ดารัณเป็นคนเดียวในบดินทร์เดชที่ยังไม่รับรู้เรื่องที่เกิดขึ้น หล่อนเริงสุขอยู่นอกบ้าน สำเริงสำราญกับคู่ขาคนใหม่ โดยไร้ความยำเกรง แม้ธรรวาจะกลับมาอยู่ด้วยแล้วก็ตาม
เสียงหอบหายใจดังระงม เมื่อพายุอารมณ์เดือดระอุ ร่างเปลือยขาวโพลนส่ายสะบัด หล่อนสนองตอบการโจนจ้วงแบบถึงอกถึงใจ พร้อมกับเปล่งเสียงครางระรัว
สะโพกผายตึงส่ายร่อน รับจังหวะโยกขย่มแบบไม่ยอมแพ้เสียงเร่งเร้าดังกระหึ่ม เมื่อไฟปรารถนาบาดผิวกายจนเกือบไหม้
“เร็วๆ หน่อยเรย์ ฉันแย่แล้ว...”
หนุ่มตาน้ำขาวกัดฟันกรอด เขาขยับร่างกายเร็วๆ เสือกเสยความแกร่งร้อน ตอกอัดสัดส่วนยวนตาเต็มแรงที่มี
“ชอบแบบนี้เหรอคนสวย” เสียงที่ไม่ต่างกับคำรามเอ่ยถาม ใบหน้าคมดุบิดเบี้ยวเพราะความเสียวสะท้าน
“จัดมาเลยเรย์ ฉันรับไหว” ดารัณหญิงร่านเอ่ยเร่ง หล่อนสูดปากครางหงิงๆ
โยกเรือนกายตอบโต้การกระแทกกระทั้นแบบไม่ยอมแพ้
มือแข็งแรงเอื้อมจับช่วงเอวกระชากเข้าหาตัวแรงๆ จัดหนัก จัดเต็มให้กับความต้องการของหล่อนเป็นความเมามันที่เรย์ก็ปฏิเสธไม่ได้ เขาผ่านผู้หญิงมามากมาย แต่ไม่มีผู้หญิงคนไห
ดารัณเป็นคนเดียวในบดินทร์เดชที่ยังไม่รับรู้เรื่องที่เกิดขึ้น หล่อนเริงสุขอยู่นอกบ้าน สำเริงสำราญกับคู่ขาคนใหม่ โดยไร้ความยำเกรง แม้ธรรวาจะกลับมาอยู่ด้วยแล้วก็ตามเสียงหอบหายใจดังระงม เมื่อพายุอารมณ์เดือดระอุ ร่างเปลือยขาวโพลนส่ายสะบัด หล่อนสนองตอบการโจนจ้วงแบบถึงอกถึงใจ พร้อมกับเปล่งเสียงครางระรัวสะโพกผายตึงส่ายร่อน รับจังหวะโยกขย่มแบบไม่ยอมแพ้เสียงเร่งเร้าดังกระหึ่ม เมื่อไฟปรารถนาบาดผิวกายจนเกือบไหม้“เร็วๆ หน่อยเรย์ ฉันแย่แล้ว...”หนุ่มตาน้ำขาวกัดฟันกรอด เขาขยับร่างกายเร็วๆ เสือกเสยความแกร่งร้อน ตอกอัดสัดส่วนยวนตาเต็มแรงที่มี“ชอบแบบนี้เหรอคนสวย” เสียงที่ไม่ต่างกับคำรามเอ่ยถาม ใบหน้าคมดุบิดเบี้ยวเพราะความเสียวสะท้าน“จัดมาเลยเรย์ ฉันรับไหว” ดารัณหญิงร่านเอ่ยเร่ง หล่อนสูดปากครางหงิงๆโยกเรือนกายตอบโต้การกระแทกกระทั้นแบบไม่ยอมแพ้มือแข็งแรงเอื้อมจับช่วงเอวกระชากเข้าหาตัวแรงๆ จัดหนัก จัดเต็มให้กับความต้องการของหล่อนเป็นความเมามันที่เรย์ก็ปฏิเสธไม่ได้ เขาผ่านผู้หญิงมามากมาย แต่ไม่มีผู้หญิงคนไห
