Ep.2 ฉันอยู่ได้..(ฉันโกหก)

เจตสุวีย์มองเธอแล้วยิ้มอย่างเยือกเย็น เขาดูสุขุม ไม่ตื่นเต้นอะไรเลย

“พี่โจ…เคยมีคนโปรดแบบนี้มั้ยคะ?”

“เคย..แต่ไม่ใช่เพราะว่าชอบ แต่เป็นเพราะว่าเกลียด รู้สึกจะช่วงสั้นๆ ไม่ถึงเดือนก็ให้เลิกไปพร้อมกับเงินหนึ่งล้าน ไม่รวมที่โอนจ่ายตลอดให้อีก”

“ทำไมเกลียดแล้วถึงเลี้ยงดูคะ?”

“ที่ต้องเลี้ยงไว้จะได้อยู่ใกล้ตัว ควบคุมได้ง่าย ไม่ให้ไปด่าระรานผู้หญิงที่ผมรัก”

ทำเอาเธอเริ่มกลัวเขาตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มความสัมพันธ์ พูดง่ายๆ การมีสัมพันธ์กับเขาในฐานะผู้ถูกอุปถัมภ์ มีสิ่งต้องห้ามคือ อย่าแตะต้องผู้หญิงในหัวใจเขา

“น้องมีรอยสักที่ไหนมั้ยครับ?”

“เอ่อ มีค่ะ ที่ต้นคอด้านหลังแต่เล็กๆ เท่านิ้วโป้ง”

เจตสุวีย์ทำหน้านิ่งขึ้น แล้วถอนหายใจยาวๆ

“แล้วแต่น้องนะ ผมเคารพสิทธิส่วนบุคคล จะมีหรือไม่มีก็ได้ แต่ด้วยรสนิยมส่วนตัว ผมไม่ชอบผู้หญิงที่มีรอยสัก ถ้าอยากเก็บไว้ ผมคงต้องขอยกเลิกสิ่งที่เราคุยกัน”

ธนัชชารีบละล่ำละลักพูดตอบเขาทันที

“หนูจะไปเอาออกค่ะ ว่าแต่พี่โจมีอะไรฝังใจกับการสักหรือเปล่าคะ?”

“น้องเคยเห็นโรลส์-รอยซ์คันไหนติดสติ้กเกอร์แต่งซิ่งบ้างมั้ยล่ะ”

นั่นทำเอาเธอคิดได้ทันที ของในบ้าน เครื่องแต่งกายรวมถึงรถของเขาที่ใช้ ล้วนมีแต่ของราคาแพง การจะเป็นผู้หญิงของเขาก็ต้องเหมาะสมเช่นกัน

“ผมจะโอนเงินให้นะ ต่อไปนี้ไม่ต้องทำอาหารให้เหนื่อย สั่งเอาแล้วมาทานด้วยกัน ถ้าวันไหนคุณแม่ของน้องอยู่บ้านไม่ต้องมาก็ได้ ตอนนี้เรียนปีอะไรอยู่ครับ?”

“ปีสุดท้ายค่ะ หนูเรียนบริหารธุรกิจคณะการจัดการ”

“โอเค..ผมจะให้เดือนละสามหมื่นก่อน ถ้าทำตัวดีแล้วอยู่เป็นจะค่อยๆ เพิ่มให้ ไม่รวมค่าแต่งตัวจะไปทำอะไรเพื่อตัวเองก็แล้วแต่ ก็ให้มาแจ้งผม แล้วจะไปดูรถยนต์ให้ไว้ใช้ส่วนตัว จะได้ไม่ต้องคอยไปรับส่งคุณแม่ไปทำงาน ท่านจะได้สะดวกไปไหนมาไหนไม่ต้องมารอกันไปมา”

ใจเธอเต้นแรงแทบทะลุออกมาเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาจะ offer ให้

“อย่าพึ่งรีบตัดสินใจ เพราะผมมีกฎสามอย่างให้น้องคิดพิจารณาเสียก่อน”

ฉันรับได้ทุกอย่างแหละในตอนนี้ ขอแค่ได้อยู่ใกล้คนที่หลงรัก..

