LOGINShare
บทที่ 22 น้ำเมาเข้าปากผีสุราเข้าสิง ความจริงปรากฏ (2/2)
Last Updated:
2025-06-03 12:00:19ริมฝีปากได้รูปคลี่ยิ้มพราย
"คืนนี้ท่านช่วยร่ำสุราเป็นสหายข้าเสียหน่อย ข้านอนไม่ค่อยหลับ" มือขาวเนียนรินน้ำสีใสลงจอกสองใบ จากนั้นดันจอกเลื่อนไปเบื้องหน้าเพื่อส่งให้บุรุษฝั่งตรงข้าม
"รับไปสิ"
อีกฝ่ายยังคงนั่งทื่อมะลื่อดุจหินผา
ฉงเสว่ปิงถอนหายใจแผ่ว "ไยท่านจึงน่าเบื่อยิ่ง ตกลงแล้วข้าอยู่กับคนหรือหุ่นขี้ผึ้งกันเล่า" เมื่อเขาไม่มีปฏิกิริยาโต้กลับนางจึงยกจอกสุรากรอกปากเพื่อบันดาลโทสะเสียเลย
ดูเหมือนเขากำลังแค่นหัวเราะเบา คนที่ยกสุราไปเพียงจอกเดียวก็เริ่มเสียอาการแล้ว
"ท่านก็พูดได้ ไยไม่ยอมพูดกับข้า" ฉงเสว่ปิงชี้หน้า พลางตบมือลงบนโต๊ะดังปัง
อีกฝ่ายยังคงนั่งนิ่งเฉกเช่นกระแสน้ำสงบทว่าภายใต้กลับหมุนวนดุจพายุหอบหนึ่ง เขาไม่หือไม่อือทำราวกับนางเป็นอากาศธาตุ กระนั้นฝ่ามือหยาบระคายกลับยกจอกสุราส่งน้ำรสหวานปนขมเข้าปากแล้ว
ริมฝีปากสีกุหลาบฉีกยิ้มกว้าง มือเรียวตีกันเปาะแปะ "ดีมาก เอาอีก ๆ"
ไต้ฮ่าวเฉินส่ายศีรษะ
เด็กอ่อนหัด จอกเดียวก็เมาเสียแล้ว
ฉงเสว่ปิงรินเหล้าส่งให้เขา ซ้ำยังไม่ลืมกรอกเข้าปากของตน เมื่อสุราเข้าปาก
Latest chapter
ย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน บทที่ 24 ท่านอ๋องผู้หน้าหนาทั้งใต้หล้าหาผู้ใดเทียมเทียบ
หลังจากสร่างเมาฉงเสว่ปิงกลับไม่ได้คาดคั้นสอบถามเรื่องใดกับมู่หลิน นางคิดเพียงว่าตนกำลังพร่ำเพ้อถึงไต้ฮ่าวเฉินจนสติเลอะเลือนไปเอง อีกทั้งหลายวันมานี้ฉงเสว่ปิงพบหน้าองครักษ์เซวียนหลิ่วแทบเรียกว่านับครั้งได้นางพบเขาในยามกลางวันพร้อมกับตู้เหยียนเฟิงเท่านั้น ทว่าเมื่อราตรีมาเยือนดูเหมือนอีกฝ่ายกลับหายตัวไปอย่างน่าฉงน จิตใจของนางระส่ำระสายด้วยความประหลาดเมื่อหน้าประตูตำหนักไม่มีเซวียนหลิ่วคอยเฝ้า ซ้ำยังแอบหงุดหงิดอยู่หน่อย ๆ เมื่อฉุกนึกไปว่าเขาอาจต้องใจสตรีนางใดจนละทิ้งหน้าที่ในการเฝ้าปรนนิบัติตนฉงเสว่ปิงจึงเพียงหาโอกาสเพื่อส่งคืนผ้าคลุมให้แก่เขาและต้องการเอ่ยถามบางสิ่งที่อัดอั้นภายในจิตใจตลอดหลายวันมานี้เท่านั้น ทว่านางแทบไม่มีโอกาสนั้นเลย ซ้ำอีกฝ่ายทำราวกับหลบหน้านางเสียด้วย"ปิงเอ๋อร์เป็นอันใดเล่า ไยทานน้อยนัก" ตู้เหยียนเฟิงเอ่ยถามด้วยความเป็นกังวลเขาเอื้อมหลังมือสัมผัสไปยังหน้าผากนูนเด่น ฉงเสว่ปิงสะดุ้งหลุดจากภวังค์ทันควัน "เอ่อ...ท่านพี่เหยียนเฟิง ข้าเพียงเบื่ออาหารเท่านั้น"ใบหน้างามยิ้มแหย นางลอบชำเลืองมองไปเบื้องหลัง ก็พบบุรุษร่างสูงยืนสงบนิ
ย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน บทที่ 23 เสาะหาวิธี (2/2)
มือของเขาถูกบีบอีกหน คำตอบที่ได้หาเกินความคาดหมายใด เพราะเขาแคลงใจมาสักพักแล้ว นัยน์ตาคมเข้มพิศมองอีกฝ่ายอย่างนึกเวทนา "ข้าเข้าใจแล้ว ที่เป็นเช่นนี้เกรงว่าคงเพราะกำยานนี่กระมัง"ฉงเจิ่งหมินบีบมือเขาหนที่สอง ไต้ฮ่าวเฉินพยักหน้า มืออีกด้านกุมหลังมือฉงเจิ่งหมินไว้จากนั้นจึงตบเบา ๆ เพื่อปลอบประโลม "ไว้ข้าจะนำไปตรวจสอบ หลังจากนั้นฝ่าบาทเพียงรอทำตามแผนการของข้าเป็นพอ ส่วนเสว่ปิงท่านวางใจได้ ยามนี้นางสบายดี"ฉงเจิ่งหมินกะพริบตาเนิบช้า แล้วกำมือไต้ฮ่าวเฉินเป็นเชิงฝากฝัง ใบหน้าหล่อเหลาจุดยิ้มเบาบางเป็นการตอบรับเมื่อเขาสำรวจทุกอย่างเรียบร้อย จึงเร่งผละกายออกจากห้อง เกรงว่าอยู่นานนักอาจไม่เป็นการดี หากตู้เหยียนเฟิงระแคะระคายขึ้นมาทุกอย่างต้องพังครืนไม่เป็นท่าแน่จื่อจ้งมาพบกับเขายังจุดนัดหมายตามเวลาที่กำหนด ทั้งสองนำสิ่งต้องสงสัยออกมา ต่างฝ่ายต่างมองหน้ากันอย่างรู้ใจ จื่อจ้งเอ่ย "ท่านอ๋องกำยานนี่มีปัญหา เกรงว่าอาจมีตัวยาบางประการที่ทำให้พระชายาเจ้าแคว้นเกิดภาพหลอน และเสียสติพ่ะย่ะค่ะ"ไต้ฮ่าวเฉินพยักหน้าเข้าใจ "อืม ดูเหมือนต้องเร่งตรวจสอบโดยเร็ว".
