Accueil / รักโบราณ / พันธนาการ รัดรึงใจ / ตอนที่7 ครางได้ถูก

Share

ตอนที่7 ครางได้ถูก

last update Dernière mise à jour: 2025-02-11 11:44:25

กลิ่นหอมอบอวลที่แตะปลายจมูก เรียกร้องให้ลิ้นร้อนต้องแหย่ลงไปลิ้มลองรสชาติหวานล้ำ ค่อยๆ ชำแรกปลายลิ้นไปตามร่องกลางกลีบดอกที่แดงระเรื่อ ก่อนจะขบเม้มกลีบบอบบางดูดดึงจนเกิดเสียงที่ชวนให้สั่นไหว 

~อ่าาาส์~

เสียงครางแว่วหวานนั้นยิ่งทำให้ปากหนายิ่งปรนเปรอกดย้ำกลีบอวบอูมนั้น ดูดกลืนน้ำหวานที่เอ่อล้นทะลักจนแวววาวเคลือบปากหนา ก่อนจะกดชำแรกห่อลิ้นร้อนโจนจ้วงเข้าไปยังช่องทางรักคับแน่น กระดกปลายลิ้นระรัวจนสะโพกมนบิดเร่า ร่อนขึ้นจากเบาะนุ่มด้วยความสาดเสียว ริมฝีปากและลิ้นร้อนกลืนกินน้ำหวานฉ่ำวาวที่ผุดขึ้นมาไม่ขาดสายอย่างตะกละตะกลาม กายบางที่แอ่นโค้งขึ้น รู้สึกวูบวาบเสียวซ่านจนหน้าท้องแบนราบหน่วงเกร็ง โหนกอวบอูมไร้เส้นขนพองขยาย ก่อนเสียงวี้ดร้องที่บ่งบอกว่านางพร้อมแล้วสำหรับการเริงรักขั้นต่อไปจะดังขึ้น กายขาวผ่องงดงามสั่นเทิ้มกับความสุขสมจากปลายลิ้นร้ายกาจนั้นจนดวงตาฉ่ำน้ำนั้นหยาดเยิ้มไปด้วยแรงอารมณ์

กายหนาที่หยัดขึ้นปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากร่างกำยำอย่างเร่งรีบ สายตาคมยังคงจับจ้องกายขาวผ่องด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาเร่าร้อนที่พุ่งสูง

จือหลิงที่มองดูเรือนร่างกำยำตรงหน้าด้วยแววตาฉ่ำปรือ ก่อนสายตาจะไปปะทะกับความแข็งขึงใหญ่โตของบุรุษที่แทรกกายอยู่ตรงหว่างขานาง แกนกายที่กำลังผงาดกล้าพร้อมพุ่งทะลวง ท่อนลำอวบใหญ่ที่รายล้อมไปด้วยเส้นเลือดปูดโปน จนกายบางพลันสั่นสะท้านถดถอยออกห่างโดยไม่รู้ตัว หากสิ่งนั้นเข้ามาในกายนาง นางคงต้องตายแน่

"ไม่"

เสียงปฏิเสธเบาหวิวสั่นพร่าของร่างบางที่ถอยหนีจนสุดเตียงอย่างหวาดผวา ทำให้ร่างสูงขมวดคิ้วมุ่น หากให้เขาหยุดเพียงแค่นี้  ฆ่าเขาให้ตายเสียยังดีกว่า ไม่พูดพร่ำทำเพลงมือหนาจึงคว้ากระชับข้อเท้าเล็ก กระชากจนร่างเล็กมานอนแผ่หลาอยู่ใต้ร่างหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามที่เรียงตัวอย่างสวยงาม เรือนร่างกำยำที่ดูมีเสน่ห์อย่างเหลือร้าย ผิวเรียบตึงชวนให้หัวใจสั่นไหว ก่อนจะทาบทับเรือนร่างกำยำกักขังนางเอาไว้ในอ้อมแขน มองดวงตาหวานฉ่ำน้ำที่ฉายแววตื่นตระหนก ปากหนาจึงก้มลงบดคลึงริมฝีปากเล็กราวกับจะปลอบประโลม  ก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะส่งไปบดขยี้เกสรงามอีกครั้ง นิ้วใหญ่กรีดแผ่วเบาไปตามรอยแยกของกลีบอูม แล้วจึงกดชำแรกแทรกนิ้วร้อนลงไปในความคับแน่นที่ดูดกลืนนิ้วเขาถี่รัว สตรีนางนี้มีเคล็ดลับใดในการดูแลเรือนร่างนางกันเหตุใดถึงยังกระชับแน่นอยู่เช่นนี้ 

