“ถ้าเธอไม่พูดตั้งแต่แรกก่อนที่จะมาที่นี่ ฉันก็คงไม่ว่าอะไรเธอหรอกโมนา แต่นี่ทำตัวเหมือนเกลียดตัวแต่กินไข่!”
ปรางทิพย์ถลึงตาใส่อริสาอย่างเอาเรื่องเหมือนกัน เธอประเมินจากงานที่ทำแล้ว คนที่โดนเด่นที่สุดก็น่าจะเป็นเด็กใหม่ ทำไมเจ้มีญ่าถึงชอบอวยนัก เห็นว่าเป็นเบอร์หนึ่งล่ะสิ ไม่มีใครกล้าขัดหล่อน แต่ไม่ใช่เธอแน่นอน!
“เอาล่ะค่ะ ไม่ต้องทะเลาะกันนะคะคุณน้องขา เจ้ว่าทุกคนเหนื่อยกันมาเต็มที่แล้ว เดี๋ยวทุกคนเปลี่ยนองค์ทรงเครื่องก่อนนะคะ ต่อจากนี้เจ้จัดปาร์ตี้เลี้ยงทุกคนค่ะ ให้เวลายี่สิบนาทีค่ะ”
กัญญาวีร์ตัดบทการปะทะคารมของสองสาว
“เราไม่ไปได้มั้ยข้าว...นับดาวไม่ชอบงานแบบนี้เลย”
ธาริกากระซิบถาม
“ไปเถอะนับดาว เจ้เขาอยากเลี้ยง อีกอย่างเราทำงานเสร็จแล้ว สบายใจได้เลยนะ ไม่ต้องกังวลแล้ว ไปแต่ทีมเราทั้งนั้น ไม่มีอะไรหรอก”
เวลาผ่านไปราวสิบนาที...ณ ห้องแต่งตัว
พรึ่บ! แสงสว่างภายในงานถูกดับวูบ!
“กรี๊ดดดดดด” เสียงกรีดร้องของหญิงสาวภายในห้องแต่งตัวดังขึ้น ความมืดนั้นทำให้ทุกคนตื่นกลัวและหวาดผวาเป็นอย่างมาก เพราะแต่ละคนไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ!
“นับดาว!”
“นับดาวอยู่นี่ข้าว...อุ๊บ!!!” เสียงของธาริกาขาดหายไป
“นับดาวเป็นอะไร!...อุ๊บ!!!”รินลดาคือคนต่อมา...
“ว้าย! ตายแล้วทุกคน! เจ้อยู่นี่นะคะ เปิดไฟจากมือถือนะคะทุกคนเร็ว”
กัญญาวีร์ตะโกนโหวกเหวก ตัวเธอเองกำลังเร่งควานหาสมาร์ทโฟนในกระเป๋าของเธอเช่นกัน
“...”
พรึ่บ! แสงสว่างกลับมาอีกครั้ง
“อุ้ยมาแล้ว....ทุกคนเป็นยังไงบ้างคะ”
กัญญาวีร์รีบเดินเข้าไปยังห้องแต่งตัว หญิงสาวหลายคนกำลังสาละวนอยู่กับการเก็บของ เธอกวาดมองหาทีมงานของเธอภายในห้อง แต่ทว่า! กลับไม่พบ
“หนูโมนา หนูปราง! อยู่ไหนคะ!”
“เจ้! พี่โมนา กับพี่ปรางหายไปค่ะ แล้วยังมีเด็กใหม่อีกสองคนค่ะเจ้!”
“หายไปได้ยังไง! ช่วยกันหาเร็วเพียงขวัญ!”
กัญญาวีร์ใจหล่นวูบ เมื่อเธอนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ที่มีคนมาติดต่อสองสาวเพื่อนัดทานข้าว แต่เธอปฏิเสธกลับไป ‘ไม่นะ!!!’
“ไม่มีค่ะเจ้...มีแต่ข้าวของ มือถือก็ยังทิ้งไว้ตรงนี้เลยนะคะ”
“ตายแล้ว!!!!”
