LOGINShare
บทที่ 1416
Latest chapter
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1417
นี่เป็นวิธีที่ปันอวิ๋นคิดว่าจั๋วซือหรานน่าจะคิดออกมาพิษกู่ร้อยไหมทั้งเจ็ดตัวของนาง นางใช้งานจนชำนิชำนาญไปนานแล้วถ้าหากนางใช้ไหมกู่มากมายพวกนั้นของพิษกู่ร้อยไหมทั้งเจ็ด จัดการบีบมดลายในเส้นลมปราณของเฟิ่งซานออกมาล่ะก็...ตามหลักการแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้เพียงแต่ว่า จะใช้พลังงานเยอะมาก และด้วยสภาพร่างกายของนางตอนนี้ คงจะไม่ค่อยดีนักแต่ปันอวิ๋นคิดไม่ถึง ว่าจั๋วซือหรานไม่ได้ตัดสินใจแบบนี้การตัดสินใจของนาง...เกินคาดจากนั้นเยอะเลย!"ว่าเจ้าว่าอะไรนะ!?" หลังจากได้ยินความคิดที่จั๋วซือหรานพูดมา ดวงตาของปันอวิ๋นก็เบิกกว้างชิ่งหมิงที่นิ่งเงียบอยู่ข้างๆ มาตลอด ดูจากสายตาแล้ว ก็เป็นแววตาที่ไม่เห็นด้วย"เจ้าเลิกคิดได้แล้ว" ปันอวิ๋นเอ๋ยขึ้น "เฟิงเหยียนไม่มีทางเห็นด้วย"จั๋วซือหรานคิดๆ เอ่ยขึ้นว่า "แต่ข้ารู้สึกว่าวิธีนี้มันมั่นคงมากเลยนะ"เฟิ่งซานกับเฟิ่งหลานพอได้ยินวิธีนั้นที่จั๋วซือหรานเพิ่งพูดมาเมื่อครู่ อันที่จริงก็รู้สึกว่าผิดปกติอยู่หน่อยๆเพราะจั๋วซือหรานบอกว่า จะให้ใต้เท้าเฟิงเหยียนคนนั้น ใช้ไฟวิเศษที่บ้าคลั่งชนิดหนึ่ง ส่งเข้าไปในเส้นลมปราณเขาและเพราะมันบ้าคลั่งเกินไป สาม
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1416
พ่อของนางเฟิ่งซานเหลือบมองนาง "จงอย่าด้อยค่าตนเอง"เฟิ่งหลานจ้องเขม็งที่จั๋วซือหราน ถามขึ้นอย่างตั้งใจว่า "ใต้เท้า รักษาได้ไหม?"จั๋วซือหรานหันไปทางปันอวิ๋น "รักษาได้ไหม?"ปันอวิ๋นชี้ที่ตัวเอง "ถามข้าหรือ?""เจ้าไม่ใช่เจ้าหุบเขาหมื่นพิษรึไงกัน?" จั๋วซือหรานย้อนถามฟังถึงตรงนี้ เฟิ่งซานกับเฟิ่งหลานก็ถลึงตาโตขึ้นมา"เจ้าคิดจะขี้เกียจรึไงกัน..." ปันอวิ๋นขมวดคิ้วจั๋วซือหรานยิ้ม "ข้ามันสถานการณ์พิเศษ จะไม่ให้ข้าขี้เกียจบ้างหรือ?""เอาเถอะ" ปันอวิ๋นตอบ "รักษาได้อยู่"พอได้ยินปันอวิ๋นพูดเช่นนี้ จั๋วซือหรานก็ไม่แหย่เขาแล้ว "เอาล่ำ ไม่แหย่เจ้าแล้ว ไม่ต้องถึงมือเจ้าหรอก ข้ามีวิธีรับมืออยู่"ปันอวิ๋น "..." ยังมีใครมาจัดการได้บ้างเนี่ย?เฟิ่งหลานกังวลมาก ก็เลยอยากรู้มาก "ไม่ทราบว่าใต้เท้ามีวิธีการรักษาอะไรหรือ?"จั๋วซือหรานคิดๆ รู้สึกว่าต้องให้พวกเขาเข้าใจหน่อยจั๋วซือหรานชี้ไปที่เก้าอี้ข้างๆ แล้วบอกกับเฟิ่งหลาน "นั่งก่อน"เฟิ่งหลานนั่งลงอย่างว่าง่าย ยังคงจ้องมองจั๋วซือหรานตาแป๋วจั๋วซือหรานบอกว่า "วิธีน่ะ มีอยู่จริงๆ รักษาน่ะรักษาได้แน่นอน เอาจริงๆ ข้าเองก็ไม่ติดนะ ที่จะให้ราชาตระ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1415