“ดลท้องกับคุณธรรค่ะ... แต่คุณลุงไม่ต้องสนใจตรงนั้นหรอกนะคะ ที่ดลอยากให้คุณลุงรู้... คือดลจะไม่รับการช่วยเหลือของคุณธรร ดลจะยก ‘ลูก’ ให้ และดลจะไปจากที่นี่ ดลมีเหตุผลค่ะ”หญิงสาวพูดยาวๆ เพื่อไม่ต้องพูดซ้ำหลายครั้ง เทียมคงสักอย่างหนัก เมื่อท่านคงไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้ของเธอเทียมถอนใจ ลูกชายท่านเป็นคนหัวแข็ง เทียมไม่สามารถบงการอะไรธรรวาได้ และดลยายืนกรานเช่นนี้ ครอบครัวอบอุ่นของบุตรชายที่ท่านฝันไว้ คงไม่มีทางเกิดขึ้น“คิดดีแล้วซินะ” ท่านเปรย ดลยาพยักใบหน้ารับ น้ำตาหยดติ่งๆ“ลุงจะไม่ถามนะ ลุงเชื่อว่าหนูดลมีเหตุผล...ก็ดี... ไอ้ลูกชายหัวแข็งของลุงมันจะได้รู้บ้าง...ไม่มีใครลงให้มันทุกคน หากมันไม่อ่อนข้อให้ก่อน แต่...หนูไม่คิดถึงลูกเหรอไง...เห้อ!!”ประสบการณ์กว่าครึ่งชีวิต ทำให้เทียมรู้ดี เรื่องของหนุ่ม-สาว ต้องปล่อยให้เขาตัดสินเอง คนโตกว่าแค่ชี้นำ และคอยประคับประคองหากออกนอกลู่ทาง ธรรวาไม่ใช่เด็ก3ขวบ เขาเป็นหนุ่มฉกรรจ์ เรื่องพันตูกับผู้หญิง ลูกชายท่านโชกโชน ดังนั้น มันจึงเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่บุตรชายพลาด
บทที่13.อยากได้เอาไป“พี่ปิ่น...พี่ปิ่นว่าคุณดลมีอาการเหมือนคน ‘ท้อง’ มั้ย?” เสียงกระซิบกระซาบดังแว่วๆ อยู่ใต้ระเบียงบ้านที่ธรรวายืนอยู่ เขารีบเบี่ยงกายแอบ แต่ตั้งใจฟังคำพูดของสาวใช้สองนางนั้น เมื่อเรื่องที่ทั้งสองคุยกัน พาดพิงถึงคนที่เกี่ยวข้องกับตนเอง“มึงว่าไงนะอีแวว!!” ปิ่นตวาด หล่อนแยกเขี้ยวใส่สาวใช้อีกนาง“แหมพี่...ลืมไปแล้วไง ถึงฉันจะอายุแค่นี้ ฉันเคยมีลูกแล้วนะ” แววตาอายุแค่18 ปี แต่เพราะอดีตของหล่อนเป็นเด็กสาวใจแตกมาก่อน ริรักในวัยเรียน ทำให้ถนนชีวิตก้าวกระโดดต่างจากเพื่อนรุ่นเดียวกัน“เออ...กูรู้แล้วมึงมีประสบการณ์ แต่จะมาพูดพล่อยๆ ถึงคุณดลแบบนี้ไม่ได้” ปิ่นออกตัวป้องนายสาวสุดฤทธิ์“ฉันไม่ได้พูดพล่อยๆ นะพี่ปิ่น อาการคุณดลมันฟ้อง”แววตาแย้ง ที่เธอกับอีกหลายๆ คนเห็น ดลยามีอาการเหมือนคนตั้งครรภ์จริงๆ“เธอไม่มีแฟน ไม่เคยมีผู้ชายมาพัวพัน แล้วจะท้องได้ไงวะ!!”ดลยาอยู่แต่ในบดินทร์เดช มีผู้ชายมาชอบพอก็ไปมาหาสู่กันใต้สายตาหลายคู่
บทที่12.ความลับที่ไม่ลับ“มอนิ่ง...” ดารัณเดินนวยนาดลงมาจากชั้นบน เธอเดินผ่านห้องอาหาร และเห็นลูกเลี้ยงกำลังนั่งละเลียดมื้อเช้าอยู่พอดีชายหนุ่มกดยิ้มมุมปาก เขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับการทักทายของคนที่ตนเองเกลียดฝังใจแต่ดารัณหรือจะรู้สึกรู้สา หล่อนเดินหน้าด้านเข้ามานั่งร่วมโต๊ะกับลูกเลี้ยง แบบไม่สะทกสะท้าน“สวย...ขอกาแฟฉันแก้ว กับมื้อเช้าแบบคุณธรรด้วยนะ” เธอร้องสั่งสาวใช้ ปรายหางตามองลูกเลี้ยงหนุ่มที่นั่งคอแข็งอยู่ตรงหน้า“นอนหลับดีมั้ยคะ บ้านบดินทร์เดชยินดีต้อนรับคุณกลับมา”หญิงสาวจีบปากจีบคอพูด ชม้อยชายตาเหมือนสาววัยรุ่นธรรวาวางส้อมในมือลงบนขอบจาน ยกผ้าขึ้นซับมุมปาก เงยหน้าขึ้นมองดารัณ ผู้หญิงที่สังขารร่วงโรยตามกาลเวลา แต่สันดานหล่อน ยังเหมือนเดิมไม่ผิดเพี้ยน!!“เธอคงลืมนะดารัณ...บดินทร์เดชเป็นของฉัน”ฝ่ามือยันผิวโต๊ะเพื่อทรงกายลุกขึ้นยืน ดวงตาเย็นชามองผู้หญิงตรงหน้าตรงๆ“รัณไม่ลืมค่ะ และก็ไม่มีวันลืมเรื่องของเรา”สาวใหญ่ยิ้มหวาน