กัญญาวีร์ยกมือทาบอก เธอไม่คิดว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นกับทีมงานของเธอ
“เจ้...ไปแจ้งทีมจัดงานของที่นี่ก่อนเลยค่ะ...เขาจะได้ให้เขาช่วยกันตามค่ะ”
“โอเค!”
กัญญาวีร์รีบวิ่งไปหาทีมออแกไนซ์ที่จัดงานทันที ไม่รอช้า
“ดารานางแบบประเทศอื่นก็ยังอยู่นี่ ทำไม!”
[รถยนต์คันหรู]
“ข้าบอกให้เจ้าจับมาแค่สองคน ทำไมเจ้าถึงเอามาสี่คน!”
ยามินมองร่างสาวงามทั้งสี่ ที่แน่นิ่งเพราะฤทธิ์ยาสลบ
“ข้าจำนางไม่ได้ขอรับ นางเหมือนๆ กันก็เลยเอามาทั้งหมด เหตุการณ์เมื่อกี้มันชุลมุนมากเลยขอรับ”
“นายท่านต้องต่อว่าข้าแน่ๆ เลยเจ้ารู้มั้ย ข้าจะทำอย่างไรดี”
ยามินไม่คิดว่าลูกน้องของเขาจะทำงานผิดพลาดถึงเพียงนี้
“ข้าว่านายท่านไม่ต่อว่าท่านแน่นอน...ยามิน ข้าคิดว่านายท่านอาจชอบใจด้วยซ้ำ ที่สั่งจับตัวมาแค่สองแต่ได้ถึงสี่คน มันคือกำไรเลยนะขอรับ”
“เจ้ารู้ได้อย่างไร...โจเซฟ!”
“ข้ารับรอง...นายท่านฮาซีฟชอบสาวงามอยู่แล้ว นายท่านจะต้องพอใจอย่างแน่นอน แต่ถ้าท่านไม่พอใจเราก็ค่อยจัดการสองคนที่เหลือก็ได้นะขอรับ...ข้าว่าเอาไปให้นายท่านเลือกก่อนจะดีกว่านะขอรับ...ไหนๆ ก็เป็นแบบนี้แล้ว”
“เจ้าแน่ใจนะ!!”
“แน่ขอรับ...ถ้าสองคนที่เหลือนายท่านไม่เอา ข้าจะไปเสนอขายให้นายท่านคนอื่นขอรับ”
“อืม...ลองดูล่ะกัน ถ้าไม่เป็นอย่างที่เจ้าพูดมาล่ะก็ ค่าจ้างที่เหลือข้าไม่จ่ายเจ้าแน่...โจเซฟ”
“ขอรับ! แต่ถ้านายท่านรับสองคนที่เหลือ...ท่านก็ต้องจ่ายข้าด้วยนะยามิน...กว่าจะได้นางแต่ละคนมาข้าต้องใช้คนเกือบสิบคน”
“ขอให้นายเอ่ยปากก่อนดีกว่าโจเซฟ ข้าว่าไม่เจ้าก็ข้าก็คงจะหัวแตกกันไปข้างเป็นแน่แท้”
[โรงแรมที่พัก...]
“ตอนนี้ทางทีมงานได้แจ้งความ และให้ทางทีมตำรวจติดตามแล้วค่ะเจ้...ใจเย็นๆ นะคะ”“จะให้เจ้ใจเย็นได้ยังไง เด็กเจ้หายไปตั้งสี่คนเลยนะ โอย เจ้จะทำยังไงดีกันล่ะเนี่ย! เจ้อยู่ไม่ได้แน่นอน...ถ้า...ถ้าเกิด...ไม่นะ! เจ้เครียด! จะทำยังไงดีล่ะเพียงขวัญ ช่วยเจ้คิดหน่อย! เจ้จะเป็นลมแล้วหนูโมนา หนูปราง ข้าวฟ่างและนับดาว หนูอยู่ไหนกันลูก...”
