บทที่8.ถ้าไม่ยอมก็จะปล้ำ
ในนาทีนี้ไม่มีใครอารมณ์ดีเกินอีธาน CEO หนุ่มนั่งทำงานอย่างมีความสุข ประตูหน้าห้องของเขาเปิดกว้าง เพราะกำลังรอการมาของใครบางคน...
ชายหนุ่มชำเลืองมองโต๊ะทำงานใหม่เอี่ยมที่ถูกนำมาตั้งไว้ตรงทางเข้าห้องของเขาเมื่อสามสิบนาทีที่แล้ว เป็นคำสั่งด่วนที่หยางต้องวิ่งจนขาขวิดเพื่อสนองความต้องการของเจ้านายหนุ่ม
“มีงานอะไรอีกมั้ยล่ะ?” ไม่น่าเชื่อ เขาใช้เวลาเกือบ2ชั่วโมงในการทำงานที่คงค้าง
แต่...กลับไร้เงาคนที่กำลังรอ เมื่อคำสั่งด่วนส่งตรงถึงหล่อน เขาไม่คิดว่าเมรีจะปอดแหกถึงเพียงนี้
อีธานวางปากกา เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ เตรียมจะอ้าปากถามลูกน้องคนสนิท แต่บังเอิญสายตาจับภาพความเคลื่อนไหวด้านนอกได้
คนที่เขารอ...มาถึงสักที
“เธอใช้เวลานานเกินไปนะ สำหรับการเดินทางจากชั้น3 ขึ้นมายังชั้น11”
เสียงห้วนห้าวกล่าว เมรีสะดุ้ง เธอกำลังมองหาที่ทางตัวเอง<
บทที่8.ถ้าไม่ยอมก็จะปล้ำ ในนาทีนี้ไม่มีใครอารมณ์ดีเกินอีธาน CEO หนุ่มนั่งทำงานอย่างมีความสุข ประตูหน้าห้องของเขาเปิดกว้าง เพราะกำลังรอการมาของใครบางคน...ชายหนุ่มชำเลืองมองโต๊ะทำงานใหม่เอี่ยมที่ถูกนำมาตั้งไว้ตรงทางเข้าห้องของเขาเมื่อสามสิบนาทีที่แล้ว เป็นคำสั่งด่วนที่หยางต้องวิ่งจนขาขวิดเพื่อสนองความต้องการของเจ้านายหนุ่ม“มีงานอะไรอีกมั้ยล่ะ?” ไม่น่าเชื่อ เขาใช้เวลาเกือบ2ชั่วโมงในการทำงานที่คงค้างแต่...กลับไร้เงาคนที่กำลังรอ เมื่อคำสั่งด่วนส่งตรงถึงหล่อน เขาไม่คิดว่าเมรีจะปอดแหกถึงเพียงนี้อีธานวางปากกา เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ เตรียมจะอ้าปากถามลูกน้องคนสนิท แต่บังเอิญสายตาจับภาพความเคลื่อนไหวด้านนอกได้คนที่เขารอ...มาถึงสักที “เธอใช้เวลานานเกินไปนะ สำหรับการเดินทางจากชั้น3 ขึ้นมายังชั้น11”เสียงห้วนห้าวกล่าว เมรีสะดุ้ง เธอกำลังมองหาที่ทางตัวเอง
บทที่7.ค้นหา... อีธานนั่งเงียบ ตลอดระยะเวลาที่รถยนต์คันโปรดของเขาวิ่งห่างออกมาจากบ้านเมฆาไกร...ท่าทีของเขาดูนิ่งๆ แต่ภายในใจกำลังร้อนรน เขาเริ่มสะกิดใจบางอย่าง...มีความสงสัยค้างคาอยู่ในหัว...เป็นไปได้หรือไม่? หากการที่เขากับเมรีมีความสัมพันธ์ทางกายกันครั้งนั้น...จะทำให้หล่อน ‘ตั้งท้อง’ชายหนุ่มย้อนนึกถึงความหลัง มันนานจนเขาเกือบลืมรายละเอียด...แต่...เมื่อมานั่งทบทวนซ้ำ มีอัตราความเป็นไปได้สูง...ครั้งนั้น เขาไม่ได้ใช้คอนดอม!!“หยาง...สืบประวัติแม่ของอันอันให้ที”เสียงทรงอำนาจร้องสั่ง เวลานี้เขาต้องการรู้ปูมหลังของเมรี รู้แบบทุกซอกทุกมุม รู้ลึกถึง ‘ความลับ’ ที่หล่อนพยายามปกปิดไว้“ครับ” การ์ดหนุ่มรับคำหลังสั่ง อีธานก็เงียบไปตลอดทาง เขาเผลอตัวฝัน!! ฝันว่าตนเอง...เป็นปะป๊า ที่อันนาอยากเจอ...&
