Share

บทที่ 1533

Author: หว่านชิงอิ๋น
ผู้คนมากมายมิเห็นด้วยซ้ำว่าลั่วชิงยวนลงมืออย่างไรในตอนท้าย การโต้กลับนั้นช่างน่าตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก

จูลั่วคุกเข่าอยู่บนพื้นเป็นเวลานานกว่าจะรู้สึกตัว

เขาตกตะลึงขณะพึมพำกับตนเองว่า “ข้าแพ้แล้ว…”

เมื่อได้ยินเสียงโห่ร้องยินดีเหล่านั้น สำหรับเขาแล้วกลับเป็นความอัปยศ

เขากำกระบี่ที่หักแล้วบนพื้น เตรียมจะเชือดคอตนเอง แต่ลั่วชิงยวนตาไวมือไว รีบยกเท้าเตะกระบี่ในมือเขาจนกระเด็นไป

“จูลั่ว เจ้าลืมการเดิมพันของเราแล้วรึ?”

“เจ้าแพ้แล้ว”

“นับจากนี้ไป ชีวิตของเจ้าเป็นของข้า”

“ข้ามิให้เจ้าตาย เจ้าก็ห้ามตาย”

จูลั่วยิ้มอย่างขมขื่น ในใจคิดว่าเขาไม่มีวันยอมเป็นทาสรับใช้ผู้ใด สู้ตายอย่างมีศักดิ์ศรีดีกว่าตายอย่างไร้เกียรติ

ทว่าในเวลานั้นเอง ลั่วชิงยวนก็นำกระบี่หมื่นทิศมา แล้วยื่นให้เขาทันที

“รับไว้”

“กระบี่ของเจ้าหักแล้ว นับจากนี้ไปใช้เล่มนี้เถิด”

จูลั่วตกตะลึง

เขาเงยหน้าขึ้นมองด้วยความมิแน่ใจ มองการกระทำของลั่วชิงยวน แล้วมองกระบี่ในมือนาง มือของเขากระดิก ตัวสั่นสะท้านเล็กน้อย

“รับไว้เถิด”

“แล้วก็อย่าได้กินของแปลก ๆ ก่อนการประลองอีก”

“เจ้าเกือบจะเอาชีวิตมิรอดอยู่แล้ว”

เมื่อกล่าวจบ ลั่วชิงยว
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1536

    เฉินชีเหาะวูบเดียวก็ลงสู่พื้นอย่างมั่นคงลั่วชิงยวนจึงควบม้าเร่งความเร็ว มินานก็ไล่ตามฉีอวี้และโฉวสือชีทันฉีอวี้แทบจะต้องเช็ดน้ำตาขณะควบม้าวิ่งไปข้างหน้าไปด้วย มิอยากหยุดพักแม้แต่วินาทีเดียว นางร้อนใจยิ่งนักพวกเขารีบเดินทางทั้งวันทั้งคืน เปลี่ยนม้าสี่ครั้งกลางทาง ใช้เวลาหกวัน จึงมาถึงนอกเมืองอวิ๋นโจวแต่ที่ด่านตรวจป้องกันเมืองนั้นเข้มงวดเป็นพิเศษ ทุกคนต้องได้รับการตรวจค้น สินค้าก็ต้องได้รับการตรวจค้น มิให้เข้าเมืองโดยง่ายลั่วชิงยวนและพรรคพวกยิ่งมิอาจเข้าเมืองได้จากนั้นลั่วชิงยวนจึงพาทุกคนไปหลบในป่าก่อนนางสั่งการว่า “ไปซื้ออาภรณ์ชาวบ้านมาเปลี่ยน แล้วแบ่งกลุ่มติดตามผู้อื่นเข้าเมือง”“เมื่อเข้าเมืองแล้วค่อยรวมตัวกัน!”จากนั้นโฉวสือชีก็รีบพาคนไปหาอาภรณ์จำนวนมากมาพวกเขาสวมทับอาภรณ์เดิมเพื่อปลอมตัวเมื่อเปลี่ยนอาภรณ์เสร็จแล้ว ลั่วชิงยวนและโฉวสือชีก็พาฉีอวี้และจูลั่วปะปนอยู่ในขบวนคาราวานเข้าเมืองไปได้อย่างราบรื่นลั่วชิงยวนพบว่าทหารที่ด่านตรวจเกือบทั้งหมดมุ่งเน้นการตรวจค้นรถม้าและเกี้ยว ดูเหมือนจะเน้นตรวจค้นครอบครัวของเศรษฐีเมื่อเข้าเมืองได้อย่างปลอดภัย จูลั่วนำกระดาษแผ่นห

