แชร์

บทที่ 1528

ผู้เขียน: หว่านชิงอิ๋น
ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะถอนหายใจ “เจ้าเหมาะที่จะหาสตรีที่ชอบกระบี่มากกว่า”

“พวกเจ้าคงจะเข้ากันได้ดี”

“แต่ข้ามิใช่คนผู้นั้น”

เฉินชีคุ้นเคยกับการปฏิเสธของลั่วชิงยวนแล้ว เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “อาเหลาเข้าใจว่าข้าชอบอะไร พวกเราก็เข้ากันได้ดี”

“เช่นนั้นเจ้าเข้าใจข้าหรือไม่เล่า?” ลั่วชิงยวนนั่งอยู่บนม้านั่งเตี้ย พลางหมุนไก่ป่าที่กำลังย่างอยู่บนกองไฟ

เฉินชีหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ สายตาลึกล้ำของเขาจับจ้องที่แผ่นหลังของลั่วชิงยวน “ย่อมเข้าใจ”

“ข้าคือผู้ที่เข้าใจอาเหลาที่สุดในใต้หล้านี้”

เช่นเดียวกับที่เขารู้ว่าวันนี้นางไปที่ภูเขาฝั่งตรงข้ามหน้าผา

ไปพบสหายจากแคว้นเทียนเชวีย

เพราะรอยยิ้มที่เปี่ยมล้นบนใบหน้าของนางเมื่อกลับมาในวันนี้ มิเคยปรากฏมาก่อนตลอดเวลาที่อยู่ในแคว้นหลี

เป็นความสุขและความพึงพอใจที่มาจากใจจริง

ทั้งหมดล้วนเผยออกมาจากในแววตาและคิ้ว

ลั่วชิงยวนมิได้เอ่ยคำใด เพียงแค่ย่างไก่พลางรับลมราตรีและฟังเสียงเฉินชีตีเหล็กเป็นจังหวะ

เมื่อย่างเสร็จแล้ว ลั่วชิงยวนก็ยื่นเนื้อไก่ให้เฉินชี

แล้วกล่าวว่า “หากครึ่งเดือนเป็นเวลาที่กระชั้นชิดเกินไปสำหรับเจ้า ข้าก็สามารถเลื่อนออกไปอีกสองสามวันได้”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1532

    บนลานประลองหลังจากที่ลั่วชิงยวนและจูลั่วปะทะกันหลายกระบวนท่าอย่างลองเชิง จูลั่วเป็นฝ่ายเริ่มโจมตีอย่างรุนแรงก่อนเขาควบคุมกระบี่ในมือได้อย่างชำนาญ หมายจะแทงไปที่ใดก็แทงได้โดยไม่มีความผิดพลาดแม้แต่น้อย ตำแหน่งที่โจมตีล้วนเป็นจุดอ่อนแม้มิต้องชำนาญมากนัก เมื่อเขาร่ายเพลงกระบี่ชุดหนึ่งออกมา ก็ไม่มีคู่ต่อสู้รายใดสามารถหลบหนีไปได้อย่างปลอดภัยแล้วฝูเหมิ่งเป็นคนแรกที่ได้เจอและคราวนี้ เขาก็พบกับคู่ต่อสู้อีกครั้งเพราะเพลงกระบี่ชุดนี้ของเขาทำร้ายลั่วชิงยวนมิได้เลยแม้แต่น้อยลั่วชิงยวนดูเหมือนมิค่อยชำนาญฝีมือกระบี่นัก แต่กลับรวดเร็วและตอบสนองได้ดี ในตอนแรกยังดูเหมือนรับมือมิไหว แต่หลังจากสองสามกระบวนท่า ก็สามารถจับทางกระบี่ของเขาได้อย่างรวดเร็วเดินหนึ่งก้าว คิดก้าวต่อไป ทุกก้าวสามารถสกัดการโจมตีของจูลั่วได้อย่างสมบูรณ์แบบชุดการป้องกันที่ไร้ช่องโหว่เช่นนี้ทำเอาจูลั่วตกตะลึงในใจผู้คนรอบข้างต่างร้องอุทานมิขาดสาย“ลั่วชิงยวนผู้นี้แข็งแกร่งจริง ๆ ถึงแม้จะมองมิออกว่าใช้เพลงกระบี่แบบใด แต่กลับสามารถต้านทานเพลงกระบี่ของจูลั่วได้”“มิบาดเจ็บแม้แต่น้อย!”“ดูท่าคราวนี้ลั่วชิงยวนต้องชนะแน