บทที่6.ปะทะ สีหน้าหงิกงอไม่ต่างอะไรกับม้าหมากรุก มือเรียวยกกอดอกแน่น หน้าเชิดขึ้นสูง ทอดสายตามองออกไปด้านนอก พยายามไม่เหลือบแลไปยังพื้นที่ข้างตัวอันนาดื่มด่ำกับไอครีมถ้วยโปรด เด็กชายยิ้มหน้าระรื่น กับ ‘ลุง’ ใจดี โดยที่มารดานั่งหน้าหงิกอยู่ข้างๆ“ลุงๆ วันหลังพาอันอันมาอีกนะคร๊าฟ” รสหวานในอุ้งปาก กับความตื่นตารอบตัว อันนาเลยติดใจ เขาเหมือนไข่ในหิน ไม่ว่าจะคุณตา คุณยาย แม่ ไม่มีคนไหนพาเขามาเที่ยวนอกบ้านบ่อยนัก“อันอัน!! กลับไปบ้าน หม่าม๊ากับลูกคงต้องคุยกันเรื่องนี้”เมรีกล่าวเสียงแข็ง อันนาเยาว์วัย จนไม่รู้ว่าใครมาดี มาร้าย และที่สำคัญ อันนาควรอยู่ห่างจากอีธานทุกทาง“ครับ แต่...” เด็กชายรับคำเสียงอ่อย แต่เพราะความฉลาดทันคน เขาเลยพยายามแย้ง “คุณตางานยุ่ง คุณยายก็เอาแต่ไปสมาคมแม่บ้าน หม่าม๊าก็ทำงาน ไม่มีใครพาอันอันมาเที่ยวแบบนี้เลยอะ”ครอบครัวเล็กๆ ของเธ
“อันอัน!!” เมรีรีบทรุดนั่ง เธอรวบกอดบุตรชาย มือลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของเขา พร้อมรีบพูดปลอบประโลม เพราะหน้าของอันนาแดงก่ำ เขากำลังจะร้องไห้ “หม่าม๊าอยู่นี่หนุ่มน้อย ไม่ร้องไห้ค่ะอันอันลูกหม่าม๊าเป็นคนเก่ง ไม่ร้องนะคนดีเดี๋ยวสาวๆ เมิน ไม่มีสาวๆ ชอบหรอกเด็กขี้แยหรอกนะ” นี่อาจจะเป็นอีกข้อที่อันนาติดมาจากอีธาน บุตรชายของเธอชอบที่จะเป็นขวัญใจของสาวๆ เมรีมองเลยไปทางด้านหลัง เธอเห็นกลุ่มคนขนาดย่อม ยืนหอบแฮกๆ อยู่ตรงนั้ง คงเป็นเพราะวิ่งไล่ตามบุตรชายเธอมา ถัดไป...ก็คือเขา...อีธาน จาง...เขาเป็นทั้งเจ้านาย และพ่อของลูกเธอ
บทที่5.ทายาทอสูร “ว่าไง...ของที่สั่งได้มั้ย?”อีธานร้องถามการ์ดส่วนตัว หลังเขาบัญชาให้การ์ดตนเองไปหาสิ่งของที่เขาต้องการ“เรียบร้อยครับ อยู่ที่ท้ายรถครับท่าน” การ์ดหนุ่มตอบแบบสำรวม เขาก้มหน้าลง ซ่อนแววตาอยากรู้ไว้ เมื่อสิ่งที่นายหนุ่มให้ไปจัดหาคือ...ของเล่นเด็ก และขนมกรุบกรอบจำนวนมาก...“ดี...เคลียร์เวลาให้ด้วยล่ะ ฉันจะออกไปข้างนอกตอนบ่าย และไม่กลับเข้ามาอีก”อีธานสั่ง เขาไม่ได้เงยหน้ามอง ตั้งใจเคลียร์งาน เพื่อไปหาเด็กชายที่ตนเองติดใจ...“เอ่อ...” การ์ดหนุ่มพยายามแย้ง เขาถอนใจแรงๆ เวลาของนายหนุ่มแทบไม่มีช่องว่าง หากจะเคลียร์ให้คงต้องยกเลิกงาน...“ฉันรู้...ตารางงานฉันแน่นมาก แต่ไอ้การประชุมน่าเบื่อนั่น ไม่จำเป็นต้องมีฉันก็ได้ไม่ใช่เหรอ?”CEO หนุ่มเปรยเสียงทุ้ม เมื่อก่อนอีธานไม่เคยพลาดที่จะเข้าร่ว
