รักในวันฟ้าใส

ตอนที่ 1

ตี๊ ตี๊ ตี๊ เสียงเตือนระเบิด

            “น้าฉัตรส่งฟ้าใส่ข้างหน้าก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฟ้าใสส่งขนมเสร็จแล้วจะโทรบอกให้น้าฉัตรมารับ”

            เสียงหวานของฟ้าใสบอกกับฉัตร คนขับรถส่วนตัวของเธอ

            “ได้ครับคุณหนู ผมจะไปวนรถรอ ถ้าเสร็จแล้วเดินออกมารอผมตรงนี้นะครับ อย่าไปไหน”

            ฉัตรตอบรับ ก่อนจะกำชับไม่ให้หญิงสาวเดินไปไหนคนเดียว เพราะเกรงว่าจะเกิดอันตราย

            “ค่ะ”

ฟ้าใสรับคำ ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถหรู เธอเดินตรงไปที่ทางเข้าหน้าสถานทูตเยอรมนีประจำประเทศไทย ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้กับเจ้าหน้าที่ประจำประตูทางเข้าที่คุ้นหน้ากันดี

“สวัสดีครับคุณฟ้าใส วันนี้ก็เอาขนมมาส่งท่านทูตอีกแล้วเหรอครับ”

เจ้าหน้าที่ประจำประตูทางเข้า ทักทายหญิงสาวที่มีรอยยิ้มสดใส แค่เห็นเธอยิ้มคนรอบข้างก็พลอยจะต้องยิ้มตามเธอ

“ค่ะ วันนี้คุณแม่ทำขนมหยกมณีค่ะ อาวัตรเอาไปชิมสิคะ”

ฟ้าใสบอกพร้อมกับยื่นขนมหยกมณีให้กับวัตร เจ้าหน้าที่ประจำประตู

วัตรเองก็รับมาด้วยรอยยิ้ม เป็นลาภปากของเขาจริง ๆ ความจริงแค่เห็นหญิงสาวเดินมาเข้าก็รู้แล้ว ว่าวันนี้เขาต้องได้กินขนมอร่อย ๆ

“ขอบคุณมากครับ ขนมของคุณหญิงมณีจันทร์ อร่อยที่สุดเลยครับ”

“ฟ้าใสจะบอกคุณแม่ให้นะคะ”

ฟ้าใสพูด ก่อนที่เธอจะทำกฎของการเข้าสถานทูต นั่นก็คือตรวจกระเป๋า และสแกนร่างกาย พลอยสวยวางกระเป๋าและถอดเครื่องประดับใส่ในตะกร้า ก่อนที่ตัวเธอจะเดินผ่านเครื่องสแกนเข้าไปรอรับของข้างใน

แต่ระหว่างที่เจ้าหน้าที่กำลังตรวจและสแกนกระเป๋าของเธอ เครื่องสแกนก็ส่งเสียงร้องดัง เจ้าหน้าที่เงยหน้ามองเธอด้วยความตกใจ เพราะไม่เคยเกิดเหตการณ์แบบนี้มาก่อน

ฟ้าใสคือลูกสาวคนเดียวของ ท่านองศาเอกอัครราชทูตประเทศไทยประจำกรุงเบอร์ลิน เพราะฉะนั้นกฎการเข้าสถานทูตเธอย่อมรู้ดี และที่ผ่านมาเธอไม่เคยทำผิดกฎ หรือมีปัญหาแม้แต่ครั้งเดียว

“เอ่อ...ฟ้าใสลืมบอกค่ะ ข้างในกระเป๋ามีกล่องเครื่องประดับที่ฟ้าใสจะเอาไปเป็นของขวัญ ให้กับคุณป้าจันทร์ฉายอยู่ มันน่าจะดังมาจากอันนั้น”

ฟ้าใสชี้ไปที่กระเป๋าของเธอ ก่อนจะบอกให้เจ้าหน้าที่ดูที่ข้างใน

“ข้างในกระเป๋า มีกล่องสีน้ำเงินกล่องอยู่กล่องหนึ่งนะคะ”

เจ้าหน้าที่หยิบกล่องสีน้ำเงินที่พลอยสวยบอกออกมา แล้วเปิดมันออก ก่อนจะมองอย่างตกตะลึง นี่มันไม่ใช่เครื่องประดับธรรมดา แต่เป็นสร้อยเพชรที่ดูก็รู้ว่ามันมีมูลค่าหลายล้านหรืออาจจะหลายสิบล้านเลยก็ได้

“เออ...นี่มัน...”

