Share

บทที่ 1348

Penulis: หูเทียนเสี่ยว
"แต่อย่าเอาแต่คิดจะเข้าเมืองอย่างเดียว ด้านนอกเมืองซื่อหนานประมาณห้าสิบลี้ มีเมืองอีกแห่งชื่อว่าลั่วหม่า พวกเราไปพักที่นั่นกันก่อน" จั๋วซือหรานกำชับขึ้นมา

เหลียนเจินรับคำสั่ง "ขอรับ!"

หลังจากนั้นก็ควบม้าไปออกไปนำทาง

"เมืองลั่วหม่า?" แสงในรถม้าค่อนข้างมืด

เฟิงเหยียนพิงเบาะรองหนาๆ อยู่ ท่าทางดูสบายๆ เกียจคร้านหน่อยๆ ไม่เหมือนบุคลิกปกติของเขาเลย ซ้ำยังดูไม่เหมือนคนที่รีบร้อนเดินทางด้วย

"อืม" จั๋วซือหรานพยักหน้า "พวกเราเร่งเดินทางกันค่อนข้างเหนื่อยล้า ถ้าหากพุ่งเข้าเมืองซื่อหนานไปทั้งแบบนี้ดูเสี่ยงเกินไป สู้พักผ่อนในเมืองลั่วหม่าก่อนดีกว่า แล้วค่อยเข้าเมืองซื่อหนาน"

เฟิงเหยียนแหงนหน้ามองนาง ต่อให้แสงจะค่อนข้างมืด แต่ก็ยังเห็นใบหน้างามของนางได้อย่างชัดเจน

"เจ้ารู้ได้ยังไงว่าที่นี่มีเมืองลั่วหม่าอยู่?"

จั๋วซือหรานฟังคำนี้ของเขา ก็เลิกคิ้วยิ้ม ยังจะรู้ได้ยังไงอีกล่ะ ก็ต้องเพราะอ่านหนังสืออ่านรายงานมาเยอะน่ะสิ...

"ดูมาจากบันทึกท้องถิ่นน่ะ จะมาเสียเปรียบเพราะไม่มีความรู้ไม่ได้สิ"

จั๋วซือหรานเอ่ยต่อว่า "จักรพรรดิเฒ่าแต่งตั้งพื้นที่ศักดินาให้ข้าห่างไกลเสียขนาดนี้ การกระทำนี้คงแฝงความระแ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1355

    จั๋วซือหรานยังมีความงงๆ ตอนเพิ่งตื่นนอนอยู่ ดังนั้นจึงยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่พอสติค่อยๆ ตื่นตัว และหลังจากฟังคำพูดของเฟิงเหยียนแล้ว ก็เข้าใจขึ้นมาว่าหมายถึงอะไรและเป็นสถานการณ์แบบไหนพวกเขาหยุดอยู่ตรงนี้ ตั้งค่ายพักแรมขบวนรถม้าขนาดนี้ ก็น่าจะถูกจับตาไว้แล้วกระมังถึงอย่างไรเรื่องอย่างการขวางทางบุกปล้น ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดตรงไหน ไม่เช่นนั้นขบวนพ่อค้าคงไม่จ้างคนคุ้มกันหรอกพี่น้องตระกูลจางที่ดูแลหอเฟิ่งเสวี่ย ก็ทำธุรกิจเรื่องคุ้มกันขบวนพ่อค้าแบบนี้อยู่ธุรกิจทำเอาใหญ่โตเหมือนกัน จึงเห็นได้ว่าไอ้เรื่องการขวางทางปล้นชิงแบบนี้เกิดขึ้นไม่น้อยเลยแต่จั๋วซือหรานก็คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับขบวนของตนเองไอ้โจรที่มาขวางทางปล้นชิงนี่บ้ากันหรือเปล่า?ก่อนลงมือไม่มีตรวจสอบอะไรบ้างเลยเรอะ?ถ้างั้นก็คงเป็นเหมือนที่เฟิงเหยียนบอกนั่นล่ะ ไม่ได้มีตาเอาเสียเลยไม่ได้ดูสถานการณ์ก็บุกเข้ามาปล้นชิงแบบนี้ทั้งที่ตอนนางตั้งค่าย ก็ปล่อยพวกสัตว์อสูรออกมามากขนาดนั้นเจ้าพวกนั้นอยู่ต่อหน้านางก็จะออดอ้อน ให้กลิ้งก็กลิ้ง ให้นอนก็นอนแต่นั่นก็แค่ต่อหน้านางเท่านั้น!ถ้าปล่อยออ

