Mag-log inShare
บทที่ 409
Pinakabagong kabanata
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1450
“ข้าไม่ต้องการโอกาสนั่น เจ้าคิดมากไปแล้ว”แววตาของอูเยว่เอ๋อร์ปรากฏความเหลือจะเชื่อ “ท่านพูดว่าอะไรนะ?”“เรื่องแต่งงานของข้าได้ตกลงกันเรียบร้อยแล้วในวันนี้ หนำซ้ำวันนั้นที่โรงน้ำชาข้าก็พูดชัดเจนแล้ว เจ้ากับข้าไม่เหมาะสมกัน ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอีก”“ท่านบอกว่าท่านหมั้นหมายแล้ว?”“อีกไม่นานข้าก็จะเข้าพิธีแต่งงาน ถึงตอนนั้นเจ้าก็สามารถมาร่วมดื่มสุรามงคลได้”หยางอ๋องพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “หากไม่มีเรื่องอื่นแล้วก็กลับไปเถอะ”อูเยว่เอ๋อร์ถึงกับยืนอึ้งงัน ตั้งแต่เริ่มจนจบไม่เชื่อว่าหยางอ๋องจะพูดความจริง เขาจะไปแต่งงานได้อย่างไร?ในเวลาเดียวกัน พวกองค์ชายแปดได้รู้ว่าอูเยว่เอ๋อร์ไปหาหยางอ๋องก็พากันโล่งใจ“วาสนานี้ยกให้เสด็จพี่เจ็ดไปเถอะ พวกเราไม่มีวาสนาพอจะรับไหว”“ขอให้นางแต่งกับเสด็จพี่เจ็ดโดยเร็วเถิด ก่อนหน้านี้ยังนึกว่านางดูดีอยู่บ้าง แต่ตอนนี้กลับคิดว่าอุปนิสัยของผู้หญิงคนนี้น่ากลัวเหลือเกิน ยังดีที่มีเสด็จพี่เจ็ดอยู่”ทว่าไม่นานนัก ตอนพวกเขาเห็นอูเยว่เอ๋อร์เดินออกจากจวนหยางอ๋องด้วยสีหน้าโกรธจัด ทุกคนก็เริ่มรู้สึกไม่ชอบมาพากล“เรื่องนี้ดูจะไม่ง่ายอย่างที่คิดเสียแล้ว…”องค์ชายแ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1449
“องค์หญิง แม่ทัพอ๋าวเจี๋ยส่งคนมาส่งข่าวว่า วันนี้เขาอยากเชิญท่านไปที่จวนสกุลซ่งด้วยกันเพคะ”เพียงอูเยว่เอ๋อร์ได้ยิน สีหน้าก็พลันเคร่งขรึมลงไป สีหน้าเต็มไปด้วยความรำคาญ“จะไปก็ให้เขาไปคนเดียวสิ ข้าไม่ได้เป็นคนพิการเสียหน่อย ข้าไม่ไปหรอก!”“องค์หญิงเพคะ หากแม่ทัพอ๋าวเจี๋ยรู้เรื่องนี้ เกรงว่าจะไม่พอใจ...”“เขาจะพอใจหรือไม่เกี่ยวอะไรกับข้า เขาก็แค่แม่ทัพคนหนึ่ง ส่วนข้าเป็นถึงองค์หญิง หรือเขาคิดจะออกคำสั่งกับข้าอย่างนั้นหรือ?”อูเยว่เอ๋อร์แสดงสีหน้าไม่พอใจ “ตอนนี้ข้าจะไปหาหยางอ๋อง เรื่องของตนเองยังจัดการไม่เสร็จ จะให้ข้าไปช่วยเขาอีกหรือ?”“ใช่แล้ว วันนี้หยางอ๋องยังไม่ได้นัดข้าอีกหรือ?”สาวใช้ “ไม่มีเพคะ”“ถ้าอย่างนั้นองค์ชายองค์อื่นเล่า?” อูเยว่เอ๋อร์ถามอย่างไม่ยอมแพ้สาวใช้ตอบอย่างหวาดๆ ว่า “ไม่มีเพคะ…”หลังจากเรื่องวันนั้น พวกเขาก็รู้กันดีว่าน่ากลัวว่าพวกองค์ชายจะเริ่มรังเกียจองค์หญิงกันหมดแล้ว แต่ดูเหมือนองค์หญิงจะยังไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย…“บัดซบ หรือคนเหล่านี้ไม่เชื่อหรือว่าตอนนั้นข้าโดนของ! หาไม่แล้วไฉนเลยข้าที่เป็นองค์หญิงจะไปทำเรื่องขายหน้าแบบนั้น!”อูเยว่เอ๋อร์เข่นเขี้ยวเค
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1448
