ผ่านมาได้3อาทิตย์แล้วกับการซ้อมดรัม ปรินมารับปรางกลับบ้านในตอนเย็นทุกวันโดยมีเพื่อนเขามาด้วยและมักจะมาพูดคุยกับแคทและมายด์ทุกวัน ทำให้ทุกคนเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น
ชยามองก็รู้ว่าชอบปรางแน่นอน
ส่วนเอกก็เหมือนจะมาจีบมายด์
ส่วนปรินคอยแอบๆมองแคทโดยที่
เธอไม่เคยรู้เลย
ปรินต้องขับรถไปส่งแคทกับมายด์กลับบ้านในตอนเลิกซ้อมทุกวันเพราะปรางบอกว่าห่วงเพื่อนที่ต้องกลับบ้านมืดทุกวัน
วันนี้ก็เช่นกัน
ขณะนั่งรถกลับเสียงโทรศัพท์ของแคทก็ดังขึ้นตุ๊ด ตุ๊ด
“ค่ะ…พ่อ”แคทรับสาย
ปรินถึงกับต้องมองผ่านกระจกเลยทีเดียว เพราะเสียงที่พูดอยู่ตอนนี้แตกต่างจากเวลาปกติมาก
“กำลังกลับบ้านค่ะ…ปรางให้พี่ชายขับรถไปส่งค่ะ…ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ พ่อกับแม่สบายดีนะคะ…หนูสบายดีค่ะ…พ่อจะมาเหรอคะ…วันไหนคะ..ค่ะ…แล้วเจอกันค่ะพ่อ….รักพ่อกับแม่นะคะ”แคทวางสายไปแล้ว
”พ่อจะลงมาวันไหนเหรอ”ปรางถาม
ปรางคุ้นเคยกับพ่อแม่ของแคทและมายด์ดีพอๆกับที่แคทและมายด์ก็คุ้นเคยกับพ่อแม่ของปราง เพราะเคยไปเที่ยวบ้านปรางตั้งแต่ตอนเรียนกวดวิชา ตอนนั้นปรินไปต่างประเทศก็เลยไม่เคยเจอกัน
“พ่อจะมาวันเสาร์ตอนเช้านี้ล่ะ”แคทบอก
”แล้วพ่อมายด์มาด้วยป่าว”ปรางถามอีก
”มาสิคะ…ก็มาพร้อมกันแหละ”แคทตอบ
“ งั้น…วันเสาร์นี้ชั้นมาเที่ยวหาพ่อกับแม่ดีกว่า คิดถึงอาหารที่แม่ทำอร่อยมาก”ปรางพูดไปยิ้มไป
”เราจะมายุ่ง วุ่นวายล่ะสิ”ปรินพูด
“ป่าวสักหน่อย…แม่แคททำกับข้าวอร่อยมากต่างหาก พี่ปรินมาเที่ยวด้วยมั้ยล่ะ”ปรางหันไปถามปริน
ปรินมองผ่านกระจกหลังเหลือบมองหน้าแคท
”จะรบกวนหรือป่าว…พี่ไม่ได้คุ้นเคยเหมือนเรานี่”ปรินพูดไปมองคนนั่งหลังไป
ปรางมองพี่ชายอยู่ก็เลยอมยิ้ม
ปรางอยากให้เป็นอย่างที่เธอกับแม่อยากให้เป็น นั่นคือลุ้นให้ปรินชอบแคท แม่ของปรางรักแคทมากจนอยากได้เป็นลูกสะใภ้ ปรางเองก็อยากได้แคทมาเป็นพี่สะใภ้เหมือนกัน
”ไม่รบกวนหรอกค่ะ..พ่อก็อยากขอบคุณพี่ปรินเหมือนกันค่ะที่คอยมาส่งทุกวัน”แคทพูด
เธอยิ้มผ่านทางกระจกให้ปริน