ย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน บทที่ 23 เสาะหาวิธี (1/2)
กลางดึกคืนนั้นไต้ฮ่าวเฉินจึงอุ้มคนเมาหัวราน้ำไปส่งยังห้องบรรทม มู่หลินเห็นสภาพดูไม่จืดของฉงเสว่ปิงก็ให้ต้องยิ้มแห้งขอด นางบอกจะล้วงความลับจากเซวียนหลิ่ว ทว่ายามนี้กลับเป็นมอมตนเองเสียได้"องค์หญิง โถ ไยจึงเป็นเช่นนี้เล่าเพคะ"เขาวางร่างบอบบางลงบนที่นอนด้วยความทะนุถนอม "เจ้าดูแลนางให้ดี"มู่หลินผงะเมื่อแหงนหน้ามองอีกฝ่ายอย่างชัดแจ้ง "นะ...นี่ท่าน"ไต้ฮ่าวเฉินยังคงทำสีหน้าเฉยเมยไม่อนาทรร้อนใจใดทว่ามู่หลินกลับอ้าปากค้างตัวแข็งทื่อเฉกเช่นถูกสาปไปเสียแล้ว"อย่าเพิ่งบอกนางเล่า"มู่หลินกะพริบเปลือกตาปริบ ๆ "อะ...เอ่อ ท่านอ๋อง พระองค์ทรง"ไต้ฮ่าวเฉินปรายตามอง "เจ้าคงเก็บความลับได้กระมัง"มู่หลินกลืนน้ำลายหนืดเหนียวลงคอ พลางก้มหน้างุด เอ่ยตอบด้วยอาการประหม่า"พะ…เพคะ"ไหนเลยมู่หลินจะสันทัดเรื่องเก็บความลับ ยิ่งกับฉงเสว่ปิงแล้วอย่าได้เอ่ยถึงนางมักถูกจับได้อยู่เสมอ หากเรื่องนี้หลุดปากออกไปมีหวังบ่าน้อย ๆ ที่มีคงไร้ศีรษะวางตั้งยังไม่ทันออกห่างจากเตียง ชายผ้าคลุ
ย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน บทที่ 22 น้ำเมาเข้าปากผีสุราเข้าสิง ความจริงปรากฏ (2/2)
ริมฝีปากได้รูปคลี่ยิ้มพราย"คืนนี้ท่านช่วยร่ำสุราเป็นสหายข้าเสียหน่อย ข้านอนไม่ค่อยหลับ" มือขาวเนียนรินน้ำสีใสลงจอกสองใบ จากนั้นดันจอกเลื่อนไปเบื้องหน้าเพื่อส่งให้บุรุษฝั่งตรงข้าม"รับไปสิ"อีกฝ่ายยังคงนั่งทื่อมะลื่อดุจหินผาฉงเสว่ปิงถอนหายใจแผ่ว "ไยท่านจึงน่าเบื่อยิ่ง ตกลงแล้วข้าอยู่กับคนหรือหุ่นขี้ผึ้งกันเล่า" เมื่อเขาไม่มีปฏิกิริยาโต้กลับนางจึงยกจอกสุรากรอกปากเพื่อบันดาลโทสะเสียเลยดูเหมือนเขากำลังแค่นหัวเราะเบา คนที่ยกสุราไปเพียงจอกเดียวก็เริ่มเสียอาการแล้ว"ท่านก็พูดได้ ไยไม่ยอมพูดกับข้า" ฉงเสว่ปิงชี้หน้า พลางตบมือลงบนโต๊ะดังปังอีกฝ่ายยังคงนั่งนิ่งเฉกเช่นกระแสน้ำสงบทว่าภายใต้กลับหมุนวนดุจพายุหอบหนึ่ง เขาไม่หือไม่อือทำราวกับนางเป็นอากาศธาตุ กระนั้นฝ่ามือหยาบระคายกลับยกจอกสุราส่งน้ำรสหวานปนขมเข้าปากแล้วริมฝีปากสีกุหลาบฉีกยิ้มกว้าง มือเรียวตีกันเปาะแปะ "ดีมาก เอาอีก ๆ"ไต้ฮ่าวเฉินส่ายศีรษะเด็กอ่อนหัด จอกเดียวก็เมาเสียแล้วฉงเสว่ปิงรินเหล้าส่งให้เขา ซ้ำยังไม่ลืมกรอกเข้าปากของตน เมื่อสุราเข้าปาก
ย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน บทที่ 22 น้ำเมาเข้าปากผีสุราเข้าสิง ความจริงปรากฏ (1/2)