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1354

    เฟิงเหยียนได้ยินคำนี้ ริมฝีปากก็ยกขึ้น "ข้านี่แหละคือความอันตราย ข้าไม่กลัวอันตรายอะไรหรอก..."จั๋วซือหรานสัมผัสได้ว่าเขาเขยิบเข้ามา ลมหายใจเย็นรดลงข้างหูนาง ทำเอาจักจี้ขึ้นมาเลยเสียงทุ้มต่ำน่าดึงดูดแต่เดิม เวลานี้กลับยิ่งเสนาะหูขึ้นไปอีก ลอดเข้ามาในใบหูนาง "เจ้ายอมบอกความลับข้าแบบนี้ ข้าดีใจเอามากๆ"เขาเคยคิดไว้ บางทีตนเองที่ไม่มีความทรงจำนั่น ก็น่าจะไม่รู้ความลับนี้หรอกกระมัง?จั๋วซือหรานไม่รู้ว่าในใจเขามีเสียวจิ่วอยู่อีกมากหลังจากที่นางแค่บอกความลับนี้ของตนเองออกมา ก็รู้สึกว่าผ่อนคลายขึ้นไม่น้อยยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่นางบอกความลับนี้ เรื่องราวบางส่วนอื่นๆ ก็สามารถพูดตามกันออกมาได้แล้วนางคิดๆ เอ่ยเสียงต่ำขึ้นว่า "ดังนั้นข้าจึงคิดว่า ไม่แน่ข้าอาจจะไหว ดังนั้นจึงอยากจะลองดู"เฟิงเหยียนได้ยินคำนี้ก็ชะงัก เข้าใจขึ้นทันที นางหมายถึงเรื่องที่นางตั้งท้องนางชี้ถึง นางรู้สึกว่าในเรื่องนี้ นางอาจจะไม่มีผลลัพธ์เดียวกันกับเยี่ยนเสวี่ยเจินแม่ของนางเพราะว่า นางมีความมั่นใจของนางอยู่เฟิงเหยียนพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่งเขาสูดลมหายใจลึก หลับตาลง ราวกับถ้าไม่หลับตาลงทันที ความรู้

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1353

    นี่แตกต่างไปจากที่จั๋วซือหรานคิดไว้ก่อนหน้านางจินตนาการไว้หลายแบบถึงสีหน้าของเฟิงเหยียน แต่ไม่มีสีหน้าแบบนี้จนทำให้ จั๋วซือหรานไม่รู้เลยว่าควรจะพูดอะไรดีความรู้สึกโล่งใจแต่เดิมนั่น ตอนนี้ตึงขึ้นมาอีกแล้วจั๋วซือหรานเวลาพูดหรือทำอะไรมักไม่ค่อยมานั่งนึกเสียใจ ตอนนี้ก็เช่นกัน...แม้จะไม่มีมีสีหน้าเสียใจภายหลัง แต่ในใจก็ยังคิดอยูว่าตนเองประมาทไปหรือเปล่า...เพียงแต่ว่า ความคิดนี้ยังไม่ทันได้ก่อตัวสมบูรณ์มือของนางที่เดิมทีคิดจะดึงกลับมา กลับถูกเขากุมนิ้วเอาไว้แน่นไม่ยอมให้นางดึงออกจากฝ่ามือเขาจั๋วซือหรานงงงัน เงยหน้าขึ้นมองเขาและสบกับสายตาที่ยิ่งหม่นหมองลงมากกว่าเดิมของเฟิงเหยียน"เสียวจิ่ว" เสียงของเขาดูตั้งใจมากกว่าปกติ แต่ก็เพราะใช้สรรพนามนี้ฟังแล้วจึงแฝงไปด้วยความรักความเอ็นดู"อืม" จั๋ววือหรานพยักหน้าเบาๆเสียงของชายหนุ่มยิ่งดูตั้งใจขึ้นกว่าเก่า "เรื่องนี้ เจ้าได้บอกคนอื่นไปอีกหรือเปล่า?"จั๋วซือหรานมองเขา "ไม่มี"หลังจากนั้น ก็เห็นถึงความโล่งใจในสีหน้าชายหนุ่มอย่างชัดเจนสายตาหม่นหมองของเขาดูอ่อนโยนลงมาแทบจะในพริบตาจั๋วซือหรานขมวดคิ้ว จากนั้นก็คลายออกอย่างร