ช่วงนั้นหยางอ๋องดูร่าเริงขึ้นมาก เพียงกลับเข้าวังก็เอาแต่พูดถึงเมิ่งชิ่นไม่หยุด”“ข้าจึงเกิดความคิดว่าอยากให้เด็กทั้งสองหมั้นหมายกัน หากพวกเขาได้อยู่ด้วยกันจริง ๆ คงจะดีไม่น้อย!”ซูเฟยนึกย้อนถึงเรื่องราวในอดีต ก็อดถอนใจไม่ได้ “ไม่นึกเลยว่าพอเด็กทั้งสองโตขึ้นก็ห่างเหินกันไป ไม่เหมือนในอดีต”“ข้ารู้สึกเสียดายอยู่ไม่น้อย คิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้จะกลับมาเกี่ยวพันกันอีกครั้ง ช่างน่าประหลาดใจนัก”“หลายปีมานี้ หยางอ๋องไม่เคยชอบสตรีคนใด ท่านเองก็กังวล ตอนนี้คงไม่ต้องกังวลแล้วกระมัง น่ากลัวว่าภายในใจคงมีคนที่ทำให้หวั่นไหวมาตลอด หลังผ่านเรื่ององค์หญิงฉีเยว่ก่อนั้น ตรงข้ามกันกลายเป็นตัวเร่งให้องค์ชายมองเห็นหัวใจของตนเองได้ชัดเจนขึ้น”ซูเฟยหัวเราะเบา ๆ “ปากเจ้าช่างพูดเก่งนัก!”“เด็กคนนี้รีบเร่งส่งข่าวเข้าวัง ไม่มีอะไรไปจากอยากให้เรื่องหมั้นหมายรีบตกลงให้เร็วที่สุด”“พรุ่งนี้ข้าจะไปเข้าเยี่ยมคารวะฮองเฮาเพื่อกราบทูลเรื่องนี้เสียแต่เนิ่นๆ จะได้กำหนดเรื่องหมั้นหมายให้เรียบร้อยโดยเร็ว เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดเรื่องวุ่นวายตามมา”นางมองออกถึงความเร่งร้อนของลูกชาย ทั้งยังเข้าใจถึงความจริงจังของเขา น
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1447
ฉู่จวินถิงพยักหน้า “หยางอ๋องไม่ใช่คนที่มีนิสัยเลวร้าย เขาเป็นคนพูดจริงทำจริง มีเหตุมีผล ไม่ชอบพูดจาโอ้อวดเกินไป คนเช่นนี้กลับคู่ควรให้พึ่งพาอาศัย”“ตราบใดที่คุณหนูเมิ่งสามารถยอมรับนิสัยของเขาได้ ทั้งสองครองคู่กันเหมาะสมยิ่งนัก”ชาติที่แล้วเพราะเจ้าเจ็ดแต่งกับอูเยว่เอ๋อร์ จึงกลายเป็นตัวตลก สุดท้ายก็มีจุดจบอย่างน่าอนาถชาตินี้ ในที่สุดเขาก็จะมีจุดจบที่ดีเสียทีฉู่อวิ๋นกุยและกู้ฮวนเอ๋อร์สบตากันแวบหนึ่ง ทีแรกคิดว่าทั้งสี่คนไม่ได้ยิน ที่ไหนได้ ที่ไม่ได้ยินกลับมีแค่พวกเขาสองคน“เสด็จพี่! พวกท่านได้ยินหรือ เล่าให้พวกข้าฟังหน่อยเถอะ ตกลงสองคนนั้นนับว่าสำเร็จแล้วหรือไม่?”กู้ฮวนเอ๋อร์เผยสีหน้าแปลกใจ นางรู้วรยุทธ์ฉู่อ๋องสูงส่ง ได้ยินกลับไม่ใช่เรื่องแปลก แต่คิดไม่ถึงเลยว่าญาติผู้พี่ของนางเองก็ได้ยินด้วย นั่นต่างหากที่น่าประหลาดใจ“ไปเถอะ พวกเรากลับกันก่อน”ซ่งรั่วเจินลดเสียงลงพร้อมโบกมือ “อีกเดี๋ยวพวกเขาก็กลับมาแล้ว หากโดนจับได้ จะต้องรู้สึกกระอักกระอ่วนแน่”ทั้งสี่จึงพากันเดินกลับไปอย่างเงียบๆ ส่วนอวิ๋นอ๋องและกู้ฮวนเอ๋อร์ที่รู้ว่าทั้งสองตกลงใจกันได้แล้ว ก็รู้สึกดีใจอย่างสุดระงับในอดีต
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1446