ปรินเห็นยิ้มนั้นแล้วถึงกับอึ้ง เขาไม่เคยเห็นแคทยิ้มแบบนี้มาก่อนเลยตั้งแต่เขามารับส่ง เพิ่งจะได้เห็น นี่ขนาดไม่ค่อยยิ้มเขายังได้ยินปรางบอกว่ามีคนมาตามจีบแคทแทบทุกวัน แต่โดนปฎิเสธไปทุกรายตอนนี้ที่เหลือก็แค่คนที่ชื่อ ศิวา ที่ยังตามตื้อแคทอยู่
”ถ้าไม่รบกวน งั้นวันเสาร์พี่มาส่งปรางเองก็แล้วกัน”ปรินหันไปพูดกับปราง
”ค่ะ…ดีใจนะเนี่ยปกติชวนไปไหนไม่เคยจะว่างล่ะ งานเยอะตลอด” ปรางว่ายิ้มๆ
ปรินเอามือมาขยี้หัวปราง
”พูดมากนะเรา”ปรินว่า
ปรางหัวเราะพลางนึกอยู่ในใจว่าเดี๋ยวจะต้องถามปรินให้รู้เรื่อง
แคทกับมายด์มองดูพี่น้องเล่นกันแล้วก็อมยิ้ม
พอส่งแคทกับมายด์ลงที่บ้านป้ามลแล้วปรางก็หันหน้าไปหาปริน
”พี่ปริน…ชอบแคทใช่มั้ยคะ?”ปรางถาม
ปรินได้ยินปรางถามเขาเลยทำหน้าไม่ถูก นี่เขาแสดงออกจนปรางรู้เลยเหรอ
”ถ้าพี่ปรินไม่พูด ปรางก็ช่วยพี่ปรินไม่ได้หรอกนะแต่บอกไว้ก่อนเลยถ้าจะมาจีบเล่นๆล่ะก็ไม่ต้องเลยนะคะ”ปรางว่า
“ปรางเห็นพี่เป็นคนยังไงเนี่ย”ปรินหันขวับมาถามน้องสาวทันที
”ก็แล้วตกลงว่าไงล่ะคะ พี่ปรินชอบแคทใช่มั้ย?”ปรางยังคงถามต่อ
”อืม…ก็ใช่”ปรินตอบ
”ไชโย!...ปรางดีใจจริงๆ แม่ต้องดีใจมากแน่ๆ”ปรางว่า
ปรินมองหน้าน้อง
”เกี่ยวอะไรกับแม่ล่ะ”ปรินพูด
“พี่ปรินไม่รู้อะไร แม่ชอบแคทมากอยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ บ่นกับปรางบ่อยๆกลัวว่าพี่จะไปเอาบรรดาสาวๆที่มาติดพันพี่มาเป็นลูกสะใภ้”ปรางบอก
ปรินถึงกับอึ้ง
แม่คิดว่าเขาไม่มีความคิดหรือยังไงเขาไม่เคยชอบผู้หญิงที่มาตามเขาสักคน ตั้งแต่เข้าวัยหนุ่มมาเขาไม่เคยคบกับใครเลยสักคน มีเพื่อนปรางคนนี้แหละเป็นคนแรกเลยที่ทำให้เขาคิดถึงและอยากเจอหน้าทุกวันแม้เจ้าตัวจะไม่รู้ก็ตาม
”ปรางเองก็อยากได้แคทมาเป็นพี่สะใภ้นะคะ แคทนิสัยดี สวย ไม่เหมือนสาวๆของพี่ปริน”ปรางพูด
“สาวๆของพี่ที่ไหน เราก็พูดไป”ปรินหันมาพูด”เอาล่ะ ถ้าพี่ปรินชอบแคทจริงๆปรางก็จะช่วยแต่แคทจะชอบพี่ปรินหรือป่าวปรางก็ไม่รู้หรอกนะ”ปรางว่า
“อ้าว!ทำไมงั้นล่ะ”ปรินพูด
”บอกตรงๆนะคะพี่ปริน…ปรางเองก็ดูไม่ค่อยออกว่าแคทคิดอะไร หรือรู้สึกอะไรก็อย่างที่พี่ปรินเห็นนั่นแหละ แต่ถ้าจะจีบแคทพี่ปรินจะเข้าไปจีบตรงๆไม่ได้หรอกนะคะ ต้องค่อยๆทำความคุ้นเคยให้สนิทกันก่อนแล้วค่อยจีบ”ปรางค่อยๆพูดให้พี่ชายฟัง