เจ้าหน้าที่พูดอ้ำอึ้ง เพราะตามหน้าที่เขาต้องตรวจสอบของทุกอย่างที่ต้องสงสัย แต่กับเครื่องเพชรสุดหรูกล้องนี้ เขาไม่กล้าแม้แต่ที่จะจับมันขึ้นมา เพราะเกรงว่าจะทำมันเสียหาย

“ไม่เป็นไรค่ะ ตรวจสอบได้เลยค่ะ พอดีฟ้าใสพึ่งได้รับเครื่องประดับชุดนั้นมาจากเพื่อนค่ะ แต่ยังไม่ทันได้เอาไปเก็บเพราะกลัวว่าขนมจะเสีย เลยเอาติดมือมาด้วยค่ะ”

ฟ้าใสบอกพร้อมรอยยิ้ม แต่คนที่ต้องตรวจสอบนี้สิยิ้มไม่ออก ถ้าเกิดว่าเขาทำเพชรหลุดออกไปแม้แต่เม็ดหนึ่ง เข้าคงได้ติดหนี้หัวโต ต่อให้ขายอวัยวะทั้งร่างก็คงชดใช้ไม่หมด

“เออ...คุณฟ้าใสเอาเข้าไปเลยก็ได้นะครับ กล่องเล็กแค่นี้ไม่น่าจะมีอะไร”

เจ้าหน้าที่บอกก่อนจะปิดกล่อง แต่ขณะเจ้าหน้าที่กำลังจะปิดกล่อง ฟ้าใสก็สังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่าง

“เดี๋ยวค่ะ”

ฟ้าใสบอก ก่อนจะเดินย้อนกลับออกมาจากทางที่เดินเข้าไป เธอเอื้อมมือไปหยิบกล่องเครื่องประดับจากมือของพนักงาน ก่อนจะมองสำรวจกล่องอย่างละเอียดอีกครั้ง

“มะ...มีอะไร หรือเปล่าครับ”

เจ้าหน้าที่ถามด้วยสีหน้าวิตกกังวล เพราะเกรงว่าเขาทำอะไรให้เครื่องประดับแสนแพงนั่นเสียหายหรือเปล่า

แต่ฟ้าใสก็ไม่ได้ตอบ เธอทำเพียงจ้องมองไปที่เครื่องประดับนั้นด้วยสายตาจริงจัง ก่อนจะเปิดมันออก และค่อยๆ แงะฐานรองเครื่องประดับออก แล้วเธอก็พบกับวัตถุต้องสงสัยบางอย่าง ที่มีสายไฟพันยุ่งเหยิงไปหมด

“ดูเหมือน...ข้างล่างกล่องจะมีระเบิดซ่อนอยู่จริง ๆ ด้วยค่ะ”

ฟ้าใสบอกพร้อมกับยิ้มออกมา ทั้ง ๆ ที่เรื่องที่เธอพูดมันไม่น่ายิ้มได้เลย

ห้องทำงานในสถานีตำรวจ

“เลิกบ่นได้แล้ว ฉันเองก็อยากจับมันเหมือนกัน แต่มันยังจับไม่ได้”

เพชรกรอกเสียงผ่านโทรศัพท์อย่างหงุดหงิด ใส่คนที่โทรมาหาเขา

“แล้วทำไมถึงยังจับไม่ได้ นายไม่ทำงานมากกว่า ฉันจะร้องเรียนนาย ว่านายทำงานไม่คุ้มกับภาษีประชาชน”

คนปลายสายยังโวยวายไม่หยุด เพชรได้แต่ส่ายหน้าให้กับมือถือ

“เป็นบ้าอะไรพลอยสวย อยากโดนข้อหาใส่ร้ายเจ้าพนักงานปะ จะได้เปลี่ยนสถานะจากพยาน เป็นผู้ต้องหาแทน”

เพชรพูดขู่ แต่เขาไม่ได้คิดจะทำจริงๆ

“ไอ้บ้า! ฉันเป็นน้องนายนะ นายกล้ายัดข้อหาให้ฉันเหรอ ฉันจะฟ้องลุงผู้การ”

เพชรได้แต่ถอนหายใจ มาแล้วการ์ดขู่ พอไม่ได้อะไรดังใจก็ได้แต่ขู่จะฟ้องคนนู้นคนนี้

“เลิกขู่เป็นหมาได้แล้ว ฉันไม่กลัวเธอหรอก เก็บเอาไว้ขู่ไอ้สิงห์เถอะ เพราะมันเป็นคนเดียวที่กลัวเธอ”

เพชรสวนกลับไป ทำเอาคนปลายสายถึงกับเงียบ

“แค่นี้นะ ฉันจะทำงานต่อแล้วเดี๋ยวมีคนหาว่าฉันนั่งกินนอนกินภาษีอีก”

