Share

บทที่ 759

Author: ฉินอันอัน
ไทเฮาเถียนทอดถอนพระทัยหนักหน่วง “ฝ่าบาท พระองค์ก็ทราบอยู่แล้วว่า ตระกูลเถียนนั้นสายสกุลสืบต่อยากนัก ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ จำนวนผู้สืบสายตรงตามสายหลักยิ่งนับวันยิ่งลดน้อยถอยลง ด้วยเหตุนี้ พวกเขาปฏิบัติต่อเป่าซื่อผู้ที่เติบโตมีชีวิตรอดมาได้อย่างยากลำบากนั้น ก็มิอาจหลีกเลี่ยงได้ที่จะผ่อนปรนปล่อยปละเกินไปบ้าง”

ผู้ตรวจการเถี่ยกลับฮึดฮัดขึ้นมาทันทีโดยไม่ลังเล “ปล่อยปละไปบ้างงั้นหรือ? นี่มันไร้มนุษยธรรมโดยสิ้นเชิงต่างหาก! หากเห็นว่าเขาเป็นของล้ำค่าจริง ก็ควรสอนให้เขารู้จักหลักแห่งการเป็นคน มิใช่ปล่อยปละละเลยเช่นนี้ในทุกเรื่อง ปล่อยให้เสเพลไปทุกทาง!”

เด็กเล็กนั้น แท้จริงแล้วก็คือเงาสะท้อนของผู้ใหญ่

หาได้เข้าใจสิ่งใดไม่

สอนเขาอะไร เขาก็เรียนรู้เช่นนั้น

บัดนี้ที่ไทเฮาตรัสว่าปล่อยปละไปบ้าง ผู้ตรวจการเถี่ยถึงขั้นไม่สามารถเห็นด้วยได้

เขากล่าวหนักแน่นราวกับตอกลงบนหินผา “ไทเฮา พระองค์กล้าเสด็จออกไปสักหน่อยหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ? เสด็จไปทอดพระเนตรลานสุนัขชานเมืองหลวงสักหน่อยไหม? ไปดูบิดามารดาที่สูญเสียบุตรหลาน ไปดูราษฎรที่สูญเสียญาติพี่น้อง!”

ไทเฮาเถียนพลันหรี่พระเนตรลง

เสียงสั่นเครือพลางทอดพระเ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 767

    ชีหยวนไม่เคยละทิ้งความคิดที่จะสังหารสวีไห่เลยแม้แต่ชั่วขณะบุรุษผู้นั้นเหี้ยมโหดไร้มนุษยธรรมแถมยังเจ้าเล่ห์นัก ชำนาญในการทำลายกำลังใจผู้คนครั้งนั้นกองกำลังป้องกันถูกซุ่มโจมตี ในมือของสวีไห่ยังมีอาวุธที่ซื้อจากชาวผูเถาหยา[1]มา ใช้การได้ดีกว่าปืนไฟของต้าโจวมากนัก จึงทำให้พวกเขาสูญเสียอย่างหนักสามเณรน้อยบังร่างนางไว้ข้างหน้า อกถูกยิงจนร่างแทบกลายเป็นโพรงโลหิตถึงเพียงนั้น สามเณรน้อยก็ยังจับมือนางไว้ พูดเสียงเบา “ท่านต้องกลับบ้าน ท่านต้องมีชีวิตรอดกลับบ้าน”นับแต่วันนั้น ชีหยวนจึงตั้งใจแน่วแน่ว่าจะต้องเข้าไปในจวนอ๋องฉีเพื่อสังหารอ๋องฉีให้ได้เพราะด้วยการอุปถัมภ์ของอ๋องฉี สวีไห่ถึงได้ขยายกำลังอย่างรวดเร็วเขาช่วยอ๋องฉีลักลอบค้าของเถื่อน อ๋องฉีก็ให้การคุ้มครองเขาทว่าก่อนหน้านั้น นางเคยคิดว่าตนจะต้องสิ้นชีพในวันนั้นแล้วเพราะสุดท้ายแล้ว สวีไห่คนนี้ขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยมสังหารคนไร้ร่องรอย มิใช่ผู้จะมีเมตตาในหัวใจแม้แต่น้อยแต่ครั้งนั้น สวีไห่กลับเมิได้ฆ่านาง หากเพียงแทงทะลุกระดูกสะบักนาง แล้วโยนทิ้งลงบนโขดหิน มองนางแล้วยิ้มแย้มพลางพูดว่า “ใกล้น้ำขึ้นแล้ว ลองดูสิว่าวันนี้โชคของเจ้า

