เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2
บทที่เกี่ยวข้อง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 3
“แม่นางฉิน ได้โปรดถอดออก เพียงมองดูก็จะทราบได้” เฉินเซียงเอ่ยเพียงฉินซวงซวงถอดออก เฉินเซียงก็หยิบกำไลหยกไปให้ทุกคนดูหนึ่งรอบ “ทุกท่านล้วนเห็นอย่างชัดเจนแล้ว ด้านบนแกะสลักชื่อเล่นของคุณหนูข้าเจินเอ๋อร์เอาไว้!”“ยังไม่ต้องพูดว่าท่านโหวและคุณหนูข้ายังไม่แต่งงานกัน ต่อให้แต่งงานแล้วจริง คนมีหน้ามีตาที่ใดยักยอกสินเดิมของฮูหยินตนเองด้วยหรือ?”นับแต่โบราณจนถึงตอนนี้ สินเดิมล้วนเป็นสิ่งของติดตัวฝ่ายหญิง แม้แต่บ้านสามีก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้อง เว้นเสียแต่ตนเองยินยอม ทว่าหลินจือเยว่หยิบไปโดยตรงไม่บอกกล่าวเช่นนี้ เรียกว่าขโมยก็ไม่เกินจริงครั้นซ่งจืออวี้พี่ชายสามของซ่งรั่วเจินเร่งเดินทางมาถึงก็ได้ยินว่าหลินจือเยว่ยกกำไลหยกที่ท่านแม่มอบให้เจินเอ๋อร์เป็นสินเดิมให้กับฉินซวงซวง กำปั้นเจือความเกรี้ยวกราดกระแทกเข้าไปโดยตรงหนึ่งหมัด!“ไอ้สารเลว!”หลินจือเยว่ถูกกำปั้นกระแทกหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว ดวงหน้าหันไปอีกฝั่งหนึ่ง เลือดไหลออกจากมุมปากซ่งจืออวี้ไม่คิดยั้งมือเลยแม้แต่น้อย วันนี้เป็นวันมงคลยิ่งใหญ่ของน้องหญิง พวกเขาทั้งครอบครัวส่งนางออกจากจวนอย่างดีใจมีความสุข ใครคาดคิดมาถึงจวนหลินโหวจะถูกหมิ่นแคล
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 4
“เรื่องนี้โทษท่านแม่ไม่ได้ พูดได้เพียงว่าหลินจือเยว่แสดงละครได้อย่างยอดเยี่ยม หน้าหนาไร้ยางอาย!”ซ่งรั่วเจินยิ่งพูดยิ่งรังเกียจ โชคดีช่วงเวลาที่นางทะลุมิติเข้ามาในหนังสือยังมิได้แต่งเข้าจวนสกุลหลิน หากแต่งเข้าไปแล้ว นั่นต่างหากถึงจบสิ้น!หลิ่วหรูเยียนเห็นลูกสาวผู้เพียบพร้อมของตนพูดถ้อยคำหล่านี้ออกมา ยิ่งมั่นใจว่านางกำลังเสียใจ น้ำตาคลอหน่วย “ลูกสาวชะตาอาภัพของข้า...”แต่น้ำตาที่หางตายังไม่ทันตกก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากด้านนอก ของทั้งใหญ่ทั้งเล็กถูกยกเข้ามา หยาดน้ำตาหยุดชะงักในทันใด“เจินเอ๋อร์ นี่ นี่คืออะไรกัน?”“อย่างไรเสียก็ไม่แต่งแล้ว สิ่งของย่อมต้องนำกลับมา ฉินซวงซวงคนนั้นพูดทุกคำว่ารักชอบท่านโหว ข้าอยากเห็นเหลือเกินว่านางจะยอมหักใจชดเชยจวนโหวโล่งโจ้งนั่นหรือไม่!”ซ่งรั่วเจินเคยอ่านต้นฉบับหนังสือมาก่อน ย่อมรู้ว่าฉินซวงซวงก็คือคนมีอุปนิสัยชมชอบความร่ำรวยคนหนึ่ง หาไม่แล้วเพียงนางเอ่ยปาก หลินจือเยว่ก็ต้องถอนหมั้นนางเป็นแน่!แต่นางกลับไม่ทำ ก็เพื่อเงินของจวนสกุลซ่งบัดนี้เงินตกอยู่ในมือนางแล้ว ฉินซวงซวงทางหนึ่งคิดจะหลับนอนกับบุรุษของเจ้าของร่างเดิม ทางหนึ่งใช้จ่ายเงินของเจ้า
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 5