”แล้วถ้ามีคนไปจีบแคทก่อน พี่ไม่แย่เหรอ”ปรินบ่น
”ทุกวันนี้ก็มีอยู่แล้วล่ะค่ะคนที่มาจีบแคทน่ะ แล้วถ้าแคทจะจีบง่ายขนาดนั้น คงมีแฟนเป็นโหลแล้วมั้งคะ”ปรางพูด
ปรินเงียบ มันก็ใช่แคทเป็นคนที่เข้าถึงยากมากเท่าที่เขารู้จักมา เธอเป็นคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ดีแต่ไม่ค่อยให้ใครเข้าใกล้ได้ง่ายๆ
”เอาตามนั้นก็ได้ แต่ยังไงปรางก็ต้องช่วยพี่นะ”ปรินสรุปให้ปรางฟัง
”ต้องช่วยอยู่แล้ว ไม่ช่วยพี่ปรินจะไปช่วยใครล่ะคะ”ปรางพูดแล้วก็อดขำพี่ตัวเองไม่ได้
แคทมองปริน“แคทเพิ่งรู้นะคะว่าที่บริษัทมีของว่างให้พนักงานด้วย” “มีให้เราคนเดียวนี่ล่ะ ถ้าดูแลไม่ดีรับรองว่าไม่ต้องถึงพ่อเราหรอก แม่พี่ได้มาจัดการพี่แน่ๆ” “แต่ถ้าใครรู้จะไม่ดีมั้งคะ”“ตอนนี้คงรู้กันทั้งบริษัทแล้วล่ะ ว่าพี่พาว่าที่แฟนในอนาคตมาทำงานด้วย” “พี่ปรินว่าอะไรนะคะ”“ป่าวคับ มากินก่อนเถอะ เดี๋ยวหายเย็นจะไม่อร่อยนะ” ปรินบอกแล้วเดินมาที่โซฟา แคทก็เลยต้องลุกขึ้นมาด้วย นอกห้องทำงานของปรินพนักงานบางคนเริ่มจับกลุ่มพูดถึงเรื่องที่ปรินมีเลขาส่วนตัว เพราะทุกคนต่างก็รู้กันว่าปรินไม่เคยอยากมีเลขาส่วนตัวมาก่อนเลย ทั้งๆที่มีคนเคยเสนอให้เขามี แล้วหนึ่งในนั้นก็คือฟ้านั่นเอง ทุกคนรู้ว่าฟ้าอยากเป็นเลขาส่วนตัวของปรินมากแต่ปรินก็ปฏิเสธมาตลอด แต่วันนี้เขาพาหญิงสาวสวยมาเป็นเลขาส่วนตัวแถมโต๊ะทำงานยังอยู่ในห้องเขาอีกด้วย มีพนักงานบางคนที่ไปงานเลี้ยงที่บริษัทจำแคทได้จึงมาเล่าเรื่องที่เกิดคืนนั้นให้คนอื่นฟัง ทุกคนจึงลงความเห็นว่าแคทน่าจะเป็นคนพิเศษของบอสแน่ๆ ลินดาเองก็รู้สึกอย่างนั้น เพราะตั้งแต่เธอย้ายมาทำงานกับปรินเธอไม่เคยเห็นเขาจะให้ความสำคัญ หรือเอาใจใส่ผู้หญิงคนไหนมาก่อน เธอคิดว่าถ้าเ