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 766

    นางรู้แจ้งแก่ใจ อ๋องฉีให้ฉีหลินอยู่ข้างกายเฝิงไฉ่เวย ย่อมไม่มีเจตนาดีเป็นแน่เพียงแต่ครานี้ถูกจับได้ หากความอดทนของเฝิงไฉ่เวยมากกว่านี้อีกสักหน่อย รั้งไว้นานกว่านี้อีก มีฉีหลินอยู่ด้วย ไม่รู้เลยจะเกิดเรื่องอันใดขึ้นบ้างไม่ง่ายเลยกว่านางจะเดินมาถึงก้าวนี้เกือบจะได้มีชีวิตเหมือนเช่นคนธรรมดาแล้วหากใครมาขวางทางนาง คนผู้นั้นก็คือศัตรูของนางตายก็ไม่ต้องเสียดายฉีหลินร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เห็นชีหยวนยังไม่สะทกสะท้าน หยิบเข็มขึ้นมาอีกครั้ง จึงกรีดร้องออกมา “ท่านอ๋องก็เพียงอยากให้พวกข้าพาเจ้าไปหงตูเท่านั้น! ท่านอ๋องพึงใจต่อเจ้า ก็แค่นั้นเอง!”พึงใจหรือ?ตัดแขนตัดขา ทำให้นางหมดสภาพความเป็นมนุษย์ นั่นเรียกว่าพึงใจอย่างนั้นหรือ?ชีหยวนหัวเราะเบา ๆ นิ้วมือลากไปบนร่างฉีหลิน แล้วหยุดลงที่จุดหนึ่ง เอ่ยเสียงแผ่ว “ตรงนี้คือจุดหมิงเหมิน[1]หากข้าแทงลงไปอีก เจ้าก็จะตาย”ฉีหลินตกใจจนหน้าซีดเผือดชีหยวนจึงเอ่ยถามเสียงเรียบ “ว่าอย่างไร จะพูดหรือไม่พูด?”ฉีหลินไม่อาจทนต่อไปได้แล้วจริง ๆเขาเองก็รู้ว่าชีหยวนจัดการได้ยากยิ่งจูเชวี่ย เสวียนอู่และไป๋หู่ ล้วนสิ้นชีพอยู่ในมือของชีหยวนทั้งสิ้น