ซ่งรั่วเจินพูดอย่างจริงจัง อาการป่วยนี้สำหรับนางกลับรักษาไม่ยาก แต่ต้องใส่ใจมากก็เท่านั้นเดิมทีซ่งอี้อันคิดว่าน้องหญิงปลอบโยนตนเอง มิได้เก็บมาใส่ใจ ทว่าเห็นนางพูดอย่างตั้งใจมากเป็นพิเศษ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเชื่อขึ้นมาหลายส่วน“น้องหญิงคนดี พี่รองเชื่อเจ้า”ซ่งจืออวี้เห็นซ่งอี้อันคล้ายถูกเกลี้ยกล่อมสำเร็จแล้ว เอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ “พี่รอง ท่านเชื่อจริงหรือ? น้องหญิงห้าไม่เคยเรียนวิชาแพทย์มาก่อนนะ”“น้องหญิงห้าดีใจก็พอ ตอนนี้ข้าก็กลายเป็นเช่นนี้ไปแล้ว หมอทั้งเมืองหลวงล้วนมาดูแล้ว ยังมีอันใดให้กลัวอีกเล่า?”ซ่งอี้อันยกมุมปากยิ้มขมปร่า นับตั้งแต่วันที่ตาบอดอนาคตอันรุ่งโรจน์ของเขาก็สูญสลายกลายเป็นหมอกผ่านตา ถอนหมั้นก็คือเรื่องที่คาดการณ์ไว้แล้ว น้องหญิงไม่ยอมให้เขายอมแพ้ ก็เพราะหวังดีต่อเขาส่วนเป็นเรื่องจริงหรือไม่...สำคัญด้วยหรือ?ซ่งรั่วเจินมิได้ใส่ใจบทสนทนาของทั้งสองคน สายตานางเบือนไปทางด้านหลัง นับตั้งแต่เหยียบเท้าเข้าจวนสกุลซ่ง นางก็สังเกตุเห็นว่าเรือนด้านหลังถูกพลังชั่วร้ายปกคลุมอยู่เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นวันแสงแดดจ้า ทว่าด้านหลังกลับอึมครึม ต้องมีบางสิ่งกำลังสร้างปัญหาอย่างแน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 6
“เจ้าหมายถึงสร้อยข้อมือเส้นนี้หรือ?”ซ่งอี้อันถอดสร้อยข้อมือออกแล้วส่งมาให้ ก่อนหน้านี้ตัวสร้อยถูกแขนเสื้อปกคลุมเอาไว้ ซ่งรั่วเจินจึงมองไม่เห็น ครั้นเมื่อเห็นสร้อยข้อมือที่สะท้อนใต้แสงแดด ก็พบว่าของสิ่งนี้มีกระแสไอของความอัปมงคลที่หมุนวนขึ้นมา“เจ้าไม่พูดข้าก็เกือบลืมไปเสียสนิท สร้อยข้อมือเส้นนี้เป็นของที่หลินโหวส่งมาให้ ตอนนี้งานวิวาห์ยกเลิกไปแล้ว สร้อยข้อมือเส้นนี้ก็ไม่ควรเก็บไว้”ผู้เป็นพี่คิดเพียงว่าน้องสาวของเขาแค่ตั้งใจเตือนตนเอง เพราะอย่างไรเสีย ตอนนี้สองตระกูลไม่มีความเกี่ยวข้องกันแล้ว เก็บไว้ก็ไม่เหมาะสมจริง ๆ“ท่านบอกว่าสร้อยข้อมือเส้นนี้เป็นของที่หลินจือเยว่ส่งมาหรือ?”ของสิ่งนี้อาบชโลมด้วยโลหิตมนุษย์ ไออัปมงคลหลอมรวม เป็นของสกปรกขุ่นมัว หลินจือเยว่จงใจหาของแบบนี้มามอบให้ ช่างมีน้ำใจนัก!ซ่งอี้อันพยักหน้า “ครั้งก่อนที่หลินโหวมาเยี่ยมเจ้าที่จวน เขาก็ให้ข้ามา บอกว่ารู้ว่าข้าชื่นชอบ ใช้เงินไปไม่น้อยเพื่อซื้อมาให้โดยเฉพาะ”“หากพี่ชายรองชอบสร้อยข้อมือก็เอาเส้นที่เป็นของข้าไปก่อน ส่วน ‘ของล้ำค่า’ ชิ้นนี้ส่งคืนให้หลินจือเยว่เถิด”ซ่งรั่วเจินหยิบสร้อยข้อมืออีกเส้นส่งไปให้ หล
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 7