“ข้อแรก ผมทำงานหนักเพราะต้องสร้างตัว กลับบ้านดึกตลอดอย่างที่น้องเห็น เพราะฉะนั้น..ผมไม่ต้องการมีลูกในตอนนี้และมันจะสอดคล้องกับสิ่งที่ผมพูดไปแล้ว ถ้าทำตัวดีตามกฎที่ผมบอกไปอาจได้ของชิ้นใหญ่มากกว่ารถยนต์ ข้อสอง ถ้าผมดูแลอย่างดีแต่น้องไปมีความสัมพันธ์ทางกายหรือเอาเงินของผมไปใช้จ่ายให้ผู้ชายคนอื่นในทางเสน่หา ผมจบทันทีห้ามมาเรียกร้องอะไรใดๆ ทีหลัง ข้อสุดท้าย ให้ทำใจไว้เลยว่าเผื่ออนาคตผมอาจจะต้องแต่งงานตามที่พ่อแม่เห็นสมควร แต่ถ้าน้องยังอยากอยู่ตรงนี้ผมก็จะดูแลเหมือนเดิมหรือจะเลือกไปใช้ชีวิตของตัวเอง ผมจะให้เงินไปลงทุนตั้งตัวตามที่เหมาะสม”

แปลว่าเขาจะโดนคลุมถุงชนงั้นเหรอ? …..

แต่ใครจะรู้อนาคตล่ะ ถ้าทำให้เขารักฉันได้สถานการณ์อาจเปลี่ยนแปลง…

“หนู..ตกลงตามกฎที่พี่โจบอกค่ะ”

“ผมจะยืดหยุ่นให้เพราะเข้าใจอารมณ์ของผู้หญิง ถ้าต้องไปไหนมาไหนด้วยกันหรือเจอกันบ้าง ผมจะไม่ปิดบังใคร อาจจะแค่ไม่ได้พาไปออกงานที่เป็นทางการเท่านั้น”

ธนัชชายิ้มอย่างพอใจ อย่างน้อยก็ไปไหนด้วยกันโดยเปิดเผยได้…

ฉันไม่สนว่าใครจะมองว่ามีป๋าเลี้ยง เพราะเขายังหนุ่มอยู่มาก หล่อ ขาว สูง มีภาวะผู้นำ แค่นั่งมองเฉยๆ ก็เคลิ้มจนเพลินสายตาแล้ว เขาคือชายในฝันของฉันและหลายๆ คนแน่ๆ

“เอาล่ะ สำหรับมื้อเย็นวันนี้..ผมขอบคุณมาก คืนนี้คุณแม่ของน้องทำงานกะดึกอีกเหรอ? ผมว่าจะพักผ่อนสักพักก่อนจะไปอาบน้ำ แล้วจะไปดื่มกับเพื่อนนิดหน่อยที่บาร์”

“ใช่ค่ะพี่โจ แม่กลับก็คงเช้า”

“ส่งเลขบัญชีให้ผมหน่อย ตอนนี้เลย”

“เอาเลขพร้อมเพย์ได้มั้ยคะ?”

เจตสุวีย์บันทึกเลขพร้อมเพย์เอาไว้ในแอพธนาคารเรียบร้อย แล้วโอนให้เธอก่อนสามหมื่นบาท

“ส่วนค่าลบรอยสักหรืออยากไปทำผม ทำเล็บแต่งตัวอะไร ให้ส่งมาทางไลน์ว่าเท่าไหร่ ผมจะจ่ายให้เอง อ้อ..เกือบลืม ไปซื้อน้ำหอม Baccarat rouge 540 EDP เอาแบบ 200 ml เลยนะ ทุกครั้งที่มาหาผมให้ใช้กลิ่นนี้ พรุ่งนี้วันเสาร์พอดี น้องน่าจะว่าง ให้ไปซื้อที่พารากอน ผมคงไม่ได้ไปด้วยเพราะอยากนอนยาวๆ”