บทที่11.บทลงโทษสำหรับคนปากแข็งกุกๆ กักๆเสียงการเคลื่อนไหวของใครบางคน ทำให้คนนอนหลับสะดุ้งตื่น เปลือกตาเทียมกะพริบปริบๆ เขาค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับร้องเรียกคนคุ้นเคย“หนูดล ขอน้ำลุงกินทีสิลูก”ดลยารีบรินน้ำใส่แก้ว เธอถือแก้วที่มีหลอดเสียบคามายื่นให้กับประมุขบ้านบดินทร์เดช“คุณพยาบาลกลับไปแล้วสิ” แสงสีส้มอ่อนๆ ที่ลอดผ่านชายผ้าม่านเข้ามาทำให้เทียมรู้ วันนี้เขาหลับลึก จนเวลาผ่านไปแสนนาน“ค่ะ” ดลยาตอบ เธอรับแก้วจากมือของเทียมเพื่อนำไปเก็บ“เรียกอำนวยมาเถอะ ลุงอยากอาบน้ำ”เทียมรู้สึกเหนียวตัว เขานอนนานเกินไป จนอยากทำให้ตัวเองรู้สึกกระปี้กระเป่าขึ้น“ค่ะ” ดลยารับคำ เธอเดินไปกดกริ่ง เรียกคนงานชายที่มีหน้าที่ดูแลเทียมในแบบที่ตนเองทำไม่ได้มาหญิงสาวสูดลมหายใจลึกๆ ตอนที่กดโทรศัพท์ภายใน เพื่อร้องขอให้สาวใช้ด้านนอก ไปแจ้งบุตรชายเจ้าของบ้าน บิดาของเขาตื่นแล้ว... เขาสมควรมาให้เทียมเจอหน้า ไม่ใช่เอาเวลามีค่านั่น ไปนั่งดื่มแบบคนไร้
บทที่10.ย้อนกลับมาเพื่อทวงบางอย่างคืนท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ...ประเทศไทย...การเดินทางกว่า6ชั่วโมงจบลง เครื่องบินโดยสารที่ธรรวาโดยสารมา ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย ชายหนุ่มเดินเอื่อยๆ ตามผู้โดยสารคนอื่นๆ เขาอมยิ้มน้อยๆ เพราะรอบตัวมีแต่คนพูดภาษาที่เขาได้ยินมาตั้งแต่ยังเด็กๆ เป็นการกลับมาเหยียบแผ่นดินเกิดแบบถาวร พร้อมกับความตั้งใจมุ่งมั่นเขาจะต้องจัดการ...ขจัด!! เหลือบ ลิ้น ไร ที่ยึดบดินทร์เดช เป็นรังให้หมดจด...“เห้!!” ชานนท์โบกมือไหวๆ เขายิ้มร่า เมื่อเห็นเพื่อนรักเดินออกมาจาเกรทของสายการบิน...ธรรวายิ้มรับ...เขาเดินเข้าไปใกล้ ยกมือตบบ่าเพื่อนสนิทที่เขาส่งข่าวให้รู้คนแรก เรื่องการเดินทาง“ไง หน้ายับเชียว...เบื่อละซิ”ชานนท์เดา คนเอคทีฟอย่างธรรวา คงไม่ชอบอยู่นิ่งๆ การโดยสารบนเครื่องบินนานๆ คงทำให้เพื่อนของเขารำคาญ“นิดหน่อย...นอนหลับไป พอตื่นก็เกือบถึงแล้ว”ธรรวาตอบ เขาเดินนำเพื่อนไปยังที่โหลดกระเป๋าเดินทาง สัมภาระของเขามีไม่มาก เมื่อของใช้ส่วนตัวเขาบริจาคให้คนท