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1535

    ขณะนี้ฉีอวี้ยังคงห่วงใยลั่วชิงยวน“เจ้าควรกลับไปอวิ๋นโจว”“หา? เหตุใดหรือเจ้าคะ?”เมื่อสิ้นคำนั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น “คุณหนูใหญ่! คุณหนูใหญ่!”มองไปตามเสียงจึงเห็นชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามา แต่ถูกผู้คุ้มกันคนหนึ่งขวางไว้ มิให้เข้าใกล้ลั่วชิงยวนเมื่อฉีอวี้เห็นผู้มาเยือนก็ตกใจ “สือโท่ว เจ้ามาได้อย่างไร?”ลั่วชิงยวนสั่งว่า “ให้เขาเข้ามาเถิด”จากนั้นชายที่ชื่อสือโท่วก็รีบร้อนวิ่งเข้ามา“คุณหนูใหญ่ เกิดเรื่องแล้วขอรับ!”ฉีอวี้พลันเกิดความรู้สึกมิดี “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”สือโท่วมีสีหน้าเศร้าโศก น้ำเสียงแฝงด้วยการร่ำไห้ “คุณหนูใหญ่ บ้านเราสิ้นแล้ว…”เมื่อได้ยินดังนั้น ฉีอวี้ก็ตัวแข็งทื่อไปทั้งร่าง“ว่ากระไรนะ? เจ้าพูดอะไร?!” ฉีอวี้มองเขาด้วยความเหลือเชื่อสือโท่วปาดน้ำตา “ท่านเจ้าเมืองกับฮูหยิน…”“จวนเจ้าเมืองถูกสังหารสิ้นในชั่วข้ามคืน…”ฉีอวี้ได้ยินดังนั้นก็ราวกับถูกสายฟ้าฟาด ทรุดตัวถอยหลังไปสองก้าวเมื่อโฉวสือชีได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจเช่นกันกระไรนะ? จวนเจ้าเมืองหรือ?เพียงแต่เขายังมิทันได้ถามมาก ก็รีบประคองฉีอวี้โดยสัญชาตญาณลั่วชิงยวนใจหายวาบ เป็นเช่นนั้นจริง ๆ เกิดเรื

