“บนหอสังเกตการณ์แห่งนี้ เสียงของผู้คนจะดังขึ้นเป็นสองเท่าจากปกติ ดังจนหูอื้อ เสมือนกับว่ากำลังสื่อสารกับด้านบนสรวงสวรรค์ เมื่อมีงานเทศกาลใหญ่ ๆ มาเยือน เสด็จพ่อก็มักจะมาที่หอสังเกตการณ์แห่งนี้ เพื่อขึ้นมารับฟังเสียงสวรรค์ เพื่อบอกกล่าวกับราษฎรทั้งหลาย” ตงฟางหลีเอ่ยอธิบายฉินเหยี่ยนเย่ว์พยักหน้าลงเล็
เดิมทีตงฟางหลีหาได้ต้องการมากมายเพียงนี้ไม่ทว่า ชายชรายืนกรานที่จะให้เขาเมื่อตงฟางหลีเงยหน้าขึ้นมามองนั้น เขากลับเห็นว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์เดินหนีไปไกลแล้ว จึงมิคิดปฏิเสธอีก ก่อนจะรีบไล่ตามนางไปในทันที“ยัยหนู ถังหูลู่”เมื่อฉินเหยี่ยนเย่ว์หันกลับมานั้น พลันเห็นว่ามีถังหูลู่มากมายกองอยู่ในมือของเขาในท
กำแพงผีนั้นคลุมบริเวณกว้างขวางมาก นั่นแสดงให้เห็นว่าบุรุษผู้นั้นใช้ความพยายามมากเพียงใดในการสร้างมันขึ้นมาแม้แต่ตงฟางหลีที่ระมัดระวังอยู่เสมอนั้นยังถูกวางยาพิษ นั่นหมายความว่าบุรุษผู้นั้นวางแผนมาเป็นอย่างดีแล้วเช่นกันเมื่อศัตรูหัวใจปรากฏขึ้นเช่นนี้ ทั้งยังเป็นศัตรูตัวฉกาจอีกด้วยทำเอาตงฟางหลีนึกตื
“ขอโทษ” ตงฟางหลีสีหน้าเต็มไปด้วยความละอายใจ “ต้องโทษข้า”“ขอโทษอันใดกัน? ท่านเป็นผู้เสียหาย จะโทษท่านได้อย่างไรเล่าเพคะ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ดวงตาหยีโค้งลง “ยิ่งไปกว่านั้น ได้อยู่กับท่าน ทุกวันล้วนเป็นวันเทศกาลทั้งนั้น มิจำเป็นต้องยึดติดกับวันใดวันหนึ่ง”ตงฟางหลีก้มหน้ามองใบหน้าด้านข้างของนางท่ามกลางแสง
“อ้อ...” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “ดูท่าว่าพี่เจ็ดจะมองหญิงอัปลักษณ์คนนั้นเป็นข้าจริง ๆ มิหนำซ้ำยังเกิดเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้นด้วยอีกสินะ ในเมื่อท่านอ๋องเจ็ดทำลายความบริสุทธิ์ของผู้อื่นแล้ว เช่นนั้นก็ทำได้เพียงไปเชิญมาที่จวนอ๋องเจ็ดแล้ว...”“ไม่มีเรื่องเช่นนั้นแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมรับรองได้” เฟยอิ่งร
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ส่ายหน้า “หม่อมฉันไม่เป็นไร ท่านต่างหาก ท่านมิได้ถูกใครบางคนขังไว้หรอกหรือ? หม่อมฉันคิดว่าท่านถูกลักพาตัวไปแล้วเสียอีก อกสั่นขวัญเเขวนอยู่ตั้งนาน”ไป๋หลินยวนคนวิปริตผู้นั้น พูดถ้อยคำที่ฟังแล้วคลุมเครือคล้ายจะเป็นความจริงแต่ก็มิใช่ความจริงออกมาบางอย่างจนทำให้นางคิดไปว่าตงฟางหลีถูกกักข