋อง ทุกอย่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1366  

    มิน่านางถึงเลือกที่จะหย่า! “ชุยอิงเอ๋อร์ เจ้าไสหัวไปให้พ้น! จากนี้อย่าได้เหยียบย่างเข้าจวนโหวอีกแม้เพียงก้าวเดียว!” ฟ่านหัวหรงนัยน์ตาแดงก่ำ ในแววตาคู่นั้นคือความเคียดแค้นอันเข้มข้น ทั้งหมดเป็นเพราะนางแพศยาคนนี้ทำตัวไม่รู้ดีรู้ชั่วฉวยโอกาสที่เขาเมามายไม่ได้สติเข้ามาในจวนโหว! วันนี้ถูกจับได้คาหนังคาเขา ไม่มีทางให้กลับตัวได้แล้ว ชุยอิงเอ๋อร์หน้าซีดเผือด เดิมทีนางหวังจะได้เชิดหน้าชูตาต่อหน้าลู่ฉิงเสวี่ย แต่ตอนนี้กลับจนหนทางทำอะไรไม่ได้แม้แต่นิดเดียวแล้ว “ช้าก่อน” เห็นชุยอิงเอ๋อร์กำลังจะจากไป ทว่าลู่ฉิงเสวี่ยกลับรั้งเอาไว้ “ก่อนหน้านี้เจ้ายังทำทีโอ้อวดต่อหน้าข้าบอกว่าคนที่ท่านโหวรักใคร่โปรดปรานคือเจ้า บัดนี้ได้ผ่านประตูเข้าไปในจวนโหวอย่างสมใจนึกแล้ว ไฉนสุดท้ายถึงได้เดินคอตกจากไปเช่นนี้กันเล่า?” ประโยคนี้เมื่อถูกเอ่ยออกมา ชุยอิงเอ๋อร์พลันถลึงตากว้างทันใด “โหวฮูหยิน ข้ารู้ว่าท่านไม่ชอบหน้าข้านัก แต่ข้าไม่เคยทำเรื่องดังกล่าวนี้มาก่อนจริง ๆ ท่านอย่ามากล่าวหาข้า!” ก่อนหน้านี้นางเคยพยายามหาเรื่องเข้าไปโอ้อวดแสงยานุภาพต่อหน้าลู่ฉิงเสวี่ยจริง จงใจสวมเครื่องประดับศีรษะแบบเดียวกัน

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1365

    “ฉิงเสวี่ย เจ้าอย่าได้เข้าใจผิดเชียวนะ คืนวานข้าดื่มสุราจนเมามายจริงๆ!”มุมปากฟ่านหัวหรงถูกลู่เป่ยชวนต่อยจนเลือดซิบ ในชั่วเวลานี้กลับไม่สนใจเรื่องนี้แม้แต่น้อย เขาก้าวไวๆ มาถึงตรงหน้าลู่ฉิงเสวี่ย แววตาเต็มไปด้วยความลนลานลู่ฉิงเสวี่ยมองฟ่านหัวหรงนิ่งๆ เห็นเขาสวมเพียงชุดตัวใน สาบเสื้อบริเวณทรวงอกหลวมคลายเล็กน้อย สามารถมองเห็นร่องรอยคลุมเครือได้อย่างเลือนราง“ข้ารู้มานานแล้วว่าท่านมีคนอื่นอยู่ข้างนอก เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นไม่น่าประหลาดใจเลย แต่ข้าคิดไม่ถึงว่ากระทั่งศักดิ์ศรีพื้นฐานที่สุดท่านก็ยังไม่ให้ ร้อนใจจนทนไม่ได้เช่นนี้”“วันนี้ข้ามาที่นี่ก็เพื่อนำสิ่งของบางอย่างมาคืนท่าน พร้อมกันนั้นยังมีของบางอย่างที่ต้องนำกลับไป”“แม้เป่ยชวนจะทำร้ายท่าน แต่เดิมก็เป็นเพราะท่านทำผิดต่อข้าก่อน ถูกตีสักยกก็เป็นเรื่องธรรมดา วันหน้าระหว่างพวกเราไม่เกี่ยวข้องกันอีกแล้ว”ลู่ฉิงเสวี่ยสีหน้าเย็นชา นางรู้สึกว่าเป่ยชวนสมควรตีแล้วชายสารเลวที่ทำผิดต่อนาง มีหญิงอื่นอยู่ข้างนอกแล้วยังเกือบจะทำให้ลูกนางเสียชีวิตอีก ยิ่งไม่อาจให้อภัยได้!“ฉิงเสวี่ย เจ้าจำเป็นต้องไร้หัวใจถึงเพียงนี้ด้วยหรือ? เมื่อวานเป็นเพ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1364

