Share

บทที่ 1532

Author: หว่านชิงอิ๋น
บนลานประลอง

หลังจากที่ลั่วชิงยวนและจูลั่วปะทะกันหลายกระบวนท่าอย่างลองเชิง จูลั่วเป็นฝ่ายเริ่มโจมตีอย่างรุนแรงก่อน

เขาควบคุมกระบี่ในมือได้อย่างชำนาญ หมายจะแทงไปที่ใดก็แทงได้โดยไม่มีความผิดพลาดแม้แต่น้อย ตำแหน่งที่โจมตีล้วนเป็นจุดอ่อน

แม้มิต้องชำนาญมากนัก เมื่อเขาร่ายเพลงกระบี่ชุดหนึ่งออกมา ก็ไม่มีคู่ต่อสู้รายใดสามารถหลบหนีไปได้อย่างปลอดภัยแล้ว

ฝูเหมิ่งเป็นคนแรกที่ได้เจอ

และคราวนี้ เขาก็พบกับคู่ต่อสู้อีกครั้ง

เพราะเพลงกระบี่ชุดนี้ของเขาทำร้ายลั่วชิงยวนมิได้เลยแม้แต่น้อย

ลั่วชิงยวนดูเหมือนมิค่อยชำนาญฝีมือกระบี่นัก แต่กลับรวดเร็วและตอบสนองได้ดี ในตอนแรกยังดูเหมือนรับมือมิไหว แต่หลังจากสองสามกระบวนท่า ก็สามารถจับทางกระบี่ของเขาได้อย่างรวดเร็ว

เดินหนึ่งก้าว คิดก้าวต่อไป ทุกก้าวสามารถสกัดการโจมตีของจูลั่วได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ชุดการป้องกันที่ไร้ช่องโหว่เช่นนี้ทำเอาจูลั่วตกตะลึงในใจ

ผู้คนรอบข้างต่างร้องอุทานมิขาดสาย

“ลั่วชิงยวนผู้นี้แข็งแกร่งจริง ๆ ถึงแม้จะมองมิออกว่าใช้เพลงกระบี่แบบใด แต่กลับสามารถต้านทานเพลงกระบี่ของจูลั่วได้”

“มิบาดเจ็บแม้แต่น้อย!”

“ดูท่าคราวนี้ลั่วชิงยวนต้องชนะแน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1538

    ลั่วชิงยวนสะดุ้งตื่น เมื่อพลิกกายลุกขึ้นก็เห็นฉีอวี้กลิ้งตกจากเตียงนางรีบก้าวเข้าไปถาม “เจ้าเป็นกระไรไป?”ใครเล่าจะรู้ว่าฉีอวี้กลับแสดงท่าทีตอบโต้รุนแรง “อย่าแตะต้องข้า! อย่าแตะต้องข้า!”ฉีอวี้คว้าเก้าอี้แล้วลุกขึ้นเตรียมจะทุ่มใส่ลั่วชิงยวนแต่เมื่อเห็นใบหน้าของลั่วชิงยวน ฉีอวี้ก็หยุดมือใบหน้าของนางซีดเผือดด้วยความหวาดกลัวพร้อมหายใจถี่ และมองซ้ายมองขวาท่าทางหวาดระแวงอย่างยิ่งลั่วชิงยวนเห็นว่าฉีอวี้หวาดกลัวมาก แสดงว่าคงถูกอะไรบางอย่างทำให้ตกใจทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ถึงพลังหยินแต่มิได้ปรากฏอยู่ในห้องแล้วลั่วชิงยวนก้าวไปเปิดประตูหมายจะออกไป แต่ฉีอวี้ก็รีบคว้ามือของนางไว้ด้วยความหวาดกลัวลั่วชิงยวนหยิบยันต์แผ่นหนึ่งแปะลงบนตัวฉีอวี้ “เจ้าจงอยู่ในห้องนี้”“ข้าจะไปดูว่าเกิดกระไรขึ้น”ฉีอวี้พยักหน้า แล้วกำชับว่า “เช่นนั้นท่านระวังตัวด้วย”ลั่วชิงยวนเดินออกจากห้อง แล้วปิดประตูอย่างระมัดระวังในลานบ้านยังคงเงียบสงัด มิรู้ว่าคนอื่น ๆ เหนื่อยเกินไปจนมิตื่นเพราะเสียงร้องของฉีอวี้ หรือว่าถูกอะไรบางอย่างทำให้หมดสติไปแล้วลั่วชิงยวนเดินออกจากห้อง แล้วหยิบเข็มทิศอาณัติสวรรค์ออกมา