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 765

    ชีหยวนปรายตามองเขาอย่างเย็นชา จากนั้นก็ควักห่อผ้าเล็ก ๆ ออกจากถุงห้อยเอวมา คลี่ออกบนพื้นอย่างไม่ลังเล เผยให้เห็นเข็มทองเรียงรายอยู่ภายในเข็มทอง!ฉีหลินพลันดิ้นรนสุดแรง “เจ้าจะทำอะไร?! เจ้าคิดจะทำอะไร?!”ชีหยวนสีหน้านิ่งเฉย ยื่มมือไปกดใบหน้าเขาไว้ “ทางที่ดีเจ้าอย่าได้ขยับ เจ้าฝึกวรยุทธ์มา ย่อมรู้ว่าหากข้าแทงพลาดไปถูกจุดใดเข้า เจ้าก็อาจจะเป็นอัมพาตไปทั้งซีก หากไม่เชื่อเจ้าก็ลองดูสิ”ฉีหลินร่างกายแข็งทื่อในบัดดล มิกล้าขยับแม้แต่น้อย ได้แต่โพล่งปากด่าไม่หยุด “นางหญิงใจอสรพิษ! เจ้าช่างอำมหิตถึงที่สุด! ท่านอ๋องของพวกเรามีใจต่อเจ้าลึกซึ้งเพียงนั้น แม้จะให้พวกเรารั้งอยู่ที่เมืองหลวง ก็ไม่เคยคิดลงมือกับเจ้า เพียงอยากจะพาเจ้าไปหงตูเท่านั้น!”......ชีหยวนเพียงแค่เหลือบตามองเขาหนึ่งทีแล้วก็อดมิได้ที่จะรู้สึกว่าอ๋องฉีผู้นี้น่าขันยิ่งนักน่าขันจนถึงที่สุดบุรุษผู้นี้เป็นเช่นนี้เสมอมา ไม่เคยเห็นคุณค่าในตัวนาง กดทับฝีมือของนาง ทำร้ายคนในครอบครัวของนาง ตัดแขนตัดขานาง แล้วก็ยังกล้าพูดว่าเป็นความรักความรักเช่นนี้ ช่างชวนให้ผู้คนขนหัวลุกนางหยิบเข็มทองขึ้นมาหนึ่งเล่ม แทงลงตรงกลางฝ่ามือฉีหลิ

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 764

    แต่ตอนนี้ชีหยวนกลับต้องไปสอนหนังสือในสำนักศึกษาเช่นนั้น มิเท่ากับว่าเมื่อถึงเวลาก็จะแพร่กระจายไปจนคนรู้กันทั่วหรือ?ท่านโหวผู้เฒ่าชีลูบเคราตนเอง กลับสนับสนุนเรื่องนี้นัก “แม่หนูหยวน ควรไป! ฮ่องเต้ตรัสเช่นนี้ ก็แสดงว่าชื่นชมเจ้า”พูดตามตรง ถ้อยคำที่ชีหยวนเอ่ยไว้ที่ภัตตาคารนั้น ช่างดีนักหนา!ดีกว่านี้หามีไม่ทุกวันนี้ท่านโหวผู้เฒ่าชีออกไปข้างนอก มักมีคนเข้ามากล่าวกับเขาเสมอ ว่าเขามีหลานสาวที่เก่งกาจยิ่งแม้การกระทำของฮ่องเต้หย่งชางครานี้ จะมีเค้าลางเหมือนเป็นการผลักชีหยวนออกไปรับไฟแค้นแทนตระกูลเถียนอยู่บ้างแต่กระนั้นก็นับว่าเป็นเรื่องดี ที่จะได้สร้างชื่อเสียงชื่อเสียงระบือไกล มีสิ่งใดไม่ดีเล่า?ฮูหยินผู้เฒ่าชีขมวดคิ้วพลางว่า “หากต้องไป เช่นนั้นก็ให้น้าสะใภ้รองไปกับเจ้าด้วย”แต่นี้หาใช่ประเด็นหลักไม่สิ่งที่ชีหยวนใส่ใจกลับเป็นอีกเรื่องหนึ่ง นางถามท่านโหวผู้เฒ่าชี “แล้วอีกสามสิบคนที่เหลือนั้น ท่านปู่จัดการอย่างไร?”“อย่าได้เอ่ยเลย คนตั้งมากมาย!” ท่านโหวผู้เฒ่าชีหลับตาลง เอ่ยเสียงขรึม “ข้าให้กักตัวไว้ในเรือนพักนอกเมืองแล้ว คนมากเกิน ฆ่าไปก็ไม่รู้จะปกปิดอย่างไรไม่ให้เป็นที่สงส