เธอรีบพิมพ์หาชื่อน้ำหอมนี้จนรู้ราคาแล้วตกใจมาก แต่ก็รับคำอย่างว่าง่าย เขาจึงโอนเพิ่มให้เธอไปอีกสองหมื่นห้า ก่อนจะลุกจากเก้าอี้หันหลังเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้าน

ธนัชชาเนื้อเต้นยิ้มจนแก้มจะปริ เธอไม่คิดเลยว่าแค่กล้าที่จะบอกความต้องการของตัวเองแล้วจะได้มากกว่าที่คิด พลางก้าวขาออกจากบ้านของเขา ปิดประตูอย่างเบามือ เดินกลับบ้านไปนอนกลิ้งบนเตียงอย่างมีความสุข

ไว้ถ้าได้รถยนต์ค่อยบอกแม่ก็แล้วกัน…

เจตุสุวีย์ออกไปจากบ้านตอนสามทุ่ม เมื่อไปถึงบาร์เขาเจอกลุ่มเพื่อนที่เอาแฟนสาวมาด้วย รวมถึงจูนและแก๊งเพื่อน มันทำให้เขานึกถึงไอรดาที่เธอมักอยู่กับเพื่อนๆ เสมอถ้ามาที่บาร์ของเขา

เขาสั่งเครื่องดื่มแล้วเปิดดูไอจีของไอรดาอีก แม้เธอจะไม่อัปเดทอะไร แต่เขาก็มักเลื่อนวนไปวนมาดูภาพเก่าๆ ของเธอเสมอ

“มาถึงก็ดูแต่โทรศัพท์นะพี่โจ”

เขาพยักหน้ายิ้มๆ ให้น้องสาว พลางยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ

“โจ พวกเรามีแฟนกันหมดแล้ว แก Move on ได้ยัง กูห่วงมึงนะ ช่วงก่อนมึงติดเหล้าติดบุหรี่ จนพวกกูกลัวมึงจะตายก่อน”

เพื่อนสนิทของเขาที่ชื่อบอสตัน พูดและโอบไหล่เพื่อนแล้วตบเบาๆ จนจูนได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ เพราะสงสารพี่ชายตัวเองที่เอาแต่คิดถึงเพื่อนสนิทของเธอ

สุดที่รักของพี่…หนูจะเป็นยังไงบ้าง? เขาจะดูแลดีมั้ย? เขาเอาใจใส่มากพอหรือเปล่า? เขาจะทำเธอเสียใจหรือไม่? ….

อีกฟากหนึ่งของโลก..ที่ Carmel-by-the-sea,California

ซึ่งเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า ไอรดากำลังดูแลลูกชายตัวน้อยๆ ที่กำลังกินนมอยู่ โดยมีสามีที่ดูแลเธออย่างใกล้ชิด ชีวิตที่มีความสุขแบบที่เธอฝัน อยู่กันเป็นครอบครัวพ่อแม่ลูก อีกทั้งยังมีลูกสาวจากภรรยาเก่าของแมทธิวอย่างหนูวีวี่กับป้ารินคนสนิทอยู่กันพร้อมหน้า

แมทธิวนั้นทำพินัยกรรมไว้ตั้งแต่เธอท้อง พร้อมทั้งกรมธรรม์หลายฉบับ เขาขยันทำงานมากไปๆ มาๆ ทั้งอเมริกา ไต้หวัน และไทย อยู่ตลอด

“ผมจะทำให้ได้เหมือนคุณพ่อของคุณ ที่แม้จะเสียชีวิตไปแล้วก็ยังไม่ให้ลูกต้องลำบาก”