จากหนึ่งก็กลายเป็นสองยิ่งเพิ่มความอึดอัดให้กับกายบาง แต่กลับมีความเสียวซ่านปะปนมากับความอึดอัดนั้น ก่อนนิ้วใหญ่จะสาวเข้าออกกดเน้นจนบุปผางามคายน้ำหวานเคลือบนิ้วเกร่งจนเปียกลื่น ไหลเปียกชุ่มเต็มฝ่ามือ จึงถอดถอนนิ้วยาวออกมา จับเข่าทั้งสองข้างแยกออกกว้าง กอบกุมแกนกายใหญ่ที่ร้อนผ่าวชักรูดขึ้นลงจนแข็งผงาด กดท่อนลำถูไถจนน้ำหวานอุ่นเหนียวนั้นเคลือบท่อนลำจนมันวาว บดขยี้หัวหยักลงบนตุ่มกระสันที่ตูมเต่งขึ้น ก่อนจะกดชำแรกลงไปในจุดอ่อนนุ่มแสนคับแน่น

"~กรี๊ดดดดดดดดดดด~"

เสียงกรีดร้องของสตรีใต้ร่างที่ดังจนหูสะเทือนนั้น ไม่อาจทำให้เขาตกใจเท่ากับแกนกายที่เต้นตุบๆ อยู่ในช่องทางรักที่คับแน่นจนไม่สามารถผ่านไปได้โดยง่าย 

นางยังบริสุทธิ์

"อึก อื้อ~ เจ็บบ เอาออกไป อื้อ~"

ท่อนลำที่ผ่านไปเพียงครึ่งลำเสียบคาร่องรักที่บีบรัดจนรู้สึกเจ็บแต่ไม่กล้าที่จะขยับ จะดึงดันกดชำแรกเข้าไปก็สงสารสตรีใต้ร่าง จะให้ถอดถอนออกมาดังนางว่า เขาก็ไม่มีทางทำมันเด็ดขาด มือหนาจึงส่งนิ้วยาวมาบดขยี้ตุ่มเกสรที่บวมเป่ง ก้มลงมองจุดเชื่อมผสานกลางร่างที่มีเลือดบริสุทธิ์ไหลซึมออกมา เกิดความรู้สึกตีกันวุ่นไปหมดว่าเหตุใดสตรีที่ยังบริสุทธิ์ถึงได้มาอยู่บนเตียงในห้องของบุรุษได้ แต่เรื่องนี้ขอพักไว้ก่อน เพราะตอนนี้ท่อนเนื้อที่เต้นอยู่ในร่องอุ่นร้อนนั้น กำลังทำให้เขาคลั่ง ปากหนาจึงก้มลงมาครอบครองเต้าอวบเต่งตึงดูดดึงยอดทรวงปรนเปรอให้ร่างบางลืมเลือนความเจ็บปวด

สะโพกแกร่งที่เริ่มขยับแผ่วเบาเมื่อรู้สึกว่าร่างบางเริ่มผ่อนคลายอาการเกร็งตัวลง เลื่อนปากหนาขบเม้มไปตามลำคอเกร่งมาบดจูบเร่าร้อนใช้ปากหนาปิดปากเล็กแล้วจึงกดสะโพกแกร่งดันท่อนลำใหญ่เข้าไปลึกสุดโคน

~อ๊าาาส์~

ร่องรักอุ่นร้อนที่บีบรัดตัวตนของเขาจนแทบปลดปล่อยออกมาทั้งที่พึ่งจะเริ่ม จนร่างหนาครางออกมาอย่างยากที่จะระงับ ผละริมฝีปากมาจูบขมับชื้นเหงื่อด้วยความรู้สึกหวงแหนที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวจูบซับใบหน้าโฉมงามที่สะอื้นอัก

