ตอนที่91 ดื้อดึง

เมื่อได้ยินคำตอบ มู่เลี่ยงหรงก็สาวเท้าเข้ามายืนตรงหน้าผู้คิดสังหารเขา “ใต้เท้าชวีโกงกิน คบคิดศัตรู บ่อนทำลายแคว้น ข้ามีหลักฐานหนาแน่น สมควรแล้วที่ถูกประหารเก้าชั่วโคตร” เขามองอีกฝ่ายอย่างดูแคลนก่อนจะแสยะยิ้ม ทว่าไม่ถึงดวงตา “ยังเหลืออีกหนึ่ง ก็ควรจะตายตกไปตามกัน”

สิ้นคำท่านอ๋องหนุ่มก็ตบข้างแก้มอีกฝ่ายเบา ๆ ยาพิษฤทธิ์แรงแตกออกจากฟัน ไม่นานทายาทคนสุดท้ายของตระกูลชวีก็สิ้นใจอยู่แทบเท้า

เมื่อทุกอย่างจบลงแล้ว มู่เลี่ยงหรงปรับสีหน้าเป็นปกติดุจเดิม เขาสาวเท้าตรงไปหาเยี่ยนเยว่ฉี แล้วดึงมือของนางมากอบกุมเอาไว้

“เสี่ยวเยว่ ข้าไม่น่าดื้อดึงชวนเจ้ามาลำบาก”

“หม่อมฉันไม่เป็นไรเพคะ”

“เจ้าไม่โทษข้าใช่หรือไม่”

“ไม่เพคะ”

“คนดี เจ้ากลับบ้านไปเสีย ทางนี้ข้ากับรองแม่ทัพคงต้องจัดการต่อ”

“ท่านอ๋องดูแลตนเองด้วย”

มู่เลี่ยงหรงอยากดึงคนรักมากอดปลอบ แต่ต้องรักษามารยาทเมื่ออยู่ต่อหน้าธารกำนัล การกุมมือนางนั้นก็มากเพียงพอให้คนร่ำลือแล้ว เขาจำต้องปล่อยนางจากไปโดยไม่แม้แต่จะจุมพิตลา

เหตุการณ์สงบลงแล้ว คนร้ายถูกองครักษ์เงาของฉินอ๋องกับเหล่าทหารรักษานครของตระกูลเยี่ยนจัดการจนสิ้น แต่หารู้ไม่ว่ายังมีภัยอีกหนึ่งซ่อนเร้น