จวนตระกูลซ่งหลิ่วหรูเยียนค่อย ๆ ตื่นขึ้นมา เมื่อเห็นซ่งรั่วเจินอยู่ตรงหน้าก็รีบเอ่ยถามว่า “เจินเอ๋อร์ จวนตระกูลจ้าวขอถอนหมั้นแล้วจริงหรือ?”ซ่งรั่วเจินพยักหน้า มองดูใบหน้าซีดเผือดของผู้เป็นมารดาด้วยแววตาที่ไม่อาจหักหาญใจ “ท่านแม่ ในเมื่อจวนตระกูลจ้าวเลือกที่จะเลิกหมั้นในช่วงเวลานี้ ก็เห็นได้ชัดว่านางมิใช่คู่ที่ดีของพี่ชาย เราไม่จำเป็นต้องสนใจเรื่องการหมั้นนี้”“เดิมทีจ้าวซูหว่านก็ไม่เหมาะสมกับพี่ชายรองอยู่แล้ว ข้าคิดว่าการถอนหมั้นเป็นเรื่องดี มิฉะนั้น การแต่งงานกับหญิงสาวเช่นนี้ เกรงว่าในอนาคตคงไร้ซึ้งความสุขสงบ”“แม่รู้ดีว่าจ้าวซูหว่านไม่เหมาะกับพี่ชายของเจ้า แม่เองก็ไม่เห็นด้วยกับการหมั้นหมายนี้ตั้งแต่แรก เพียงแต่พี่ชายของเจ้าไม่มีหญิงสาวที่หมายปองเสียที ในเมื่อทั้งสองคนรักกัน แม่ก็ไม่อยากจะขัดขวาง”“ตอนนี้พี่ชายของเจ้าตาบอด หมอจากทั่วเมืองมาตรวจดูแล้วล้วนบอกว่ารักษาไม่ได้ แม่ไม่อยากให้พี่ของเจ้าต้องเจ็บปวดซ้ำ ๆ …”“พ่อของเจ้าจนถึงบัดนี้ก็ยังไม่รู้ว่าอยู่ที่ใด ถ้าเขารู้ว่าในเวลาที่ตนไม่อยู่ ข้าไม่สามารถดูแลพวกเจ้าให้ดีได้…”หลิ่วหรูเยียนพูดพลางน้ำตาก็คลอเบ้า หมู่นี้ในจวนมีแต่
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 8
สองปีก่อนเขาไม่อาจแต่งงานกับนางในดวงใจได้จึงรู้สึกหมดหวัง ตอนรู้ว่าผู้เป็นแม่ได้จัดการหมั้นหมายให้แล้ว เขาก็ตอบรับทั้ง ๆ ที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไม่แม้แต่จะชายตามองนางเลยสักนิด คิดเพียงว่าคุณหนูตระกูลใหญ่ส่วนมากจะหัวโบราณและขี้ขลาด ไม่เหมือนกับซวงซวงผู้น่ารักและมีเสน่ห์ดึงดูดใจทว่าในขณะนี้เมื่อเขาเห็นซ่งรั่วเจิน ถึงได้รู้ว่านางนั้นงดงามน่ามองเพียงใดซ่งรั่วเจินเห็นหลินจือเยว่จ้องนางตาไม่กะพริบ ใจของนางก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจ มีเพียงความคิดเดียวในหัวคืออยากจะควักลูกตาของคนผู้นี้ออกมาเสียมองอะไร! อัปมงคลเสียจริง!“แม่นางซ่ง เรื่องวันนี้เป็นความผิดของข้าเองที่ไม่ได้บอกเจ้าตั้งแต่แรก ข้าขอโทษ” หลินจือเยว่กล่าวซ่งรั่วเจินหัวเราะเบา ๆ “หลินโหว ตอนขบวนเจ้าสาวของข้ากำลังจะเข้าเรือน ก็พึ่งได้รู้ว่ามีสตรีอีกนางจะแต่งเข้าพร้อมกับข้า วันนี้ท่านยังพูดต่อหน้าแขกมากมายอีกว่าในใจท่านมีเพียงแม่นางฉินเท่านั้น”“ในเมื่อพวกท่านรักกัน ข้าก็ยินดีทำให้สมหวัง ไยต้องมาที่นี่อีก?”เมื่อเห็นหญิงสาวพูดจาไม่น่าฟัง หลินจือเยว่ก็ขมวดคิ้วไม่พอใจ เขายอมมาขอโทษด้วยตัวเองก็ถือว่าให้เกียรติตระกูลซ่งมากแล้ว
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 9
