Share

บทที่ 1398

Author: หูเทียนเสี่ยว
"ได้"

จั๋วซือหรานมองเขา ถามขึ้นว่า "ถ้างั้น ใครจะมาเขย่าล่ะ?"

ผู้ดูแลเอ่ยขึ้น "ข้า ข้าเอง ข้าเขย่าเอง...ข้าเขย่าเสร็จจะปล่อยมือทันที ไม่มีโอกาสทำอะไรแน่นอน!"

จั๋วซือหรานพยักหน้ายิ้มๆ "ได้ได้ งั้นเจ้าเขย่าเลย"

ผู้ดูแลให้คนเอากระบอกเขย่าลูกเต๋ามา

ด้านในมีลูกเต๋าไม้สามลูก

วิธีการก็เหมือนกับกติกาในชาติที่แล้วของจั๋วซือหราน เป็นวิธีเล่นที่ง่ายที่สุดจริงๆ

จั๋วซือหรานไม่ได้ติดใจที่จะเล่นกับเขาสักตา ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหากเขามือสะอาดจริง ชนะก็ชนะแพ้ก็แพ้ นางก็ไม่ใช่จะเล่นไม่ได้

แต่ใครจะรู้ ว่าก็ยังมีวิะีการโกงอยู่จริงๆ

คนผู้นี้น่าจะรู้สึกว่าตัวเขามั่นในใจในแรงควบคุมลูกเต๋าเป็นพิเศษ ดังนั้นพริบตาที่นางตอบตกลงให้เขามาเขย่าลูกเต๋า บนหน้าเขาก็มีสีหน้าถอนใจโล่งออกมาอย่างชัดเจน

มันชัดเสียจนทำให้จั๋วซือหรานมองข้ามไปไม่ได้เลย

จั๋วซือหรานดูท่าทางเขย่าลูกเต๋าของเขา น่าจะเป็นท่าทางบวกกับการสร้างขึ้นเป็นพิเศษของลูกเต๋า ดังั้นพอรวมกับการเคลื่อนไหวที่พิเศษของเขา สามารถหมุนไปตามที่เขาคิดได้

และสามารถทำให้เขาได้แต้มที่เขาต้องการ

แม้จั๋วจะไม่ได้ดูล้ำสมัยเหมือนพวกอุปกรณ์การพนันที่จั๋วซือหรานรู้ในชาติ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1421

    จั๋วซือหรานวางมือของเขากดลงไปบนท้องครู่หนึ่งจากนั้น เฟิงเหยียนก็สัมผัสได้ถึงการเชื่อมโยงและถัดจากนั้น ก็สัมผัสได้ว่าท้องของนางดังกลุกกลักความตึงเครียดของเขาในที่สุดก็ผ่อนคลายลง มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม"หิวแล้วหรือ? ลุกมากินข้าวเถอะ"หลังจากลุกขึ้นมา จั๋วซือหรานก็พบว่า ทาสอาชญากรที่ซื้อมาเหล่านั้น จัดการจวนเจ้าเมืองแห่งนี้ได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย"ทำได้ไม่เลวเลยนี่" ในสายตาจั๋วซือหรานมีสีหน้าพึงพอใจออกมาชายชราที่ถูกนางเลือกมาดูแลจัดการเรื่องในจวนก่อนหน้าคนนั้น เปลี่ยนมาอยู่ในชุดใหม่แล้ว อาบน้ำเรียบร้อย เนื้อตัวสะอาดสะอ้านคนเองก็ดูกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาก โค้งคำนับกับจั๋วซือหรานอย่างนอบน้อม"ใต้เท้า ข้าทำภารกิจเสร็จเรียบร้อย"จั๋วซือหรานถามขึ้น "เจ้าชื่ออะไรหรือ?""เยว่จานขอรับ" ชายชราตอบนาง ไม่มีท่าทีการปิดบังใดๆ "ใต้เท้า ท่านซื้อพวกเราที่ล้วนเป็นอาชญากรถูกเนรเทศ ดังนั้นจึงเป็นครอบครัวกันขอรับ ท่านซื้อมาสองครอบครัว ครอบครัวหนึ่งตระกูลเยว่ อีกครอบครัวตระกูลจงขอรับ"จั๋วซือหรานเลิกคิ้ว "ข้ารู้ว่าพวกเจ้าถูกเนรเทศมา"นางมองเยว่จาน "พวกเจ้าเป็นคนที่ไหนหรือ ทำอะไรผิดมา?"

