LOGINShare
บทที่ 868
Latest chapter
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1050
หร่วนเนี่ยนถังรับรู้เรื่องนี้อย่างว่องไว พูดออกมาอย่างตื่นเต้น “ใช่หรือไม่ว่าพี่รองข้าที่นั่นมีปัญหา?”“ตอนนี้ยังไม่แน่ใจ แต่มองผ่านสถานการณ์ของเจ้าดูแล้ว ข้ากังวลว่าจะมีปัญหา เพื่อป้องกันไว้ก่อน ดีที่สุดยังต้องไปดูสักหน่อย”สีหน้าซ่งรั่วเจินจริงจัง หากเปลี่ยนเป็นคนปกติ นางย่อมไม่สนใจ แต่หร่วนเนี่ยนถังใกล้จะได้เป็นพี่สะใภ้รองของนางแล้ว พี่รองของนางก็คือพี่ภรรยารอง ย่อมต้องกังวล จะปล่อยให้เกิดเรื่องขึ้นไม่ได้!เห็นดังนั้น หร่วนเนี่ยนถังนึกได้ว่าวันนี้เป็นวันกลับบ้านของซ่งรั่วเจิน เอ่ยออกมาอย่างอดไม่ได้ “วันนี้เป็นวันสำคัญถึงเพียงนี้ หากไปจะไม่สะดวกหรือไม่?”เห็นสีหน้าร้อนใจของหญิงสาวคนนี้ แต่ยังใคร่ครวญว่าช่วงเวลาไม่เหมาะสมแทนน้องสาวของตน ซ่งอี้อันหัวเราะเบาๆ นางเป็นแม่นางจิตใจดีคนหนึ่งโดยแท้“น้องหญิงห้า เจ้าดูเถอะว่าเรื่องนี้เร่งด่วนหรือไม่? หากไม่รีบ...”ซ่งรั่วเจินโบกมือ “ยังไปดูตอนนี้เถอะ หากที่พักอาศัยมีปัญหาตามการหยั่งเดาของพวกเราจริง เนี่ยนถังค้างแรมเพียงคืนเดียวยังเปื้อนไอมรณะเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นพี่รองของนางพักอาศัยที่นั่นมาระยะหนึ่งแล้ว น่ากลัวว่าจะมีปัญหายิ่งกว่า”“พวก
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1049
ใบหน้าหร่วนเนี่ยนถังประดับยิ้ม นางชอบซ่งรั่วเจินมากนึกถึงเมื่อแรกยามได้พบหน้าก็ช่วยนางเอาไว้ ยิ่งไปกว่านั้นรั่วเจินไม่เพียงหน้าตางดงาม แต่ยังมีความสามารถอีกด้วย สำคัญที่สุดคือคนฉลาดหลักแหลม อีกทั้งยังมีบุญคุณช่วยชีวิตพี่ใหญ่ นางซาบซึ้งใจอย่างมากซ่งรั่วเจินยิ้มน้อยๆ มองเย้าซ่งอี้อันแวบหนึ่งซ่งอี้อันมองเห็นสายตาเจ้าเล่ห์ของน้องสาวตน ผลิยิ้มเอือมระอาระคนเอ็นดูทีหนึ่ง เขารู้น้องสาวตนฉลาดมากเพียงใด ไม่ว่าเรื่องใดก็ล้วนไม่อาจปิดบังนางได้ทว่า...จู่ๆ ก็ออกมาเช่นนี้ ใช่หรือไม่ว่ามีธุระ?“ทีแรกข้าไม่อยากรบกวนพวกท่านพูดคุยกัน บังเอิญออกมาแล้วก็อยากไปซื้อของ อีกทั้งยังได้เห็นจุดอิ้นถังของเจ้าเริ่มดำ รู้สึกไม่ชอบมาพากล นี่ถึงมาถามดู”เพียงพูดถ้อยคำนี้ออกมา ดวงตาซ่งอี้อันและหร่วนเนี่ยนถังเปี่ยมไปด้วยความตกตะลึง“จุดอิ้นถังเริ่มดำ?” ซ่งอี้อันขมวดคิ้ว เขาคิดเพียงว่าวันนี้หร่วนเนี่ยนถังมองดูแล้วอิดโรยผิดปกติ ทว่าน้องหญิงห้าพูดเช่นนี้ เรื่องนี้ร้ายแรงกว่าที่เขาคิดไว้หร่วนเนี่ยนถังตกใจอย่างอดไม่ได้ อีกทั้งยังรู้สึกกลัวเล็กน้อย “จุดอิ้นถังเริ่มดำ ใช่หรือไม่ว่ามีสิ่งไม่ดีเกิดขึ้นกับข้า?”“เจ้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1048
