Home / รักโบราณ / ยาจกยอดมารดา / ตอนที่206 อย่าคิดหนี

Share

ตอนที่206 อย่าคิดหนี

last update Last Updated: 2025-07-09 21:04:03

หลังจากสองหนุ่มสาว ได้เข้ามาช่วยหญิงชรา จัดเตรียมตัวยาต่างๆ เพื่อรักษาอวี๋มู่หลง เสียงพร่ำบ่นของหญิงชรา ก็เงียบหายไปครู่หนึ่งแล้ว คงมีเพียงสายตาที่ชำเลืองมองไปยังเจียงอี้หลิง อยู่บ่อยครั้งเท่านั้น

เจียงอี้หลิง ทำเพียงคลี่ยิ้มน้อยๆ ตอบกลับไป ทว่าภายในร่างกายของนางตอนนี้ มันเหมือนกำลังจะหมดสิ้นเรี่ยวแรงเสียให้ได้ แต่ตราบใดที่ไม่รู้อาการของบุตรชาย นางก็ไม่กล้าที่จะให้เขาห่างตา

“อี้หลิง เจ้าไปแช่น้ำสมุนไพรก่อนเถอะ ขืนเจ้ายังฝืนตนเองอยู่อีก รายต่อไปก็ต้องเป็นเจ้า ที่จะได้นอนเป็นผักแบบนี้นานนับเดือน ถึงตอนนั้นพี่ชายของเจ้าทั้งสองมาถึง เจ้าต้องถูกส่งตัวกลับบ้านก่อนผู้ใด อดท่องเที่ยวไปกับข้าแล้วล่ะ”

หญิงชราเอ่ยออกมา ก่อนจะหันไปจับจ้องที่ใบหน้างาม ที่ตอนนี้มันมีรอยฟกช้ำเด่นชัด กว่าคราแรกอีกนับเท่าตัว แค่มองหน้าหญิงสาว นางก็รู้แล้วว่ากำลังฝืนตนเองแค่ไหน ยังจะมาทำเป็นยิ้มกลบเกลื่อนอยู่อีก มันน่าตีนักเด็กคนนี้...

หมับ! ม่อเหลียวรีบคว้าข้อมือของหญิงสาว มาตรวจชีพจรอย่างถี่ถ้วน น่าตายนัก! ตัวเขาทำไมผิดพลาดได้ขนาดนี้ ตอนที่เดินจูงมือนางเข้ามาข้างใน ทำไมเขาหลงลืม ที
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่215 แปลกไป

    “ข้าเต็มใจเจ้าค่ะ” ฉู่เมี่ยวเอ่ยออกมา ก่อนจะหันไปสาละวนกับกล่องไม้ข้างกาย ปล่อยให้พี่สะใภ้เอนกายลงนอน และใช้เวลาเพียงไม่นอน มู่ไฉอ้ายก็ผล็อยหลับไป กึก! กึก! หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมา เมื่อรถม้าที่เคยวิ่งอย่างนิ่มนวล เวลานี้มันเหมือนวิ่งขึ้นลง ตามร่องหลุมลึกตื้นสลับไปมา หญิงสาวขยับลุกขึ้น ก่อนจะคลี่ม่านออกมองไปด้านนอก ภาพภายนอกหากจะว่างดงามมากก็ไม่ผิด ทว่านางก็ไม่ควรที่จะมองนาน เพราะมันขาวโพลนไปด้วยหิมะ นางกำลังขึ้นเขาหรือนี่ เร็วเกินไปไหม...หรือนางหลับไปนานกันแน่ “พี่สะใภ้ตื่นแล้วหรือเจ้าค่ะ” ฉู่เมี่ยวที่เพิ่งขยับลุกขึ้น เอ่ยถามพี่สะใภ้ หญิงสาวยกมือปิดปากหาว นางคุ้นชินต่อการเดินทางไกล ถนนเบื้องหน้าจะขรุขระหรือราบเรียบ สำหรับนางล้วนสามารถหลับได้สนิทดี แต่กับพี่สะใภ้คงไม่เป็นเช่นนั้นกระมัง “เราหลับไปนานหรืออย่างไร ข้าจำได้ว่าภูเขาที่เราต้องขึ้น มันอยู่ไกลมากมิใช่หรือ” “หากกะระยะด้วยสายตา มันจะแบบนั้นเจ้าค่ะ แต่แท้จริงแล้วตีนเขานั้น ห่างจากทุ่งหญ้าไม่ไกลนักเจ้าค่ะ” “เจ้าเคยมาทิศเหนือบ่อยหรือ” “สมัยที่ท่านแม่ทั