จั๋วซือหรานเอะอะขนาดนี้ในจวน ตามหลักการเนี่ยคุนไม่มีทางไม่มีปฏิกิริยาแต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย เช่นนั้นก็มีแค่ความเป็นไปได้เดียว..."เนี่ยคุนไม่อยู่ในจวนแล้ว" จั๋วซือหรานคาดเดาออกมา "ไปย้ายกองหนุนแล้วกระมัง"จั๋วซือหรานขี้เกียจจะไปสนใจว่าเขาไปเคลื่อนย้ายกองหนุน ไปโยกย้ายกองหนุนอะไรหรือเปล่านางรู้สึกว่าคงไม่ได้เก่งกว่ากองหนุนของนางหรอกถึงยังไง ผู้ที่ใช้ชื่อว่า '...อันดับหนึ่งในใต้หล้า' ปกติจะต้องแข็งแกร่งเอามากๆส่วนเฟิ่งหลานก็พาพ่อของนางเข้ามาหาอย่างไว รถเข็นคันหนึ่งถูกลากมาถึงหน้าจวนเจ้าเมืองถ้าหากยังเป็นพวกคนใช้จวนเจ้าเมืองก่อนหน้าล่ะก็ เฟิ่งหลานคงได้ถูกสร้างความลำบากแน่แต่คนใพวกนั้นถูกจั๋วซือหรานตะเพิดไปแล้วที่เหลืออยู่คือทาสอาชญากรที่ซื้อมาเมื่อวานนี้ ยิ่งไปกว่านั้นทาสอาชญากรเหล่านี้เฟิ่งหลานเองก็มาซื้อด้วยกันกับจั๋วซือหรานดังนั้นเฟิ่งหลานพอเห็นก็จำทาสอาชญากรเหล่านี้ได้?เฟิ่งหลานตกตะลึงในใจ ใต้เท้าคนนี้ให้ตายสิ...แค่คืนเดียวเท่านั้น! แค่คืนเดียวเท่านั้นนะ!นางก็ให้พวกเขามาดูแลจัดการแล้วรึ?และทาสอาชญากรเหล่านี้หลายคนก็จำได้ ถึงคนหาข่าวที่มาซื้อพวกเขาพร้อมกับใต
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1414
แต่ว่าในความวุ่นวายนี้ ก็ค่อยสงบลงมาแล้วแพ้ชนะชัดเจนแล้วทาสอาชญากรหลายคนลุกขึ้นโซซัดโซเซ พวกเขายกมือขึ้นเช็ดครบเลือดบนหน้ามองไปทางจั๋วซือหราน "ใต้เท้า"จั๋วซือหรานพยักหน้าพวกเขาเดิมทียังคงกระวนกระวายกันอยู่ ถ้าใต้เท้าคนนี้รู้สึกว่าพวกเราไม่ชนะจะทำอย่างไรกัน? เพราะคนพวกนี้คือคนใช้จวนเจ้าเมือง ยังไม่ตายกัน แค่นอนร้องครวญครางอยู่บนพื้นเท่านั้นพวกเขาไม่รู้ ว่าใต้เท้าคิดจะให้ชนะหรือว่าอะไรแบบไหนหรือว่าไม่ตายไม่เลิกราแบบนั้น?แต่เพียงไม่นาน พวกเขาก็ได้ยินเสียงหญิงสาวเย็นเยียบดังขึ้นว่า "เข้ามาเถอะ ต่อไปตำแหน่งของคนพวกนี้ ก็ให้พวกเจ้ามาทำแล้วกัน"ทาสอาชญากรพวกนี้ตกตะลึงไป "ใต้เท้า..."ไม่ใช่แค่พวกเขา แต่คนใช้จวนเจ้าเมืองพวกนั้นก็ตกตะลึงด้วย "ใต้เท้า!"จั๋วซือหรานมองคนใช้เหล่านี้เรียบๆ "ข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้าไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งไม่รู้กันแน่ หรือว่ารู้แล้วแต่รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตนเอง?""จวนนี้เป็นจวนของข้าไปแล้ว พวกเจ้าคงคิดว่า พวกเจ้าเป็นคนใช้ของจวนนี้ ก็แค่เปลี่ยนเจ้านายเท่านั้น สามารถอยู่ที่นี่ทำงานต่อไปได้สินะ"สีหน้าของเหล่าคนใช้มองออกไม่ยาก ว่าพวกเขาคิดเช่นนี
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1413
