LOGINShare
บทที่ 748
Latest chapter
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 752
ไม่ว่าใครก็ต้องมีจุดตกต่ำกันทั้งนั้น ขอเพียงอีกหนึ่งเดือนเธอชำระตรงตามเวลาก็พอเย่มู่มู่ถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากนั้น เย่มู่มู่ก็โทรหาเถ้าแก่โรงงานเสื้อเกราะกันกระสุนเถ้าแก่ได้ยินดังนั้นก็เงียบไปอยู่นาน สุดท้ายก็ตอบตกลงเนื่องจากทำธุรกิจกับเย่มู่มู่ค่อนข้างได้อย่างใจ ได้ของจ่ายเงิน พวกเขาไม่ได้ทำธุรกิจกันเป็นครั้งแรก ทว่าทำธุรกิจกันมานักต่อนักแล้วตอนนี้เย่มู่มู่เป็นลูกค้ารายใหญ่ที่สุดของพวกเขาเถ้าแก่ยินดีส่งเสื้อเกราะกันกระสุนไปที่คลังบ้านพักตากอากาศเซียนหยวนสุดสัปดาห์ ตามแผนในก่อนหน้านี้ทว่าออเดอร์หลังจากนี้ ต้องได้เงินก่อนถึงจะผลิตอีกครั้งเย่มู่มู่ตอบตกลงแบบนี้เงินในบัตรของเธอก็จะจ่ายเงินเดือนให้คนงานได้แล้วขณะเย่มู่มู่ลงมาชั้นล่าง เห็นเพียงเหวินเหลียนเยว่กำลังทำงานอยู่ว่ากันว่าจางเฉินซีไปหาลูกค้าแล้วเข้าเพิ่งได้รับเงินลงทุนมากกว่าหนึ่งหมื่นล้าน แต่ไม่รู้ว่าไปหาลูกค้าที่ไหนเย่มู่มู่ไม่วางใจ จึงวิดีโอคอลหาเขายังดีที่ เขาไปวิ่งหาลูกค้าจริง ๆ ไม่ได้ไปใช้เงินอยู่ที่ไนต์คลับเขาดีใจเป็นอย่างมาก บอกว่าเจรจากับบริษัทนำร่องด้านวิทยาศาสตร์และนวัตกรรมแห่งหนึ่งได้สำเร็
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 751
ลู่ฉิงยวนเห็นนิ้วของเย่มู่มู่สั่นเทิ้ม ขอบตาแดงก่ำ น้ำตากลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ในเบ้าตา...เธอกัดฟันแน่นเธอถูกหลอก ถูกปิดบัง ถูกชิงไปจนเหลือแค่ชื่อบริษัท...ขอเพียงเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งก็ไม่สามารถรับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเช่นนี้ได้ทั้งนั้นยิ่งไปกว่านั้นเธอเคยผ่านแรงกระแทกจากการสูญเสียพ่อแม่ไป และอยู่ตัวคนเดียวเพียงลำพังอีกด้วยลู่ฉิงยวนดันทิชชูบนโต๊ะไป“ผมรู้ว่าตอนนี้คุณเสียใจมาก แต่ผมแนะนำให้คุณแจ้งความ และแจ้งความในเมืองหลวง! ฟ้องว่าพวกเขาฉ้อโกงธุรกิจ!”“สืบสาวราวเรื่องตอนนี้ยังทัน และผมสงสัยว่าการตายของพ่อคุณ ไม่ใช่อุบัติเหตุธรรมดา ๆ ต้องเกี่ยวกับพวกเขาอย่างแน่นอน!”“ถ้าพวกเขาใช้ปัญหาการเป็นหนี้มากดดันคุณ ส่งคุณเข้าตาราง มู่มู่...ห้าหมื่นล้านไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ นะ!”“แม้เป็นผม ก็ยังไม่มีเงินสดเยอะขนาดนี้ ต้องขายอสังหาริมทรัพย์ออกเยอะมากถึงจะรวบรวมได้ครบ ตอนนี้มีแค่คุณแต่งงานกับผมเท่านั้น ผมถึงจะป้องกันคุณได้ทุกทาง!”นิ้วของเย่มู่มู่หนีบเอกสารพร้อมสั่นรัวไม่หยุดเมื่อรวมหนี้ทั้งหมดเข้าด้วยกัน มีราวมากกว่าสามหมื่นล้านมิหนำซ้ำ หนี้ยังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องอีกด้วยตอนนี้ จ่ายไม่ได้ก
