ตอนที่ 12 ความปรารถนาเพียงแรกเห็น

“สาวงามจากประเทศไทยล้วนแล้วแต่มีความงดงามทั้งนั้นเลยนะขอรับท่านฮาซีฟ”

ชีคดิลฮามจากรัฐกุมเบ สหายของฮาซีฟเอ่ยชื่นชมอย่างไม่ขาดปากถึงหญิงสาวที่ปรากฎกายอยู่บนเวที สายตาของชายหนุ่มทุกคู่ล้วนแล้วแต่จ้องไปที่ความงามที่อยู่เบื้องหน้า

          “อืม” ฮาซีฟรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นถึงความงดงามของสาวงามแต่ละคน ชายหนุ่มหรี่ตาคมกริบปรายตามองไปที่หญิงสาวที่กำลังวาดลวดลายอยู่บนเวที ภายในกายของเขาร้อนรุ่มเพราะสตรีตรงหน้านั้น ปลุกกำหนัดความต้องการของบุรุษเพศขึ้นมาอย่างฉับพลัน...

          “สาวงามนางคนนี้ถูกใจข้ายิ่งนัก...”

ชีคดิลฮามเอ่ยขึ้นทันที เมื่อสายตาของเขาจับจ้องไปยังสาวไทยคนสุดท้าย

          “...” ฮาซีฟเงยหน้าขึ้น สายตาคมกริบมองไปยังเป้าหมายที่สหายของเขานั้นพูดถึง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มวาบไหวเกิดความพึงพอใจกับความงดงามของสตรีตรงหน้าทันที ความร้อนในเรือนกายพลุ่งพล่านเมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้ เขามองริมฝีปากบางที่เผยอน้อยๆ ยามที่หยุดมองผู้คน ภายในกายชายหนุ่มถูกกระตุ้นขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ฮาซีฟจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยที่กำลังกวาดสายตามองมายังหน้าหน้าเวที ที่เขากำลังนั่งอยู่ ความร้อนผ่านวูบเข้ามาในกายกำยำทันที ความต้องการของบุรุษเพศถูกปลุกขึ้นมาจนอัดแน่นปวดหนึบ ไม่เคยมีสตรีนางใดที่ทำให้เขาใจเต้นแรงได้ขนาดนี้มาก่อน เขามองริมฝีปากบางที่อวบอิ่มนั้นตลอดเวลา อาร์!!! เขาอยากจะสัมผัสริมฝีปากนั้นดูสักที ว่าจะหอมหวานสักเพียงใด

          “ท่านพี่...คงถูกใจนางจริงๆ นะขอรับ ถึงจ้องนางจนตาไม่กระพริบขนาดนั้น”

อิลยาสแซวพี่ชายที่กำลังตะลึงกับความงดงามตรงหน้า ‘นี่สตรีไทยงดงามถึงเพียงนี้เชียวหรือ’ภาพที่เห็นตรงหน้ามันทำให้เขาคลายสงสัย

          “อืม...แล้วเจ้าล่ะอิลยาส...เจ้ามิสนใจบ้างเลยหรือ”

          “ก็ดูน่าสนใจดีนะขอรับท่านพี่ แต่ข้าไม่ชอบหญิงต่างชาติขอรับ...”

          “งั้นก็คงเป็นเรื่องดีของพี่สินะ”

          [อีกด้านหนึ่ง]

          “อุ้ย! ข้าวฟ่างเรียกเสียงแฟรซได้เยอะมาก...มีแต่คนมอง...ตื่นเต้นจังเลยอ่ะ”

          “หนูว่าเจ้ต้องดันน้องใหม่สองคนนี้ดีกว่านะคะ ดูสิช่างภาพ ชีคหนุ่มหล่อมองกันตาเป็นมันเลยค่ะเจ้...โดยเฉพาะข้าวฟ่าง หนูว่าถ้าเจ้ดันนะ เจ้ไม่เหนื่อยเลยค่ะ ดูน้องแล้วมงน่าจะลงไม่ยากเลยค่ะเจ้”

          “นั่นสิ…” กัญญาวีร์เห็นด้วยกับลูกน้อง เมื่อสายตาของเธอมองไปยังบนเวที เธอคงจะต้องหันมาสนใจเด็กใหม่คนนี้แล้วสินะ รินลดาคือเพชรแท้ที่ส่องประกายออกมาอย่างชัดเจนโดยไม่ต้องพยายามอะไรเลย

          [อีกด้านหนึ่ง]

          “สตรีไทยช่างงดงามเหลือเกิน...”

เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้น

          “...” คาริสมองไปยังบนเวที เมื่อมีเสียงฮือฮาดังขึ้น เรียกความสนใจให้เขาจับจ้องไปยังเป้าหมายที่กำลังถูกพูดถึง สิ่งที่เขาเห็นนั้นมันทำให้ตะลึงทันใด ภาพของหญิงสาวที่งดงามดังภาพวาดในเทพนิยาย เธอสะกดทุกสายตาให้จับจ้องไปที่เธอรวมทั้งเขาด้วยคือหนึ่งในนั้น คาริสรีบสอดสายตามองหาพี่ชายของเขาทันที และเขาก็พบว่าพี่ชายเขานั้นมองสตรีที่อยู่เบื้องหน้าอย่างตกตะลึงด้วยเช่นกัน

          “ท่านมิสนใจหรือขอรับ...ข้าเห็นว่าพี่ชายของท่านดูน่าจะสนใจสตรีสาวชาวไทยเป็นพิเศษนะขอรับ”

เสียงชายหนุ่มคนเดิมกระซิบถามคาริส

          “นางไม่ใช่คนประเทศของเรา นางเป็นนางแบบที่ทางทีมงามจัดมาเพื่อเป็นทูตแห่งเอเชีย...”