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1534

    การประลองจบลงแล้ว ลั่วชิงยวนพาจูลั่วออกจากลานประลองผู้คนที่มาเฝ้าดูต่างแยกย้ายกันไป มีผู้คนมากมายวิ่งกรูเข้าไปในบ่อนพนันเพื่อแลกเงินและคราวนี้ตลาดมืดก็จะได้กำไรก้อนโตอวี๋หงเดินไพล่หลังมาอย่างช้า ๆ น้ำเสียงมิอาจปิดบังความตื่นเต้นได้ “ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะมิแพ้”น้ำเสียงของอวี๋หงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจแน่นอนว่าเขามิได้เลือกคนผิด นับจากนี้ไปหากได้มอบตลาดมืดให้ลั่วชิงยวน เขาก็สบายใจแล้ว!“หลังจากวันนี้ ข้าจะคอยดูว่าใครยังจะกล้าสงสัยฐานะว่าที่เจ้าเมืองของเจ้าอีก!”มิไกลนัก เฉินชีนอนเอนกายอยู่บนหลังคาจวนพลางดื่มสุราอย่างสบายอารมณ์ ในดวงตาที่หรี่ลงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจอาเหลามิเคยทำให้ผิดหวังจริงๆเพียงแต่…แผนการคงต้องเลื่อนออกไปอีกครั้งแล้วเมื่อนึกถึงบางสิ่ง ในดวงตาของเฉินชีก็มีความกังวลเพิ่มขึ้นในตอนนี้จูลั่วกล่าวกับลั่วชิงยวน “ข้ามีบางเรื่องอยากจะบอกท่าน”“ไปที่โรงเตี๊ยมเถิด”บัดนี้ดวงตาของจูลั่วกลับมาใสกระจ่างแล้ว ร่างกายก็สงบลงแล้วเมื่อเข้ามาในห้องพักของโรงเตี๊ยม จูลั่วก็กล่าวในทันที “สองวันก่อนข้าได้พบคนผู้หนึ่ง”“ผู้ใด?” ลั่วชิงยวนสงสัยจูลั่วมองนางอย่างจริ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1533

    ผู้คนมากมายมิเห็นด้วยซ้ำว่าลั่วชิงยวนลงมืออย่างไรในตอนท้าย การโต้กลับนั้นช่างน่าตื่นตาตื่นใจยิ่งนักจูลั่วคุกเข่าอยู่บนพื้นเป็นเวลานานกว่าจะรู้สึกตัวเขาตกตะลึงขณะพึมพำกับตนเองว่า “ข้าแพ้แล้ว…”เมื่อได้ยินเสียงโห่ร้องยินดีเหล่านั้น สำหรับเขาแล้วกลับเป็นความอัปยศเขากำกระบี่ที่หักแล้วบนพื้น เตรียมจะเชือดคอตนเอง แต่ลั่วชิงยวนตาไวมือไว รีบยกเท้าเตะกระบี่ในมือเขาจนกระเด็นไป“จูลั่ว เจ้าลืมการเดิมพันของเราแล้วรึ?”“เจ้าแพ้แล้ว”“นับจากนี้ไป ชีวิตของเจ้าเป็นของข้า”“ข้ามิให้เจ้าตาย เจ้าก็ห้ามตาย”จูลั่วยิ้มอย่างขมขื่น ในใจคิดว่าเขาไม่มีวันยอมเป็นทาสรับใช้ผู้ใด สู้ตายอย่างมีศักดิ์ศรีดีกว่าตายอย่างไร้เกียรติทว่าในเวลานั้นเอง ลั่วชิงยวนก็นำกระบี่หมื่นทิศมา แล้วยื่นให้เขาทันที“รับไว้”“กระบี่ของเจ้าหักแล้ว นับจากนี้ไปใช้เล่มนี้เถิด”จูลั่วตกตะลึงเขาเงยหน้าขึ้นมองด้วยความมิแน่ใจ มองการกระทำของลั่วชิงยวน แล้วมองกระบี่ในมือนาง มือของเขากระดิก ตัวสั่นสะท้านเล็กน้อย“รับไว้เถิด”“แล้วก็อย่าได้กินของแปลก ๆ ก่อนการประลองอีก”“เจ้าเกือบจะเอาชีวิตมิรอดอยู่แล้ว”เมื่อกล่าวจบ ลั่วชิงยว