ซ่งจิ่งเซิน “...” ไม่ยอมปล่อยผ่านเรื่องนี้ใช่หรือไม่!“ในอดีตเป็นสมองข้าถูกประตูหนีบเอง หร่วนหลิงเฟิงในตอนนี้คือตัวอย่าง โชคดีสมองข้ายังแจ่มชัด ไม่มีวันทำเรื่องโง่งม!”ซ่งรั่วเจินได้ยินเสียงพูดคุยของพี่ชายตน นางเคยพบหร่วนอวี้เฉิงคุณชายใหญ่สกุลหร่วนมาก่อน ตอนนั้นเป็นเขานำข่าวบิดาอยู่ภายนอกกลับมา ทว่าคุณชายใหญ่สกุลหร่วนเดินทางอยู่ภายนอกมาโดยตลอด จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่แต่งงานคุณชายรองสกุลหร่วนแต่งงานเร็วกว่ามากนัก นางไม่เคยพบหน้ามาก่อนทว่า บัดนี้ความสนใจทั้งหมดของนางล้วนตกอยู่ที่พลังงานมืดบนสีหน้าของหร่วนเนี่ยนถังนี่คือ...ถูกไอมรณะครอบงำ?ปกติหร่วนเนี่ยนถึงอยู่ภายในบ้าน ยังไม่แต่งงาน อีกทั้งยังไม่เคยล่วงเกินผู้ใด ย่อมไม่มีคนจงใจใช้วิธีเช่นนี้มาทำร้ายนาง หรือว่าจะแปดเปื้อนโดยไม่ตั้งใจ?“ตอนนี้พี่รองย้ายออกไปแล้ว ไปอยู่ที่พี่สะใภ้รองบอกแห่งนั้น เมื่อวานข้าไปเยี่ยมพี่รอง ยังค้างแรมที่นั่นหนึ่งคืนด้วยเจ้าค่ะ”“ไม่รู้เพราะเหตุใด ข้ามักคิดว่าอาศัยที่เรือนแห่งนั้นยามค่ำคืนช่างมืดมิดเสียจนทำให้ตกใจไปหลายครั้ง ต่อมาข้าก็ไม่กล้านอนอีกเจ้าค่ะ”หร่วนเนี่ยนถังนึกถึงความรู้สึกยามนอนขึ้นมา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1047
“แม่นางหร่วน ช่วงนี้เจ้ามีเรื่องยุ่งยากใจหรือ? มองดูแล้วคล้ายอ่อนล้าอยู่บ้าง”ได้ยินดังนั้น ครู่ต่อมาหร่วนเนี่ยนถังลูบใบหน้าตนเอง พูดอย่างระอา “ช่วงนี้พี่สะใภ้และพี่รองเกิดเรื่องเข้าใจผิดจนทะเลาะกัน ข้าตั้งใจไปดูทางฝั่งพี่รอง อาจเพราะเดินทางไปมาจึงไม่ได้พักผ่อนให้ดีเจ้าค่ะ”“ข้าเองก็ได้ยินเรื่องนี้ พี่รองของเจ้าไม่ใช่ชอบพี่สะใภ้มากหรือ ก่อนหน้านี้ทุ่มเทไม่น้อยเพื่อแต่งงานกับนาง เหตุใดตอนนี้ถึงเกิดเรื่องเข้าใจผิดกันได้เล่า?”ซ่งอี้อันรู้จักหร่วนหลิงเฟิงคุณชายรองสกุลหร่วน ก่อนหน้านี้ก็เคยพบมาก่อน อย่างไรเสียก็เติบโตในเมืองหลวง ยิ่งไปกว่านั้นสาเหตุที่หร่วนหลิงเฟิงกลายเป็นที่จดจำของผู้คน หนึ่งในนั้นเพราะเขาคือคนมุ่งมั่นในความรักคนหนึ่งได้ยินมาว่าเมื่อหลายปีก่อนหร่วนหลิงเฟิงชอบแม่นางท่านหญิง เพราะแม่นางท่านนี้เคยมีบุญคุณช่วยชีวิต เพียงเขาได้พบก็ตกหลุมรักนับตั้งแต่นั้นมา เขาก็อยากสู่ขอแม่นางท่านนี้ ต่อให้ชาติกำเนิดของแม่นางท่านนี้ไม่เหมาะสม เขาก็ไม่ใส่ใจสกุลหร่วนเห็นว่าแม่นางท่านนี้เคยช่วยชีวิตหร่วนหลิงเฟิงเอาไว้ ย่อมไม่คัดค้าน อย่างไรเสียหากแม่นางคนนี้ไม่ออกมือช่วยเหลือ น่ากลัวว่าค