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1420

    ยิ่งไปกว่นั้นไฟพวกนี้มีทั้งลึกทั้งตื้น มีทั้งเข้มทั้งอ่อน ราวกับบรรลุสมดุลที่เหมาะสมบางอย่างสีเหล่านี้ ค่อยๆ ห่อหุ้มเพลิงตะวันหงส์แดงเหล่านั้น และพยายามสลายมันเฟิงเหยียนกับปันอวิ๋นล้วนจ้องไม่วางตาไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน กระทั่งขอบฟ้าก็ยังเรืองรองด้วยสีแสงอรุณพวกขเาจึงได้ยินเสียงหนึ่ง แหบพร่ามากๆ เหมือนเสียงที่ลำคอถูกไฟลวกเอ่ยขึ้นว่า "ฟ้าจะสางแล้ว เฟิงเหยียนกลับห้องไปก่อนเถอะ"เฟิงเหยียนพอได้ยินก็สั่นไปทั้งตัว จ้องนางเขม็ง ไม่มีท่าทีจะขยับจากนั้น ก็เห็นจั๋วซือหรานค่อยๆ ลืมตาขึ้นไม่ว่าจะเฟิงเหยียน หรือว่าปันอวิ๋น หรือว่าเฟิ่งหลานก็ล้วนมองเห็น ตอนที่จั๋วซือหรานลืมตา สีทั้งหก ก็สว่างวาบขึ้นในดวงตานาง"ใต้เท้า...นี่คือสำเร็จแล้วไหม? ท่านทำสำเร็จหรือเปล่า?" เสียงของเฟิ่งหลานสั่นเทา ปิดบังความตื่นเต้นไว้ไม่มิดไม่ใช่ตื่นเต้นเพราะจั๋วซือหรานรักษาพ่อของนางหาย แต่เป็นเพราะจั๋วซือหรานไม่เพียงรักษาพ่อของนาง แต่ตนเองก็ทำสำเร็จแล้ว...จั๋วซือหรานมองเฟิงเหยียน ยกมุมปากขึ้นเบาๆ เอ่ยขึ้นเสียงแหบพร่า "ฟ้าจะสางแล้ว กลับห้องเถอะ...เหนื่อยจัง ง่วงด้วย"เฟิงเหยียนไม่พูดอะไร อุ้มนางขึ้นมา

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1419

    ในเมื่อตัดสินใจแล้ว เช่นนั้นก็ใช้วิธีไฟวิเศษแล้วกันเพียงแต่ว่า พอเทียบกับพ่อลูกเฟิ่งหลานเฟิ่งซานที่กินอะไรกันแทบไม่ลงเนื่องจากตึงเครียดแล้วจั๋วซือหรานกลับกินอย่างเอร็ดอร่อย แตกต่างจากคนอื่นจริงๆแต่ก็ทำให้ความรู้สึกของคนผ่อนคลายลงมาบ้างได้จริงๆรอจนผ่านมื้อเย็นไป จั๋วซือหรานก็พาพวกเขากลับมาที่ห้องเพราะนางกับเฟิงเหยียน แล้วยังมีปันอวิ๋นอีกคน ก็ล้วนเข้าร่วมกับเรื่องนี้ชิ่งหมิงคิดๆ จึงขันอาสารับผิดชอบเรื่องคุ้มกันพวกเขาให้นอกเหนือจากนี้ ก็เหมือนไม่มีอะไรที่จำเป็นต้องเตรียมตัว"เตรียมตัวเสร็จหรือยัง?" จั๋วซือหรานถามขึ้นคำหนึ่งเฟิ่งซานกลืนน้ำลาย จากนั้นก็พยักหน้าขรึมๆจั๋วซือหรานบีบนิ้วมือเฟิงเหยียนเบาๆ เอ่ยขึ้นว่า "งั้นก็เริ่มเถอะ ไม่เป็นไร วางใจเถอะ"เฟิงเหยียนไม่วางใจแน่นอนแต่จำใจต้องทำแบบนี้ เขายื่นมือออกมา สองมือกุมจุดสำคัญของเฟิ่งซานไว้ตอนนี้เอง สองพ่อลูกเฟิ่งหลานเฟิ่งซานก็เห็นว่า ดวงตาลุ่มลึกเรียวยาวของชายคนนี้ เปลี่ยนแปลงไปในพริบตาดวงตาที่เดิมทีดำลุ่มลึก พริบตานั้น ไม่ว่าจะสีหรือม่านตาก็เปลี่ยนไปทั้งหมดราวกับว่าเป็น...ดวงตาของนกอะไรบางอย่าง คมกริบมากพริบตา