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 750
เป็นลู่ชิงยวนที่คอยทยอยกว้านซื้อหุ้นรายย่อยทุกวัน จนทำให้ตัวเองกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่อันดับห้าได้ในที่สุดลู่ชิงยวนกล่าวต่อว่า “ยังมีอีกเรื่อง ผู้ถือหุ้นคนอื่น ๆ ต่างก็ติดต่อมาหาผม บอกว่ายินดีจะขายหุ้นในมือให้ผม ในราคาที่เป็นธรรม!”“พวกเขายักย้ายถ่ายเททรัพย์สินของบริษัทนี้ไปหมดแล้ว ทำให้มันกลายเป็นแค่บริษัทกลวง ๆ ที่มีหนี้ค่าสินค้าค้างจ่ายอยู่หลายพันล้าน!”“ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาสั่งซื้อสินค้าในนามบริษัทใหม่ แต่กลับให้ฟู่ลี่กรุ๊ปเป็นคนจ่ายเงิน!”“มู่มู่ นี่เข้าข่ายการฉ้อโกงทางธุรกิจนะ ถ้าปล่อยให้พวกเขาทำแบบนี้ต่อไป หนี้สินทั้งหมดจะตกเป็นภาระของคุณในฐานะผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด!”“ถึงตอนนั้นหนี้มันอาจจะพอกพูนเป็นหมื่นล้าน คุณจะรับภาระไม่ไหวแน่!”“บริษัทลูกที่มีอนาคตไกลที่สุด ก็ถูกพวกเขายักย้ายถ่ายเทไปจดทะเบียนในชื่อของตัวเองแล้ว ไม่ได้เป็นบริษัทลูกของฟู่ลี่กรุ๊ปอีกต่อไป!”ลู่ชิงยวนยื่นเอกสารฉบับหนึ่งให้ ซึ่งเป็นข้อมูลเกี่ยวกับบริษัทลูกด้านพลังงานใหม่บริษัทลูกแห่งนั้นถูกพวกเขาเปลี่ยนชื่อเป็น ‘บริษัท เฉาหยาง พลังงานใหม่และเหมืองแร่ จำกัด’ แล้ว!นิติบุคคลของบริษัทคืออดีตรองประธา
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 749
เย่มู่มู่กลับมาเรียนที่วิทยาลัยอีกครั้ง แม้ว่าเหตุการณ์ที่คุณหญิงลู่ใส่ร้ายป้ายสีเรื่องพกมีดในครั้งก่อนจะกลายเป็นเรื่องใหญ่โตก็ตามแต่ก็มีผู้บริหารวิทยาลัยคอยสนับสนุนเธอ ทำให้เธอโด่งดังไปทั่ววิทยาลัยในชั่วข้ามคืนรูปถ่ายของเธอถูกนำไปโพสต์ในฟอรัมของวิทยาลัย เว็บบอร์ดต่าง ๆ รวมถึงเพจสารภาพรักนักศึกษาชายหลายคนในวิทยาลัยรู้จักเธอ ชื่อเสียงของเธอได้รับการกอบกู้จนขาวสะอาดนักศึกษาชายจำนวนมากต่างรู้สึกว่าเธอเปรียบเสมือนไข่มุกเม็ดงามที่ถูกซ่อนไว้ในวิทยาลัยแห่งนี้ถึงยังไง เพศเดียวกันมักไม่ค่อยถูกกัน พวกนักศึกษาหญิงส่วนใหญ่จึงชื่นชอบลู่ฉีหยางแต่นักศึกษาชายกลับมองว่าลู่ฉีหยางนั้นเสแสร้งส่วนเธอไม่เกรงกลัวอิทธิพลใด ๆ จัดการลู่ฉีหยางจนต้องเข้าโรงพยาบาล ทำให้คุณหญิงลู่ผูกใจเจ็บและหาทางแก้แค้นเธอตอนนี้เธอกลายเป็นคนดังคนหนึ่งในโรงเรียนไปแล้วไม่ว่าเธอจะเดินไปที่ไหน ก็มักจะมีนักศึกษาชายแอบมองอยู่เสมอหลังเลิกเรียนสองคาบเช้า หลูหมิงที่ไปนั่งฟังเลคเชอร์ห้องข้าง ๆ ก็ออกมา เตรียมจะไปกินมื้อกลางวันที่โรงอาหารกับเย่มู่มู่ทันทีที่พวกเขาลงมาชั้นล่าง ก็ถูกชายหนุ่มท่าทางเหมือนเลขานุการ สวมสูท ใส่
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 748
เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้า จ้านเฉิงอิ้นก็พอใจเป็นอย่างยิ่งแม้จะมีการเสียเลือดเนื้อและสังหารไปหลายสิบคน แต่ก็ลดความสูญเสียของจำนวนคนลงได้ต่ำที่สุดแล้วเมื่อเห็นว่าหัวหน้าอาวุโสไม่ยินยอมสวามิภักดิ์ ริมฝีปากบางก็ยกยิ้มเย็นชา “โอ้ เจ้าไม่ยินยอมสวามิภักดิ์หรือ?”หัวหน้าชรา เบนสายตาที่พร่ามัวไปยังจ้านเฉิงอิ้น ร่างกายที่เหี่ยวแห้งสั่นเทาไม่หยุด เขาไม่เต็มใจที่จะสวามิภักดิ์คู่ต่อสู้เก่าของเขา หัวหน้าเผ่าอูคู่เสียชีวิตไปแล้วหากเขานำชนเผ่าปาเอ่อร์ยอมจำนนต่อชาวฮั่น ในภายหลังจะถูกชนเผ่าอื่น ๆ ในทุ่งหญ้ามองว่าเป็นความอัปยศเขาไม่ต้องการเป็นหัวหน้าเผ่าแรกที่ยอมจำนนต่อกองทัพตระกูลจ้านจ้านเฉิงอิ้นเอามือไพล่หลังข้างหนึ่ง ยิ้มแต่ไม่พูดนานทีเดียว ริมฝีปากบางของเขาก็ขยับเล็กน้อย “ผู้ไม่สวามิภักดิ์...สังหาร!”ล่ามรีบแปลออกมาในทันทีพลธนูที่อยู่ด้านหลังจ้านเฉิงอิ้นโก่งคันธนู เงื้อลูกศรไปยังหัวหน้าเผ่าปาเอ่อร์ ขณะที่หัวหน้าเฒ่าสั่นเทา มือเท้าเย็นเฉียบเขารู้สึกหวาดกลัวต่อความตายแล้วใครจะคาดคิดว่า วินาทีต่อมา เขาก็ถูกลูกชายและผู้อาวุโสที่อยู่ข้าง ๆ กดตัวลง บังคับให้คุกเข่าลูกชายของเข
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 747
เด็ก ๆ ทุกคนถือลูกอมอยู่ในมือ บางคนถือขนมปังแผ่นหนึ่งอยู่ในมือพวกเขาล้วนว่านอนสอนง่าย กัดลูกอมไปครึ่งเม็ด หรือแบ่งขนมปังอีกครึ่งแผ่น ป้อนเข้าปากแม่!ผู้หญิงทุกคนซ่อนแป้งสาลีถุงเล็ก ๆ ไว้ในอ้อมอกเป็นทหารของกองทัพตระกูลจ้านที่เรียกพวกนางออกจากกระโจมและแจกจ่ายให้พวกเขายังบอกอีกว่า ทางนี้มีคนแจกจ่ายหญ้าแห้ง โดยรับตามจำนวนคน!ผู้หญิงกลัวว่าจะมาช้าแล้วจะไม่ได้ พวกนางจึงพาครอบครัวทั้งหมดมาด้วยความเร็วที่สุดผู้หญิงและเด็กไม่ได้เข้าไปในสนามรบ พวกเขายืนต่อแถวรับสิ่งของอยู่ด้านนอกสุดมีคนบอกว่าทุกครัวเรือนจะได้รับข้าวสารกระสอบใหญ่หนักหนึ่งร้อยชั่ง และแป้งสาลีห้าสิบชั่งหลังจากพวกนางมาถึง ได้ยินเสียงประกาศจากลำโพงขนาดใหญ่ที่วนเวียนอยู่“ยอมสวามิภักดิ์ต่อกองทัพตระกูลจ้าน เป็นพลเมืองของดินแดนกองทัพตระกูลจ้าน ทุกครัวเรือนจะได้รับข้าวสารหนึ่งร้อยชั่ง แป้งสาลีห้าสิบชั่ง เด็กหนึ่งคนจะได้รับหญ้าแห้งหนึ่งร้อยชั่ง!”