พูดจบเพชรก็ตัดสายของคนที่โทรมาทันที ไม่รอให้ปลายสายได้ตอบรับหรือปฏิเสธ

เพชรโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะทำงานไม่เบาหนัก จนตำรวจที่อยู่ในห้องต่างหันมามองเขาด้วยท่าทีเกรงๆ

“พลอยสวยโทรมาโวยวายอีกแล้วเหรอ สารวัตร”

หมวดพล นายตำรวจรุ่นพี่ถามขึ้น เขามองนายตำรวจรุ่นน้องแต่ยศใหญ่กว่าเขาอย่างเอ็นดู

เพชรหรือสารวัตรเพชร นายตำรวจหนุ่มหน้าหวาน แต่รูปร่างกับฝีมือการทำงานไม่ได้หวานเหมือนหน้าตา แถมฝีปากยังจัดไม่แพ้ใคร

ในตอนแรกที่เพชรเข้ามาทำงาน หมวดพลยังแอบคิดว่าเขาคงจะเหมือนลูกหลานของนายตำรวจคนอื่นๆ ที่อาศัยบารมีพ่อแม่ในการเป็นใหญ่เป็นโต แต่พอได้ร่วมงานกันจริงๆ เขาถึงรู้ว่าเขาคิดผิด เพราะนายตำรวจหนุ่มคนนี้นอกจากจะฝีมือดี ยังเป็นตำรวจที่ตรงไปตรงมา เรียกได้ว่าเป็นตำรวจที่ดีมากๆ คนหนึ่ง

“ใช่ครับหมวด นี่ขนาดโทรศัพท์ของตัวเองโดนยึดนะ ยังเอาโทรศัพท์ของไอ้สิงห์โทรมาด่าผมได้ทุกวัน ผมเองยังแอบสงสัยอยู่เลย ว่าเราจะยึดโทรศัพท์พลอยสวยไปทำไม”

คำพูดของเพชร เรียกรอยยิ้มของตำรวจรุ่นพี่ที่อยู่ในห้องได้เป็นอย่างดี แต่เพชรกลับถอนหายใจออกมาอย่างหมดแรง

พลอยสวยที่พวกเขาพูดถึง คือน้องสาวแท้ๆ ของสารวัตรเพชร แต่เพราะความอยากรู้อยากเห็นของเธอ เธอเลยบังเอิญไปเห็นการพูดคุยเกี่ยวกับการรอบวางระเบิดเข้า เลยทำให้ต้องถูกคุ้มครองไว้เป็นพยาน และสถานที่ที่เธอถูกส่งไปคุ้มครองคือ “ไร่สิงห์ศิรา” เจ้าของไร่นี้เป็นลูกชายของท่านผู้การ และยังเป็นแฟนเก่าของพลอยสวย ซึ่งคือเจ้าของโทรศัพท์ที่พลอยสวยใช้โทรมาด่าเขาด้วย***

“เอาน่า สารวัตร พลอยสวยคงจะเบื่อแหละ คนเคยมีอิสระ แต่ต้องถูกกักตัวแบบนี้”

จ่าชิดพูดขึ้น เพชรเองก็พอจะเข้าใจว่าพลอยสวยคงรู้สึกอึดอัด แต่จะทำไงได้เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ยัยนั่นคงได้แต่ต้องทน

แต่ระหว่างที่เพชรกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ประตูห้องทำงานพวกเขาก็ถูกเปิดออก ก่อนที่นายตำรวจหนุ่มที่เปิดประตูเข้ามา จะพูดด้วยสีหน้าเครียด

“สารวัตรเพชรครับ ท่านผู้การเรียกพบด่วนครับ”

หลังจากที่นายตำรวจหนุ่มคนนั้นมาตาม เพชรก็รีบไปพบกับท่านผู้การทันที

            “ท่านผู้การครับ”

            เพชรเรียกท่านผู้การ พร้อมกับทำความเคารพแบบตำรวจ แต่ท่านผู้การยกมือส่งสัญญาณให้เขาเงียบ เพราะท่านกำลังคุยโทรศัพท์

            “ฉันรู้แล้ว ลูกสาวนายไม่มีทางทำแบบนั้น แต่เรื่องนี้ก็ต้องทำไปตามกระบวนการ”

            เพชรสังเกตสีหน้าที่ตึงเครียดของผู้การ คนที่โทรมาต้องมีความสำคัญกับท่านผู้การพอสมควร ถึงทำให้ท่านมีสีหน้าแบบนั้นได้

