9.ความกลัว

​เสียงร้องดังครวญครางด้วยความเจ็บปวดทำให้คนที่เดินผ่านหยุดเดินชะงักทันที ก่อนจะเอาหูแนบฟังที่ประตูห้องตรงที่มีเสียงดังออกมา พร้อมกับเสียงในห้องที่ดังทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆจับใจเสียงที่ดังออกมาจับใจความได้แค่ว่า ถ้าโกงเงินคุณหยางเมื่อไหร่ มีแต่คำว่าตาย สถานเดียวเท่านั้น ไม่มีการต่อรองใดๆทั้งสิ้น

โยธินขนลุกซู่ด้วยความกลัว ภาพเหตุการณ์เมื่อวันก่อนนี้ยังคงแจ่มชัด ในขณะที่เค้านั่งเล่นอยู่ที่โต๊ะ หลังจากไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้ว บอร์ดี้การ์ดหน้าตาขึงขัง เดินมาหาเค้าพร้อมกับบอกด้วยน้ำเสียงสุภาพนุ่มนวลแต่แฝงไปด้วยความหนักแน่นดุดันว่าคุณหยางขอพบที่ห้อง

คนตรงหน้าดูสุภาพ หล่อเหลาตามแบบหนุ่มตี๋ที่อินเทรนด์ เสื้อผ้าที่สวมใส่ราคาแพงบ่งบอกถึงฐานะที่ร่ำรวยและรสนิยมดี เสียงพูดคุยเต็มไปด้วยความความสุภาพ แต่หนักแน่นมั่นคง "ผมว่าคุณควรกลับไปทำงานทำการบ้างนะคุณโยธิน"

คนฟังรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที เค้ามีเงินมาเล่น ทำไมถึงได้ดูถูกเค้าขนาดนี้ ชายหนุ่มผู้หลงตัวเองไม่พอใจขึ้นมาทันที ก่อนจะตอบด้วยความโมโหในน้ำเสียง

"ผมจะเล่นต่อไปก็ไม่เดือดร้อน เงินของผมทั้งนั้น ผมยืมคุณผมมีจ่าย คุณจะกลัวอะไร"

เดฟ หยาง ยิ้มออกมาน้อยๆก่อนจะพ่นควันสีขาวบางเบาออกจากปากตัวเองอย่างช้าๆ แล้วสบตาคู่สนทนาอย่างท้าทาย

"คุณแน่ใจแล้วใช่ไหมว่ามีเงิน ผมว่าเงินบริษัทของคุณคงหมดแล้วใช่ไหม" ท้ายเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ นายโยธินรู้สึกว่าตัวเองกำลังเสียหน้าอีกแล้ว

เดฟ หยาง ส่งเช็กเงินสดให้คู่สนทนาตรงหน้า แล้วบอกย้ำชัดๆอีกครั้ง

"ผมเป็นคู่ค้าของคุณ หวังดีกับคุณนะคุณโยธิน เอาเงินนี่ไป ผมให้ยืมไปหมุนที่บริษัทสามเดือน ไม่ได้ให้หมุนไปเล่นนะ เพราะผมบอกเจตนาของผมชัดเจนแล้ว อย่าให้ผมต้องผิดหวังในตัวคุณนะโยธิน"

บ่อนแห่งนี้ เป็นบ่อนใหม่ที่เค้าเพิ่งเคยมาครั้งแรก แม้จะไม่ไพรเวทเท่ากับของเดฟ หยาง แต่ที่นี่ก็มีมาตรฐานดีพอที่จะหลบหลีกตำรวจได้ ภายในคอนโดนี้จะมีห้องพิเศษที่ทำเอาไว้เพื่อเล่นโดยเฉพาะ เมื่อวานเอาเช็คไปให้นิอรแล้ว เพื่อหมุนเวียนในบริษัท ก่อนจะเอาเงินที่เหลือ เดินทางมาที่นี่ เสียงคนภายในห้องที่เค้าได้ยิน ทำให้เค้ารู้ว่า เค้าหนีเดฟ หยาง ไปไม่พ้น เพราะทีนี่เป็นบ่อนสาขาของเดฟหยางอีกแห่งหนึ่ง

นิอรลงจากรถเก๋งของตัวเองก่อนเวลาปกติ ที่เคยมาเช่นทุกวัน ชายหนุ่มหลายคนยืนรออยู่แล้ว ต่างกุลีกุจอเดินตรงมารับเธอถึงรถพร้อมกับรายงานผลงานทันทีที่หญิงสาวลงมาจากรถ

"พวกเราเตรียมของเอาไว้ครบหมดแล้วครับ" คนฟังยิ้มกว้างอย่างพอใจ ก่อนจะยกมือไห้วขอบคุณชายหนุ่มอย่างจริงใจ

รายการอาหารหลายอย่างถูกจัดเรียงเอาไว้ ในครัวอย่างสวยงาม อาหารและของหวานหลายอย่างที่เธอเตรียมเอาไว้ใช้เวลากว่าหนึ่งชั่วโมง นิอรลงมือจัดแจกันดอกไม้ขนาดใหญ่อีกหนึ่งที่ แล้วสำรวจภายในครัวอีกครั้ง ก่อนจะก้มลงมองตัวเอง หน้าตามันยุ่งเหยิง แถมยังมีกลิ่นอาหารติดมืออยู่เต็มไปหมด นิอรยิ้มอายๆกับหน้ากระจกในห้องน้ำ แล้วล้างหน้าตัวเองอย่างรวดเร็ว

เดฟ หยาง มองดูอาการลุกลี้ลุกลนของลูกน้องตัวเองแล้วนึกขำ ฝ่าลูกปืน อาละวาดคนมาก็มาก แต่มาตื่นเต้นกับแผนการของแฟนตัวเอง เสียเชิงชายหมด

"มีอะไรให้คุณอรทานวันนี้" เจ้านายหนุ่มแกล้งถาม คนขับรถกระแอมเบาๆก่อนจะตอบเสียงเบาว่า

"อาหารไทยครับ" คนฟังพยักหน้ารับรู้แล้วไม่ซักถามอะไรต่อ

"กลับมาแล้วเหรอคะ" ร่างบอบบางสวมเดรสสั้นตัวเล็กยืนรอที่หน้าลิฟต์ทำให้คนที่เพิ่งมา ยิ้มกว้างอย่างพอใจ มือหนาโอบเอวบางเข้ามาใก้ลแล้วก้มลงหอมแก้มบางใสเบาๆ

"อ้อนแบบนี้พี่หลงแย่เลย" คนตัวเล็กหัวเราะคิกคักออกมา แล้วโอบเอวหนาเอาไว้ เงยหน้าสบสายตาคมกริบที่อ่อนหวานมากเหลือเกิน

"อรขอบคุณพี่เดฟนะคะ สำหรับเรื่องพี่โย อรรู้ว่าพี่เดฟช่วยอรได้" เธออ้อนเค้าอีกแล้ว ชายหนุ่มไล้นิ้วตัวเองไปตามแก้มบางใสและวนเวียนที่ปากบางสีชมพูของเธอ

"พี่ทำให้อรได้ทุกอย่าง ที่อรต้องการ"