“นางย่อมเป็นคนใจดีและใจกว้าง นางเป็นคุณหนูตระกูลฉิน ฐานะไม่ต่ำกว่าเจ้า แต่เพราะข้ายอมรับเจ้า เจ้ากลับมีจิตใจคับแคบ เทียบกับนางไม่ได้เลยแม้แต่น้อย และไม่มีวาสนาพอรับน้ำใจของนางได้!”หลินจือเยว่คว้าสร้อยข้อมือไปและสวมไว้ที่ข้อมือตนเองซ่งรั่วเจินยกคิ้วขึ้น คดีไขได้แล้ว เป็นฉินซวงซวงจริง ๆ ด้วย!“ฮูหยินซ่ง เรื่องนี้ต้องคิดให้รอบคอบ!”หลินรั่วหลานร้อนใจมาก สองปีนี้นางนำเงินของตระกูลซ่งไปใช้ชีวิตอย่างสบาย ออกไปที่ใดก็มีแต่คนอิจฉา นางใช้ชีวิตกินดีอยู่สบายจนเคยชินแล้ว ไหนเลยจะยอมกลับไปใช้ชีวิตลำบากแบบเดิมได้?หากซ่งรั่วเจินไม่แต่งงานเข้ามา จวนหลินโหวก็จะว่างเปล่า อย่าว่าแต่ชีวิตที่กินดีอยู่สบายเลย เงินที่มีก็ชักหน้าไม่ถึงหลัง แม้แต่เงินที่จะจ่ายให้คนรับใช้ก็ไม่มี“ความสัมพันธ์ของสองตระกูลดีเพียงนี้ จะขาดสะบั้นเพราะเรื่องเล็กน้อยนี้ได้อย่างไร? เยว่เอ๋อร์ยังหนุ่ม เพียงแค่หลงผิดไป รอให้เวลาผันผ่านย่อมรู้ว่ารั่วเจินต่างหากที่เป็นคู่ครองที่ดี”หลิ่วหรูเยียนปัดมือของหลินรั่วหลานออก “ไม่จำเป็น ลูกสาวของข้าไม่จำเป็นต้องอดทนรอให้ใครกลับใจ การหมั้นหมายล้มเลิกแต่เพียงเท่านี้ เราทั้งสองต่างก็เป็นค
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 10
เฉินเซียงตกตะลึง “คุณหนู นี่อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดหรือไม่เจ้าคะ?”“เจ้าดูสิ ชุดที่นางใส่อยู่เป็นผ้าแบบเดียวกับคนใช้ของฉินซวงซวง คนรู้ก็รู้ว่าเจ้าเป็นสาวใช้ของข้า แต่คนไม่รู้คงคิดว่าเจ้าเป็นสาวใช้ของนาง!”ซ่งรั่วเจินมองด้วยสายตาเย็นชา ตอนที่อ่านนิยายนางก็รู้เรื่องนี้แล้ว เหตุผลที่ฉินซวงซวงรู้เรื่องของตัวเอกคนเดิมได้ดี เพราะนางได้วางคนเอาไว้ใกล้ตัวนางเอกมานานแล้วเมื่อคิดดูอย่างละเอียด เพ่ยหลานก็คือสาวใช้ที่ ‘ท่านน้าคนดี’ ของนางเลือกมาให้โดยเฉพาะนอกจากนี้ ตั้งแต่ที่นางทะลุมิติมา ก็ได้ตรวจร่างกายอย่างละเอียด พบว่าสุขภาพแข็งแรงดี ไม่มีปัญหาใด ๆ แต่ตัวเอกหลังจากแต่งงานกับหลินโหวเพียงสองปีก็เสียชีวิตก่อนหน้านี้ที่อ่านนิยายนางไม่ได้คิดเรื่องนี้ เพียงคิดว่าไม่ได้รับความรักจากสามี และทำงานหนักเพื่อจวนหลินโหวจนป่วย แต่ตอนนี้พอคิดถึงวิธีการที่โหดร้ายและเพ่ยหลานที่อยู่ข้างกาย เกรงว่าอาจมีสาเหตุการตายที่น่าสงสัยกว่านั้น มิใช่เพราะร่างกายอ่อนแอ แต่เพราะมีคนไม่อยากให้นางมีชีวิตอยู่ต่างหาก!คนชั่วช้าเช่นนี้ต้องรีบจัดการออกไปโดยเร็ว!“พวกเจ้า นำตัวเพ่ยหลานไปตระกูลหลิ่ว!” ซ่งรั่วเจินยกมือขึ้น
บทล่าสุด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1026
พวงแก้มซ่งรั่วเจินแดงเรื่อ รู้สึกเขินอายอยู่บ้าง สังเกตเห็นกลิ่นสุราบนตัวของฝ่ายชายจึงพูดว่า “ท่านดื่มมากหรือ?”“เปล่า” ฉู่จวินถิงหัวเราะเบาๆ “ข้าเดาได้ตั้งแต่แรกแล้วว่าวันนี้จะมีคนมอมเหล้า จึงตั้งใจจัดเตรียมมือดีคอยดื่มเหล้าเอาไว้หลายคน หาไม่แล้วตอนนี้ข้าคงไม่ได้เดินเข้ามา แต่ถูกหามเข้ามาแทน”สีหน้าซ่งรั่วเจินสะท้อนความแปลกใจ “หม่อมฉันยังคิดว่าด้วยอุปนิสัยของท่าน วันนี้น่าจะไม่มีคนกล้ามอมเหล้าท่านเสียอีก”“ลูกหลานขุนนางและตระกูลเหล่านั้นย่อมไม่กล้า แต่ทหารภายในกองทัพอยู่ที่ชายแดนกับข้ามานานหลายปี