บริษัทของพ่อปรินเป็นตึกตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพฯ ชั้นล่างมีร้านกาแฟ ที่นั่งคอยของลูกค้าและคนที่มาติดต่อ ส่วนชั้นที่สาวๆต้องไปทำงานอยู่ที่ชั้น25 ต้องขึ้นลิฟต์ไป เมื่อถึงชั้นที่25ข้างหน้ามีเคาท์เตอและพนักงานต้อนรับคอยให้คำแนะนำกับคนที่มาติดต่อ ส่วนข้างในออฟฟิต มีโต๊ะตั้งเรียงรายแบ่งเป็นล็อคๆ ระหว่างที่เดินผ่านไปมีพนักงานพากันทักทายปริน“อรุณสวัสดิ์คับ บอส ค่ะบอส”ปรินพาสามสาวมาจนถึงหน้าห้องทำงานของเขา มีโต๊ะตั้งอยู่ข้างหน้าห้องมีผู้หญิงหน้าตาดีย้อมผมสีน้ำตาล อายุน่าจะมากกว่าปรินนิดหน่อย เป็นเลขาหน้าห้องเธอเดินออกมาทันทีที่เห็นปรินเดินมาพร้อมกับสาวๆ “อรุณสวัสดิ์ค่ะบอส สวัสดีค่ะคุณปราง”เธอทักทายปรินแล้วก็ทักปรางด้วย“สวัสดีค่ะพี่ลินดา”ปรางทักตอบ“คุณชยากับคุณเอกมารออยู่ในห้องแล้วค่ะบอส”ลินดาหันไปรายงานปรินปรินพยักหน้าแล้วเดินนำสาวๆเข้าไปข้างใน พอเดินเข้าไปข้างในห้องทำงานของปริน แคทมองดูรอบๆข้างขวามือดูเหมือนจะเป็นห้องประชุมเล็ก ด้านหน้าของเธอมีโต๊ะทำงานตัวใหญ่ตั้งอยู่น่าจะเป็นโต๊ะทำงานของปริน เยื้องไปทางซ้ายมือมีชุดโซฟาตั้งอยู่ ด้านข้างๆมีโต๊ะทำงานวางอยู่อีกชุด น่าจะเป็นโต๊ะของเธอ
“เป็นไงล่ะปริน รับไหวมั้ยดื้อแบบนี้”พ่อพูดขำๆ“ไหวคับคุณอา ยิ่งกว่านี้ก็ไหวคับ” “แคทเป็นคนหัวแข็ง ดื้อ แต่เขาเป็นคนมีเหตุผลและรับฟังคนอื่นเสมอ ยายแคทจะไม่ชอบการท้าทาย ดูถูก ดูหมิ่น และถ้าลองว่าตัดสินใจทำอะไรแล้วเขาจะต้องทำให้ได้ เพราะงั้นเวลาไปทำงานอาฝากปรินช่วยดูแลน้องด้วยนะ” “คุณอาวางใจได้เลยคับ ผมจะดูแลแคทให้ดีที่สุด ผมรับรอง” ปรินบอกกับพ่อแคทด้วยท่าทางจริงจังเหมือนเดิม “ขอบใจนะปริน” วันรุ่งขึ้นทุกคนเตรียมตัวกลับกรุงเทพฯโดยมีพ่อแม่แคทกับมายด์มาคอยส่งลูกสาวด้วย ส่วนกวางได้กลับไปก่อนตั้งแต่เช้ามืดแล้วเพราะต้องไปขึ้นเครื่องบินที่สุวรรณภูมิ พ่อแคทบอกกับแคทว่าได้โอนเงินมาให้ไว้ในบัญชีเพื่อให้เธอใช้ซื้อเสื้อผ้ากับของใช้ต่างๆที่ต้องใช้ตอนฝึกงานแล้ว ให้เธอใช้ได้เลย พ่อของมายด์ก็เช่นกัน หลังจากร่ำลากันเสร็จแล้วทุกคนก็ออกเดินทางกลับกรุงเทพฯกันวันนี้แคท มายด์และปรางมาซื้อเสื้อผ้าที่ต้องใช้ใส่ไปทำงานกัน แม่ปรางให้ลุงยอดขับรถมาคอยรับส่งสามสาวเพราะว่าเป็นห่วง สาวๆเดินเลือกเสื้อผ้ากันอยู่ในห้างสักพักเสียงโทรศัพท์ของปรางก็ดังขึ้น“ฮัลโลค่ะ.. ว่าไงคะพี่ปริน… ใช่ค่ะ..อยู่ที่เซนทรัลค่ะ..