กัญญาวีร์ร้อนรนอย่างที่สุด เธอไม่น่ารีบปฏิเสธคนพวกนั้นเลย ตอนนี้เธอจำหน้าชายคนที่มาต่อรองกับเธอไม่ได้ด้วยสิ ใครจะคิดว่าประเทศเจริญขนาดนี้จะเกิดเหตุการณ์ลักพาตัวท่ามกลางผู้คนนับพันได้
“ขวัญว่าเราปล่อยให้ทางทีมผู้จัดทำงานก่อนนะคะเจ้ พวกเขาต้องรับผิดชอบอยู่แล้วค่ะ เรื่องนี้เป็นระบบรักษาความปลอดภัยของทางทีมผู้จัดเองนะคะ...ทั้งสี่คนคงไม่เป็นอะไรหรอกนะคะเจ้...”
“ใช่ค่ะ...เพียงขวัญพูดถูกนะคะ เจ้ใจเย็นก่อน ทำใจดีๆ ทุกอย่างคงไม่เลวร้ายหรอกนะคะ”
หนึ่งในทีมช่างแต่งหน้าปลอบใจกัญญาวีร์ให้คลายความกังวลใจ
“เจ้รู้...แต่เจ้เครียดทุกคนเข้าใจเจ้มั้ย! ถ้าเกิดหาไม่เจอล่ะ เจ้จะตอบพ่อแม่ของแต่ละคนว่ายังไง เจ้เอาลูกเขามานะ...โธ่…”
กัญญาวีร์กุมขมับ นอกจากต้องรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดแล้ว อนาคตของเธอเองก็ดับสูญลงเช่นกัน ถ้าเธอหาเด็กสี่คนนั้นไม่เจอ
“อย่าพึ่งคิดไปไกลเลยค่ะเจ้ เรารอก่อนนะคะ ถ้าคืนนี้ไม่เจอ...พรุ่งนี้เราจะออกตามหากันค่ะ”
“เจ้จะหลับตาลงได้ยังไงล่ะ แค่หายใจตอนนี้ยังลำบากเลย...”
“...”
[โรงแรมคาริส...]
“นายขอรับ...ทางทีมออแกไนซ์จัดงานขอพบนายขอรับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับนาย”
บาซาร์รีบเข้ามารายงานผู้เป็นนายทันที
“อืม...เข้ามา” คาริสกำลังนั่งพักอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ในมือถือแก้วซึ่งบรรจุน้ำสีเหลืองอำพันอยู่ในนั้น
แกร๊ก! เสียงประตูถูกเปิดออก
“อัสลามุอะลัยกุม...”
เสียงทักทายของหัวหน้าผู้จัดทักทายชีคหนุ่มตามธรรมเนียม
“วะอะลัยกุมุสลาม...” คาริสตอบกลับคำทักทาย
“นายท่านขอรับ...เกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับ”
หัวหน้าทีมผู้จัดเอ่ยขึ้นทันทีด้วยท่าทีที่ร้อนรนอย่างที่สุด
เพลงรักบรรเลงไปอย่างดุเด็ด เผ็ดมัน ทั้งสองพลางหอบหายใจถี่รัว ความปวดหนึบตรงช่วงล่างผสมกับเสียวซ่านแล่นผ่านร่างเล็ก เสียงเต้นของหัวใจถี่รัว ก่อนจะดีดเด้งร่างงามเมื่อความเสียวซ่านทะยานขึ้นสุดจนระเบิดน้ำรักออกทำให้ร่างบางชักเกร็งไปด้วยความเสียวกระสันที่ไม่อาจอดกลั้นไว้ได้ เพียงไม่กี่วินาทีร่างหนาก็พาตัวเองทะยานขึ้นไปจนสุดและปลดปล่อยความเป็นชายจนหมดสิ้น