“ทำไมต้องพูดแบบนี้บ่อยๆ ฉันไม่ชอบเลย..ไหว้วานคนอื่นบ้างก็ได้”

แมทธิวเข้ามากอดด้านหลังของภรรยาที่ให้นมลูกอยู่

“ผมจะปกป้องคุณไม่ว่าจะตอนเป็นหรือตอนตาย ดูนี่สิ คุณพ่อคุณยังกลับมาเกิดเป็นลูกชายของเราเลย”

“แมทธิว..คุณคือโลกทั้งใบของฉัน คุณก็รู้..ชีวิตฉันมีแค่คุณเท่านั้นนะ”

ไอรดาให้นมลูกเสร็จ แมทธิวก็ช่วยอาสากล่อมลูก แล้วออกไปสนามบินเพื่อขึ้นเครื่องไปหาแพทริคที่ซานดิเอโก้โดยจะไปค้างที่นั่นสามวันเพื่อทำงาน ส่วนเธอก็อัปเดทรูปในไอจีที่ถ่ายรูปตัวเองที่อุ้มลูกน้อยในกระจก พร้อมแคปชั่นว่า

“Daddy บินอีกแล้ว กลับมาไวๆ น๊า”

ไลค์แรกมาไวมากจนเธอถึงกับหยุดหายใจ…

พี่โจ…

เขากดไลค์เธอเสมอโดยไม่คอมเมนต์อะไร ครั้งสุดท้ายที่เจอกันคือ วันทำสัญญาซื้อหุ้นของเขา ที่ยังพยายามจะขอติดต่อกับเธอต่อไป แต่ไอรดาตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะไม่คุยกับเขาอีกและจะหันหลังให้ตลอดไป จะมีก็ครั้งสุดท้ายที่โทรวีดิโอคอลหาเขาก็คือ ตอนแจ้งผลดีเอ็นเอของลูกชายว่าไม่ใช่ลูกของเขา

เจตสุวีย์ดีใจมากที่เธอลงรูปกับลูก แต่เธอไม่ให้เห็นหน้าลูกชายในภาพอาจเพราะแมทธิวต้องการความเป็นส่วนตัวให้กับลูกตามประสาคนอเมริกัน

ชีวิตของเขาได้แต่เฝ้ารอขอแค่ได้เห็นเธอว่าสบายดีและมีความสุขเท่านั้น…

“จูน น้องอายลงรูปกับลูกด้วย ดูสิ”

จูนดูแล้วยิ้มทันที พร้อมกับเปิดโทรศัพท์ของตัวเองแล้วกดไลค์พร้อมคอมเมนต์ให้เพื่อนรักด้วย

“น้องอายติดต่อจูนตลอด มีอะไรเล่าให้พี่ฟังด้วยนะ”

ทุกคนในโต๊ะถึงกับแอบมองหน้ากันที่เจตสุวีย์ยังไม่ยอมแพ้ที่จะรักเธอ

“รู้น่า พี่โจไม่ต้องห่วง ดูแลตัวเองดีๆ เถอะ วันนึงอายคงใจอ่อนให้เราเจอหลานนะ”

ในใจเจตสุวีย์นั้นคิดไปถึงขนาดที่ว่าแมทธิวแกล้งทำผลตรวจปลอมใส่เขาด้วยซ้ำไป นั่นเพราะสมองของเขาเลือกเชื่อในสิ่งที่อยากจะเชื่อ

“จูนลองทักไปหาน้องอายได้มั้ย? ตอนนี้แมทธิวก็ไม่อยู่น่าจะบินไปที่อื่น แกล้งทักไปหน่อยว่าอยู่กับพี่ที่บาร์”

จูนพยักหน้ารับคำ เธอรู้ว่าพี่ชายเคยทำไม่ดีกับเพื่อนสนิทแต่ก็อดช่วยไม่ได้เพราะความสงสาร จึงส่งข้อความในไอจีถึงไอรดา