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1352

    "อืม?" จั๋วซือหรานรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว เพียงแต่ชั่วขณะหนึ่งยังตั้งตัวไม่ทันว่าทำไมจู่ๆ เขาก็เอ่ยถึงเรื่องนี้"เพราะล้วนเป็นสัตว์วิเศษสัตว์เทพกันหมด ดังนั้นความรู้สึกต่อพลังวิญญาณจึงค่อนข้างเฉียบคม" เฟิงเหยียนตอบจั๋วซือหรานจึงมีปฏิกิริยาขึ้นมา เขากำลังบอกว่าทำไมพวกเขาถึงรู้ว่าผลไม้นั่นกินแล้วดีต่อสุขภาพคำพูดนี้ น่าจะเพื่อทำให้นางสบายใจจั๋วซือหรานครุ่นคิด อันที่จริงกำลังคิดอยู่ว่า จะบอกเรื่องมิติน้ำพุวิเศษนี่กับเขาไปเลยดีไหมแต่ยังไม่ทันที่นางจะคิดได้ว่าควรจะเปิดประเด็นอย่างไรเฟิงเหยียนก็บีบนิ้วมือนางเบาๆ เอ่ยขึ้นว่า "ดังนั้น จึงไม่มีความคิดที่จะไปสืบค้นความลับอะไรของตัวเจ้า"ถ้าหากบอกว่า ก่อนหน้านี้นางยังลังเลอยู่บ้าง เช่นนั้นตอนที่ได้ยินคำนี้ นางก็ไม่เหลือความลังเลใดอีกแล้วนางคิดๆ แล้วจึงยื่นมือออกไปเบาๆเฟิงเหยียนสัมผัสได้ถึงมือเล็ก อ่อนนุถ่มขดเข้ามาอยุ่ในฝ่ามือตนเอง สายตาของเขาก็งงงันไปหน่อยๆและมือเล็กนี้ ไม่ใช่แค่ขดเงียบๆ อยู่ในฝ่ามือเขาเท่านั้นแต่ยังค่อยๆ กางนิ้วทั้งห้าออกช้าในฝ่ามือเขาจากนั้นจึงประสานคล้องกับนิ้วเขาองเขาเฟิงเหยียนก้มหน้าลงมองนิ้วที่คล้องเข้าม