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1046
“ทว่า เดิมทีสวรรค์เป็นผู้กำหนดการแต่งงาน ใช่ว่าพวกเราอยากทำเช่นนี้ก็สามารถทำเช่นนี้ได้ ข้าเห็นฉู่อ๋องดีต่อเจ้าด้วยใจจริง ข้าเองก็วางใจ” กู้หรูเยียนพูดซ่งรั่วเจินคล้องแขนกู้หรูเยียน สีหน้าสนิทสนม นางรู้มารดาห่วงใยนางมาก“ท่านแม่วางใจเถอะ ข้าและท่านอ๋องจะระวังเจ้าค่ะ”“มีฉู่อ๋องดูแลเจ้า แม่เองก็วางใจ วันนี้ข้าให้ห้องครัวทำอาหารที่พวกเจ้าชอบกิน อีกเดี๋ยวต้องกินมากหน่อย จะได้บำรุงร่างกาย!”ได้ยินมารดาของตนพูดแฝงความนัย ใบหน้าซ่งรั่วเจินแดงเรื่อ รู้สึกคล้ายถูกอ่านออกแล้ว...หลังทั้งคู่ผ่านคืนเข้าหอร่วมกัน นางก็ได้รับรู้พละกำลังของชายคนนี้อย่างลึกซึ้ง หากเมื่อคืนไม่ใช่นางอ้างว่าวันนี้ต้องกลับบ้าน ไม่สามารถทำเรื่องวุ่นวายได้นานนัก น่ากลัวว่ายังไม่รู้จะหยุดยามใด หลังทั้งครอบครัวกินมื้อกลางวันอย่างครึกครื้น ซ่งรั่วเจินกำลังนั่งสนทนาอยู่ภายในลานบ้านกับมารดา ฉู่จวินถิงเดินหมากกับซ่งหลิน จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงรายงานจากภายนอก“คุณชายรอง แม่นางหร่วนส่งของขวัญมาให้หนึ่งชิ้น พูดว่าเป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้าของท่านขอรับ”เพียงพูดถ้อยคำนี้ออกมา ทุกคนที่นี่คล้ายถูกเรียกความสนใจ ต่างพากันทอดสายตามอง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1045
“เจ้าหัวเราะอะไร? เจ้าคือพี่ชายของจิ่งเซิน อย่างน้อยเขาก็เคยชอบสตรีมาบ้าง แต่หลายปีที่ผ่านมา เจ้ากลับไม่มีแม้แต่สตรีที่ชอบเลยสักคน ข้าชักสงสัยแล้วว่าเจ้ามีสติปัญญาหรือไม่!” ซ่งหลินกล่าวด้วยความหงุดหงิด ซ่งจืออวี้ “??? ข้ากับเขาเกิดวันเดียวกัน” “เกิดออกจากท้องแม่เร็วกว่านี้ก็ยังดี ใครใช้ให้เจ้าอยู่อันดับที่สามล่ะ?” ซ่งจืออวี้ “...” ข้ายอมแล้ว ใครใช้ให้ท่านเป็นพ่อข้าล่ะ? ซ่งอี้อันยืนอยู่ข้าง ๆ เงียบ ๆ หวังเพียงว่าไฟนี้จะไม่ลามมาถึงหัวของตน แต่แล้วสายตาของซ่งหลินก็หันไปมองที่เขา และกล่าวว่า “เจ้าแม้จะสอบติดจอหงวน แต่ก็ถึงวัยที่ควรแต่งงานนานแล้ว เจ้ายังคิดจะรอถึงเมื่อใด?” “ตอนนี้ผู้ที่อยากจะให้เจ้าสู่ขอในเมืองหลวงมีไม่น้อย แต่เจ้ากลับไม่ยอมพบปะใครเลย เจ้ารู้หรือไม่ว่าตอนนี้ทุกคนพูดกันว่าอย่างไร?” “พูดว่าอย่างไร?” ซ่งอี้อันถามด้วยความสงสัย ซ่งหลินมีสีหน้าเอือมระอา “บอกว่าพี่รองอย่างเจ้ายังคิดถึงจ้าวซูหว่านคนก่อน ได้รับความเจ็บปวดจากความรัก ถ้าเป็นสตรีดี ๆ ก็ยังพอรับได้ นี่...เจ้าลองไปฟัง จะฟังต่อได้หรือไม่?” เขาก็ออกไปทำศึกหลายปี ใครจะคิดว่าสายต