    “ข้ายังสงสัยอยู่ว่าเหตุใดจู่ๆ พี่สาวข้าถึงตัดสินใจอยากหย่ากับท่าน ที่แท้ตอนอยู่ในจวนโหวท่านก็รังแกพี่สาวข้าเช่นนี้เองสินะ?”ลู่เป่ยชวนกำหมัดแน่น วันนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องสั่งสอนฟ่านหัวหรงระบายโทสะให้พี่สาวให้ได้!ฟ่านหัวหรงเพิ่งตื่น เขายังคงเมาค้างจึงรู้สึกปวดหัว แต่เมื่อเห็นลู่เป่ยชวนบุกเข้ามาในห้อง เขาก็มีสติแจ่มใสขึ้นมาอย่างรวดเร็วพอหันมาก็เห็นชุยอิงเอ๋อร์ที่นอนอยู่ข้างกาย“เจ้ามาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร?”ความเหลือเชื่อวาบผ่านดวงตาฟ่านหัวหรง เขาเบิกตากว้างจ้องมองชุยอิงเอ๋อร์ที่อยู่ข้างกายชุยอิงเอ๋อร์ถูกถามจนออกจะร้อนตัวจึงรีบอธิบายว่า “ท่านโหว คืนวานท่านดื่มสุราจนเมามาย ข้าเป็นคนส่งท่านกลับมาเองเจ้าค่ะ...”“ผู้ใดให้เจ้านอนที่นี่!”ฟ่านหัวหรงมีสีหน้าถมึงทึง “นี่คือห้องของข้ากับฉิงเสวี่ย เจ้ากล้าเข้ามาได้อย่างไร?”ชุยอิงเอ๋อร์ไม่เคยเห็นฟ่านหัวหรงที่น่ากลัวเช่นนี้มาก่อน ราวกับว่าครู่ถัดมาก็จะเอาชีวิตนางกระนั้น ดุดันน่ากลัวยิ่งนัก“ท่านโหว ข้า ข้าผิดไปแล้ว...”นางลนลานลงไปจากบนเตียง ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและหวั่นกลัวเหลือล้น“เสแสร้งไปทำไม? ถึงขั้นพาคนมานอนในห้องพี่สาว

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1363

    ชุยอิงเอ๋อร์ได้ยินคำพูดของพ่อบ้านแล้ว สีหน้าก็ปั้นยากอย่างมากแม้ว่าเรือนที่นางพักอยู่ก่อนหน้านี้จะเป็นเรือนที่ท่านโหวสั่งการให้พ่อบ้านจัดหาให้ แต่นางสัมผัสได้ว่าหัวใจของพ่อบ้านผู้นี้เอนเอียงไปทางลู่ฉิงเสวี่ยแม้ว่าภายนอกจะปฏิบัติต่อนางไม่เลว แต่ความเคารพกลับเทียบลู่ฉิงเสวี่ยไม่ได้เลย คราวนี้ยังถึงกับเอ่ยปากขัดขวางไม่ให้นางเข้าจวนโหว“พ่อบ้าน ฮูหยินจะหย่ากับท่านอ๋องอยู่แล้ว เรื่องนี้เจ้าคงรู้กระมัง?”“อดีตก็คืออดีต ตอนนี้ก็คือตอนนี้ มิหนำซ้ำคราวนี้ท่านโหวยังอนุญาตให้ข้าส่งเขากลับมาแล้วด้วย มีอันใดไม่เหมาะสมเช่นนั้นรึ?” ชุยอิงเอ๋อร์กล่าวอย่างไม่พอใจพ่อบ้านขมวดคิ้วแน่น เขาย่อมล่วงรู้ถึงนิสัยของชุยอิงเอ๋อร์ผู้นี้ ก็แค่แสร้งเป็นว่านอนสอนง่ายต่อหน้าท่านโหวเท่านั้นแหละ หากความจริงเป็นพวกใช้อำนาจข่มเหงคนอ่อนแอกว่า เทียบฮูหยินไม่ได้เลย“ฉิงเสวี่ย พวกเรากลับห้องกันเถอะ”ฟ่านหัวหรงเอื้อมมือมาแตะไหล่ชุยอิงเอ๋อร์ สายตาที่มองนางเต็มไปด้วยความรู้สึกลึกซึ้งทว่า เมื่อชุยอิงเอ๋อร์ได้ยินว่าฟ่านหัวหรงเข้าใจผิดว่านางเป็นลู่ฉิงเสวี่ย สีหน้ายิ่งเปลี่ยนเป็นไม่น่ามองอย่างยิ่ง โดยเฉพาะต่อหน้าพ่อบ้าน