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1532

    บนลานประลองหลังจากที่ลั่วชิงยวนและจูลั่วปะทะกันหลายกระบวนท่าอย่างลองเชิง จูลั่วเป็นฝ่ายเริ่มโจมตีอย่างรุนแรงก่อนเขาควบคุมกระบี่ในมือได้อย่างชำนาญ หมายจะแทงไปที่ใดก็แทงได้โดยไม่มีความผิดพลาดแม้แต่น้อย ตำแหน่งที่โจมตีล้วนเป็นจุดอ่อนแม้มิต้องชำนาญมากนัก เมื่อเขาร่ายเพลงกระบี่ชุดหนึ่งออกมา ก็ไม่มีคู่ต่อสู้รายใดสามารถหลบหนีไปได้อย่างปลอดภัยแล้วฝูเหมิ่งเป็นคนแรกที่ได้เจอและคราวนี้ เขาก็พบกับคู่ต่อสู้อีกครั้งเพราะเพลงกระบี่ชุดนี้ของเขาทำร้ายลั่วชิงยวนมิได้เลยแม้แต่น้อยลั่วชิงยวนดูเหมือนมิค่อยชำนาญฝีมือกระบี่นัก แต่กลับรวดเร็วและตอบสนองได้ดี ในตอนแรกยังดูเหมือนรับมือมิไหว แต่หลังจากสองสามกระบวนท่า ก็สามารถจับทางกระบี่ของเขาได้อย่างรวดเร็วเดินหนึ่งก้าว คิดก้าวต่อไป ทุกก้าวสามารถสกัดการโจมตีของจูลั่วได้อย่างสมบูรณ์แบบชุดการป้องกันที่ไร้ช่องโหว่เช่นนี้ทำเอาจูลั่วตกตะลึงในใจผู้คนรอบข้างต่างร้องอุทานมิขาดสาย“ลั่วชิงยวนผู้นี้แข็งแกร่งจริง ๆ ถึงแม้จะมองมิออกว่าใช้เพลงกระบี่แบบใด แต่กลับสามารถต้านทานเพลงกระบี่ของจูลั่วได้”“มิบาดเจ็บแม้แต่น้อย!”“ดูท่าคราวนี้ลั่วชิงยวนต้องชนะแน

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1531

    “ท่านเป็นผู้ใด?” จูลั่วสงสัยเกาเหมียวเหมี่ยวยกยิ้ม พลางค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ “ข้าคือผู้ที่ชื่นชมท่าน”“ถึงแม้ท่านจะเอาชนะฝูเหมิ่งมิได้ แต่ข้าก็ยังคงรู้สึกว่าวิชากระบี่ของท่านมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ข้าชอบมาก”เมื่อได้ยินดังนั้น จูลั่วก็ตัวแข็งทื่อไปทั้งร่างพลันรู้สึกทำตัวมิถูกเมื่อเห็นสตรีงดงามกล่าวคำชื่นชมเช่นนั้น บุรุษคนใดเล่าจะมิสับสนจูลั่วก็มิได้เป็นข้อยกเว้น“แท้จริงแล้วข้าสังเกตท่านมานานแล้ว” เกาเหมียวเหมี่ยวมองเขาด้วยรอยยิ้มทำให้จูลั่วรู้สึกเขินอายอยู่บ้าง“เพียงแต่ก่อนหน้านี้ไม่มีโอกาสได้พบท่าน เมื่อทราบว่าท่านจะประลองกับลั่วชิงยวน ข้าจึงมาโดยทันที”“ข้าเดิมพันท่านไว้หนึ่งแสนตำลึง ข้าหวังว่าท่านจะชนะ!”“และท่านต้องชนะเท่านั้น!”จูลั่วพลันเต็มไปด้วยกำลังใจ “ขอบคุณ”ทว่าเกาเหมียวเหมี่ยวกลับกล่าวต่อ “แต่เมื่อครู่ข้าเห็นสภาพของท่านดูมิค่อยดีนัก ดูว้าวุ่นเกินไป ใช่หรือไม่?”จูลั่วขมวดคิ้ว หันหลังกลับไป “สองสามวันนี้ก็รู้สึกว้าวุ่นอยู่บ้าง ข้าจะปรับตัวให้ดี”“แต่เวลามิพอแล้ว การประลองใกล้จะเริ่มแล้ว! ก่อนหน้านี้ท่านแพ้ฝูเหมิ่งมาตลอด นี่คือโอกาสอันดีที่ท่านจะพลิกสถานกา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status