ที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนเมิ่งชิ่นมองเห็นสีหน้าจริงจังของหยางอ๋อง เข้าใจความหมายของเขาแล้วแม้ว่าพวกเขาจะรู้จักกันมาตั้งแต่เยาว์ แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็แทบไม่ได้ติดต่อกันเลย หากเขาเอ่ยปากบอกว่าชอบนางในทันที นางกลับไม่เชื่อตรงข้ามกันเขาพูดอย่างเปิดเผยตรงไปตรงมาเช่นนี้ กลับทำให้นางรู้สึกชื่นชม ทั้งยังมองเห็นถึงความจริงใจของเขาหลังจากหยางอ๋องพูดจบ ก็รู้สึกตึงเครียดขึ้นมา คำพูดของเขาฟังดูไม่น่าประทับใจเอาเสียเลย น่ากลัวว่ายากจะทำให้หญิงสาวรู้สึกหวั่นไหวได้เขาเคยได้ยินสหายข้างกายพูดว่า หญิงสาวมักจะชอบฟังคำพูดหวานหูทั้งนั้น“ได้ หม่อมฉันตกลง!”เมิ่งชิ่นเงยหน้าขึ้นพร้อมรอยยิ้ม ดวงตาเมล็ดซิ่งทอประกายระยับจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้านางเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย เมื่อตัดสินใจแล้วก็จะลงมือทำทันที ความจริงในใจนางก็มีคำตอบมานานแล้วนางคิดเหมือนกับหยางอ๋อง จะให้แต่งกับใครก็เหมือนกันได้อย่างไร แทนที่จะแต่งกับชายที่ไม่รู้จัก ไม่สู้แต่งกับคนตรงหน้าซึ่งมีความหมายต่อนางอย่างลึกซึ้งยังจะดีเสียกว่าไม่ว่าภายภาคหน้าจะเป็นอย่างไร นางก็อยากรวบรวมความกล้าแล้วเดินต่อไปต่อให้เส้นทางนี้ไปไม่ถึงปลายทา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1445
หลังเมิ่งชิ่นเอ่ยถามคำนี้ กลับเกิดความลังเลภายในใจท่ามกลางความมืดมิดอันเงียบงัน ได้ยินเสียงนกร้องดังแว่วมา บางครั้งก็ได้ยินเสียงแมวร้อง ในตอนนี้เสียงทั้งหมดราวกับดังขึ้นแต่สิ่งที่นางรับรู้ได้ชัดเจนที่สุดกลับเป็นเสียงหัวใจเต้นของตนนางไม่รู้ตนเองกำลังคาดหวังสิ่งใด อันที่จริงภายในใจนางมีคำตอบตั้งแต่แรก แต่นางยังอยากฟัง“น้องหญิงเมิ่ง ข้าไม่อยากหลอกเจ้า”หยางอ๋องใคร่ครวญดูแล้วก็เอ่ยปาก เขาคิดว่าเสด็จพี่สามพูดถูก ในเมื่อต้องการสู่ขอนางด้วยความจริงใจ ก็ต้องนำความจริงใจออกมาไม่สามารถหลอกลวงนางเพื่อให้บรรลุเป้าหมายได้ เขาเองก็รู้จักเมิ่งชิ่นตั้งแต่ยังเยาว์ เสด็จแม่และเมิ่งฮูหยินเองก็เป็นสหายกันเขาจะต้องพูดทุกอย่างให้ชัดเจน สุดท้ายอำนาจตัดสินใจล้วนอยู่ในมือคุณหนูเมิ่งเมิ่งชิ่นได้ยินถ้อยคำนี้ หัวใจพลันหนักอึ้ง หยางอ๋องพูดคำนี้หมายความว่าอย่างไร?คงไม่ใช่ว่านางไม่ควรถาม ทำให้เขาเปลี่ยนใจ?มือของเมิ่งชิ่นที่อยู่ใต้แขนเสื้อเผลอกำแน่นโดยไม่รู้ตัว ฟันขบเม้มลงบนกลีบปากแดง นางรู้สึกเสียใจกับคำถามของตนอยู่บ้าง“หยางอ๋อง...”หยางอ๋องยกมือขึ้น พูดยิ้มๆ “เจ้าฟังข้าพูดจบแล้วค่อยตัดสินใจดีห
Maaari mong magustuhan
ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น16.7K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.02
ชาไทยเย็น13.3K viewsข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี
หิมะที่ปลิดปลิว21.7K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้29.2K viewsภรรยาเก่าท่านแม่ทัพ
ปลายฝนต้นหนาว9.2K viewsทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในนิยายยุค 70
BBNanz4.7K viewsเกิดใหม่ในฐานะคุณหนูตระกูลพาน
zuey2.8K viewsสตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง
องค์หญิงโนเนม3.7K views