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1531

    “ท่านเป็นผู้ใด?” จูลั่วสงสัยเกาเหมียวเหมี่ยวยกยิ้ม พลางค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ “ข้าคือผู้ที่ชื่นชมท่าน”“ถึงแม้ท่านจะเอาชนะฝูเหมิ่งมิได้ แต่ข้าก็ยังคงรู้สึกว่าวิชากระบี่ของท่านมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ข้าชอบมาก”เมื่อได้ยินดังนั้น จูลั่วก็ตัวแข็งทื่อไปทั้งร่างพลันรู้สึกทำตัวมิถูกเมื่อเห็นสตรีงดงามกล่าวคำชื่นชมเช่นนั้น บุรุษคนใดเล่าจะมิสับสนจูลั่วก็มิได้เป็นข้อยกเว้น“แท้จริงแล้วข้าสังเกตท่านมานานแล้ว” เกาเหมียวเหมี่ยวมองเขาด้วยรอยยิ้มทำให้จูลั่วรู้สึกเขินอายอยู่บ้าง“เพียงแต่ก่อนหน้านี้ไม่มีโอกาสได้พบท่าน เมื่อทราบว่าท่านจะประลองกับลั่วชิงยวน ข้าจึงมาโดยทันที”“ข้าเดิมพันท่านไว้หนึ่งแสนตำลึง ข้าหวังว่าท่านจะชนะ!”“และท่านต้องชนะเท่านั้น!”จูลั่วพลันเต็มไปด้วยกำลังใจ “ขอบคุณ”ทว่าเกาเหมียวเหมี่ยวกลับกล่าวต่อ “แต่เมื่อครู่ข้าเห็นสภาพของท่านดูมิค่อยดีนัก ดูว้าวุ่นเกินไป ใช่หรือไม่?”จูลั่วขมวดคิ้ว หันหลังกลับไป “สองสามวันนี้ก็รู้สึกว้าวุ่นอยู่บ้าง ข้าจะปรับตัวให้ดี”“แต่เวลามิพอแล้ว การประลองใกล้จะเริ่มแล้ว! ก่อนหน้านี้ท่านแพ้ฝูเหมิ่งมาตลอด นี่คือโอกาสอันดีที่ท่านจะพลิกสถานกา

