ตอนที่44

“ท่านก็เป็นของข้าแล้วเช่นกัน…หวางเยี่ย”

เสียงกระซิบแหบพร่าของนางคล้ายตะวันยามสนธยาแผดเผาไอเย็นในโพรงอกของไป๋อี้หานให้กลายเป็นเปลวเพลิง ร่างแกร่งของชายหนุ่มสะดุ้งวาบ ดวงตาสีหมึกลุกวาบราวสัตว์ร้ายที่ถูกยั่วยุเขาไม่รู้แน่ชัดว่าเป็นนาง หรือเขาเองที่ถูกฤทธิ์ยาปลุกกำหนัดซัดกระแทกเข้าใส่จนสิ้นสติอยากจะหักห้ามตนเองได้เช่นนี้

ทว่า…ยังไม่ทันได้เอื้อนเอ่ยแม้ครึ่งคำร่างอรชรตรงหน้ากลับพลิกขึ้นมาคร่อมเขาด้วยท่วงท่าท้าทาย ดวงตาที่เคยอ่อนโยนบัดนี้กลับฉายแววปรารถนาเกรี้ยวกราดราวพยัคฆ์เพศเมีย กลิ่นหอมกรุ่นของเครื่องหอมผสานกลิ่นเหงื่อที่ระเหยออกจากเรือนกายอุ่นชื้นของนาง โหมจู่โจมจมูกและสติของเขาในคราวเดียว

แสงอัสดงลอดผ้ากระโจมกระทบผิวเนียนดุจหยก นางงดงาม…งดงามเกินหญิงใดที่เขาเคยแตะต้องและเมื่อเรือนผมสลวยทิ้งตัวลงมาปกปิดช่วงอกของเขาราวม่านไหม ความร้อนในกายเขาก็ระเบิดอีกครั้งทั้งที่เพิ่งปลดปล่อยไปไม่ถึงหนึ่งเค่อ

...กลับรู้สึกเหมือนร่างจะระเบิดออกอีกครา

เสียงหอบแผ่วเบาที่หลุดจากริมฝีปากแดงฉ่ำของนาง ราวบทสวดของปีศาจจิ้งจอกราคะ ยิ่งปลุกโลหิตในกายเขาให้ปะทุรุนแรง

ผิวเนื้อนุ่มแนบกับอกแกร่งที่ตึงแน่น รอยสัมผัสข