“ทำอะไรกันอยู่? เห็นลงรูปกับหลาน อยากไปหาเธออีกจัง ตอนนี้มาอยู่ที่บาร์กันครบเลย เปิ้ล หลิว แล้วก็พี่โจ”

ไอรดาที่วางลูกไว้ในบนที่นอน ป้ารินได้เข้ามาดูแลแทนเพื่อให้เธอได้พัก เมื่อเห็นข้อความจากจูน เธอถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะพิมพ์ตอบไป

“เลี้ยงลูกชายเหนื่อยมาก ดีที่ไม่ค่อยงอแง จะร้องเฉพาะตอนหิว จริงๆ ถ้าเธอว่างก็โทรมาได้นะจูน ดีนะที่นี่มีป้ารินกับวีวี่อยู่ ไม่งั้นฉันเหงาตายเลย”

จูนย้ายมานั่งข้างพี่ชายเธอเพื่ออ่านข้อความด้วยกัน

“พิมพ์ตอบไปสิ”

เจตสุวีย์สั่งน้องสาว เร่งให้สนทนากับไอรดา จนจูนทำท่าคิดว่าจะพูดอะไรต่อดี เขาจึงบอกให้น้องสาวพิมพ์ไปแบบที่เขาสั่ง

“เห็นเลี้ยงลูกไง เลยไม่กล้าโทร แต่จะทักไปคุยด้วยบ่อยๆ นะ คิดถึงเธอกับหลาน”

“ได้เลยจูน คิดถึงทุกคนเลยนะ ฝากสวัสดีป๊ากับม๊าด้วย ถ้าไปเมืองไทยจะไปเที่ยวหา”

“โอเค พักผ่อนนะอาย ไม่กวนแล้ว”

จูนทำหน้าขำพี่ชายตัวเองที่เขาสั่งให้เธอพิมพ์เป็นตุเป็นตะ

“พี่ขอใช้ไอจีจูนด้วยได้มั้ย? แล้วพี่จะซื้อโทรศัพท์ใหม่ให้ แพงเท่าไหร่ก็ได้”

“ห๊าา..พี่โจ ยังไงนั่น?”

“พรุ่งนี้ไปซื้อเลย แล้วจูนไปล็อกอินไอจีที่อุปกรณ์อื่นเอา พี่ขอใช้ไอจีอันนี้แลกกับโทรศัพท์ใหม่ จูนห้ามล็อกอินในโทรศัพท์ก็พอ”

“ที่จูนใช้อยู่ก็รุ่นใหม่สุดแล้วค่าาา….คุณพี่”

“งั้นจะเอาอะไร พี่จะซื้อให้”

“โหย แชทเยอะเสียด้วย พี่โจก็เห็นหมดดิว่าจูนคุยกับใคร”

“พี่ไม่อ่านหรอก พี่สนใจแค่แชทเดียว”

“งั้นเอาชาแนล”

“โอเค ตอนนี้เอายูสเซอร์กับพาสเวิร์ดมาให้พี่ก่อน”

ตอนนี้เจตสุวีย์ยิ้มกรุ้มกริ่มให้กับตัวเองที่เขาสามารถคุยกับไอรดาได้โดยใช้ไอจีของจูน

พี่เคยบอกกับหนูไว้ใช่มั้ยว่าจะไม่ยอมแพ้..ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ แต่ก่อนอื่นพี่ต้องสร้างตัวให้ได้มากพอ เพื่อพิสูจน์ให้ดูว่าพี่ไม่แพ้พ่อม่ายนั่น ที่หนูอวดว่าเขาสร้างตัวเองได้โดยไม่ใช้สมบัติของพ่อแม่ พี่ก็จะทำเช่นกัน…

เจตสุวีย์เริ่มกลับมาสดใสหลังจากได้ไอจีของน้องสาว เขาดื่มกับเพื่อนสนุกสนานและพูดคุยมากขึ้น จนกระทั่งตีหนึ่งเขาจึงกลับบ้าน