61 ข้าเป็นผักกาดขาว เจ้าเป็นแม่หมูจอมตะกละ

ข้าเป็นผักกาดขาว เจ้าเป็นแม่หมูจอมตะกละ

“อย่าเสียงดัง...เงียบ” เสียงทุ้มต่ำดังกระซิบที่ข้างหู ตามด้วยการดูดลำคอระหงของนางด้วยอารมณ์พิศวาส การกระทำดังกล่าวส่งผลต่อหญิงสาวทันที

ฟ่านรั่วเจี๋ยคล้ายถูกเหล็กร้อนลวกลำคอ ใจเต้นแรง ร่างกายอ่อนระทวยตามสัมผัสของอีกฝ่ายซึ่งนางมิอาจขัดขืน ทว่ายังพอมีแรงส่งเสียงทัดทานชายผู้ลักลอบปีนขึ้นเตียงนางยามวิกาล

“อย่า...อย่าทำเช่นนี้”

น้ำเสียงนางขาดห้วงๆ ด้วยความซาบซ่านและจมลึกสู่แรงปรารถนาจากอีกฝ่าย ยามนั้นมือใหญ่ข้างหนึ่งกลับนวดเฟ้นหน้าอกอวกสวย แล้วล้วงแทรกผ่านสาบเสื้อหายเข้าไปในร่มผ้า ปลายนิ้วใหญ่ที่หยาบกร้านแตะยอดถันนาง แตะสลับการถูไถอย่างรุกราน ก่อนบีบแรงๆ กระตุ้นให้นางคลั่ง อีกฝ่ายกำลังแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของนาง อีกทั้งรู้จักสร้างแรงกำหนัดให้ฟ่าน-รั่วเจี๋ยเสียยิ่งกว่าคนเป็นเจ้าของร่างกาย

หญิงสาวหวิวไหวแทบขาดใจ ปากอยากร้องห้าม แต่กลับกลายเป็นการส่งเสียงครางหวานล้ำออกมา

“ทะ...ท่าน...” นางเอ่ยได้เพียงเท่านั้น ด้วยคำพูดที่ต่อมาล้วนเป็นการเรียกขอให้ร่างกายแกร่งของอีกฝ่ายเล้าโลมนางยิ่งขึ้น

จากนั้นมืออีกฝ่ายจึงแปะลงบนสะโพก แล้วนวดพอให้ฟ่านรั่วเจี๋ยตกอยู่ใ