รู้จักกันดีมากนัก ยังมีทหารที่วันนี้ติดสอยห้อยตามท่านพ่อตามาด้วย”“โชคดีข้ากลับมาเร็ว ตอนนี้พวกเขาน่าจะหาข้าไม่พบ”พูดถึงพวกขี้เมาข้างนอกกลุ่มนั้น ฉู่จวินถิงส่ายหน้า สีหน้าเจือความเอือมระอาหลายส่วนซ่งรั่วเจินกลั้นยิ้มไม่ไหว “หม่อมฉันเห็นด้านนี้ของท่านน้อยมาก ดูท่าแล้วท่านมีความสัมพันธ์อันดีกับทหารภายในสนามรบ”ภายในความทรงจำฉู่จวินถิงในสายตาผู้อื่นเป็นคนสูงส่งมิอาจแตะต้อง เย็นชาไร้ความรู้สึก เข้าถึงได้ยากยิ่ง แต่บัดนี้ยามเขาเอ่ยถึงทหารในกองทัพ ความรู้สึกนั้นกลับต่างออกไปมองผ่านภาพนี้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1025
ตอนนี้พวกซ่งเยี่ยนโจวกำลังต้อนรับแขกเข้างาน อวิ๋นอ๋องตะโกนเรียกสหายที่ดีและพูดว่า “เสด็จพี่สั่งไว้ วันนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องดูแลต้อนรับพวกพี่ภรรยาทั้งสี่ท่านดีๆ!”“อวิ๋นอ๋อง เรื่องนี้วางใจยกให้พวกเราเถอะ จะทำให้พวกเขาไม่เมาไม่กลับเลยทีเดียว!”พวกซ่งเยี่ยนโจวมองทหารคอแข็งแต่ละคนตรงหน้า รีบโบกมือ “ไม่ต้องๆ ดื่มให้หมดก็พอ”“วันนี้จะต้องให้พวกเจ้าดื่มจนหมดให้ได้!”เพียงซ่งจิ่งเซินได้เห็นก็รู้ว่าวันนี้คนเหล่านี้จะต้องจับพวกเขากรอกเหล้าแน่ หันมองทางซ่งจืออวี้อย่างอดไม่ได้ “พี่สาม คราวนี้ต้องพึ่งท่านแล้ว!”“เจ้าสี่ เจ้าเองก็ดื่มเก่งไม่ใช่หรือ?” ซ่งจืออวี้หันมองเขาแวบหนึ่ง เขารู้ดีอย่างมากว่าซ่งจิ่งเซินคอแข็ง อย่ามองเพียงท่าทางเรียบเฉยในเวลาปกติของเขาเชียว แต่ทำการค้าใดไม่ดื่มเหล้าบ้างเล่า?ท่ามกลางพวกเขาสี่คน เขามองดูแล้วดื่มเก่งที่สุด แต่ซ่งจิ่งเซินต่างหากดื่มเก่งที่สุดซ่งจิ่งเซินยิ้มเจ้าเล่ห์ “มองท่าทางนั้นของพวกเขาคล้ายต้องการล้มท่านให้ได้”ซ่งรั่วเจินและฉู่จวินถิงคารวะฟ้าดินแล้วก็ถูกส่งตัวเข้าห้อง มองการประดับตกแต่งอย่างเป็นมงคลภายในห้อง แตกต่างจากห้องเย็นเยือกของฉู่จวินถิงครั้ง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1024
หากก่อนหน้านี้ไม่เกิดเรื่องกับอี้อัน บัดนี้ก็คงแต่งงานไปแล้ว” กู้หรูเยียนนึกขึ้นได้จึงพูดว่า “โชคดีที่ตอนนั้นไม่ได้แต่งเข้าบ้าน หาไม่แล้วตระกูลจะต้องประสบเคราะห์ร้ายจริงๆ!”ซ่งหลินเองก็ได้ยินเรื่องนี้มาก่อน พยักหน้าลง “แม่นางคนนั้นรับเข้ามาไม่ได้จริงๆ งานแต่งนี้ของอี้อันเป็นเขากำหนดด้วยตนเอง มองออกว่าสายตาเขาใช้ไม่ได้ ภายภาคหน้าจะแต่งงาน เจ้ายังต้องช่วยดูสักหน่อย”ซ่งอี้อันที่ถูกเรื่องบางอย่างทำให้เสียเวลาจึงยังไม่ได้จากไป “...”เขาหันหน้ารีบเดินไป หาไม่แล้วโทสะจะตกลงมาที่ตน!ซ่งหลินเหล่มองคนหันหน้าเดินจากไปคล้ายตัดสินใจบางอย่างแล้วอย่างซ่งอี้อัน พูดว่า “ช่วงนี้คนสกุลหลิ่วมาหาเจ้าหรือไม่?”“พวกเขาเคยมา แต่ก่อนหน้านี้ข้าสั่งบ่าวไว้แล้ว ห้ามไม่ให้พวกเขาเข้ามาเจ้าค่ะ”กู้หรูเยียนนึกได้ว่าตอนนั้นสกุลหลิ่วทำกับนางเยี่ยงไร รู้สึกขยะแขยงอย่างมาก หลายปีถึงเพียงนี้ นางเสียใจมาโดยตลอดที่ตนเองไม่ได้รับความโปรดปรานจากบิดามารดา ไม่ว่าทำเยี่ยงไรก็ไม่สามารถทำให้พวกเขาพึงพอใจได้เพราะเหตุนี้ ไม่รู้นางต้องเสียใจมากน้อยเพียงใดจนกระทั่งตอนนี้ลูกๆ ล้วนเติบโตแล้ว นางถึงรู้ความจริง เพราะนางไม่ใช่ลูก