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1537

    แต่หากพวกเขาต้องการที่จะพบเจอของดีในตลาดมืด ส่วนใหญ่ก็ต้องอาศัยการแย่งชิงและโชคชะตาไม่มีผู้ประกอบการคนใดมิปรารถนาที่จะร่วมมือกับตลาดมืดเมื่อเถ้าแก่จี้ได้ยินดังนั้นก็ยินดียิ่งนัก รีบตอบรับ “คุณหนูใหญ่กล่าวมาถึงเพียงนี้ หากข้ามิรับปาก ก็จะเป็นผู้มิรู้จักความดีงามแล้ว!”“มิขอปิดบัง คราวนี้พวกเรามาตลาดมืดเพื่อตามหาสมบัติโบราณบางอย่าง แต่… สุดท้ายก็มิได้สิ่งใดกลับมาเลย”“คนในตลาดมืดชอบทำการค้ากับคนรู้จัก เพราะคนรู้จักเชื่อถือได้มากกว่า พวกเราเพิ่งเคยมาตลาดมืดเป็นครั้งแรก การซื้อของจึงไม่มีข้อได้เปรียบมากนัก”“ข้าเดินทางไปมาระหว่างแคว้นเทียนเชวียและแคว้นหลี คราวนี้ก็ตั้งใจจะขยายกิจการให้กว้างไกลกว่าเดิม หากคุณหนูใหญ่ยินดีร่วมมือกับขบวนคาราวานของพวกเรา ข้ารับรองว่าจะมิทำให้คุณหนูใหญ่ผิดหวัง!”“จะมิทำให้พวกท่านขาดทุนแน่นอน!”เถ้าแก่จี้ก็แสดงท่าทีและความตั้งใจของตนเองออกมาอย่างชัดเจนเรื่องนี้ทำให้ลั่วชิงยวนวางใจยิ่งขึ้น เถ้าแก่จี้ผู้นี้ดูแล้วเป็นคนไว้ใจได้“ดี เช่นนั้นก็ตกลงกันตามนี้เถิด”“คนของข้าจะติดตามขบวนคาราวานไปยังเมืองอวิ๋นโจวในอีกสองสามวันนี้”เถ้าแก่จี้เห็นว่าพวกนางรีบร้

