ตอนที่ 27 มันจะไม่มีงานแต่งงาน

พลอยไพลินยืนเหม่อมองดวงดาวบนฟากฟ้าที่เปล่งประกายแสงระยิบระยับ เธอกลับมาถึงบ้านตั้งแต่เย็นแล้ว ทุกคนและทุกอย่างยังคงอยู่ในความปกติ เขาไม่อยู่บ้านเพราะไปทำงานเลยยังไม่ได้เจอหรือพูดคุยกัน มือเรียวลูบท้องแบนราบอย่างแผ่วเบาราวกับว่าต้องการส่งผ่านความอบอุ่นให้ลูกน้อยในท้อง

ก๊อก ก๊อก

หญิงสาวเดินไปเปิดประตูให้กับผู้มาใหม่ ก่อนจะพบว่าคือเขา เธอตกใจเล็กน้อยแต่ก็พยายามคุมสติตัวเองให้อยู่พร้อมกับเชิญเขาเข้ามาในห้อง

“คุณอลัน คะ...คุณมาได้ยังไง”

หมับ!

ร่างแกร่งโผล่เข้าหาร่างเล็กของเธอด้วยความโหยหา เขาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังรู้สึกอะไร หากแต่หัวใจมันบอกให้ทำเช่นนี้ เนิ่นนานที่ทั้งคู่กอดกันด้วยความเงียบสงบ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ผละออกจากร่างเธอช้า ๆ

ชายหนุ่มย่อตัวลงใบหน้าเสมอกับหน้าท้องแบนราบของเธอ มือหนายกขึ้นลูบท้องนั่นอย่างแผ่วเบาพร้อมกับยิ้มออกมาอ่อน ๆ

“ลูกของเรา”

พลอยไพลินยืนนิ่ง เนื่องจากทำอะไรไม่ถูก เขาในหมวดนี้เธอไม่เคยพบเห็นมาก่อน หญิงสาวมองเขาด้วยความอึ้งทึ่ง

“พลอยว่าเรามาคุยกันก่อนดีไหมคะคุณอลัน?”

ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเดินนำเธอออกไปนอกระเบียงห้อง เขาเงยหน้าขึ้นมองหมู่ดาวชั่วครู่