“มีน้ำให้ไม่จำกัด!”“ผู้ที่ยินดีสวามิภักดิ์ โปรดเข้าแถวรับสิ่งของได้เลย!”“กองทัพตระกูลจ้านจะไม่บังคับ ผู้ที่ไม่ยินดีสวามิภักดิ์ จะไม่มีอาหาร หญ้าแห้ง และน้ำ…”เมื่อลำโพงขนาดให
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 746
ในศึกกับเผ่าหมานครั้งนี้ที่ร่วมรบกับท่านแม่ทัพใหญ่ กองทัพธงเหลืองทั้งหมดต่างสมัครเข้าร่วมแต่มีเพียงหนึ่งในสามเท่านั้นที่ได้รับคัดเลือกพวกเขาล้วนอยากได้รับรถบ้านเป็นรางวัลเป็นอย่างยิ่งทุกคนต่างฮึกเหิมราวกับม้าพยศ อยากจะรีบพรวดพราดเข้าไปในสนามรบเพื่อช่วงชิงตัดหัวศัตรูมาให้ได้ใครจะคาดคิดว่า หน่วยหน้าไม้ราชวงศ์ฉินจะเป็นฝ่ายลงมือก่อน!ฟิ้ว~เสียงลูกศรแหวกอากาศดังขึ้น หน้าไม้ราชวงศ์ฉินถูกยิงออกไป คนของเผ่าอูคู่ที่บุกเข้ามาก่อนล้มลงทั้งแถวในทันทีหัวหน้าเผ่าอูคู่ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธแค้น ชักดาบใหญ่ของตนพุ่งออกมาเฉินขุยชักดาบม่อเตาออกมารับมือ ดาบม่อเตานั้นหนักยิ่งนัก เมื่อฟันลงไปเพียงดาบเดียว ก็ฟันดาบใหญ่ของหัวหน้าเผ่าจนขาดสะบั้นเป็นสองท่อนร่างกายของเขาไม่อาจรับน้ำหนักอันมหาศาลของดาบม่อเตาได้ ขาทั้งสองข้างพลันอ่อนแรง ทรุดฮวบลงไปผู้คนของเผ่าอูคู่ต่างตกตะลึงอ้าปากค้างหัวหน้าเผ่าคือยอดนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขา ทั้งยังเป็นยอดฝีมือด้านหมัดมวย แต่กลับรับดาบไม่ได้แม้เพียงดาบเดียวแม้หัวหน้าเผ่าจะล้มลงไป แต่ใบหน้าและลำคอก็ยังแดงก่ำด้วยความเดือดดาล เขาร้องโวยวายเสียงดัง
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 745
ชนเผ่าใหญ่ทั้งสองที่มาด้วยท่าทางดุดันเกรี้ยวกราด เมื่อเห็นหญ้าแห้งม้วนใหญ่มหึมาหล่นลงมาตรงหน้า ก็พากันตกตะลึงอ้าปากค้างยืนนิ่งอยู่กับที่!นี่~นี่คือหญ้าอาหารสัตว์?หัวหน้าเผ่าอูคู่ร่างกำยำสูงใหญ่ คว้าหญ้ากำหนึ่งยัดเข้าปากแล้วเคี้ยวดวงตาของเขาเบิกโพลงคือหญ้า!คือหญ้าเลี้ยงสัตว์ที่อุดมสมบูรณ์!