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1023
ซ่งรั่วเจินสวมชุดแต่งงาน มือสองข้างจับพัดกลม เดินมาที่ห้องโถงโดยมีแม่นมและสาวใช้คอยประคองนางมองแวบหนึ่งก็มองเห็นฉู่จวินถิงในชุดแต่งงานสีแดง เห็นเขาสวมใส่เสื้อผ้าสีสดเช่นนี้น้อยมาก เทียบกับความสุขุมลุ่มลึกเหมือนที่ผ่านมา กลับมีรัศมีเปล่งประกายอยู่รางๆ สายหนึ่งใบหน้าเขาหล่อเหลา ยามแย้มยิ้มยิ่งมีชีวิตชีวา ความเย็นชาลดลงหลายส่วน คล้ายดวงอาทิตย์เปล่งประกายทำให้คนไม่อาจละสายตาได้“พวกเจ้าดูท่านอ๋องมีความสุขเถอะ ข้าไม่เคยเห็นท่าทางมีความสุขของฉู่อ๋องเช่นนี้มาก่อน” เมิ่งชิ่นลอบหัวเราะอย่างอดไม่ได้“ฮ่าๆ เจ้าบ่าวจะไม่มีความสุขได้เยี่ยงไร? ในเทศกาลโคมไฟวันนั้น ท่านอ๋องมีความสุขเป็นพิเศษ วันนี้ได้อุ้มหญิงงามกลับแล้ว!” อวิ๋นเนี่ยนชูพูดด้วยใบหน้าประดับยิ้ม “ข้าได้ยินมาว่าเมื่อครู่ท่านอ๋องมอบเงินมงคลให้ไม่น้อย พวกบ่าวดีใจกันแทบแย่”กู้ฮวนเอ๋อร์พยักหน้า หยิบเงินมงคลกั้นประตูออกมา “ข้าเองก็แย่งมาให้พวกเจ้าส่วนหนึ่ง รีบรับไปเถอะ ฮ่าๆ”เมิ่งชิ่นและอวิ๋นเนี่ยนชูรีบรับไปอย่างมีความสุข หลังมองเห็นเงินมงคลภายในนั้นแล้ว ตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ มิน่าเล่าบ่าวในจวนถึงดีใจกันแทบแย่ เปลี่ยนเป็นผู้อื่น ใครบ้าง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1022
ฉู่จวินถิงอารมณ์ดีมาก ผินมองฉู่อวิ๋นกุยแวบหนึ่ง “วันแต่งงานของเจ้าไม่มีผู้ใดสามารถกลบรัศมีของเจ้าได้”“หลายปีมานี้ ข้าเห็นรัศมีของท่านเปล่งประกายถึงเพียงนี้เป็นครั้งแรก น่าเกรงขามเสียยิ่งกว่าตอนนำชัยชนะกลับมาในตอนนั้นเสียอีก!”ฉู่อวิ๋นกุยยิ้มกว้าง ยังมีความรู้สึกย้อนนึกถึงวันวานอีกด้วย เมื่อแรกเขากังวลเสด็จพี่จะไม่แต่งงานไปชั่วชีวิต บัดนี้ไม่เพียงแต่งงาน ยังแต่งได้ดีถึงเพียงนี้!หลายปีมานี้ เวลาส่วนใหญ่ฉู่จวินถิงมักอยู่ในค่ายทหาร ดังนั้นวันนี้ตอนมาต้อนรับ คนในค่ายทหารมากมายเร่งเดินทางมา รู้สึกเพียงว่าเสียงตีฆ้องกลองใสกังวานเสียยิ่งกว่าปกติสี่พี่น้องสกุลซ่งเตรียมตัวดีแล้ว กำลังรออยู่ที่หน้าประตู ชะเง้อมองขบวนต้อนรับเจ้าสาวที่เดินทางมา ญาติพี่น้องชายสกุลกู้เองก็ยืนเรียงแถว ญาติพี่น้องหญิงยืนถัดไปทางด้านหลัง“หากน้องเขยไม่มอบเงินมงคลให้ เช่นนั้นคงเข้าไปไม่ได้ง่ายๆ!” ซ่งเยี่ยนโจวร้องตะโกนใบหน้าประดับยิ้มพวกฉู่จวินถิงย่อมเตรียมไว้ดีแล้ว ฉู่อวิ๋นกุยรีบนำเงินออกมาแจกจ่ายทุกคนและพูดว่า “พวกเจ้ารับเงินมงคลไว้แล้ว เช่นนั้นก็สามารถปล่อยพวกเราเข้าไปได้แล้วกระมัง?”“ไฉนเลยจะง่ายดายถึงเพียงน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1021