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1044
เช่ออ๋องสีหน้าเคร่งเครียด “เรื่องมาถึงเพียงนี้แล้ว ท่านยังจะให้ข้าแต่งกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์อีกหรือ?” “แม่มิได้หลอกลวงเจ้า เล่ห์กลของสกุลหลิงไม่ธรรมดา ครั้งนี้หลังจากที่เสด็จแม่ได้เห็นกับตายิ่งรู้สึกว่าน่าหวั่นเกรงยิ่งนัก” “ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ยังมีความหวัง ความจริงครั้งนี้พวกเขาก็เตือนข้าแล้วว่าอย่าผลีผลามนัก เป็นเสด็จแม่ต่างหากที่มิฟัง ไม่อย่างนั้นเรื่องราวก็คงมิเลวร้ายถึงเพียงนี้” จงเฟยก้มหน้าลง กลั้นความเสียใจไม่อยู่ ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน! ถ้าตอนนั้นนางฟัง บัดนี้ในวังหลัง นางจะรุ่งเรืองเพียงใดเล่า? “หากเจ้าแต่งงานกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ สกุลหลิงย่อมมิทรยศเจ้า และจะบอกทุกกลวิธีอันดีเลิศแก่เจ้าเป็นแน่” “ขอเพียงในภายหน้าเจ้าสามารถกลายเป็นฮ่องเต้ได้ เสด็จแม่ก็จะได้เป็นไทเฮา การถูกกักนั้นย่อมมิใช่ปัญหาใหญ่!” “ยิ่งไปกว่านั้น เสด็จพ่อของเจ้าเดิมทีเป็นใจอ่อนและมีเมตตา เพียงรอให้ผ่านไปสักระยะหนึ่ง โอกาสจะได้ออกไปใช่ว่าจะไม่มี เย้าอย่ากังวลไปเลย” จงเฟยมองฉู่เทียนเช่อที่อยู่ตรงหน้า นี่คือความหวังทั้งหมดของนาง ขอแค่ในภายภาคหน้าเช่อเอ๋อร์สามารถชิงบัลลังก
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1043
“เช่ออ๋องเข้าวังไปในยามนี้ก็มิอาจเปลี่ยนแปลงสิ่งใดได้ แต่คราวก่อนในเทศกาลโคมไฟ ข้าเห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างเช่ออ๋องกับเหลียงอ๋องดูจะดีไม่น้อย บัดนี้เรื่องกลายมาเป็นเช่นนี้ คาดว่าระหว่างพวกเขาคงจะเกิดความหมางเมินแล้วกระมัง?” ซ่งรั่วเจินจำถ้อยคำบรรยายในตำราเดิม เหลียงอ๋องแทบไม่ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนเลยในยามปกติ ดูเหมือนอ่อนแอ ไม่แก่งแย่งชิงชัง แต่แท้จริงแล้วภายในกลับเย็นชา อำมหิต และจดจำทุกสิ่งทุกอย่างไว้ในใจ ตวนเฟยคือมารดาผู้ให้กำเนิดของเขาอย่างแท้จริง บัดนี้เพราะเรื่องวุ่นวายถึงเพียงนี้ ย่อมไม่พอใจอย่างแน่นอน ฉู่จวินถิงมองฮูหยินของตนที่มีท่าทีใคร่รู้ไม่น้อย จึงเอ่ยว่า “เหลียงอ๋องมิใช่ผู้ที่ควรคบหาด้วย ต่อไปพยายามหลีกเลี่ยงการข้องเกี่ยวกับเขาให้น้อยที่สุด” ซ่งรั่วเจินอดรู้สึกแปลกใจมิได้ นางจำได้ว่าในตำราเดิม ยามนี้แม้แต่ฉู่จวินถิงเองก็มิได้ระแวงเหลียงอ๋อง อย่างไรเสีย ไม่มีใครจะใส่ใจองค์ชายที่เจ็บออดแอดอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่า ปกติแล้ว องค์ชายผู้นี้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนน้อยมาก จึงถูกผู้คนลืมเลือนไปโดยไม่รู้ตัว หากแต่ในยามนี้จวินถิงกลับเตือนนางโดยเฉพาะ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1042
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฮองเฮาก็อดมิได้ที่จะทอดถอนใจ ต้องยอมรับว่า นี่คือกลอุบายชั้นเลิศจริง ๆ หากจงเฟยมิใช่โลภไม่รู้จักพอ คิดทำร้ายนาง และมอบอีกสิ่งให้แก่นางกำนัลที่หน้าตางดงามนางหนึ่ง เช่นนั้นแล้วบัดนี้นางคง...โดดเด่นเป็นที่กล่าวขานอย่างแน่แท้! ซ่งรั่วเจินย่อมคิดถึงเรื่องนี้ ทว่าทางเลือกของแต่ละคนย่อมแตกต่างกันไป อีกอย่าง แม้จะเลือกวิธีอื่น ก็ใช่ว่าเรื่องร้ายจะไม่แดงขึ้น ฮองเฮาอารมณ์ดีอย่างยิ่ง เมื่อเอ่ยจบแล้วก็เรียกคนให้นำของขวัญที่นางจัดเตรียมไว้ตั้งนานแล้วเข้ามาทันที “เมื่อวานนี้ในยามที่พวกเจ้าแต่งงานกัน ข้ามิได้เห็นกับตาตนเอง ทว่าข่าวที่ส่งกลับมาต่างเล่ากันว่าดียิ่งนัก” “นี่คือเครื่องประดับที่ข้าตั้งใจเลือกสรรเอง เหมาะสมกับวัยอายุของเจ้า สวมใส่แล้วงดงามยิ่งนัก” ซ่งรั่วเจินเห็นฮองเฮาทรงวางหีบเครื่องประดับใบใหญ่ใบหนึ่งลงตรงหน้านาง นางประคองไว้ด้วยสองมือ แม้ยังมิได้เห็นด้านใน แต่เพียงแค่หีบเครื่องประดับก็แลดูสูงค่ายิ่งนักแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนที่เปิดหีบเครื่องประดับเลย พรั่งพร้อมไปด้วยเครื่องประดับงามตาทั้งสิ้น “เสด็จแม่ นี่มันมากเกินไปแล้ว” นา
You may also like
ลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ15.8K viewsจวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ28.5K viewsแม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่1.5M viewsทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงใจร้าย
วริษา8.0K viewsหัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา
Bunmeebooks343 viewsสามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ15.0K viewsหมอปีศาจพันหน้า
พิมพ์สีทอง4.3K viewsวัตถุโบราณตระกูลหลี่
พี่สาวตระกูลหลี่4.8K views