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่214 อบอุ่น

    ชายหนุ่มรับจานที่มีน่องไก่ชิ้นโตวางอยู่ ก่อนจะส่งสายตายั่วเย้าไปที่ภรรยา ราวกับเวลานี้ รอบกายไร้ผู้คนอยู่ร่วมกับทั้งคู่ นั่นทำให้แม่ทัพหนุ่มเบะปากอย่างเบื่อหน่าย ในความหวานของคู่แต่งงานใหม่ อยู่บ้านก็เป็นพ่อแม่ออกมาไกลถึงแดนเหนือ ยังไม่พ้นเงาของพ่อแม่ในตัวพี่ชายกับพี่สะใภ้อีก ช่างเป็นกรรมของคนที่หมั้นแต่ยังไม่ได้แต่งแบบเขา ที่ทำสิ่งใดก็ต้องคำนึงถึงหน้าตา ของว่าที่ภรรยาเอาไว้ให้มาก การกินมื้อเที่ยงและพักผ่อน เป็นไปอย่างครื้นเครง เหมือนครอบครัวขนาดใหญ่ ออกมาท่องเที่ยวพักผ่อนกินอาหารนอกบ้านอย่างไรอย่างนั้น มิว่านายบ่าว ล้วนหยอกเย้ากันเสมือนสหายรู้ใจก่อนที่การเดินทางจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง สองพี่น้องเหวี่ยงกายขึ้นบนหลังม้า โดยมีหมวกปีกกว้างสวมเอาไว้ทั้งคู่ ก่อนจะเคลื่อนตัวออกไป มุ่งสู่เมืองหน้าด่านแดนเหนือ จุดหมายสำคัญในการเดินทางไกลครั้งนี้ “พี่สะใภ้นอนพักก่อนดีหรือไม่เจ้าคะ ต่อจากนี้จะเป็นภูเขาคดเคี้ยวนัก ข้าเกรงว่าเวลานั้น จะทำให้หลับได้ยากสักหน่อยเจ้าค่ะ” ฉู่เมี่ยว ผู้ที่มักจะได้เดินทางไกลอยู่บ่อยครั้ง รีบบอกกับพี่สะใภ้ ด้วยเกรงว่าหากนอนหลับในช่วงที่ขึ้นเขา จะ

