Mag-log inShare
บทที่ 798
Pinakabagong kabanata
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 802
ครั้นแล้ว คณะของเจียงซุ่ยฮวนก็พากันกลับโดยสารรถม้าสองคัน ส่วนเจียงอวี่กับจางรั่วรั่วนั่งรถม้าคันเดียวกันคืนนั้น ทั้งสองขี่ม้าตัวเดียวกัน แม้จะใกล้ชิดกันนัก แต่เพียงมองดูทิวทัศน์เบื้องหน้า ฟังเสียงสายลมหวีดหวิวผ่านใบหูก็ไม่รู้สึกอึดอัดแม้ไร้คำพูดทว่าวันนี้เมื่อนั่งอยู่ในรถม้าเงียบสงัด ทั้งสองกลับนั่งห่างกันนัก มีเพียงเสียงลมหายใจของอีกฝ่ายที่ได้ยิน ทำเอาบรรยากาศกระอักกระอ่วนไปชั่วครู่ไม่นานนัก เจียงอวี่ก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้นก่อน เอ่ยว่า “เจ้ายังอยากเรียนการฝึกม้าอยู่หรือไม่”ดวงตาของจางรั่วรั่วสว่างวาบ รีบขยับเข้ามาใกล้ “อยากสิ!”ครานี้กลับเป็นเจียงอวี่ที่ออกอาการกระอักกระอ่วน ขยับตัวเลี่ยงออกเล็กน้อย “ข้าจะสอนเจ้าสองอย่างง่าย ๆ”เขาเป่าปากเบา ๆ หนึ่งครั้ง “เสียงนี้ไว้ให้ม้ายืนขึ้น”“ฟังดูง่าย” จางรั่วรั่วลองเป่าตาม แต่กลับเป่าไม่ถูกเสียง จึงพูดอย่างห่อเหี่ยวว่า “นึกว่าง่าย แต่เป่ายากจริง ๆ”“ไม่เป็นไร ค่อย ๆ ฝึกไป” เจียงอวี่พูดอย่างอดทน “ตอนข้าเรียนก็ใช้เวลานานกว่าจะทำได้”จางรั่วรั่วเอียงคอเล็กน้อยอย่างสงสัย “เจ้าดูเป็นคนดีคนหนึ่ง เหตุใดแต่ก่อนไม่ดีต่อซุ่ยฮวนนักหรือ”
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 801
เขารับขนมลูกท้อมา ก่อนจะกล่าวว่า “ขอบใจเจ้ามาก”เมื่อแบ่งขนมลูกท้อจนครบถ้วนแล้ว จางรั่วรั่วก็กระพริบตาปริบ ๆ มองไปยังเจียงซุ่ยฮวน “ซุ่ยฮวน เจ้าคือเจ้าของวันเกิด เจ้ากินก่อนเถิด”“อืม” เจียงซุ่ยฮวนมิได้ปฏิเสธ กัดลงไปหนึ่งคำอย่างไม่ลังเลรอยยิ้มที่มุมปากของนางชะงักไปชั่วครู่ แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ พลางกล่าวยิ้มๆ ว่า “อร่อยดี”“จริงหรือ นางทำขนมลูกท้อครั้งแรก จะอร่อยได้ถึงเพียงนั้นเชียวหรือ” ฉู่เฉินเอ่ยอย่างไม่ปักใจเชื่อนักเจียงซุ่ยฮวนยกถ้วยชาขึ้นจิบหนึ่งคำ กล่าวด้วยท่าทางสำรวมว่า “จริง ท่านลองชิมดูก็รู้”“ข้าลองเองก็ได้” ฉู่เฉินหยิบขนมลูกท้อขึ้นมากัดคำใหญ่เขาเคี้ยวไปสองคำ ตาซ้ายเบิกโพลง ตาขวาหรี่ลงทันที สีหน้า...ยากจะพรรณนา“ว้าย! คุณชายฉู่ตาเหล่เสียแล้ว!” หงหลัวอุทานออกมาฉู่เฉินกลืนของในปากลงอย่างยากลำบาก แล้วเอ่ยเสียงตื่นเต้นว่า “อร่อยมาก! ข้าไม่เคยกินขนมอร่อยถึงเพียงนี้มาก่อนเลย!”“พวกเจ้ากินเร็วเข้าเถิด! อร่อยจริงๆ นะ!”เหล่าคนทั้งหลายเห็นเขาแสดงท่าทีเกินจริงเช่นนั้น ต่างก็หยิบขนมขึ้นมากัดคำหนึ่งเว้นเสียแต่เจียงซุ่ยฮวนที่ยังคงดื่มชาอย่างสงบ สีหน้าของคนอื่นล้วนเต็มไ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 800