เมิ่งชิ่นพูดถึงตรงนี้ก็อยากร้องไห้แต่ไร้น้ำตาทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ทุกคนยังไม่มีตัวเลือกที่เหมาะสม เวลาเพียงชั่วพริบตาวันนี้รั่วเจินก็แต่งงาน เนี่ยนชูและอวิ๋นเฉิงเจ๋อก็จะแต่งงานกันแล้ว กู้ฮวนเอ๋อร์และอวิ๋นอ๋องเองก็มีจิตปฏิพัทธ์ต่อกันมีเพียงตนเองยังเล่นสนุก จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีคนที่ชอบแม้คนเดียวได้ยินคำพูดของเมิ่งชิ่น พวกซ่งรั่วเจินกลั้นยิ้มไม่อยู่ คิดๆ ดูแล้วช่วงนี้พวกนางคืบหน้าไปอย่างว่องไวจริงๆ“เมิ่งชิ่น เจ้าอย่าเพิ่งรีบเลย ข้าเห็นวาสนาของเจ้า ไม่แน่ว่าอีกไม่นานก็จะมาแล้ว!”อวิ๋นเนี่ยนชูหัวเราะเบาๆ นับตั้งแต่สารภาพความในใจกับญาติผู้พี่และมารดาไม่ขัดขวางพวกเขาแล้ว ช่วงนี้อารมณ์ของนางดีมากนักหลังคบหากัน ญาติผู้พี่ไม่หลบเลี่ยงนางเหมือนที่ผ่านมาอีก ในที่สุดนางก็ได้สัมผัสยามที่เขาดีต่อนางอย่างเปิดเผย ความหวังในอดีตเหล่านั้น บัดนี้กลายเป็นจริงแล้ว“ข้า? เป็นไปไม่ได้” เมิ่งชิ่นส่ายหน้า “พวกเจ้าแต่ละคนไม่เพียงหน้าตางดงาม อุปนิสัยอ่อนโยน คุณชายที่มาชอบพวกเจ้ามีมากมายนัก แต่พวกเจ้าดูข้า...ข้าเพียงคนเดียวสามารถสู้ได้หลายคน!”กู้ฮวนเอ๋อร์กุมท้องหัวเราะดังลั่น “เมิ่งชิ่น เจ้าอย่าพูดเช่
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1020
กู้หรูเยียนส่ายหน้า เดิมทีพี่น้องก็ควรประคับประคองกัน ทว่าตอนนี้ความสัมพันธ์เช่นนี้กลับเข้ามาแทรก หากในภายภาคหน้าฐานะเซียวอ๋องเปลี่ยนไป นั่นก็พูดยากแล้ว...“ท่านแม่ นี่ล้วนเป็นเรื่องของบ้านผู้อื่น พวกเราเห็นเป็นความครึกครื้นอย่างหนึ่งก็พอ ไม่จำเป็นต้องใส่ใจเจ้าค่ะ”ซ่งรั่วเจินยิ้มน้อยๆ “บัดนี้เช่ออ๋องไม่อยากแต่งงานกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ น่ากลัวว่าเป็นไปไม่ได้แล้ว ช่วงนี้มีงานแต่งไม่น้อยจริงๆ”กู้หรูเยียนและฮูหยินผู้เฒ่ากู้สบตากันแวบหนึ่ง ล้วนรู้สึกแปลกใจเหตุใดนางมั่นใจนักว่าเช่ออ๋องจะต้องแต่งงาน ต่อให้จงเฟยยึดมั่นถึงเพียงนี้ แต่บัดนี้เช่ออ๋องก็อายุไม่น้อยแล้ว สามารถตัดสินใจเรื่องเช่นนี้เองได้ความคิดของจงเฟย ใช่ว่าเขาจะรับฟังทั้งหมด“จงเฟยเพียงแต่ต้องการรักษาความรุ่งโรจน์ ไม่มีวันทอดทิ้งสกุลหลิง ส่วนสกุลหลิงช่วยเหลือจงเฟย ย่อมต้องให้เช่ออ๋องแต่งงานกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์”“ทว่า สกุลหลิงมีความแค้นกับพวกเรา จะต้องเตือนท่านพ่อให้ระวังสักหน่อย” ซ่งรั่วเจินพูดวันแต่งงานมาถึงโดยไม่รู้ตัวซ่งรั่วเจินถูกปลุกขึ้นมาตั้งแต่เช้าตรู่ มงกุฎหงส์เสื้อคลุมแดงถูกตระเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ก่อนหน้านี้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1019