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่213 ชีวิตธรรมดา

    “ข้ามั่นใจว่านางจะไม่กังวล ดูอย่างท่านแม่ของเราสิ ต่างจากท่านพ่อมากนักเรื่องลูก นางรักพวกเราสี่คนพี่น้องมาก แต่นางจะไม่แสดงออกใดๆ และเลือกลงมืออย่างรอบคอบ ต่างจากท่านพ่อลงมือพร้อมกับอาการตื่นตระหนกตลอด แบบท่านในตอนนี้เลย หึๆ” แม่ทัพหนุ่มได้ทีเย้าพี่ชาย หากจะว่ากันตามความเป็นจริง เขาเองก็ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจไม่แพ้กัน เพราะหนทางข้างหน้า ยากจะบอกได้ว่ามันจะราบลื่น หรืออุปสรรคมากน้อยแค่ไหน “ท่านแม่กับพวกเรา ผ่านสิ่งใดมาบ้างเล่า แต่นางผ่านเพียงเรื่องของเจ้าในอดีต เรื่องกินอยู่หรือก็ล้วนสุขสบาย” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยออกมาตามสิ่งที่เห็น ภรรยานั้นมีเพียงสิ่งสะเทือนใจเดียว คือการตายขององค์ชายเก้า ส่วนเรื่องความเป็นอยู่ นางล้วนเหนือกว่าพวกเขาพี่น้องหลายเท่านักแม้ตอนตื่นมาพวกเขา จะกลายเป็นหลานของสกุลต้วนเลย ทว่าเวลานั้นใช่ว่าท่านตาจะมั่งมีมากมาย และที่บิดาเลี้ยงยินยอมมาคุ้มกันมารดากับพวกเขา เพราะคำว่าบุญคุณต้องทดแทน ที่มีต่อท่านตาเท่านั้นเงินทองที่มีต่อจากนั้น ล้วนได้สติปัญญาทางการค้าของมารดา เป็นผู้สร้างมันขึ้นมาทั้งสิ้น ก่อนจะเดินทางเข้าเมืองหลวง เพื่อสะสางความค้างคาต่

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่212 เสียอาการ

    “ห่วงสิ! แต่ถ้าพวกเขาออกเดินทางต่อได้ นั่นแสดงว่ายังปลอดภัยดี อีกอย่างเราไปถึง ย่อมต้องมีเรื่องให้สะสางเสียก่อน เสร็จสิ้นเมื่อใด จึงจะติดตามพวกนางไปได้ ร้อนใจไปก็ไม่มีประโยชน์ เจ้าเองก็ต้องพักผ่อนให้มาก ถึงอาการบาดเจ็บจะดีขึ้นแล้ว แต่ใช่ว่าจะหายดีเสียเมื่อไหร่” ชายหนุ่มโอบไหล่ภรรยา ให้เข้ามาแนบกาย เขาผิดที่ไม่ระวังในบางเรื่องให้มาก หากมันเกิดขึ้นจริง เขาไม่รู้จะแบกหน้าหนาเพียงใด ไปขอโทษต่อพ่อตา และพ่อแม่ของเขา ในเรื่องนี้อย่างไร หากมีการสูญเสียสิ่งนั้นไป เขาควรระวัง...แต่เพราะยามนั้น เขารู้สึกอยากให้นางได้ทุกอย่างที่เป็นของเขา โดยลืมไปว่ากำลังเดินทางไกลทั้งยังใช้ชีวิตเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย “ท่านพี่เป็นอันใดไปเจ้าคะ”เมื่อเห็นสามีถอนหายใจหนักๆ หญิงสาวจึงเงยหน้าขึ้น เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “แค่ห่วงเจ้าเท่านั้น” ต้วนอี้หลางตอบภรรยา ก่อนจะหันไปสบตากับน้องชาย ที่ดูเหมือนจับจ้องทุกสีหน้าของเขาไม่ละไหน “เจ้าไปเตรียมของกินเพิ่มด้วย เผื่อสาวๆ จะหิวระหว่างทาง สั่งคนบุผ้าภายในรอบม้า ให้หนาขึ้นอีกชั้น อากาศนับจากนี้จะหนาวเย็นมากนัก” ต้วนอี้หลางถื