ระเบิดลาวาร้อนออกมาจนท่วมท้นในร่องรักของหญิงสาว“ฮึก...” เสียงหอบกระเส่าปรากฏขึ้นหลังจากบทรักร้อนแรงนั้นผ่านพ้นไป“เจ้า...” คาริสก้มหน้าซุกซบเข้ากับซอกคอของหญิงสาว เมื่อการร่วมรักแสนดุเดือดนั้นจบลง ริมฝีปากร้อนจูบซับไปที่ลำคอของเธอเพื่อเป็นการปลอบใจ โดยที่ช่วงล่างของเขา ยังมิได้ถอดถอนท่อนแห่งความเป็นชายออกแต่อย่างใด“มะ-ไม่ ฮึก!” รินลดาพยายามฝืนร่างของเธอออก แต่ยังไม่ทันที่ร่างงามนั้นจะเบี่ยงกายออก บางอย่างกลับคุกรุ่นขึ้นมาอย่างกระทันหัน“อะ อ๊ะ!” ความร้อนกระสันตีเข้าแทรกร่างเล็กอีกครั้ง“โอววว์” เสียงครางแหบพร่าของชีคหนุ่มดังขึ้นทันที เมื่อร่างบางนั้นเบียดแซะเข้าหาร่างของเขาอย่างอัตโนมัติ ‘ปริมาณยาปลุกกำหนัดในร่างของนางคงมีอยู่ไม่น้อยเลยท
“อ่าร์...” ร่างบางร้องครางอย่างรัญจวนในสัมผัส มือเล็กขยุ้มไปที่กลุ่มผมอันดกดำของชายหนุ่ม สัมผัสร้อนจากริมฝีปากหนาลากไล้ไปทั่วบริเวณปลายถันสีชมพู ลิ้นของเขาละเลงรอบวน ใจเธอเต้นแรงรัวถี่ ปวดหนึบตรงช่องท้องเพราะความเสียวซ่านอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน “อื้ม...” ชีคหนุ่มพึมพำกับลูกเชอรี่สีแดงสด เขาดูดดื่มอย่างหิวกระหาย ในขณะที่มือหนากำลังบีบเคล้นเต้าใหญ่อย่างเสน่หาในอารมณ์ คาริสไม่เคยหลุดความเป็นตัวเอง และไม่เคยมีนางใดที่ทำให้เขาใจเต้นแรงขนาดนี้มาก่อน หญิงงามมากมายยั่วยุนับสิบนับร้อย แต่ก็ไม่มีผู้ใดที่เหมือนดั่งหญิงไทยคนนี้เลยสักคน... มือใหญ่ไล้ลงผ่านหน้าท้องอันแบนราบ นิ้วแกร่งลากไล้ลงเบื้องล่างก่อนที่จะหยุดที่เนินเนื้ออวบนูนและกรีดนิ้วเรียวแกร่งไปที่ช่องรักชื้นแฉะเจิ่งนองไปด้วยน้ำรักของหญิงสาว “อ๊ะ! อ๊า!” มือบางจิกหัวไหล่กว้างไว้มั่น แอ่นเบียดเข้าหาร่างใหญ่ เมื่อนิ้วเรียวยาวนั้นกรีดกลางร่องกุหลาบสวย และแตะเบาๆ ที่เม็ดติ่งข้างในกลีบกุหลายสวยอย่างหยอกเอิน เขาสัมผัสได้ถึงน้ำหวานชุ่มช่ำจากช่องทางรัก ชายหนุ่มเริ่มเร่งข้อมือหนาอย่างระรัวจนทำให้ร่างกายนุ่มนิ่มได้สัดส