กายบางที่สั่นระริกเจ็บจุกไปทั้งช่วงล่าง ก่อนความรู้สึกเจ็บจะจางหายแทนที่ด้วยความรู้สึกแปลกๆ จนต้องขมิบตรงส่วนนั้นถี่รัวถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

 สะโพกสอบที่ขยับแผ่วเบาก่อนหน้า ตอนนี้กลับบดเบียดโยกคลึงเข้าออกถี่รั่วจนร่างเล็กเริ่มสั่นคลอน จังหวะโจนจ้วงกระแทกกระทั้นกลายเป็นจังหวะหยาบโลนจนเกิดเป็นเสียงเนื้อเปียกกระทบกันดังเฉอะแฉะ แท่งร้อนกระแทกรัวเร็วจนร่างเล็กดิ้นพล่าน สั่นไหวไปทั้งร่าง อกอวบอิ่มกระเพื้อมขึ้นลงอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ จนต้องยกมือบางมาโอบประคองเอาไว้ แต่กลับกลายเป็นภาพที่ทำให้คนที่ขยับอยู่เหนือร่างยิ่งโหมกระหน่ำสะโพกสอบเข้าหานางเพราะภาพยวนใจตรงหน้า

"อ๊ะ  อ่าาาส์~"

เสียงหวานที่ครางระงม บีบขย่ำอกอวบของตนอย่างซ่านเสียว ก่อนจะปล่อยมือบอบบางมาจิกปลายเล็บลงบนบ่าแกร่งระบายความเสียวซ่านเพราะมิอาจทานทนไหว

"ข้า หยางโม่เหยียน เผื่อเจ้าจะได้ครางถูก อ่าาส์~"

เสียงทุ้มแหบพร่าที่กระซิบริมหูเล็ก ก่อนจะอ้างับอย่างหยอกเย้ายอดอกแดงเรื่อ โดยที่สะโพกสอบยังคงตอกอัดไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนแรงลง

"อ่าาา อ๊ะ อ๊ะ โม่เหยียน~เบาหน่อย"

ริมฝีปากบวมแดงที่เผยอครางชื่อของอีกฝ่ายตามที่เขาบอกอย่างลืมอาย ใบหน้าหล่อเหลาที่ได้ยินเสียงครางแผ่วนั้นกระตุกยิ้ม ก่อนจะสาวสะโพกสอบเข้าออกถี่รัว เมื่อรู้สึกถึงแรงบีบรัดของร่องนุ่มที่กำลังจะถึงฝั่งฝัน มือหนาจับกระชับเอวเล็กคอดตอกอัดสะโพกสอบส่งนางไปคว้าดวงดาวจนสำเร็จ

อร๊ายยยยยยย~  

Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application

Latest chapter

  • พันธนาการ รัดรึงใจ   ตอนที่45 จบบริบูรณ์

    และแล้ววันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง จือหลิงนางได้ให้กำเนิดคุณหนูใหญ่ของตระกูลหยาง นาม หยางซือเชี่ยน ที่แปลว่าความสุขและความงดงาม โดยท่านย่าของเด็กน้อยเป็นผู้ตั้งให้ ทารกเพศหญิงที่นำความสุขทั้งมวลมาสู่จวนตระกูลหยางเมื่อหนูน้อยเชี่ยนเชี่ยนมีอายุได้สามเดือน ข่าวที่น่ายินดีก็เกิดขึ้นอีกครั้ง คือฮูหยินน้อยได้ตั้งครรภ์บุตรคนที่สองจือหลิงที่ยังจดจำความเจ็บปวดในการคลอดบุตรได้เป็นอย่างดีได้แต่ฝืนยิ้มอย่างฝืดเฝื่อน แม้จะรู้สึกยินดีที่นางจะมีบุตรเพิ่มอีกคน แต่สามีและแม่สามีจะมิให้นางได้หายใจหายคอบ้างเลยหรืออย่างไร สามีนางก็กระไร ช่างขยันขันแข็งในการทำบุตรยิ่งนัก ฮูหยินผู้เฒ่าหยางที่ดีใจอย่างที่สุด หวังอย่างยิ่งว่าหลานผู้นี้จะเป็นหลานชายสืบทอดสกุล"ดีนัก ดีดีดี"หญิงชราที่พึมพำอยู่เช่นนั้นด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม จนนางกล่าวคำใดไม่ออกแม้เพียงครึ่งคำสามีนางก็ช่างประเสริฐดีแท้ ขยันหมั่นเพียรผลิตเจ้าก้อนแป้งอยู่ทุกค่ำคืนมิได้ขาด ภายในปีนี้ สรุปแล้วนางตั้งครรภ์บุตรถึงสองคน เมื่อครบกำหนดคลอดนางก็คลอดหลานชายตัวอวบอ้วนให้แม่สามีได้เชยชมสมดังใจ บุตรชายผู้นี้ของนางเป็นบิดาของเขาที่ตั้งนามให้ นามว่า หยางเล