คาริสพูดตอบกลับ แต่สายตาของเขายังหยุดนิ่งไปยังร่างอรชร ผิวนางช่างเนียนละเอียดดุจแพรไหม ดวงตาคมดุดุจเหยี่ยวกวาดไปทั่วเรือนร่างอวบอิ่ม ก่อนที่สายตาคู่นั้นจะหยุดอยู่ที่อกอวบคู่งามนั้นอย่างจงใจ ความพลุ่งพล่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเกิดขึ้นในเรือนกายกำยำ ชีคหนุ่มหลับตานิ่งเพื่อระงับอารมณ์ร้อนในตัวเขาทันที ‘เขายังขนาดนี้ แล้วท่านพี่ฮาซีฟจะขนาดไหนกัน’

          [ด้านฮาซีฟ]

          “ได้ขอรับนาย”

ยามินลูกน้องคนสนิทรับคำสั่งจากผู้เป็นนาย พร้อมกับเดินออกไปยังด้านหลังเวทีการจัดงาน

          สิบนาทีต่อมา...

          “นายท่านขอรับ...เอ่อ...ทางโน้นปฏิเสธขอรับ”

ยามินได้รับภารกิจจากผู้เป็นนาย คือการเชื้อเชิญสาวงามสองคนไปร่วมรับประทานอาหารที่คฤหาสน์หลังใหญ่ต่อจากงานนี้ โดยเขาได้เสนอค่าตอบแทนในราคาที่สูงลิบลิ่ว แต่กลับถูกปฏิเสธ

          “ทำไม!” เสียงทุ้มเริ่มเข้มขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ สายตาคมจ้องไปยังสาวงามที่กำลังเดินจากไป หลังจากการแสดงนั้นจบลง ฮาซีฟรู้สึกหน้าชาขึ้นมาทันที ที่เขาถูกปฏิเสธ

          “นางบอกว่าไม่สะดวกขอรับ คือนางเสร็จจากงานนี้อีกสามวันก็จะกลับประเทศของนางแล้วขอรับ”

ยามินกำลังมองผู้เป็นนายของตัวเองที่กำลังเริ่มมีโทสะ เพราะนายฮาซีฟไม่เคยโดนปฏิเสธเลยสักครั้ง

 “เจ้าได้เสนอเงินไปหรือไม่ยามิน!”

          “เสนอเพิ่มไปอีกสองเท่าขอรับนาย แต่ทางผู้จัดการปฏิเสธทุกทางขอรับ”

          “งั้น!” ชีคหนุ่มกระซิบบอกลูกน้องคนสนิททำการบางอย่าง

          “คืนนี้หรือขอรับ!” ยามินตกใจกับสิ่งที่นายของเขาสั่ง

          “ข้าจะไปรอที่บ้าน หวังว่าเจ้าคงไม่ทำให้ข้าต้องผิดหวังนะยามิน...ถ้าทำเรื่องนี้ไม่สำเร็จ เจ้าก็ไม่ต้องมาให้ข้าเห็นหน้าเจ้าอีกต่อไป!”

          “ขอรับ”

ยามินรับคำผู้เป็นนาย สิ่งที่นายให้เขาทำนั้น ถูกเดิมพันด้วยชีวิตของเขาเลยหรือนี่!

          [อีกฝั่งหนึ่ง]

          “เก่งมาก! ทุกคนทำได้เยี่ยมมากเลยนะคะ น้องโมนาสวยสะพรึง! คนมองหนูและสนใจกันใหญ่เลยนะคะ”

กัญญาวีร์พูดเอาใจเบอร์หนึ่ง จริงๆ แล้วบุคคลที่ทุกคนสนใจ ถึงขั้นติดต่อเป็นการส่วนตัวนั้นคือ รินลดาและธาริกาต่างหาก  กัญญาวีร์ไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดปัญหาขึ้นในทีม จึงปฏิเสธเรื่องนั้นไป แค่ค่าตัวแต่ละคนที่ได้รับก็เพียงพอแล้ว เธอไม่อยากให้เด็กของเธอรับงานแบบนั้น และเธอคิดว่าเด็กสองคนนี้ก็น่าจะปฏิเสธเช่นกัน

          “เหรอคะเจ้...โมนาปวดตากับแสงแฟลซที่ส่องมาที่โมนามากๆ เลยนะคะเจ้ ทำงานแปปเดียวได้เงินหลักล้าน โมนาชอบจังเลยค่ะ”

          “ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้พูดแบบนี้นะโมนา ถ้าฉันจำไม่ผิด”

          “แหม...เธอนี่ก็ไม่เบาเหมือนกันนะปราง...อิจฉาฉันหรือไง เฝ้าแต่แขวะฉันตลอด!”

อริสาหันไปตะคอกเสียงใส่เพื่อนอริขาประจำ