“นางคนที่นายท่านหมายปองนั้น เป็นคนที่ดื่มยานั้นมากกว่าใคร เพราะนางพยศมากที่สุด ข้าเกรงว่านางจะทำพยศใส่นายท่านตอนที่นายท่านกำลังเชยชมนาง ข้าเลยใส่ปริมาณยาเข้มข้นเป็นพิเศษ เพราะฉะนั้นคืนนี้นางต้องทุรนทุรายเป็นอย่างมาก ถ้าไม่ได้ปลดปล่อยนางอาจช็อกได้ ข้าว่าต้องรีบหานางให้พบ และนำตัวไปให้นายท่าน ส่วนคนอื่นๆ คงไม่เท่าไหร่” “คุณเซริโหดจัง...ข้าเคยได้ยินมาว่ามีสาวงามช็อกเพราะยาชนิดนี้มาแล้ว ทำไมคุณต้องใส่เยอะขนาดนั้นด้วยเจ้าคะ” “ข้าไม่ได้อยากจะทำหรอกโบอา มันอยู่ที่นางแต่ละคนจะพยศมากแค่ไหน ตั้งแต่ข้าอยู่ที่นี่ ยังไม่เห็นมีใครตายเลยสักคน แค่ช็อกหมดสติก็เท่านั้น” “งั้น...ก็คงต้องรีบหานางแล้วแหละ นางคงไปไม่ไกล ข้าจะเดินไปทางนี้นะเจ้าคะ” “อืม...อย่าลืมนะห้องของนายท่านคาริสเจ้าอย่าผลีผลามเข้าไปเด็ดขาด เจ้าดูให้แน่ใจก่อนเข้าไป ขืนเจอนายท่านอยู่ เดี๋ยวนายท่านจะสงสัยเอาได้” “เจ้าค่ะ...แล้วห้องท่านอิลยาสสุดหล่อล่ะเจ้าคะ เข้าได้หรือไม่” “ได้ หากนายท่านไม่อยู่ เจ้าอย่าทำให้มีพิรุธนะ” “เจ้าค่ะ คุณเซริ” “อืม...ไปได้แล้ว”
“คุณ...” มือหนาเอื้อมไปแตะแก้มสวยเบาๆ เพื่อปลุกหญิงสาวออกจากภวังค์ความฝันนั้น... “อุ้ย!” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง อ้าปากค้างตะลึงงัน และทะลึ่งพรวดขึ้นทันที เมื่อมีความร้อนบางอย่างสัมผัสกายเธอ หญิงสาวตกใจสุดขีด เมื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้นเป็นชายหนุ่มแปลกหน้าเปลือยร่างกายท่อนบน และกำลังจ้องเธอเขม็ง! “เจ้า เข้ามาได้อย่างไร”คาริสยิงคำถามภาษาสากลทันที สายตาคมจับจ้องไปยังใบหน้าอันงดงามที่ยังตราตรึงอยู่ในใจของเขาจวบจนวันนี้ ‘ท่านพี่คงพาตัวเธอมาจริงๆ สินะ’ “นะ-หนู ไม่ ได้...อุ้ย!”รินลดาตื่นกลัว จนไม่สามารถสื่อสารออกมาเป็นภาษาได้ และหนำซ้ำบางอย่างที่อยู่ในร่างกายของเธอนั้นกลับปะทุขึ้นมาอีกครั้ง รินลดาจะทำอย่างไรดี ร่างอวบอิ่มสั่นเทาไปหมดเพราะความกลัวกับสถานการณ์ตรงหน้าของเธอ “เจ้าเป็นอะไร?”คาริสมองร่างบางที่กำลังสั่นระริก อาจเป็นเพราะความกลัวหรืออย่างไร ชุดที่เธอสวมใส่นั้นมันคือชุดของพื้นเมืองของไบยาร์แน่นอน ชุดค่อนข้างบางเบา แนบเนื้อปิดอะไรแทบไม่มิด ความเย้ายวนตรงหน้ามันทำให้ร่างกายของคาริสร้อนผ่าวขึ้นอัตโนมัติ “อ๊ะ!” รินลดาสะดุ้งตกใจร้องอุท