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 763

    ครานี้ราชสำนักดำเนินการอย่างสายฟ้าแลบโดยแท้ที่ลานสุนัขเริ่มทำการเก็บกวาดซากกระดูกมิได้หยุด แล้วให้ราษฎรมาตรวจสอบและรับไป หากไม่มีผู้ใดรับกลับไป ก็ให้ราชสำนักเป็นผู้รับผิดชอบฝังศพให้ส่วนเหล่าราษฎรที่สูญเสียญาติ ราชสำนักได้จัดสรรเงินส่วนหนึ่งเพื่อชดเชยความสูญเสียให้แก่คนเหล่านี้ฮ่องเต้หย่งชางย่อมรู้ดีว่า เงินมิอาจซื้อชีวิตคนกลับคืนมาแต่สำหรับราษฎรชั้นล่าง หากมีเงินก็ยังพอมีความหวัง ย่อมดีกว่าทั้งคนทั้งทรัพย์สินต้องสูญสิ้นแม้พระองค์รู้ว่าไทเฮารู้จักกาลเทศะ แต่ก็หาได้เป็นอุปสรรคต่อการลงทัณฑ์ตระกูลเถียนไม่ทรัพย์สินของจวนเฉิงเอินกงถูกริบจนหมดนำมาใช้ชดเชยแก่ราษฎรที่สูญเสียญาติส่วนที่เหลือ ก็นำไปสร้างสำนักศึกษาขึ้นตรงที่เดิมที่เคยเป็นลานสุนัขให้บุตรหลานราษฎรยากจนได้มีโอกาสเรียนหนังสือบทเรียนแรก ฮ่องเต้หย่งชางกลับเลือกชีเจิ้นชีเจิ้นถึงกับตะลึงงันเดิมทีเขายังมัวยุ่งอยู่กับการฝึกทหาร เพราะอีกไม่กี่วันก็เป็นวันฉลองวันคล้ายวันพระราชสมภพของฮ่องเต้หย่งชางพอดี ปีนี้หว่าล่า เหมิงกู่ รวมถึงตงอิ๋ง เกาลี่และอันหนาน ต่างก็ส่งคณะทูตเข้ามาดังนั้น สำนักขุนนางหลวงจึงออกคำสั่ง ให้ค่ายท

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 762

    ครั้งนี้การแสดงออกของเขาช่างโดดเด่นนัก แต่ถึงกระนั้น ในพระทัยฮ่องเต้หย่งชางก็ยังคงผูกพันห่วงใยเซียวอวิ๋นถิงที่สุดไร้ประโยชน์สิ้นดี ไม่ว่าตนจะทำได้ดีเพียงใด จะเก่งกาจสักเพียงไหน ก็ยังมิอาจเทียบกับตำแหน่งของเซียวอวิ๋นถิงในพระทัยฮ่องเต้หย่งชางได้อย่างไรก็ตาม เซียวจิ่งจาวก็ปรับอารมณ์ของตนได้อย่างรวดเร็ว สูดลมหายใจลึกหนึ่งเฮือก สีหน้ากลับคืนเป็นปกติแล้วออกจากวังไปเขาตรงไปยังวังบูรพาเพื่อเข้าเฝ้าองค์รัชทายาทองค์รัชทายาทกำลังเริงร่าอยู่กับบรรดาสาวงามทั้งหลาย ข้างกายมีซ่งเหลียงตี้คอยพัดให้ครั้นเห็นเซียวจิ่งจาวเข้ามา ดวงตาของซ่งเหลียงตี้ก็เป็นประกายสว่าง แต่ยังข่มใจมิได้ขยับกายจนเมื่อองค์รัชทายาทอุทานเบา ๆ พลางโบกมือเรียก ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม “กลับมาแล้วหรือ?”เซียวจิ่งจาวก็เข้าไปนั่งใกล้องค์รัชทายาทอย่างสนิทสนม พลางหยิบองุ่นที่อยู่ข้าง ๆ กินลูกหนึ่ง แล้วกดเสียงต่ำ เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้ฟังองค์รัชทายาทฟังแล้วก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มเยาะเย้ย “เถียนป๋อจือไม่เห็นหัวผู้ใดมานานแล้ว เขาจะเกิดเรื่องก็เป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้นเอง แต่ว่าขิงต้องแก่ถึงจะเผ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status