บ่ายวันเสาร์ วันที่เป็นวันหยุดพักผ่อน...วันที่อีธานจะนอนและนอนเท่านั้น แต่วันนี้เขากลับอยากออกมาเดินยืดเส้นยืดสายนอกบ้าน.... ชายหนุ่มจึงคว้ากุญแจรถยนต์คันโปรด ขับห้อตะบึงออกมาจากบ้านหลังใหญ่แบบคนใจลอย เขาห้ามการ์ด ห้ามการติดตาม เมื่อต้องการความเป็นส่วนตัวจริงๆชายหนุ่มใช้เวลาบนท้องถนนเกือบหนึ่งชั่วโมง...ก่อนจะตัดสินใจเลี้ยวรถยนต์เข้าไปในสวนสาธารณะที่มองเห็นผ่านสายตา เขาขอนั่งคิดอะไรเงียบๆ สักพัก“ยัยบ้านั่น ได้ฉันแล้วชิ่ง...ไม่ทิ้งอะไรให้ตามสักอย่าง สงสัยไม่เคยอ่านนิทาน...ซินเดอเรลล่ายังทิ้งรองเท้าไว้ให้เจ้าชายตามเลย...หล่อนไม่รู้หรือไง อ่อยน่ะอ่อย ทำไม่เป็นเหรอ...”ชายหนุ่มบ่นพึม ทุกครั้งที่ว่างหรืออยู่คนเดียว...ภาพเงาของหล่อนมักจะตามมาหลอกหลอนเขาประจำ ‘ผู้หญิง’ คนนั้น ทำให้เขาอยู่ไม่สุขเท่าไรไม่รู้ความเป็นตัวตน รู้แค่ชื่อ ‘เมรี’ บ้านหล่อนอยู่ที่ไหน เวลานี้หล่อนทำอะไร5ปีที่ผ่านมา อีธานคิดถึงหล่อนตลอด แต่...ไม่มีวิธีติดตามเขาย้อนกลับไปที่ผับแห่งนั้นหลายครั้ง...แต่ก็เหมือนเดิมไร้วี่แววของหล่อนผู้หญิงคนนั้นทำเหมือนหายไปจากโลกใบนี้...หายไปตลอดกาล...“เห้ออ...”กาแฟหนึ่งแก้วในมือ กับ
บทที่4.การพบเจอที่ไม่คาดคิด เมรีหอบซองขนาดใหญ่เดินเชิดหน้าตรงไปยังล็อบบี้ของบริษัทใหญ่ยักษ์!! บริษัทที่เธอทิ้งใบสมัครไว้ และวันนี้คือวันตัดสินชะตาตนเอง ไม่ว่าเธอจะมีความสามารถมากพอหรือไม่ แต่ความตั้งใจของเมรีวันนี้คือเธอต้องได้รับการบรรจุเข้าทำงานที่นี่ให้ได้ เมื่อมันคืออนาคตของบุตรชายตัวแสบของตนเอง เขาจะมีอนาคตที่ดีขึ้น เพราะบริษัทแห่งนี้ ผลตอบแทนในการทำงานเป็นอันดับหนึ่ง ในแต่ละวันมีผู้คนเดินเข้าเดินออกมากมาย เพื่อที่จะได้รับโอกาสแสนงามนั่นสักครั้ง...และวันนี้มันเป็นโอกาสของเธอ“สวัสดีค่ะ ดิฉันมีนัดสัมภาษณ์งานค่ะ”หญิงสาวแจ้งความต้องการ เธอยิ้มแบบผูกมิตรให้กับประชาสัมพันธ์สาวสวย“อ๋อค่ะ เชิญด้านนั้นเลยค่ะ” สาวสวยยิ้มเก๋ หล่อนชี้มือไปยังกลุ่มคน ที่นั่งรวมตัวกันอยู่ในมุมหนึ่งของโถงล็อบบี้เมรีค้อมตัวลงเล็กน้อย เธอเดินไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ ทรุดนั่งอย่างสงบเสงี่ยมลงบนเก้าอี้ตัวที่ว่าง ชำเลืองมองเพื่อนๆ ในกลุ่มอย่างสำรวม เสียงคุยกันเบาๆ เท่าที่เมรีจับใจความได้ แต่ละคนที่มุงเป้ามาที่บริษัทแห่งนี้ เป้าหมายหาใช่การเป็นพนักงาน แต่...“ท่านประธานทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมโสด...หากโชคดีผีผ