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1530

    “โฉวสือชี เจ้าไปจัดการเตรียมการ…” ลั่วชิงยวนกระซิบสั่งการบางอย่างโฉวสือชีฟังแล้วก็ตาเป็นประกาย จากนั้นก็ยกยิ้ม “ช่างเป็นกลอุบายที่ดีนัก”จากนั้นโฉวสือชีก็รีบไปจัดการอย่างเร่งด่วนเดิมทีฉีอวี้อยากจะพูดอะไรกับลั่วชิงยวน แต่เมื่อเห็นโฉวสือชีวิ่งไปเร็วถึงเพียงนั้น นางก็ได้แต่รีบตามไปติด ๆ“จะทำกระไรหรือ? ให้ข้าไปด้วยสิ”“ข้าจะช่วยท่านเอง”......สองวันต่อมา ลานประลองก็เตรียมพร้อมแล้ว ร้านน้ำชาและโรงสุราข้าง ๆ หลายแห่งก็เปลี่ยนเป็นบ่อนพนันชั่วคราวในนั้นสามารถวางเดิมพันการประลองระหว่างลั่วชิงยวนกับจูลั่วว่าใครจะแพ้ใครจะชนะได้เวลามิถึงครึ่งวันก็คึกคักกันไปทั่วฉีอวี้อดมิได้ที่จะหัวเราะแล้วพูดว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ข้ามาตลาดมืดแล้วเห็นความคึกคักถึงเพียงนี้”“คราวนี้คงได้เงินมิน้อย!”ขณะที่กล่าว ฉีอวี้ก็ควักเงินออกมา “ข้าขอร่วมเดิมพันด้วย”“เช่นนั้นข้าก็ไปด้วย” โฉวสือชีก็รีบหยิบถุงเงินออกมาจากอกเสื้อจูลั่วเดินอยู่บนถนน เมื่อเห็นบ่อนพนันที่คึกคักก็ตกใจมากในใจสงสัยจึงเข้าไปดู เมื่อเห็นจำนวนผู้คนที่เดิมพันเขากับจำนวนผู้คนที่เดิมพันลั่วชิงยวนนั้นใกล้เคียงกันเขาก็รู้สึกประหลาดใ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1529

    เมื่อโฉวสือชีเห็นบัวถวายก็ตาเป็นประกาย“นี่ได้มาจากที่ใด?”ฉีอวี้ยกยิ้มมีเลศนัย “ข้าก็มีหนทางของข้า”“แต่คงเป็นดอกสุดท้ายแล้ว มีกองกำลังหนึ่งกำลังรวบรวมบัวถวายไปทั่ว”“มิรู้ว่าเป็นผู้ใด จะนำบัวถวายมากมายถึงเพียงนั้นไปทำอะไรก็มิรู้”“ท่านว่าพี่หญิงลั่วกลับมาเห็นแล้วจะดีใจหรือไม่?”โฉวสือชียิ้มแล้วพยักหน้า “ต้องดีใจแน่นอน”......เช้าวันนี้ลั่วชิงยวนยังคงหลับใหลอยู่บนเตียง เฉินชีก็บุกเข้ามาในห้องด้วยความตื่นเต้นปลุกนางให้ตื่น“อาเหลา ตื่นเร็วเข้า”“กระบี่เสร็จแล้ว”ลั่วชิงยวนลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย เดินตามเขาออกจากห้องไป แล้วจึงเห็นว่าบนโต๊ะด้านนอกมีกระบี่วางอยู่ถึงห้าเล่ม“เหตุใดจึงมากมายถึงเพียงนี้? เล่มใดคือของข้า?”เฉินชียิ้มอย่างมีความหมาย “เจ้าเลือกเล่มที่ถนัดมือเถิด”ลั่วชิงยวนหยิบขึ้นมาดูทีละเล่ม จากนั้นก็เลือกกระบี่เล่มหนึ่งที่มีน้ำหนักพอเหมาะ จับถนัดมือ แต่ก็มิเบาเกินไปนางยกกระบี่ขึ้นมามองดูใต้แสงแดด แล้วก็เผยยิ้ม “กระบี่เล่มนี้น่าจะตีจากกระบี่ห้วงสวรรค์ใช่หรือไม่?”เฉินชีพิงกำแพง แล้วยิ้มอย่างพึงพอใจ “สายตาของอาเหลาเฉียบคมเช่นนี้ หากเรียนวิชาตีกระบี่กับข้า ย่อ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1528

    ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะถอนหายใจ “เจ้าเหมาะที่จะหาสตรีที่ชอบกระบี่มากกว่า”“พวกเจ้าคงจะเข้ากันได้ดี”“แต่ข้ามิใช่คนผู้นั้น”เฉินชีคุ้นเคยกับการปฏิเสธของลั่วชิงยวนแล้ว เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “อาเหลาเข้าใจว่าข้าชอบอะไร พวกเราก็เข้ากันได้ดี”“เช่นนั้นเจ้าเข้าใจข้าหรือไม่เล่า?” ลั่วชิงยวนนั่งอยู่บนม้านั่งเตี้ย พลางหมุนไก่ป่าที่กำลังย่างอยู่บนกองไฟเฉินชีหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ สายตาลึกล้ำของเขาจับจ้องที่แผ่นหลังของลั่วชิงยวน “ย่อมเข้าใจ”“ข้าคือผู้ที่เข้าใจอาเหลาที่สุดในใต้หล้านี้”เช่นเดียวกับที่เขารู้ว่าวันนี้นางไปที่ภูเขาฝั่งตรงข้ามหน้าผาไปพบสหายจากแคว้นเทียนเชวียเพราะรอยยิ้มที่เปี่ยมล้นบนใบหน้าของนางเมื่อกลับมาในวันนี้ มิเคยปรากฏมาก่อนตลอดเวลาที่อยู่ในแคว้นหลีเป็นความสุขและความพึงพอใจที่มาจากใจจริงทั้งหมดล้วนเผยออกมาจากในแววตาและคิ้วลั่วชิงยวนมิได้เอ่ยคำใด เพียงแค่ย่างไก่พลางรับลมราตรีและฟังเสียงเฉินชีตีเหล็กเป็นจังหวะเมื่อย่างเสร็จแล้ว ลั่วชิงยวนก็ยื่นเนื้อไก่ให้เฉินชีแล้วกล่าวว่า “หากครึ่งเดือนเป็นเวลาที่กระชั้นชิดเกินไปสำหรับเจ้า ข้าก็สามารถเลื่อนออกไปอีกสองสามวันได้”

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1527

    “มิเป็นอะไรหรอก เขาคงจะคิดได้เอง”“วาสนาฟ้าลิขิต หากวาสนาหมดสิ้นย่อมไม่มีวันหน้า ให้ทุกสิ่งเป็นไปตามครรลองเถิด”ซ่งเชียนฉู่พยักหน้า ในใจพลันผ่อนคลายลงมาก “ดี ข้าจะฟังท่าน”“ได้ระบายความในใจกับท่าน ในที่สุดก็สบายใจขึ้นมาก”ซ่งเชียนฉู่อารมณ์ดีขึ้นมากลั่วชิงยวนเองก็ยินดีเช่นกัน การได้นั่งคุยกับสหายสนิทเช่นนี้ช่างหายากยิ่งนักน่าเสียดายที่เวลาผ่านไปรวดเร็ว มินานก่อนที่จะรู้ตัวฟ้าก็มืดแล้วลั่วชิงยวนจำต้องกลับไป“วันพรุ่งข้าจะมาใหม่ ข้าจะพักอยู่บนเขาแห่งนี้ครึ่งเดือน”ซ่งเชียนฉู่ส่งนางขึ้นสะพานด้วยความอาลัยอาวรณ์ลั่วชิงยวนจึงพาคนใบ้จากไปบนสะพาน ลั่วชิงยวนถามคนใบ้ “อาถู่ เจ้ารู้สึกเบื่อหรือไม่?”“หากเจ้าเบื่อ วันพรุ่งมิต้องมากับข้าก็ได้”คนใบ้รีบส่ายหน้าเขาจะเบื่อได้อย่างไร ทุกขณะที่ได้อยู่เคียงข้างนาง เขารู้สึกอิ่มเอมใจอย่างยิ่งถึงแม้จะมิได้พูดจา เพียงแค่มองนางเงียบ ๆ มองนางหัวเราะกับสหาย มองท่าทีที่ผ่อนคลายสบายใจของนาง แค่นั้นหัวใจเขาก็เปี่ยมสุขแล้วเมื่อข้ามสะพานไปแล้วก็เข้าสู่ยามราตรีโดยสมบูรณ์“ข้าจะกลับแล้ว เจ้าไปหาที่พักผ่อนเองเถิด”คนใบ้พยักหน้า แต่ก็ยังคงติดตา

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status