บทที่ 1349

เหลียนเจินกลับเข้ามา ขอความเห็นจากจั๋วซือหราน "คุณหนู พวกเราตอนนี้จะเข้าไปเลยไหม?"

จั๋วซือหรานคิดๆ

อันที่จริงเข้าไปในเมืองลั่วหม่าก่อนค่ำก็ดีเหมาะกว่า แล้วยังหาโรงเตี๊ยมไว้พักแรมได้ด้วย ดีกว่าต้องมาทนตากลมตากฝนอยู่ด้านนอก

แต่ตอนนี้ตะวันลับค่อยๆ ลบฟ้าแล้ว สีท้องฟ้าก็ค่อยๆ หม่นลง

พอหลังจากตะวันลับขา หากคิดจะเข้าเมืองลั่วหม่าก็ค่อนข้างยุกยากเลย วิธีการซับซ้อนยิ่งกว่า

จั๋วซือหรานคิดๆ เองตามไปสอบถามเฟิงเหยียนคำหนึ่ง "พวกเขาเข้าไปตอนนี้ดีไหม?"

"แล้วแต่เจ้าเลย" เฟิงเหยียนไม่มีข้อโต้แย้งอะไรกับการตัดสินใจของนาง แค่หลังจากครุ่นคิดไปครู่หนึ่งก้บอกว่า "เพียงแต่เมืองหน้าด่านการทหารแบบนี้ หลังจากที่ทำการเปลี่ยนกะลาดตระเวน ก็จะยิ่งเข้มงวดขึ้นไปอีก"

จั๋วซือหรานก็พิจารณาถึงจุดนี้ด้วย นางเบ้ปาก "ถ้ามาถึงไหวหน่อยก็คงจะดี ตอนนี้มาถึงแล้วแต่กลับเข้าไปไม่ได้ รู้สึกขาดทุนเลยแฮะ"

เหลียนเจินที่อยู่ข้างๆ เอ่ยขึ้นเสียงต่ำ "เป็นข้าน้อยที่นำทางช้าเอง"

แน่นอนว่าจั๋วซือหรานไม่ได้คิดจะตำหนิลูกน้อง จึงโบกไม้โบกมือเอ่ยขึ้นว่า "ไม่ได้คิดจะโทษเจ้าหรอก ช่างเถอะ วันนี้พวกเราก็พักกันนอกเมืองลั่วหม่านี่ล่ะ"

จั๋วซื