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1418

    พอได้ยินคำนี้ของจั๋วซือหราน สายตาของเฟิงเหยียนก็ขยับเล็กน้อยจั๋วซือหรานเอ่ยต่อว่า "ก็เหมือนลางสังหรณ์ว่าไมแน่ข้าอาจจะทำได้แบบนั้น"เฟิงเหยียนรู้ว่าลางสังหรณ์อาจจะทำได้ที่นางพูดถึง ไม่ได้หมายถึงเรื่องที่จะสามารถรักษาอาการป่วยครั้งนี้ของเฟิ่งซานได้แต่เป็นเรื่อง...ที่นางตั้งท้องและจะคลอดได้เฟิงเหยียนสูดลมหายใจลึก น้ำเสียงมีอาการจนใจ "แล้วครั้งนี้เจ้า มีลางสังหรณ์ว่าอะไรล่ะ...""ข้ารู้สึกว่า ข้าต้องมีตัวหมากมาเป็นไพ่ตายมากกว่านี้หน่อย" จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น ปลายนิ้วจิ้มไปที่กลางฝ่ามือเขา"ถ้างั้นอย่างน้อยข้าก็ต้องมีไฟที่ไม่ด้อยไปกว่าเพลิงตะวันหงส์แดงใช่ไหมล่ะ?" จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นตอนได้ยินนางพูดคำนี้ เฟิงเหยียนก็เงยหน้าขึ้นมองนางทันทีราวกับว่าพริบตานี้ เข้าใจความหมายของนางขึ้นฉับพลันเขาไม่ได้ตอบทันที ทั้งสองคนสบตานิ่งงันกันไปแบบนี้ครู่ต่อมา "เจ้าต้องรับปากข้า ห้ามฝืนตัวเอง ถ้าหากจัดการไม่ได้ ก็ให้ปันอวิ๋นเข้ามารับช่วงต่อ ข้าไม่สนว่าราชาปุโรหิตดินแดนทางใต้อะไรนั่นจะเป็นหรือตาย ข้าสนแค่เจ้าเท่านั้น"เฟิงเหยียนจ้องมองดวงตาจั๋วซือหรานเขม็ง เอาคำพูดสุดท้ายเมื่อครู่ พูดซ้ำขึ้นมาอ