ฉงเสว่ปิงได้ไปเยี่ยมมารดาของตนแล้ว ทว่าสิ่งที่นางเห็นกลับทำให้เข่าแทบทรุด เฉิงเหยากลายเป็นคนเสียสติพูดจาไม่รู้ความ หนำซ้ำตู้เหยียนเฟิงมักให้เวลานางอยู่กับทั้งสองแทบจะนับได้ว่าชั่วประเดี๋ยวเท่านั้น อีกทั้งช่วงดึกเขามักเอ่ยเสมอว่าอย่าได้ออกมาเพ่นพ่านนอกตำหนัก ราชกิจรัดตัวอยู่ทุกค่ำคืน"มู่หลิน ข้าเบื่อ คืนนี้เจ้าไปเอาสุรามา" ฉงเสว่ปิงทอดถอนใจเส้นผมนุ่มสลวยปล่อยสยายลงกลางหลัง เดิมทียามนี้ต้องเข้านอนแล้วแท้ ๆ ทว่านางไม่อาจข่มตาให้หลับได้จริง ๆ"องค์หญิงแต่นี่ดึกมากแล้วนะเพคะ"จู่ ๆ ฉงเสว่ปิงก็นึกบางอย่างขึ้นได้ "เอ่อ...ถ้างั้น เจ้านอนก่อนข้าเลย" มือเรียวหยิบเสื้อคลุมตัวหนาขึ้นสวมทับมู่หลินมองตามด้วยความฉงน "องค์หญิงจะไปที่ใดเพคะ"ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มซุกซน "ไปร่ำสุราอย่างไรเล่า ในเมื่อเจ้าร่ำสุรากับข้าไม่ได้ เช่นนั้นข้าจะไปหาสหายสักหน่อย"มู่หลินกะพริบเปลือกตาปริบ "เอ่อ...องค์หญิง ท่านมีสหายที่ใดกันเจ้าคะ"ฉงเสว่ปิงแต่งกายไปพิศมองความเรียบร้อยผ่านคันช่องบานใหญ่ไป "มีสิ ข้าว่าองครักษ์เซวียนหลิ่วไม
ย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน บทที่ 21 เรื่องงามหน้าขององค์ชายผู้สูงศักดิ์ (2/2)
ทั้งสองออกมาจากด้านในแล้ว ดวงตาคมกริบภายใต้หน้ากากหนาชำเลืองมองฝ่ามือที่โอบประคองไหล่บอบบางก็ยิ่งหัวเสีย เขาลอบค่อนขอดในใจพี่ชายจริงหรือ แนบชิดดุจนางเดินเองไม่ได้ ไยไม่อุ้มเสียเลยเล่า หึ…ตู้เหยียนเฟิง "ปิงเอ๋อร์ คืนนี้ข้ามีเรื่องต้องไปสะสาง ไว้เรียบร้อยแล้วข้าจะรีบกลับ เจ้าอยู่กับเซวียนหลิ่วไปพลาง ๆ ก่อนแล้วกัน"ฉงเสว่ปิงพยักหน้าหงึกหงัก "เพคะ"ไต้ฮ่าวเฉินแค่นยิ้มเรื่องที่ต้องสะสางของเจ้า คงไม่ใช่อย่างที่ข้าคิดกระมังตู้เหยียนเฟิงเหลียวมองบุรุษร่างสูงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "ดูแลปิงเอ๋อร์ให้ดี ดึกดื่นอย่าได้ให้นางออกมาตากน้ำค้างเล่า"ไต้ฮ่าวเฉินจึงปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ จากนั้นค้อมศีรษะลงเล็กน้อย..ราตรีกาลนี้ช่างให้ความรู้สึกหมองมัวเฉกเช่นสีของผืนนภา แม้นมีดวงดาวโอบล้อมเคียงจันทร์เป็นทิวทัศน์แสนงดงาม กระนั้นกลับมิอาจช่วยคลายความร้อนใจได้สักกระผีกริ้น ฉงเสว่ปิงทอดสายตามองออกไปนอกบานหน้าต่างอย่างเหม่อลอย จิตใจของนางห่อเหี่ยวไร้ทิศทาง ทว่าท่ามกลางความอนธการเบื้องหน้านี้ยังมีสายตาของใครบางคนเฝ้ามองน
You may also like
สตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M viewsชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล513.8K viewsยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง28.2K viewsหลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ221.7K viewsตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2
จันทร์ส่องแสง362 viewsสตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน
องค์หญิงโนเนม1.2K viewsทะลุมิติสวมรอยเป็นแม่เลี้ยง
ต้าเหนิง1.8K viewsท่านแม่ทัพ โปรดรับรักนางร้ายอย่างข้าด้วย
moonlight -mini1.1K views
