บทที่ 800

สิ่งที่องค์หญิงซูหยวนได้ยิน ทำให้รู้สึกว่าขณะนี้เฉียวเนี่ยนนับว่าอ่อนน้อมมากแล้ว

ดังนั้นนางจึงเชิดคิ้วขึ้นอย่างพึงพอใจ ไม่กล่าวสิ่งใดอีก

ได้ยินเพียงฮองเฮาตรัสว่า “วันนี้เราเพิ่งให้พาอิ้งจือมาอยู่ดูแล แต่แล้วเจ้าก็จะสั่ังตัดมือของนาง หากเสด็จพ่อของเจ้ารู้เข้า ไม่รู้ว่าจะลงโทษเรายังไง! เจ้าบอกมาสิ ว่าเจ้ากำลังคิดก่อเรื่องใช่หรือไม่?!”

น้ำเสียงของฮองเฮาค่อนข้างจะเข้มงวด

องค์หญิงซูหยวนดูเหมือนจะเข้าใจขึ้นมาทันที แล้วก็จ้องฮองเฮาด้วยแววตาน้อยใจ “เสด็จแม่ ลูกเพียงแค่โมโหชั่วขณะ! ตั้งแต่เล็กจนโต แม้แต่เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ก็ยังไม่เคยตีลูกเลย!”

ระหว่างที่พูด น้ำตาขององค์หญิงซูหยวนก็ไหลลงมา

ในฐานะเสด็จแม่ของนาง ฮองเฮาก็รู้สึกสงสาร รีบยื่นมือออกไป “เร็ว มานี่มา ให้แม่ดูหน่อย!”

องค์หญิงซูหยวนรีบโน้มตัวเข้าไป พลางร้องออดอ้อนว่า “เสด็จแม่ดูสิเพคะ ใบหน้าของลูก...”

แล้วก็เห็นว่าใบหน้าขาวผ่องขององค์หญิงซูหยวนมีรอยเลือดเส้นหนึ่งที่ดูเด่นชัดเป็นพิเศษ

ทำให้ฮองเฮาขมวดคิ้วขึ้นทันที “ทำไมถึงได้รุนแรงอย่างนี้? ใครก็ได้! รีบไปเรียกหมอหลวงมา!”

มีเลือดออกแล้ว หากเกิดเป็นแผลเป็นขึ้นมา ไม่เท่ากับว่าเสียโฉ