“ห้องท่านพี่กว้างใหญ่มากเลยนะคะ ราเนียโชคดีจังที่ได้เข้ามาเยี่ยมชมห้องของท่านพี่” “ราเนียอยากเข้ามาชมภาพถ่ายของพี่ไม่ใช่หรือ พี่ก็พาเจ้ามาดูแล้ว...อยู่ด้านในดูได้ตามสบายครับ”ภารกิจพาสตรีสาวงามเยี่ยมชมรอบคฤหาสน์ สวนดอกไม้นานาพันธุ์ และสุดท้ายภายในห้องนอนของอิลยาสนั้นดำเนินมาเกือบทั้งวัน ถ้าไม่ติดว่าท่านพ่อนั้นมอบหมายให้เขาล่ะก็ ป่านนี้เขาคงไม่มาอยู่ตรงนี้แน่นอน “อุ้ย! สวยจริงๆ นะคะ พี่อิลยาสเป็นคนวาดเองทั้งหมดหรือคะ...มีเยอะมากเลยค่ะ ราเนียชอบวาดรูปนะคะ แต่ว่าฝีมือยังสู้ท่านพี่ไม่ได้...ราเนียอยากให้ท่านพี่สอนจังเลยค่ะ”ราเนียพยายามใช้โอกาสนี้เพื่อหว่านเสน่ห์ของเธอกับชายหนุ่มรูปงามที่ราเนียนั้นหมายปองมาหลายปี ครั้งนี้จึงเป็นโอกาสเหมาะที่เธอจะได้เผด็จศึกเสียทีหนุ่มรูปหล่อของเธอสักที “พี่ว่าการวาดรูปมันต้องใช้เวลานาน กว่าจะวาดได้ เอาไว้วันหลังแล้วกันนะครับ ช่วงนี้พี่ยังไม่ว่างเลยครับ”อิลยาออกตัวเขาไม่รู้ว่าจะต้องปฏิเสธเธอคนนี้ได้อย่างไร ทำไมเธอจะต้องมาถูกใจเขาด้วย ท่านพี่คาริสเธอทำไมไม่ไปสนใจ “งั้นแสดงว่าพี่อิลยาสสัญญาแล้วนะคะ ว่าจะสอนราเนียวาดรูป
[อีกเหตุการณ์หนึ่ง ที่อยู่ไม่ไกล...] “ชู่วร์!” รินลดาหันไปส่งสัญญาณให้ปรางทิพย์ซึ่งวิ่งตามเธอมาติดๆ ให้ลดเสียงนี้ลง “เรา แยก กันไปค่ะ”รินลดากระซิบบอกด้วยน้ำเสียงที่เบาที่สุด พร้อมกับหันไปดูเหตุการณ์บทรักอันดุเดือดกลางห้อง เพื่อประเมินสถานการณ์ กลัวว่าชายหนุ่มจะรู้ตัว “โอเค” ปรางทิพย์วิ่งหนีไปอีกทางตามที่รินลดาบอก ขาของเธอสั่นไปหมดเพราะฤทธิ์ยาที่เธอนั้นถูกบังคับให้ดื่มเช่นกัน [บนเตียงใหญ่] “อ๊ะ! อ๊า มีความสุขเหลือเกิน อ๊า!”อริสากำลังควบม้าศึกอย่างระรัว มือบางทั้งสองข้างจับไหล่กว้างเอาไว้ เพื่อไม่ให้ร่างของเธอร่วงหล่นเพราะแรงกระแทกจากด้านล่าง “โอวว์ โมนา เจ้า! รัดข้าแน่นเหลือเกิน โอ๊ะ!”เอวหนาเด้งดุ้นมังกรกระแทกขึ้นไปจนสุดแรง ฮาซีฟมีความสุขที่สุด อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอคนนี้ทำให้เขาหลุดความเป็นตัวเองทันที พรั่บ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่น “อ๊ะ! โอย...สะ-เสียวจังค่ะ”เสียงกรีดร้องของอริสาดังโหยหวนตามหลังหญิงสาวทั้งสามที่วิ่งหนีกระจัดกระจายไปคนละทิศละทางร่างบางเร่งขยับสะโพกอย่างเร็วและแรงอย่างไม่ยั้ง อา