บทที่ 1529

เมื่อโฉวสือชีเห็นบัวถวายก็ตาเป็นประกาย

“นี่ได้มาจากที่ใด?”

ฉีอวี้ยกยิ้มมีเลศนัย “ข้าก็มีหนทางของข้า”

“แต่คงเป็นดอกสุดท้ายแล้ว มีกองกำลังหนึ่งกำลังรวบรวมบัวถวายไปทั่ว”

“มิรู้ว่าเป็นผู้ใด จะนำบัวถวายมากมายถึงเพียงนั้นไปทำอะไรก็มิรู้”

“ท่านว่าพี่หญิงลั่วกลับมาเห็นแล้วจะดีใจหรือไม่?”

โฉวสือชียิ้มแล้วพยักหน้า “ต้องดีใจแน่นอน”

......

เช้าวันนี้ลั่วชิงยวนยังคงหลับใหลอยู่บนเตียง เฉินชีก็บุกเข้ามาในห้องด้วยความตื่นเต้น

ปลุกนางให้ตื่น

“อาเหลา ตื่นเร็วเข้า”

“กระบี่เสร็จแล้ว”

ลั่วชิงยวนลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย เดินตามเขาออกจากห้องไป แล้วจึงเห็นว่าบนโต๊ะด้านนอกมีกระบี่วางอยู่ถึงห้าเล่ม

“เหตุใดจึงมากมายถึงเพียงนี้? เล่มใดคือของข้า?”

เฉินชียิ้มอย่างมีความหมาย “เจ้าเลือกเล่มที่ถนัดมือเถิด”

ลั่วชิงยวนหยิบขึ้นมาดูทีละเล่ม จากนั้นก็เลือกกระบี่เล่มหนึ่งที่มีน้ำหนักพอเหมาะ จับถนัดมือ แต่ก็มิเบาเกินไป

นางยกกระบี่ขึ้นมามองดูใต้แสงแดด แล้วก็เผยยิ้ม “กระบี่เล่มนี้น่าจะตีจากกระบี่ห้วงสวรรค์ใช่หรือไม่?”

เฉินชีพิงกำแพง แล้วยิ้มอย่างพึงพอใจ “สายตาของอาเหลาเฉียบคมเช่นนี้ หากเรียนวิชาตีกระบี่กับข้า ย่อ