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1417

    นี่เป็นวิธีที่ปันอวิ๋นคิดว่าจั๋วซือหรานน่าจะคิดออกมาพิษกู่ร้อยไหมทั้งเจ็ดตัวของนาง นางใช้งานจนชำนิชำนาญไปนานแล้วถ้าหากนางใช้ไหมกู่มากมายพวกนั้นของพิษกู่ร้อยไหมทั้งเจ็ด จัดการบีบมดลายในเส้นลมปราณของเฟิ่งซานออกมาล่ะก็...ตามหลักการแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้เพียงแต่ว่า จะใช้พลังงานเยอะมาก และด้วยสภาพร่างกายของนางตอนนี้ คงจะไม่ค่อยดีนักแต่ปันอวิ๋นคิดไม่ถึง ว่าจั๋วซือหรานไม่ได้ตัดสินใจแบบนี้การตัดสินใจของนาง...เกินคาดจากนั้นเยอะเลย!"ว่าเจ้าว่าอะไรนะ!?" หลังจากได้ยินความคิดที่จั๋วซือหรานพูดมา ดวงตาของปันอวิ๋นก็เบิกกว้างชิ่งหมิงที่นิ่งเงียบอยู่ข้างๆ มาตลอด ดูจากสายตาแล้ว ก็เป็นแววตาที่ไม่เห็นด้วย"เจ้าเลิกคิดได้แล้ว" ปันอวิ๋นเอ๋ยขึ้น "เฟิงเหยียนไม่มีทางเห็นด้วย"จั๋วซือหรานคิดๆ เอ่ยขึ้นว่า "แต่ข้ารู้สึกว่าวิธีนี้มันมั่นคงมากเลยนะ"เฟิ่งซานกับเฟิ่งหลานพอได้ยินวิธีนั้นที่จั๋วซือหรานเพิ่งพูดมาเมื่อครู่ อันที่จริงก็รู้สึกว่าผิดปกติอยู่หน่อยๆเพราะจั๋วซือหรานบอกว่า จะให้ใต้เท้าเฟิงเหยียนคนนั้น ใช้ไฟวิเศษที่บ้าคลั่งชนิดหนึ่ง ส่งเข้าไปในเส้นลมปราณเขาและเพราะมันบ้าคลั่งเกินไป สาม

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1416

    พ่อของนางเฟิ่งซานเหลือบมองนาง "จงอย่าด้อยค่าตนเอง"เฟิ่งหลานจ้องเขม็งที่จั๋วซือหราน ถามขึ้นอย่างตั้งใจว่า "ใต้เท้า รักษาได้ไหม?"จั๋วซือหรานหันไปทางปันอวิ๋น "รักษาได้ไหม?"ปันอวิ๋นชี้ที่ตัวเอง "ถามข้าหรือ?""เจ้าไม่ใช่เจ้าหุบเขาหมื่นพิษรึไงกัน?" จั๋วซือหรานย้อนถามฟังถึงตรงนี้ เฟิ่งซานกับเฟิ่งหลานก็ถลึงตาโตขึ้นมา"เจ้าคิดจะขี้เกียจรึไงกัน..." ปันอวิ๋นขมวดคิ้วจั๋วซือหรานยิ้ม "ข้ามันสถานการณ์พิเศษ จะไม่ให้ข้าขี้เกียจบ้างหรือ?""เอาเถอะ" ปันอวิ๋นตอบ "รักษาได้อยู่"พอได้ยินปันอวิ๋นพูดเช่นนี้ จั๋วซือหรานก็ไม่แหย่เขาแล้ว "เอาล่ำ ไม่แหย่เจ้าแล้ว ไม่ต้องถึงมือเจ้าหรอก ข้ามีวิธีรับมืออยู่"ปันอวิ๋น "..." ยังมีใครมาจัดการได้บ้างเนี่ย?เฟิ่งหลานกังวลมาก ก็เลยอยากรู้มาก "ไม่ทราบว่าใต้เท้ามีวิธีการรักษาอะไรหรือ?"จั๋วซือหรานคิดๆ รู้สึกว่าต้องให้พวกเขาเข้าใจหน่อยจั๋วซือหรานชี้ไปที่เก้าอี้ข้างๆ แล้วบอกกับเฟิ่งหลาน "นั่งก่อน"เฟิ่งหลานนั่งลงอย่างว่าง่าย ยังคงจ้องมองจั๋วซือหรานตาแป๋วจั๋วซือหรานบอกว่า "วิธีน่ะ มีอยู่จริงๆ รักษาน่ะรักษาได้แน่นอน เอาจริงๆ ข้าเองก็ไม่ติดนะ ที่จะให้ราชาตระ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status