เขาก็พลันตื่นเต้นดีใจอย่างยิ่ง ส่งเสียงเอะอะบอกอะไรบางอย่างกับคนในเผ่าชาวเผ่าอูคู่ทั้งหมดกรูกันเข้ามา ทุกคนต่างคว้าหญ้ากำหนึ่งยัดเข้าปาก เคี้ยวไม่หยุดไม่ใช่เพียงแค่คน แม้แต่แกะและวัวที่ล้มอยู่บนพื้นยังไม่ตายสนิท ก็ยังลากร่างเคลื่อนไปทีละน้อย พอคลานไปถึงกองหญ้าก็ก้มลงกัดกินทันทีส่วนหัวหน้าเผ่าปาเอ่อร์ที่เป็นชายชรา ก็หยิบหญ้าเลี้ยงสัตว์กำหนึ่งยัดเข้าปากเช่นกันใบหน้าที่ซูบตอบเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เนื้อหนังที่เหี่ยวย่นหย่อนยานสั่นระริกเขาพูดกับคนที่อยู่ด้านหลังอย่างตื่นเต้น ส่งเสียงอู้อี้ฟังไม่ได้ศัพท์คนในเผ่าทั้งหมดของเขาล้อมเข้ามา แล้วรีบยัดหญ้าเข้าปากอย่างไม่คิดชีวิตบางคนถึงกับอุ้มหญ้าเลี้ยงสัตว์มัดใหญ่ วิ่งกลับไปยังคอกปศุสัตว์ของตนเผ่าอูคู่เห็นดังนั้น ก็อุ้มหญ้าเลี้ยงสัตว
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 744
แม่วัยสาวเมื่อได้ยินเช่นนั้น พลันตกตะลึงนิ่งงันไปให้แปดชนเผ่าใหญ่ยอมสวามิภักดิ์ต่อกองทัพตระกูลจ้าน?ต่อจ้านเฉิงอิ้น ศัตรูคู่อาฆาตของชาวเผ่าอย่างนั้นหรือ?นี่มัน...เผ่าหมานเป็นพวกเลือดร้อน ทะเยอทะยาน ทั้งยังดุร้ายป่าเถื่อนพวกเขาไม่หวั่นเกรงความตาย แต่ไม่มีวันคุกเข่าสยบยอมต่อศัตรูโดยเด็ดขาดเชลยศึกเอ่ยขึ้นเช่นกัน “จะให้แปดชนเผ่าใหญ่ยอมจำนนน่ะหรือ เป็นไปไม่ได้! ต่อให้ฆ่าพวกเขาทิ้ง ก็ไม่มีวันยอม!”“พวกเขาล้วนเป็นชายชาตินักรบดุจพญาอินทรี มีแต่จะโผบินทะยานฟ้า แล้วใยจะยอมก้มศีรษะอันหยิ่งทระนงให้แก่ชาวฮั่น ให้แก่จ้านเฉิงอิ้นได้เล่า!”จ้านเฉิงอิ้นหรี่นัยน์ตาลงเล็กน้อย เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “โอ้ จริงรึ?”ไม่ยอมก้มศีรษะอันหยิ่งผยองให้ข้างั้นรึ?เช่นนั้นก็ให้ข้าได้เห็น ว่าศีรษะของเผ่าปาเอ่อร์และเผ่าอูคู่แข็งแกร่งสักเพียงใดจ้านเฉิงอิ้นบัญชา “ให้พวกเขาหยุด!”เฉินขุยพยักหน้ารับ ถือลำโพงขนาดใหญ่ตะโกนลั่น “หยุดเดี๋ยวนี้! ใครกล้าลงมืออีก ข้าจะฆ่าทิ้งโดยไม่ปรานี!”เสียงของเฉินขุยกังวานกึกก้อง แม้เขาจะตะโกนสุดเสียง แต่กลับไม่มีผู้ใดหยุดสองชนเผ่าต่างประหัตประหารกันจนตาแดงก่ำเฉินขุยเดื
You may also like
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.02
ชาไทยเย็น12.1K viewsหญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง
ฮวาฮวาน่งหยวี่175.1K viewsยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย639.5K viewsข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
เด็กน้อยคว้าฝัน8.4K viewsบันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง73.4K viewsแม่หม้ายแฝดสาม
ต้าเหนิง4.7K viewsสามีชาตินี้เราหย่ากันแล้ว
บ้านเขมปัณณ์9.3K viewsบุตรชายข้าเป็นประมุขพรรคมาร
ซูเมี่ยวหลิง96 views