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1536

    เฉินชีเหาะวูบเดียวก็ลงสู่พื้นอย่างมั่นคงลั่วชิงยวนจึงควบม้าเร่งความเร็ว มินานก็ไล่ตามฉีอวี้และโฉวสือชีทันฉีอวี้แทบจะต้องเช็ดน้ำตาขณะควบม้าวิ่งไปข้างหน้าไปด้วย มิอยากหยุดพักแม้แต่วินาทีเดียว นางร้อนใจยิ่งนักพวกเขารีบเดินทางทั้งวันทั้งคืน เปลี่ยนม้าสี่ครั้งกลางทาง ใช้เวลาหกวัน จึงมาถึงนอกเมืองอวิ๋นโจวแต่ที่ด่านตรวจป้องกันเมืองนั้นเข้มงวดเป็นพิเศษ ทุกคนต้องได้รับการตรวจค้น สินค้าก็ต้องได้รับการตรวจค้น มิให้เข้าเมืองโดยง่ายลั่วชิงยวนและพรรคพวกยิ่งมิอาจเข้าเมืองได้จากนั้นลั่วชิงยวนจึงพาทุกคนไปหลบในป่าก่อนนางสั่งการว่า “ไปซื้ออาภรณ์ชาวบ้านมาเปลี่ยน แล้วแบ่งกลุ่มติดตามผู้อื่นเข้าเมือง”“เมื่อเข้าเมืองแล้วค่อยรวมตัวกัน!”จากนั้นโฉวสือชีก็รีบพาคนไปหาอาภรณ์จำนวนมากมาพวกเขาสวมทับอาภรณ์เดิมเพื่อปลอมตัวเมื่อเปลี่ยนอาภรณ์เสร็จแล้ว ลั่วชิงยวนและโฉวสือชีก็พาฉีอวี้และจูลั่วปะปนอยู่ในขบวนคาราวานเข้าเมืองไปได้อย่างราบรื่นลั่วชิงยวนพบว่าทหารที่ด่านตรวจเกือบทั้งหมดมุ่งเน้นการตรวจค้นรถม้าและเกี้ยว ดูเหมือนจะเน้นตรวจค้นครอบครัวของเศรษฐีเมื่อเข้าเมืองได้อย่างปลอดภัย จูลั่วนำกระดาษแผ่นห

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1535

    ขณะนี้ฉีอวี้ยังคงห่วงใยลั่วชิงยวน“เจ้าควรกลับไปอวิ๋นโจว”“หา? เหตุใดหรือเจ้าคะ?”เมื่อสิ้นคำนั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น “คุณหนูใหญ่! คุณหนูใหญ่!”มองไปตามเสียงจึงเห็นชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามา แต่ถูกผู้คุ้มกันคนหนึ่งขวางไว้ มิให้เข้าใกล้ลั่วชิงยวนเมื่อฉีอวี้เห็นผู้มาเยือนก็ตกใจ “สือโท่ว เจ้ามาได้อย่างไร?”ลั่วชิงยวนสั่งว่า “ให้เขาเข้ามาเถิด”จากนั้นชายที่ชื่อสือโท่วก็รีบร้อนวิ่งเข้ามา“คุณหนูใหญ่ เกิดเรื่องแล้วขอรับ!”ฉีอวี้พลันเกิดความรู้สึกมิดี “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”สือโท่วมีสีหน้าเศร้าโศก น้ำเสียงแฝงด้วยการร่ำไห้ “คุณหนูใหญ่ บ้านเราสิ้นแล้ว…”เมื่อได้ยินดังนั้น ฉีอวี้ก็ตัวแข็งทื่อไปทั้งร่าง“ว่ากระไรนะ? เจ้าพูดอะไร?!” ฉีอวี้มองเขาด้วยความเหลือเชื่อสือโท่วปาดน้ำตา “ท่านเจ้าเมืองกับฮูหยิน…”“จวนเจ้าเมืองถูกสังหารสิ้นในชั่วข้ามคืน…”ฉีอวี้ได้ยินดังนั้นก็ราวกับถูกสายฟ้าฟาด ทรุดตัวถอยหลังไปสองก้าวเมื่อโฉวสือชีได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจเช่นกันกระไรนะ? จวนเจ้าเมืองหรือ?เพียงแต่เขายังมิทันได้ถามมาก ก็รีบประคองฉีอวี้โดยสัญชาตญาณลั่วชิงยวนใจหายวาบ เป็นเช่นนั้นจริง ๆ เกิดเรื