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่211 ข่าวจากน้องสาว

    เส้นทางสู่เมืองหน้าด่านแดนเหนือ หลังจากเกิดเรื่องมากมายในเมืองหลี่ คณะเดินทางของราชบุตรเขย ได้ออกเดินทางต่อในทันที ที่สะสางเรื่องวุ่นวายในเมืองหลี่ ตามบัญชาที่ได้รับมา กว่ายี่สิบวันมานี้ ยังคงไร้ข่าวจากน้องๆ ซึ่งมันเงียบหายไปอีกครั้ง เหมือนกับตอนที่เกิดเรื่องกับนางในคราแรก แต่ด้วยอาการทางสายสัมพันธ์ ไม่มีสิ่งใดผิดปกติ พวกเขาทั้งคู่จึงยังวางใจ ว่าน้องชายหญิงยังคงปลอดภัยดีอยู่ซึ่งอีกเพียงไม่กี่วัน ก็จะถึงเมืองหน้าด่านชายแดนเหนือแล้ว อาการบาดเจ็บขององค์หญิงไฉอ้าย ดีขึ้นตามลำดับ สมกับมีสามีเป็นหลานชาย ท่านหมอผู้มากฝีมือแห่งสกุลต้วน ใต้ร่มไม้ใหญ่กลางทุ่งหญ้าเขียวชอุ่ม รถม้าของคณะเดินทางได้หยุดพัก เพื่อให้ม้าได้กินหญ้าและน้ำ รวมถึงทุกคนในขณะด้วยเช่นกัน แม่ทัพหนุ่ม ลุกขึ้นเดินออกไปยืนอยู่นอกร่มเงาไม้ เมื่อสายตาของเขาเห็นคล้ายเหยี่ยวตัวใหญ่ บินวนอยู่เหนือท้องฟ้า หยางอี้หลงก้าวออกไปยืนนิ่ง ก่อนยื่นแขนออกไป เพื่อรอรับการโฉบลงมาของอินทรีตัวนั้น พรึ่บ! หมับ! กรงเล็บแข้งแกร่ง เกาะที่แขนได้อย่างแม่นยำ มันถูกเลี้ยงและฝึกฝนโดยพี่ม่อเหลียว มันจะจดจำกลิ่นและรูปลักษณ์ของนายทุ

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่210 จากลา

    “ใช่! มันต้องเป็นเช่นนั้น แต่เพื่อเป็นกุศลให้แก่ท่านตา ท่านแม่และเหล่าผู้เสียสละทั้งหลายแห่งหยินกวง ที่ต้องตายด้วยน้ำมือพวกเจ้า ข้าจะละเว้นโทษตาย แต่ข้าจะให้พวกเจ้า อยู่มิสู้ตายในนี้ไปจนลมหายใจสุดท้าย อยู่อย่างทุกข์ทรมาน เช่นที่มารดาข้าต้องทุกข์ทนมาหลายปี ต่อให้พวกเจ้าเพียรพยายามจะตาย ข้าก็จะลากพวกเจ้าให้พ้นมือมัจจุราช เพื่อใพวกเจ้าได้อยู่บนความทุกข์ ไปให้นานที่สุด เท่าที่สวรรค์จะร้องขอ ให้ข้าปล่อยพวกเจ้าไป วันนั้นข้าจะยอมให้พวกเจ้าได้ตายสมใจ”เป็นคำตัดสิน ที่ทำให้ทั้งสี่พ่อแม่ลูก หนาวสะท้านไปทั้งกาย ใช่ว่าพวกเขามิเพียรปลิดชีพ แต่คนของอีกฝ่าย ไม่เคยให้พวกเขาได้ทำสำเร็จสักครั้ง และเพิ่มการทรมานพวกเขาให้มากขึ้น จนวันนี้ที่เห็นหน้าลูกอีกครั้ง คิดว่าถ้าต้องตายก็ยังดีที่พร้อมหน้า แต่ใครจะไปคิดว่าอวี๋มู่หลง จะไม่ยอมลงมือสังหารพวกเขาเช่นนี้“มู่หลง! เจ้าไม่เคยเห็นข้าเป็นพี่สาวเลยหรือ”สวี่หวิ๋น ผละออกจากอ้อมกอดของมารดา แล้วหันไปถามน้องชายคนเล็ก“ถามตัวเจ้าเองเถอะ และต่อให้พวกเจ้า คือพี่น้องแล้วอย่างไร ข้าต้องเห็นใจ ทั้งที่พวกเจ้าลงมือต่อข้าสองแม่ลูก โดยไม่เคยคำนึงถึงคำว่าพี่น้องเลยมิใช่หรือ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status