บทที่ 746

ถ้ำหลายแห่งถูกองครักษ์ลับค้นหาจนทั่ว แต่ไม่พบร่องรอยของคนอื่น ผู้นั้นอาจจะหนีไปแล้ว หรืออาจจะซ่อนตัวอยู่ตามมุมใดมุมหนึ่ง

เจียงซุ่ยฮวนคงความระแวดระวังอยู่ในใจ ค่อยๆ เดินไปในถ้ำ

นางถือคบเพลิงในมือ เข้าไปใกล้ผนังถ้ำ เดินไปพลางมองภาพวาดบนผนังไปพลาง

ในไม่ช้านางก็พบว่า ภาพวาดเหล่านี้มีลักษณะร่วมกันอย่างหนึ่ง นั่นคือหญิงสาวในภาพไม่ว่าจะทำอะไร มุมปากจะแย้มยิ้มเสมอ

แม้ภาพวาดจะเลือนรางอยู่บ้าง แต่นางยังคงมองออกว่า รอยยิ้มบนใบหน้าของหญิงสาวนั้นด้านชาและเย็นชา ทั้งยังดูผิดปกติอย่างยิ่ง ราวกับรอยยิ้มบนใบหน้าตุ๊กตา

เมื่อมองนานเข้า เจียงซุ่ยฮวนเริ่มรู้สึกขนลุกที่หนังศีรษะ ความหนาวเย็นแล่นขึ้นมาจากฝ่าเท้า

ชั่วขณะหนึ่ง นางรู้สึกราวกับว่าตนเองกลายเป็นหญิงสาวผู้นั้น ทุกการเคลื่อนไหวล้วนถูกจับตามอง

นางถูมือกับแขนเบาๆ คิดในใจว่าตนเองคงอยู่ในถ้ำมืดนี้นานเกินไป สมควรรีบออกไปเสียที

เดินไปเรื่อยๆ เจียงซุ่ยฮวนมาถึงข้างภาพวาดภาพหนึ่ง ในภาพหญิงสาวนั่งอยู่หน้ากระจกทองเหลืองกำลังเขียนคิ้ว ริมฝีปากสีแดงสด คิ้วเรียวยาวดั่งใบหลิว ที่กลางคิ้วราวกับมีไฝอยู่หนึ่งเม็ด

ภาพวาดเกี่ยวกับการแต่งตัวของหญิงสาวมีหลายภาพ