บทที่ 652

เฉียวเนี่ยนไม่คาดคิดเลยว่า ยาของท่านหมอจะได้ผลดีถึงเพียงนี้

แต่จริง ๆ แล้ว นางก็น่าจะคาดเดาได้

เมื่อคราวนั้นที่นางถูกหมิงอ๋องทำร้ายจนแทบเอาชีวิตไม่รอด ก็เป็นยาของท่านหมอที่ช่วยไว้

เซียวเหิงฟื้นตัวได้ดีถึงเพียงนี้ คนอื่นอาจไม่คิดอะไรมาก แต่หมอหลวงเซวียเป็นผู้เชี่ยวชาญ เขาย่อมเดาออกแน่!

เฉียวเนี่ยนละสายตา กลับมายืนอยู่ด้านข้าง

ดูเหมือนเซียวเหิงจะสังเกตเห็นความผิดปกติบนใบหน้าของเฉียวเนี่ยน จึงเอ่ยถามเสียงเบา “เป็นอย่างไรบ้าง?”

เฉียวเนี่ยนเงยหน้ามองเซียวเหิงแวบหนึ่ง ก่อนกล่าวเรียบ ๆ “ค่อนข้างดี”

แต่บางที อาจเป็นเพราะสีหน้าของนางในตอนนี้ดูผิดปกติเกินไป จนเซียวเหิงเข้าใจผิด ยิ้มมุมปากแล้วพูดขึ้น “ไม่เป็นไรหรอก ถึงจะอยู่ต่อได้ไม่นานก็ไม่เป็นไร อย่างน้อย ก็ทำให้เจ้าดีใจได้”

ได้ยินดังนั้น คิ้วของเฉียวเนี่ยนก็ขมวดเข้าหากันทันที ส่วนแม่เซียวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พอฟังประโยคนั้นก็ถึงกับเอามือปิดปาก ร้องไห้ออกมา

เห็นดังนั้น เฉียวเนี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะถลึงตาใส่เซียวเหิงหนึ่งที

พูดไม่รู้เรื่องก็เงียบไปเสีย!

หมอหลวงเซวียจึงพูดขึ้นอย่างได้จังหวะพอดี “แม่ทัพเซียววางใจเถิด ร่างกายของท่านฟื้นตัวได้ดี