บทที่3.ของขวัญจากพระเจ้า3เดือนต่อมา...เมรีกำแท่งพลาสติกในมือแน่น น้ำตาเธอไหลรินเป็นทาง ความรู้สึกสับสนกำลังทำร้ายเธอ!!หญิงสาววัย23ปีทรุดฮวบลงบนพื้นห้อง ขาของเธออ่อนแรงไม่มีเรี่ยวแรงเหลือพอให้พยุงตัวเอง น้ำตาไหลหยดเปียกปอนหลังมือ แต่...ไร้เสียงสะอื้น เป็นความรันทดรวดร้าวที่ไม่สามารถเปิดปากบอกใครได้ จากนี้ไป...เธอควรทำเช่นไรกับอนาคตตัวเอง...เป็นคำถามที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้คำตอบ...อนาคตที่เคยวาดหวังไว้พังคลื่น!!“เกิดอะไรขึ้น หนูร้องไห้ทำไมลูก!!?”เก่งกาจถลาเข้ามาประคองบุตรสาว ถุงขนมหล่นอยู่ที่หน้าประตู เมื่อท่านถือขนมเหล่านั้นมาให้บุตรสาวที่เก็บเนื้อเก็บตัว นับตั้งแต่วันที่ทะเลาะกันขั้นร้ายแรง“พ่อจ๋า...เมรี” หญิงสาวผวากอดบั้นเอวบิดา เธอเกลือกกลิ้งหน้ากับแผ่นอกของท่าน น้ำตาเปียกเป็นหย่อมๆ กับตัวเสื้อของบิดา“เกิดอะไรขึ้นกับหนู...เมรี?” เก่งกาจใจหายแวบ บุตรสาวสุดเข้มแข็งของท่านมีอาการผิดปกติ เธอไม่เคยฟูมฟายมากมายขนาดนี้ ครั้งสุดท้ายที่เขาเคยเห็นเมรีร่ำไห้ คือตอนที่ภรรยาของเขาเสียชีวิต หลังจากนั้นแทบไม่เคยเห็นน้ำตาของเมรี ครั้งนี้มันต้องมีเรื่องอะไรร้ายแรงมากๆ ไม่อย่างนั้น คนใจแข็งอย่าง
บทที่2.เจ้าชาย...หรือโจร!! ห้องพักที่อีธานอาศัยซุกตัวนอน วันนี้เตียงกว้างของเขาถูกยึดครองจากคนแปลกหน้าที่สู้อุตส่าห์หิ้วมาจากสถานบันเทิงแห่งนั้น เพราะหากหล่อนทิ้งไว้...พรุ่งนี้เช้าคงมีข่าวโศกนาฏกรรมดังคึกโครม เมื่อฝูงหมาป่าเป็นโขยง จ้องรอจะเขมือบหล่อนอยู่“แกกับหล่อนก็ไม่ต่างกันหรอกน่า”อีธานเปรย เขายืนเท้าสะเอวมองเมรีที่นอนหลับบนเตียงด้วยสายตาหนักใจเขาเป็นทายาทคนเดียวของจางไท่กรุ๊ปก็จริง...แต่ช่วงนี้เขาถูกบิดาคาดโทษ จึงหลบมาพักอยู่ในโรงแรมแห่งนี้ รอเวลาให้ความผิดที่สร้างเรื่องฉาวโฉ่ ลดทอนความรุนแรงลง แม้บัตรเครดิตทุกใบของเขาถูกระงับ เขามีแค่เงินสดติดตัวกับที่ซุกหัวนอน และรถยนต์หนึ่งคัน ยานพาหนะที่ใช้ขับขี่ไปไหนมาไหน มันอึดอัดทรมาน จนอีธานเกือบทนไม่ไหว แต่พอเอาเข้าจริงๆ เขาก็อยู่ได้ โดยไม่ลำบากเท่าไร แม้จะรู้สึกหงุดหงิดไปบ้าง...เสื้อสูท ตามด้วยเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ถูกสลัดทิ้ง เขาคงต้องอาบน้ำ ล้างคราบเหม็นๆ ที่เกาะติดตามตัวออกไปก่อน ก่อนที่จะนอนหลับ และตื่นมาสู้กับความวุ่นวายในวันพรุ่งนี้15นาทีต่อมา...อีธานเดินผิวปากออกมาจากห้องน้ำ เขาเกือบสะดุดชายพรมจนหกล้ม เมื่อสายตามองเลยไ