“ภรรยาหลวงที่มีศักดิ์เทียมกัน? นางกลับอยากให้เป็นเช่นนั้น แต่เรื่องนี้วุ่นวายน่าอับอายถึงเพียงนี้ อยากเป็นภรรยาหลวงที่มีศักดิ์เทียมกันย่อมเป็นไปไม่ได้”ฮูหยินผู้เฒ่ากู้ส่ายหน้า “ต่อให้นางเป็นน้องสาวแท้ๆ ของพระชายาเซียวอ๋อง แต่เรื่องนี้เล่าลือออกไปกลับน่าอับอายมาก แม้พูดว่าชื่อเสียงของเจียงฉิงหลานเสียหาย แต่ภายในใจของทุกคนกลับรู้ดี ผู้ที่ได้รับความทุกข์ใจที่แท้จริงก็คือพระชายาเซียวอ๋อง”“ได้ยินมาว่าตอนนางจับได้ เสื้อผ้าที่นางสวมเป็นของพระชายาเซียวอ๋อง ดังนั้นเซียวอ๋องเมาสุรากลับไปจึงไม่ระวังจำคนผิดไป”สีหน้ากู้หรูเยียนซับซ้อน “อิงตามคำพูดนี้ เห็นได้ชัดว่ามีเจตนายั่วยวน นางแม่นางในห้องหอยังไม่ออกเรือนคนหนึ่ง ชาติกำเนิดเองก็ไม่เลว ไม่เข้าใจจริงๆ เพราะเหตุใดถึงต้องทำเรื่องพรรค์นี้”เช่นนี้แล้ว ต่อให้เข้าจวนเซียวอ๋อง มีตำแหน่งชายารอง แต่ทุกคนล้วนรู้ดีอยู่ภายในใจ ใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้เข้าจวนอ๋อง นั่นคือชนักติดหลังไปชั่วชีวิตซ่งรั่วเจินนึกถึงวันที่ได้พบสองพี่น้องสกุลเจียง ใคร่ครวญจึงพูดว่า “เจียงฉิงหลานสวมเสื้อผ้าของพระชายาเซียวอ๋อง นั่นหรือว่านางอยู่ภายในห้องของพระชายาเซียวอ๋องจึงถูกเ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1018
“นึกถึงตอนแรกนางได้พบรั่วเจินก็รู้สึกชอบมากเป็นพิเศษ บัดนี้จะกลายเป็นพี่สะใภ้น้องสะใภ้กันแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าจะบังเอิญมีวาสนาเช่นนี้!”“ยังไม่ใช่อีกหรือ? ข้าเห็นฮวนเอ๋อร์เป็นแม่นางที่ดีคนหนึ่ง อวิ๋นอ๋องเองก็ดีไปหมดทุกอย่าง หลังทั้งคู่แต่งงานกันแล้วจะต้องใช้ชีวิตอย่างดีแน่เจ้าค่ะ” กู้หรูเยียนพูดยิ้มๆ“ข้าได้ยินมาว่าจงเฟยวางแผนให้เช่ออ๋องแต่งงานกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ เช่ออ๋องคล้ายไม่ยินดีเท่าใดนัก กำลังโวยวายอยู่เชียว”ฮูหยินผู้เฒ่ากู้เล่าข่าวที่เพิ่งได้ยินกลับมา “พระชายาคนก่อนของเช่ออ๋องกลับไม่ได้เรื่อง บัดนี้จะแต่งงานใหม่ หากต้องไปพัวพันกับตระกูลหลิง น่ากลัวว่าจะยุ่งยาก”แม้ว่าปกติราชครูกู้ไม่เล่าเรื่องในราชสำนักให้นางฟังสักเท่าใด แต่กลับมาครั้งนี้ เรื่องที่ซ่งหลินประสบยามอยู่เมืองผิงหยางมีความเกี่ยวพันกับสกุลหลิงหลายส่วน นางเองก็รู้เรื่องนี้“ข้าได้ยินมาว่าทีแรกเช่ออ๋องมีจิตปฏิพัทธ์ต่อหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ ทว่าต่อมาคล้ายทิ้งแผนการไป เพราะเหตุใดตอนนี้จงเฟยถึงยังดึงดันเช่นนี้?”กู้หรูเยียนขมวดคิ้ว บัดนี้ความสัมพันธ์ระหว่างซ่งหลินและสกุลหลิงดุจน้ำกับไฟ ต่อให้ไม่ฉีกหน้ากัน แต่ทั้งสองฝ่ายกลับ