“ถ้าเป็นปรางนะร้องไห้แล้วคงวิ่งหนีไปเลยแหละ”ปรางพูด“พี่ก็คิดอย่างนั้นนะ”ชยาบอก“พี่ก็ด้วย”เอกพูด“แต่พี่ว่าไม่”ปรินพูด ทุกคนหันไปมองหน้าปรินทันทีรวมถึงแคทด้วย“ทำไมวะ”ชยาถาม“ไม่รู้สิ แต่พี่ว่าไม่”ปรินพูดแล้วมองแคทที่นั่งอยู่ข้างหน้า“พี่ปรินพูดถูกค่ะ แคทไม่ร้องไห้แต่กำมือข้างขวาแล้วต่อยไปที่ประตูห้องพี่เอกทีเดียว ประตูห้องทะลุเลยหลังจากนั้นแคทก็ยิ้ม ยักไหล่แล้วก็เดินออกไปเลย”มายด์เล่า“เดี๋ยวนะ ประตูทะลุเลยเหรอ พี่ไม่อยากจะเชื่อ”เอกบอก“ประตูทำมาจากไม้อัดค่ะ มันไม่ได้หนามากมายอะไร”แคทบอก“นั่นแหละ ขนาดพี่เป็นผู้ชายยังไม่คิดว่าจะต่อยทะลุได้เลย ทำไมโหดขนาดนี้ล่ะ”ชยาพูดแล้วมองแคท“แคทเรียนทั้งคาราเต้และยูโดค่ะ แค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก”มายด์บอก“แคทไม่เสียใจเหรอที่ไปเจอแบบนั้นเข้าอ่ะ”ปรางถาม“ไม่หรอก เราไม่ได้ชอบเขาสักหน่อย ที่ต่อยเพราะไม่อยากให้เขามายุ่งกับเราอีก ที่จริงเรารู้อยู่แล้วว่าเขาอยู่กับพี่นิดที่ไปก็เพราะอยากจะรู้ความจริงเท่านั้น”แคทบอก“เราไม่ได้ชอบเขาแล้วทำไมถึงได้เกลียดเขาล่ะ”ปรินถาม“ก็ถ้าพี่เอกจะยอมจบแค่นั้น แคทก็คงไม่เกลียดหรอกค่ะ แต่นี่พอหลังจากนั้นพี่เอกก็ย
วันต่อมาแคทพาเพื่อนกับพี่ๆไปซื้อของฝากที่บ้านเพ ระหว่างที่กำลังเลือกซื้อของฝากอยู่ที่ร้านๆหนึ่ง แคทถอยหลังมาชนกับคนที่เดินมา “ขอโทษค่ะ”แคทบอกโดยที่ยังไม่ได้มองหน้าคนที่เดินมาชน“ไม่เป็นไรคับ”ผู้ชายคนนั้นบอกแคทเงยหน้าขึ้นไปมอง พอเห็นคนที่เธอชนแล้วจึงทำหน้าเรียบเฉย“แคทใช่มั้ย”ชายคนนั้นถาม“พี่เอก”มายด์พูดมายด์หันมาเมื่อได้ยินชายคนนั้นเรียกชื่อแคท แต่แคททำเหมือนไม่เห็นชายคนนั้น“สวัสดีค่ะพี่นิด สบายดีนะคะ”แคทหันไปถามผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆชายที่เธอชน“สวัสดีจ้าแคท มายด์ด้วย