  • พันธนาการ รัดรึงใจ   ตอนที่44 คลี่คลายอย่างราบลื่น

    "แล้วหลังจากนั้นว่านอิงฮวานางก็ลอบเข้ามาหาพี่ในห้องนั้น โดยมีคนของพี่คอยเปิดทางให้ แล้วทุกอย่างก็เป็นอย่างที่เจ้ารู้"สองร่างที่กอดก่ายกันอยู่ในถังน้ำใบใหญ่ มีไอความร้อนลอยกรุ่น กลิ่นหอมจากมวลดอกไม้ลอยคละคลุ้งตลบอบอวลโอบรอบกายของทั้งสอง"ร้ายกาจมาก ช่างร้ายกาจเกินไปแล้ว"เสียงหวานที่พึมพำขึ้น จนร่างสูงต้องดึงรั้งร่างบางขึ้นมาสบสายตา ยกมือหนาขึ้นเกี่ยวปอยผมที่ตกลงมาบดบังใบหน้างามทัดใบหูเล็กอย่างอ่อนโยน "หากไม่ทำเช่นนั้น เกรงว่าจะมีเรื่องยุ่งยากตามมาอีกไม่จบไม่สิ้น พี่เองก็มิได้อยากใช้วิธีสกปรกเช่นนี้กับนาง"จือหลิงที่ช้อนตามองอีกฝ่าย ก่อนจะยกยิ้มหวานขึ้น"ข้ามิได้ว่าท่านเสียหน่อย ข้าว่าสตรีมากเล่ห์ผู้นั้นต่างหากเล่า ร้ายกาจยิ่งนักที่คิดจะแย่งชิงสามีข้า"จือหลิงที่แนบริมฝีปากอวบอิ่มกับปากหนา ส่งยิ้มหวานให้อีกฝ่ายอย่างยั่วเย้า ร่างเล็กป่ายปีนขึ้นมาทาบทับร่างแกร่งกำยำ ภายในห้องอาบน้ำร้อนระอุขึ้นอีกครั้ง ด้วยไฟพิศวาสที่สองร่างร่วมกันจุดกรี๊ดดดดดเสียงกรีดร้อง ตามด้วยเสียงร้องไห้คร่ำครวญของสตรีที่ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นว่าบุรุษข้างกายไม่ใช่บุรุษที่ตนปรารถนา แต่กลับเป็นชายที่นางคุ้นหน้าคุ้นตาเป