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1351

    ได้ยินประโยคนี้จากเส้นเสียงที่คุ้นเคยลอยแว่วเข้ามาในใจจั๋วซือหรานสั่นกึก"เอ่อ..."นางยื่นมือไปเลิกม่านรถม้า ก็เห็นปันอวิ๋นยืนอยู่ด้านนอกและยังมีสีหน้า...เศร้าหมองบนใบหน้าหล่อเหลาที่ปกติจะดูชั่วร้ายนั่นพูดได้ว่าขุ่นเคืองเอามากๆ เลยทีเดียว"อะแฮ่ม" จั๋วซือหรานกระแอมขึ้นมา ไม่รู้เลยว่าควรพูดอะไรดีจะยังไงก็ยังรู้สึกละอายใจอยู่บ้าง ถึงยังไงไเจ้าหุบเขาปันก็คอยดูแลนางมาตลอดนางกลับแค่ผลไม้สักลูกก็ให้เขาชิมไม่ได้นี่มันไม่ต่างอะไรกับ 'แค่ร้อยหยวนก็ยังไม่ให้' เลย"ข้าแค่...เอ่อ" จั๋วซือหรานติดอ่างขึ้นมาอย่างหาได้ยากและเพราะนางแทบจะไม่มีช่วงที่ดูติดอ่างตะกุกตะกักแบบนี้เลย ส่วนใหญ่แล้วนางมักจะพูดจาอย่างมีเหตุผลอยุ่ตลอดส่วนสภาพนางตอนนี้ ในสายตาของเฟิงเหยียนมันช่างดู...น่ารักเสียจริงเฟิงเหยียนกินผลไม้ต่อในรถม้าหัวเราะขึ้นมาอย่างไม่มีเสียง ไหล่สั่นสะท้านและถูกจั๋วซือหรานกดบ่าเอาไว้ "อย่าหัวเราะนะ!" นางกดเสียงต่ำขึ้นมาคำหนึ่งจากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมองปันอวิ๋นปันอวิ๋นเดิมทีก็ไม่ได้โกรธอะไร จงใจแหย่นาง และพอได้ยินนางพูดตะกุกตะกักก็รู้สึกขำดีหัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่ "เจ้า

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1350

    ดวงตาเซี่ยอวิ๋นซียังคงยิ้มโค้ง "ที่ออกมาได้ครั้งนี้ ได้เห็นทิวทัศน์ที่แตกต่างมากมายขนาดนี้ ข้ารู้สึกดีมาก ไม่ได้ลำบากอะไรเลย เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงข้า"จั๋วซือหรานก่อนหน้านี้รู้สึกว่า เซี่ยอวิ๋นซีเป็นหญิงสาวที่ค่อนข้างดื้อรั้นแต่พอมองดูแล้ว ก็รู้สึกว่าไม่ใช่ทั้งหมดหญิงสาวคนนี้บางทีอาจจะไม่ใช่แค่มีนิสัยดื้อรั้น แต่อาจมีส่วนที่เปิดกว้างและไม่ยึดติดอยู่ด้วย"เช่นนั้นข้าก็วางใจ อีกเดี๋ยวก็ไปกินข้าวได้แล้ว ข้าขอไปดูก่อน"จั๋วซือหรานจึงเดินตรงไปที่กองไฟจวงอี๋ไห่เรียนรู้จากหนึ่งจนเข้าใจอีกหลายอย่าง เรื่องย่างเนื้อ จั๋วซือหรานหลังจากชี้แนะเขาไปครั้งหนึ่ง ตอนนี้เขาก็ทำได้คล่องแคล่วมากแล้วเพียงแต่ว่าดูเหมือนจะเหม่อลอยอยู่หน่อยๆจั๋วซือหรานพอจะรู้ว่าเขาใจลอยเพระาอะไร แต่นางก็ไม่ได้พูดอะไรข้าวเย็นกินเนื้อย่างกันอีกแล้วเอาจริงๆ อร่อยมันก็อร่อยนั่นล่ะ แต่จั๋วซือหรานก็ยังเอียนขึ้นมาแล้วแม้ว่าจวงอี๋ไห่จะยังตุ๋นน้ำแกงขึ้นมาโดยเฉพาะอีกหม้อแต่จั๋วซือหรานก็กินเนื้อเยอะจนเอียนเลี่ยนไปหมดแล้วดังนั้นหลังมื้ออาหาร จึงขดตัวกลับไปในรถม้า ตนเองลวงเอาผลไม้จากในมิติออกมาบางส่วนผลไม้ที่นางปลูกน

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status