พี่สบายดี”นิดบอก เธอทักทายมายด์ด้วยเพราะตอนนี้มายด์เดินมายืนอยู่ข้างๆแคทแล้ว“สวัสดีค่ะพี่นิด มาเที่ยวหรือคะ”มายด์ถาม“ใช่จ้า แล้วแคทกับมายด์ล่ะ พี่ได้ข่าวว่าไปเรียนที่กรุงเทพฯไม่ใช่เหรอ”นิดถาม“ค่ะ มายด์กับแคทไปเรียนที่กรุงเทพฯพอดีมหาลัยปิดเลยกลับมาเที่ยวบ้านค่ะ”มายด์บอก“งั้นแคทกับมายด์ขอตัวก่อนนะคะพี่นิด พอดีมีเพื่อนมาด้วยค่ะ”แคทบอกแล้วมองไปที่ปรางกับพี่ๆที่ยืนมองอยู่“จ้า เที่ยวให้สนุกนะ”นิดบอกยิ้มๆ“เช่นกันค่ะ”แคทบอกแล้วหันหลังกลับมาทางที่ปรางกับพี่ๆยืนอยู่“เดี๋ยว แคท”เอกเรียกแล้วเอามือจับมือขอ
เมื่อลงมาจากบนเขา แคท กวางและปรินเดินเลี่ยงมาที่ศาลาท่าน้ำ ทุกคนคุยกันสนุกสนาน แม่แคทให้ป้าอิ่มมาเรียกให้ขึ้นไปกินข้าวที่บนบ้านแคทเลยบอกป้าอิ่มให้บอกกับแม่ว่าพวกเธออยากจะนั่งกินข้างล่าง สักพักป้าอิ่มกับน้าอุ้มก็ยกอาหารลงมาให้ที่ศาลา แคทรีบขอโทษที่ทำให้ต้องลำบาก แต่ป้าอิ่มกับน้าอุ้มต่างก็บอกว่าไม่เป็นไร พอกินข้าวกันอิ่มแล้วก็นั่งคุยกันต่อ ชัยเดินลงมาที่ศาลา“แคท พี่ขอคุยด้วยหน่อยคับ” แคทหันไปมองแล้วเดินไปที่ชัย“มีอะไรคะ” “แคทจะมาอยู่บ้านใช่มั้ยช่วงปิดเทอม” “ค่ะ” “งั้นพี่ขอมาหานะ” แคทมองเขาด้วยสายตาเย็นชา“พี่ชัยไม่ทำงานเหรอคะ” “ก็เวลาที่พี่ว่างไงคับ” แคทไม่ตอบ“ตกลงตามนั้นนะ วันนี้พี่กลับก่อนเอาไว้พี่จะมาหาใหม่”ชัยพูดเองเออเองแล้วเขาก็เดินกลับไปบนบ้าน แคทเดินกลับมาที่ศาลา สักพักรถของชัยก็ขับออกไป แคทนั่งมองดอกบัวในคลองไม่พูดกับใคร เธอไม่อยากทิ้งพ่อกับแม่ไปไกลถึงสิงคโปร์หรอก แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีทางอื่นอีกแล้ว กวางและทุกคนมองแคทแต่ไม่มีใครพูดอะไร เพราะรู้ว่าเธอกำลังใช้ความคิด ปรินเห็นท่าทางของแคทแล้วเขาก็ชวนกวางเดินขึ้นไปบนบ้านทันทีตอนบ่ายทุกคนพากันเดินขึ้นไปบน