  • พันธนาการ รัดรึงใจ   ตอนที่43 คุณชายหานหลี่เหลียง

    คุณชายหานหลี่เหลียง คุณชายตระกูลคหบดีเก่าที่มีใจปฏิพัทธ์ต่อว่านอิงฮวา คอยดูแลเอาอกเอาใจตลอดสามปีที่ผ่านมา บุรุษที่มอบใจรักให้นางอย่างมั่นคง แม้จะไม่เคยได้ความรักตอบแทน ก็ยังคงเฝ้ามองนาง ทำทุกอย่างตามที่นางร้องขออย่างโง่เขลา ถูกนางอันเป็นที่รักใช้ความรักที่เขามีให้ เป็นเครื่องมือ เพียงนางร้องขอ เขาก็ยินดีหาทุกอย่างมาประเคนให้ แม้กระทั่งยาปลุกกำหนัดไร้สีไร้กลิ่นที่ราคาแพงแสนแพงและหายาก เพียงนางต้องการ ก็ได้มาครอบครองโดยง่าย แม้จะล่วงรู้การกระทำทุกอย่างของนาง แต่ก็ยินยอม ขอแค่ให้นางนั้นมีความสุขและสมหวังในสิ่งที่นางปรารถนา เขาก็พร้อมจะยอมรับกับความเจ็บปวดและผิดหวัง แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะโดนจับตัวมาโดยบุรุษหน้าตาดุดัน ก่อนจะถูกบังคับให้กินน้ำแกงถ้วยหนึ่งที่ส่งกลิ่นหอมคุ้นจมูก เมื่อน้ำแกงถ้วยนั้นไหลผ่านลำคอรสชาติที่คุ้นลิ้นนั้น เขาจำได้ดีว่ารสมือเช่นนี้เป็นฝีมือของผู้ใด น้ำแกงที่สตรีที่เขารักปักใจมักจะทำให้เขาชิมเสมอตลอดระยะสามปีที่ผ่านมา ว่ามันอร่อยพอหรือยังที่นางจะทำให้บุรุษที่นางรักได้กินมัน ที่ผ่านมานางมักจะฝึกฝนทำอาหารด้วยความตั้งใจ เพื่อรอให้ใครคนหนึ่งกลับมากินฝีมือของนาง ซึ่งบุรุษผู้

  • พันธนาการ รัดรึงใจ   ตอนที่42 หวานจับจิตจับใจ

    แม่ทัพหยางโม่เหยียนที่มองการกระทำของคนตัวเล็กด้วยหัวใจที่เต้นแรง รู้สึกตื่นเต้นกับทุกอย่างที่นางทำ แม้จะดูเงอะงะแต่กลับทำให้เขาเกร็งไปตลอดทั้งร่าง ลูกกวางน้อยของเขากลายร่างเป็นพยัคฆ์สาวเสียแล้วมือบางที่ลูบไล้เรือนร่างกำยำสะเปะสะปะ ริมฝีปากอวบอิ่มที่นุ่มร้อน ขบเม้มใบหูสะอาดของเขาดังที่เขาเคยทำกับนางจนกายหนากระตุกเกร็งไปทั้งร่าง จูบซับขบเม้มมาตาสันกรามแกร่ง กดจุมพิตตรงปลายคางสากระคายที่มีไรหนวดจางๆ ขบเม้มมาตามลำคอแข็งแกร่งลากไล้ปลายลิ้นผ่านลูกกระเดือกที่ดูมีเสน่ห์อย่างล้นเหลือ มือเล็กที่ปลดสายคาดเอว ดึงรั้งอาภรณ์ออกจากกายแกร่ง โดยมีผู้เป็นเจ้าของให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จนอาภรณ์หลุดออกจากเรือนร่างกำยำ ปรากฏภาพความสมบูรณ์แบบที่ทำให้ร่างบางถึงกับชะงัก แม้จะรู้สึกอับอายจนใบหน้างามร้อนผ่าว ดวงตากลมโตดูตื่นตระหนกแต่ก็พยายามข่มกลั้นความอายเพื่อเอาอกเอาใจผู้เป็นสามีแม่ทัพหยางโม่เหยียนที่เฝ้ามองนางอยู่ ต้องยกมือหนารั้งลำคอระหงลงมามอบจุมพิตหวานละมุนให้รางวัลสำหรับความน่ารักนั้น นางกำลังทำให้เขาคลั่งกับความน่ารักของนาง นางช่างน่าเอ็นดูยิ่งนัก"ร่างกายนี้เป็นของเจ้า หลิงเอ๋อ"ริมฝีปากหนาที่ผล