            “ได้นายไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง เดิมทีก็เป็นคดีที่ฉันรับผิดชอบอยู่แล้วด้วย ไว้มีความคืบหน้าอะไร ฉันจะรีบบอกนาย แค่นี้ก่อนนะ ฉันต้องไปแล้ว”

            ผู้การวางสายโทรศัพท์แล้วหันมามองทางเพชร ก่อนจะถอนหายใจออกมา

            “ทางสถานทูตแจ้งมาว่า มีคนนำสร้อยเพชรที่คาดว่าจะมีระเบิดเข้าไปในสถานทูต”

            เพชรมีสีหน้าตกใจกับข่าวที่ได้ยิน แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ถามอะไร ผู้การก็พูดขึ้นก่อน

            “ค่อยไปคุยต่อที่รถ เราต้องไปที่สถานทูตเดี๋ยวนี้”

พูดจบผู้การก็เปิดประตูห้องแล้วเดินออกไปทันที เพชรรีบวิ่งกลับไปเก็บของก่อนจะตามไปสมทบที่หน้าสถานีตำรวจ ที่รถของผู้การจอดรออยู่ ทันทีที่ขึ้นมาบนรถผู้การก็เริ่มเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เพชรฟัง

            “วันนี้ที่สถานทูต มีวัตถุต้องสงสัยว่าจะเป็นระเบิด โดยวัตถุนั้นถูกแอบวางที่ใต้ฐานของกล่องสร้อยเพชร”

            “ใช่อันเดียวกับที่เราตามหาหรือเปล่าครับ”

            เพชรถาม เพราะตามที่พลอยสวยบอกระเบิดนั้นถูกซ่อนไว้ที่สร้อยเพชร

            “ยังยืนยันไม่ได้ ฉันกับนายต้องเป็นคนไปสอบปากคำเอง เพราะเรื่องนี้ค่อนข้างละเอียดอ่อน และถูกปิดเป็นความลับ”

            เพชรเข้าใจ เพราะการนำวัตถุระเบิดเข้าไปสถานทูตถือเป็นเรื่องร้ายแรง จนอาจจะส่งผลถึงความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเลยก็ได้

            “แล้วตอนนี้คนคนนั้นอยู่ที่ไหนเหรอครับ”

            “ทางสถานทูตคุมตัวไว้”

            ผู้การตอบ ก่อนจะหลับตาลง ดูเหมือนท่านจะกังวลกับเหตุการณ์ครั้งนี้มาก หรือจะเป็นเพราะโทรศัพท์สายนั้น เพชรเองก็ไม่ได้ถามอะไรท่านต่อ เขาทำเพียงแค่นั่งมองไปถนนอย่างใช้ความคิด

            ไม่นานรถที่ทั้งสองนั่งมาก็มาถึงสถานทูต เพชรกับผู้การเดินตามชายที่มานำทางไปยังห้องที่กักตัวคนก่อเหตุเอาไว้

            เพชรรอบสังเกตการณ์รักษาความปลอดภัยของสถานทูตอย่างสงสัย ทั้ง ๆ ที่คนก่อเหตุเป็นถึงมือวางระเบิด แต่ทำไมการรักษาความปลอดภัยถึงดูหละหลวมหนัก นี่ไม่ประมาณเกินไปหน่อยเหรอ

แต่ยังไม่ทันที่เพชรจะได้ถามอะไร ชายคนนั้นก็พาเขามาหยุดอยู่ที่หน้าห้องห้องหนึ่ง เขาเคาะประตูเบาๆ แล้วก็ประตูก็เปิดออก เพชรมองสภาพของห้องที่กุมตัวมือระเบิดเอาไว้ นี่มันห้องคุมที่ไหน มันห้องจิบน้ำชาที่เขาเคยเห็นตามละครชัดๆ

“ลุงผู้การค่ะ”

แต่ก่อนที่เขาจะได้สำรวจห้องไปมากกว่านี้ ก็มีเสียงหวานของผู้หญิงดังขึ้น เขาเลยหันไปตามเสียงนั้น ก่อนจะพบหญิงสาวหน้าตาสวยหวานกำลังยืนส่งยิ้มมาทางเขา

เพชรมองหญิงสาวตรงหน้าตาค้าง นี่เขามาสอบสวนคนร้ายมือวางระเบิดไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงได้มีหญิงสาวอยู่ที่นี่ได้ หรือว่าความจริงเขาถูกหลอกให้มาดูตัวอย่างที่พ่อแม่เขาชอบทำกันแน่

*** อ่านเรื่องราวของ พลอยสวยและสิงห์ได้ที่เรื่อง “รักในกรงสิงห์” บอกเลย NC ฉ่ำๆ