บทที่ 1475

อวี๋หงตกตะลึง และขมวดคิ้วครุ่นคิด เมืองแห่งภูตผี ที่นั่นมิใช่สถานที่ที่คนธรรมดาสามัญจะไปได้

อีกทั้งภูเขาทั้งลูกใหญ่โตเพียงนั้น ศพอยู่ที่ใดก็มิอาจสืบหาได้ จะขุดภูเขาทั้งลูกก็มิใช่เรื่อง

อวี๋หงยังคงครุ่นคิด ลั่วชิงยวนจึงกล่าวต่อไปว่า

“ข้าสามารถนำท่านขึ้นเขาได้ บนเขายังมีผู้คนมากมาย พวกเขาจะเป็นพยานให้ข้าได้”

“อวี๋ตันเฟิ่งตายไปหลายสิบปีแล้ว คนอายุเท่าข้าไม่มีทางสังหารนางได้ ข้าหลอกลวงท่านหรือไม่ เมื่อถึงกาลนั้นท่านย่อมกระจ่าง”

“ยิ่งไปกว่านั้น ท่านมิรู้สึกหรือว่าหลังจากภรรยาของท่านกลับมาเมื่อคืนก็มีบางสิ่งผิดปกติ?”

“บัดนี้นางมิใช่โหยวหัวหนิงแล้ว! หากมิรีบขับไล่สิ่งชั่วร้าย ภรรยาของท่านจะเป็นอันตรายถึงชีวิต!”

อวี๋หงมีสีหน้าเคลือบแคลงสงสัย

แต่ในเวลานั้นเอง ร่างหนึ่งก็บุกเข้ามาในห้องเก็บฟืนโดยตรง

กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “ท่านเจ้าเมือง ภรรยาของท่านมิได้มีปัญหาอะไร ท่านอย่าได้ถูกลั่วชิงยวนหลอกลวง”

“ถึงแม้จะมีปัญหาอะไรจริง ข้าก็สามารถจัดการให้ท่านได้”

เมื่อเห็นผู้มาเยือน รูม่านตาของลั่วชิงยวนก็หดเล็กลง

เวินซินถง!

ในที่สุดนางก็ปรากฏตัวแล้ว!

อวี๋หงยังคงครุ่นคิด เวินซินถงจึงกล่าวอี