  • พันธนาการ รัดรึงใจ   ตอนที่41 เข้าใจ

    จือหลิงที่เงยใบหน้างามเปรอะเปื้อนน้ำตาขึ้นมองใบหน้าเจ้าของอ้อมแขนอุ่นที่โอบประคองนางเอาไว้นัยน์ตากลมโตที่มีหยาดน้ำตาเอ่อคลออยู่เต็มหน่วยตา มองใบหน้าบุรุษตรงหน้าด้วยสายตาพร่าเลือน ก่อนจะกะพริบตาถี่ๆ ขับไล่หยาดน้ำตาจนหยดล่วงเปื้อนแก้มนวลเม็ดโต ทำให้คนมองใจกระตุกสงสารโฉมสะคราญจับใจจือหลิงเมื่อเห็นใบหน้าของบุรุษที่โอบกอดนางอยู่ถึงกับตกตะลึง หัวใจที่บอบช้ำเต้นกระหน่ำอย่างรุนแรง ปากอวบอิ่มเผยอขึ้นจนสั่นระริก"เหตุใดจึงเป็นท่าน"เสียงหวานแหบเครือเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเบาหวิว กลัวภาพตรงหน้าเป็นเพียงภาพฝัน มือเล็กนุ่มนิ่มที่สั่นเทาจึงยกขึ้นลูบใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นเคยแผ่วเบาเหมือนกลัวว่าใบหน้านี้จะหายไป"ร้องไห้ด้วยเหตุใดกัน หืม"เสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยขึ้น ยิ่งตอกย้ำว่านางมิได้ฝันไป ปากอวบอิ่มแดงเรื่อยกยิ้มขึ้นด้วยความยินดีจนสั่นระริก"เป็นท่าน หยางโม่เหยียน อึก ฮื้ออ ฮื้ออ"จือหลิงที่ร้องไห้โฮอย่างสุดจะกลั้น ทั้งดีใจ ทั้งโล่งใจ ที่เขามายืนอยู่ตรงหน้า มิได้อยู่ในห้องนั้น ซุกซบใบหน้านองน้ำตากับแผงอกกำยำ โอบกอดลำคอแกร่งอย่างลืมอาย ปล่อยให้น้ำมูกน้ำตาไหลเปรอะเปื้อนอาภรณ์ตรงอกแกร่งจนเปียกชุ่ม"นิ่งเสียค

  • พันธนาการ รัดรึงใจ   ตอนที่40 กลับเรือน

    "เจ้าก็อยู่ที่นี่หรือโม่เหยียน แม่ดีใจยิ่งนัก เจ้าทั้งสองเข้าใจกันแล้วใช่หรือไม่""ขอรับท่านแม่"แม่ทัพหยางโม่เหยียนที่ลุกขึ้นประคองร่างของมารดาตนมานั่งพร้อมเอ่ยตอบแค่ก แค่ก แค่กจือหลิงที่ขยับกายจะปฏิเสธ ต้องหยุดคำพูดลงเมื่อเสียงไอแหบแห้งของหญิงชราดังขัดขึ้น พร้อมมือเหี่ยวย่นนั้นยกขึ้นนวดคลึงศีรษะ"ท่านแม่ ไม่สบายหรือเจ้าคะ"มือบอบบางที่รินชาส่งให้ พร้อมกับเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นท่าทางของผู้เป็นแม่สามี เมื่อวานท่านยังดูปกติและแข็งแรงดีอยู่เลย"คนแก่ก็เช่นนี้ สามวันดีสี่วันไข้ เจ้าอย่าได้กังวล แล้วโม่เหยียนมารับน้องกลับเรือนหรือ"ฮูหยินผู้เฒ่าหยางที่เอ่ยตอบลูกสะใภ้ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันไปถามบุตรชายตน"ไม่ชะ.."แค่ก แค่ก แค่กจือหลิงที่ตั้งท่าจะปฏิเสธ ต้องสงบคำอีกครั้ง เมื่อเสียงไอแห้งๆ ของแม่สามีดังขึ้น"ตามท่านหมอมาดูเสียหน่อยดีกว่านะเจ้าคะ""ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ประเดี๋ยวก็หาย""เช่นนั้นก่อนกลับอยู่รับสำรับกับแม่นะ มิได้ร่วมโต๊ะกับเจ้าทั้งสองพร้อมหน้าเสียหลายวัน"เสียงของหญิงชราที่กล่าวขึ้นด้วยใบหน้าเศร้า ที่ดูเหมือนจะเศร้ามากจนเกินไป มองนางด้วยความคาดหวัง จนจือหลิงได้แต่ยิ้ม

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status