คนหนุ่มเหล่านี้เองก็ตระหนักได้ ว่าคำตอบนี้สำคัญมากใต้เท้าคนนี้ แตกต่างกับพวกขุนนางพุงพลุ้ยไม่เห็นหัวใครแบบที่พวกเขาเคยเจอมาหลังจากพวกเขานิ่งเงียบไปพักหนึ่ง ก็พยักหน้า"ได้ขอรับ""พวกเราทำได้ขอรับ"จั๋วซือหรานพอได้ยิน ก็เลิกคิ้วขึ้นเบาๆ ในสีหน้ามีความสุขอยู่หน่อยๆสีหน้าแบบนี้แม้จะไม่ชัดเจนนัก แต่ความผ่อนคลายในสีหน้าก็เห็นได้อย่างชัดเจนสิ่งนี้ทำให้พวกเขารุ้สึก่วา ตนเองน่าจะตอบถูกแล้วครู่ต่อมา ก็เห็นใต้เท้าคนนี้ ส่งยาลูกกลอนหลายเม็ดมาตรงหน้าพวกเขา"เอ้า กินซะ จากนั้นอาการบาดเจ็บของพวกเจ้าก็จะบรรเทาลง" จั๋วซือหรานเชิดคางไปทางพวกคนใช้จวนเจ้าเมืองเอ่ยต่อว่า "จากนั้นพวกเจ้าก็ไปซัดคนพวกนั้นซะ วางใจได้ มีข้าอยู่ตรงนี้ พวกเขาไม่กล้าแตะต้องพวกคนแก่คนอ่อนแอของพวกเจ้าทางนี้หรอก"คนพวกนี้งงเป็นไก่ตาแตกจริงๆ ไม่ใช่แค่พวกเขา แต่คนทั้งหมดที่นี่ นอกจากพวกเฟิงเหยียนชิ่งหมิงที่เข้าใจนิสัยของจั๋วซือหรานแล้วคนอื่นทั้งหมดล้วนงงกันหมดยาลูกกลอน...ส่งให้พวกเขาแบบนี้เลยหรือ?ในมือพวกเขาล้วนสั่นระริกขึ้นมา หยิบยาลูกกลอนออกมาจากฝ่ามือของนางไม่ค่อยเข้าใจความหมายของนาง และยังจ้องมองนางเขม็ง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1412
"เกิดเรื่องแล้ว?" จั๋วซือหรานยังงัวเงียอยู่ พอได้ยินเสียงนี้ จู่ๆ ก็ตื่นขึ้นมา "เกิดอะไรขึ้น?"จั๋วซือหรานลุกขึ้นมา กดบ่าเฟิงเหยียนไว้ "ท่านรออยู่ในห้อง ข้าไปดูก็พอ ไม่อะไรหรอก"แต่เฟิงเหยียนไม่วางใจ เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วตามออกไปพร้อมจั๋วซือหรานชิ่งหมิงบอกว่าคนของตลาดมืดทางนั้นมาแล้ว จากนั้นก็มีเรื่องกับคนของจวนเจ้าเมืองเข้าพูดแบบนี้ จั๋วซือหรานก็พอจะเดาได้แล้วว่าเรื่องอะไรมุมปากนางยกขึ้น "ไปดูกันเถอะ"พอมาถึงเรือนหน้าของจวนเจ้าเมือง ก็เห็นคนใช้ของจวนเจ้าเมืองเข้าแถวหน้ากระดาน ขวางไว้ด้านหน้าและด้านหน้าของพวกเขา ก็คือกลุ่มคนแก่เจ็บป่วยกลุ่มหนึ่ง...ก็ไม่เชิงขนาดนั้น ถึงยังไงก็เป็นเหล่าทาสอาชญากรที่จั๋วซือหรานซื้อไว้จากตลาดมืดเมื่อคืนนั่นล่ะพวกเขาถูกพวกค้าทาสในตลาดมืดส่งมาตั้งแต่เช้าตรู่พวกค้าทาสพวกนั้นเดิมทีคิดจะรอให้จั๋วซือหรานออกมาแล้วค่อยส่งให้นางเหมือนกันแต่พวกคนใช้จวนเจ้าเมืองแต่ละคนก็ดุกันอย่างกับผีร้ายพ่อค้าทาสเองก็ขี้เกียจจะเป็นคนชั่ว หลังจากปล่อยทาสอาชญากรพวกนี้แล้วก็ออกไปเลยตอนที่จั๋วซือหรานมาถึง ก็มองเห็นฉากเช่นนี้ครั้นจะบอกว่าสองฝ่ายคุมเชิ
You may also like
ทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน12.0K viewsลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง118.1K viewsพลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี
โม่เสียวชี่342.4K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้21.6K viewsแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน21.9K viewsเขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!
ไฉ่เลี่ยงหรง4.2K viewsเกิดอีกครั้งก็ยังเป็นท่าน
Lovedee1.0K viewsท่านเองน่ะหรือคือสามีของข้า
JAOTUNTEE1.8K views