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1362

    ได้ยินว่าลู่ฉิงเสวี่ยต้องการหย่าขาดกับท่านโหว นางก็ลิงโลดยินดีเหลือจะกล่าว!ฟ่านหัวหรงกำลังใช้สุราดับทุกข์ เห็นชุยอิงเอ๋อร์อยู่ตรงหน้า ความรังเกียจเดียดฉันท์พลันวาบผ่านแววตา“เจ้าไสหัวไปให้พ้น!”หากไม่ใช่เพราะชุยอิงเอ๋อร์ ลู่ฉิงเสวี่ยก็คงไม่หย่ากับเขา ลูกของพวกตนก็คงจะยังอยู่ดี!ชุยอิงเอ๋อร์ถูกผลักกะทันหันจึงล้มลงบนพื้นในฉับพลันทันใด แววตาเต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจคนอื่นๆ เห็นเช่นนี้ก็สบตากันอย่างอดไม่อยู่ ต่อให้โง่แค่ไหนก็สัมผัสได้ว่าเรื่องราวคงไม่ได้เรียบง่ายถึงเพียงนั้น“จู่ๆ หัวหรงก็เป็นเช่นนี้ คงไม่ใช่ว่าลู่ฉิงเสวี่ยขอหย่าหรอกนะ?”“เรื่องทำนองนี้คนอื่นอาจทำไม่ได้ แต่ด้วยนิสัยของลู่ฉิงเสวี่ยก็มีความเป็นไปได้ว่าจะทำเรื่องเช่นนี้ออกมาได้จริงๆ คนที่เขาชอบมากที่สุดตั้งแต่ต้นจนจบก็คือลู่ฉิงเสวี่ย”“หากจะหย่ากันจริงๆ นั่นมิเท่ากับว่าสหายทำร้ายเขาแล้วหรือ?” เฉียนจื้อเกากล่าวด้วยสีหน้าสับสนสวีปินโบกมือไปมา “เจ้าคิดเหลวไหลอะไรน่ะ? การหย่าไม่ใช่เรื่องมีเกียรติอันใด สกุลลู่ก็คงไม่ต้องการลูกสาวที่หย่าร้างคนหนึ่งหรอก?”ชุยอิงเอ๋อร์ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกว่าคนเหล่านี้มองลู่ฉิงเสวี่ยผ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1361

    สวีปินเห็นฟ่านหัวหรงที่เข้ามากะทันหันก็พลันตกใจ จากนั้นจึงเผยรอยยิ้มเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้วออกมา“หัวหรง พวกข้าก็แค่พูดไปอย่างนั้นเอง เจ้าอย่าโกรธเลยนะ ข้าเห็นว่าในที่สุดเจ้าก็กลับมาแล้วจึงเรียกสหายทั้งหลายมารวมตัวกันเป็นพิเศษก็เท่านั้นเอง”สวีปินแย้มยิ้ม แววได้ใจวาบผ่านดวงตา เขาได้ยินว่าลู่ฉิงเสวี่ยกลับบ้านเดิมไปแล้วนางมีนิสัยเย่อหยิ่งปานนั้นจะต้องทนการทรยศหักหลังไม่ได้เป็นแน่ ครั้นคิดว่าฟ่านหัวหรงมีชาติกำเนิดไม่ต่างจากตนเอง เหตุใดนางจึงชอบฟ่านหัวหรงไม่ชอบตนเองกันเล่า?ที่ฟ่านหัวหรงมีชีวิตหน้าที่การงานก้าวหน้าในวันนี้ล้วนเป็นเพราะการสนับสนุนของสกุลลู่ทั้งสิ้น!“ฉิงเสวี่ยดีมาก เรื่องในตอนนี้เป็นข้าทำผิดเอง พวกเจ้าหยุดแต่งเรื่องเหลวไหลพูดอะไรที่ไม่ควรพูดได้แล้ว ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าข้าไม่ยอมเป็นกระทั่งสหาย!”ฟ่านหัวหรงตีหน้าบึ้งเดินไปนั่งลงข้างๆ เขาอยู่ที่บ้านก็อารมณ์ย่ำแย่จนถึงที่สุดจึงออกมาข้างนอกเสียเลยคิดไม่ถึงเลยว่าออกมาก็ได้ยินคำพูดของพวกเขา คิดว่าหากฉิงเสวี่ยได้ยินวาจาเหล่านี้จะต้องเสียใจมากเป็นแน่!ทุกคนเห็นฟ่านหัวหรงเหวี่ยงใส่เช่นนี้ก็อดจะสบตากันไม่ได้ ไม่เข้าใจว่าสถานก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status