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1534

    การประลองจบลงแล้ว ลั่วชิงยวนพาจูลั่วออกจากลานประลองผู้คนที่มาเฝ้าดูต่างแยกย้ายกันไป มีผู้คนมากมายวิ่งกรูเข้าไปในบ่อนพนันเพื่อแลกเงินและคราวนี้ตลาดมืดก็จะได้กำไรก้อนโตอวี๋หงเดินไพล่หลังมาอย่างช้า ๆ น้ำเสียงมิอาจปิดบังความตื่นเต้นได้ “ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะมิแพ้”น้ำเสียงของอวี๋หงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจแน่นอนว่าเขามิได้เลือกคนผิด นับจากนี้ไปหากได้มอบตลาดมืดให้ลั่วชิงยวน เขาก็สบายใจแล้ว!“หลังจากวันนี้ ข้าจะคอยดูว่าใครยังจะกล้าสงสัยฐานะว่าที่เจ้าเมืองของเจ้าอีก!”มิไกลนัก เฉินชีนอนเอนกายอยู่บนหลังคาจวนพลางดื่มสุราอย่างสบายอารมณ์ ในดวงตาที่หรี่ลงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจอาเหลามิเคยทำให้ผิดหวังจริงๆเพียงแต่…แผนการคงต้องเลื่อนออกไปอีกครั้งแล้วเมื่อนึกถึงบางสิ่ง ในดวงตาของเฉินชีก็มีความกังวลเพิ่มขึ้นในตอนนี้จูลั่วกล่าวกับลั่วชิงยวน “ข้ามีบางเรื่องอยากจะบอกท่าน”“ไปที่โรงเตี๊ยมเถิด”บัดนี้ดวงตาของจูลั่วกลับมาใสกระจ่างแล้ว ร่างกายก็สงบลงแล้วเมื่อเข้ามาในห้องพักของโรงเตี๊ยม จูลั่วก็กล่าวในทันที “สองวันก่อนข้าได้พบคนผู้หนึ่ง”“ผู้ใด?” ลั่วชิงยวนสงสัยจูลั่วมองนางอย่างจริ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1533

    ผู้คนมากมายมิเห็นด้วยซ้ำว่าลั่วชิงยวนลงมืออย่างไรในตอนท้าย การโต้กลับนั้นช่างน่าตื่นตาตื่นใจยิ่งนักจูลั่วคุกเข่าอยู่บนพื้นเป็นเวลานานกว่าจะรู้สึกตัวเขาตกตะลึงขณะพึมพำกับตนเองว่า “ข้าแพ้แล้ว…”เมื่อได้ยินเสียงโห่ร้องยินดีเหล่านั้น สำหรับเขาแล้วกลับเป็นความอัปยศเขากำกระบี่ที่หักแล้วบนพื้น เตรียมจะเชือดคอตนเอง แต่ลั่วชิงยวนตาไวมือไว รีบยกเท้าเตะกระบี่ในมือเขาจนกระเด็นไป“จูลั่ว เจ้าลืมการเดิมพันของเราแล้วรึ?”“เจ้าแพ้แล้ว”“นับจากนี้ไป ชีวิตของเจ้าเป็นของข้า”“ข้ามิให้เจ้าตาย เจ้าก็ห้ามตาย”จูลั่วยิ้มอย่างขมขื่น ในใจคิดว่าเขาไม่มีวันยอมเป็นทาสรับใช้ผู้ใด สู้ตายอย่างมีศักดิ์ศรีดีกว่าตายอย่างไร้เกียรติทว่าในเวลานั้นเอง ลั่วชิงยวนก็นำกระบี่หมื่นทิศมา แล้วยื่นให้เขาทันที“รับไว้”“กระบี่ของเจ้าหักแล้ว นับจากนี้ไปใช้เล่มนี้เถิด”จูลั่วตกตะลึงเขาเงยหน้าขึ้นมองด้วยความมิแน่ใจ มองการกระทำของลั่วชิงยวน แล้วมองกระบี่ในมือนาง มือของเขากระดิก ตัวสั่นสะท้านเล็กน้อย“รับไว้เถิด”“แล้วก็อย่าได้กินของแปลก ๆ ก่อนการประลองอีก”“เจ้าเกือบจะเอาชีวิตมิรอดอยู่แล้ว”เมื่อกล่าวจบ ลั่วชิงยว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status