เจียงอวี่ถึงกับประหลาดใจ ชี้มาทางตนเองพลางถามว่า “ข้าก็ไปด้วยได้หรือ”เจียงซุ่ยฮวนเปิดสมุดบัญชีพลางพลิกดู พอได้ยินเช่นนั้นก็มิได้เงยหน้าขึ้น ตอบเรียบ ๆ ว่า “หากท่านไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร ข้ามิได้บังคับ”“ไป ๆ ๆ !” เจียงอวี่พยักหน้ารัว “ข้าไป!”“ดี เช่นนั้นก็ไปกันเถอะ” เจียงซุ่ยฮวนเก็บสมุดบัญชี ลุกขึ้นหยิบม้วนภาพและกล่องส่งให้ลิ่วลู่ “เจ้าช่วยเอาสองสิ่งนี้ไปไว้บนรถม้าให้ข้าด้วย”“ระวังหน่อย อย่าให้ยับเชียว”พอเห็นนางใส่ใจภาพวาดนี้ถึงเพียงนี้ เจียงอวี่ก็พลันปลาบปลื้มในใจขณะนั้น ไป๋หลีอุ้มเสี่ยวถังหยวนเดินลงมาจากชั้นบน พลางกล่าวอย่างลนลานว่า “คุณหนูน้อยดูเหมือนจะหิว เอากระพรวนยัดใส่ปากเพคะ”เจียงซุ่ยฮวนรับตัวเสี่ยวถังหยวนมาไว้ในอ้อมแขน แล้วสั่งไป๋หลีว่า “ไปตามแม่นมกับยวี่จี๋พวกนั้นมาด้วย เราจะกินข้าวเย็นด้วยกันที่หอเยว่ฟาง”“แล้วก็ช่วยเอาของในรถม้าไปวางไว้บนชั้นหนังสือในห้องหนังสือด้วย”“เพคะ” ไป๋หลีรับคำ ก่อนจะหมุนตัวออกไป จูงรถม้าจากไปเจียงอวี่ลูบจมูกตัวเองอย่างเก้อเขิน เดิมทีเขานึกว่าเจียงซุ่ยฮวนเริ่มเห็นเขาเป็นพี่ชายแล้ว ถึงได้เชิญไปกินข้าวด้วยคาดไม่ถึง แม้แต่พ่อบ้านกับแม่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 799
เบื้องหน้าของฉู่เฉินคือสาวใช้วัยราวสิบสี่สิบห้าสองคน ใบหน้าผุดผ่องน่ารัก ทั้งคู่สวมอาภรณ์สีชมพูอมส้มสดใสหนึ่งในนั้นกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “เจ้าทำหน้าทำตาอะไรเยี่ยงนี้ พวกข้าหน้าตาน่ากลัวนักหรือ”ฉู่เฉินกลืนน้ำลายอย่างยากเย็น เพราะสาวใช้ทั้งสองหาได้น่ากลัวไม่ ที่น่าหวั่นเกรงยิ่งกว่าคือสตรีเบื้องหลังพวกนาง... คือพระสนม "โจวกุ้ยเฟย" ที่เขาไม่ได้พบมานานนั่นเองแม้ทุกครั้งที่เขาออกจากเรือนจะแปลงโฉมเล็กน้อย เพื่อไม่ให้ผู้คนจดจำได้ง่าย แต่ทันทีที่เห็นหน้าของโจวกุ้ยเฟย หัวใจก็เต้นแรงจนไม่อาจควบคุมเขายกมือปิดหน้าครึ่งหนึ่ง พลางพูดตะกุกตะกักว่า “พวกเจ้ามาผิดทางแล้ว ที่นี่มิใช่ร้านหยงเยว่เก๋อ”สาวใช้คนหนึ่งเท้าสะเอว ชี้นิ้วไปยังป้ายเหนือศีรษะเขา “เจ้าคนผู้นี้ช่างไร้ยางอาย! ป้ายก็เขียนอยู่ว่า ‘หรงเยว่เก๋อ’ ยังจะกล้าปฏิเสธอีก!”“เจ้าคิดจะเล่นตลกอันใดกันแน่!”ฉู่เฉินสวนกลับอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “ในเมื่อเจ้ารู้แล้ว เหตุใดยังจะถามอีก จงใจหาเรื่องชัด ๆ!”พูดจบ เขาก็คว้าเก้าอี้ตัวเตี้ยนั้นวิ่งปรู๊ดเข้าไปในหอเยว่ฟางทันทีสาวใช้กระทืบเท้าด้วยความโมโห “พระสนมเพคะ! ท่านทรงเห็นหรือไม่เพคะว่าคนผู้นี้ไร้ม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 798
ฉู่เฉินยิ้มด้วยความดีใจ “เรื่องนี้ให้ข้าจัดการได้เลย เจ้าวางใจเถิด”“อยู่บ้านทุกวันจนเบื่อจะตายอยู่แล้ว วันนี้ในที่สุดข้าก็ได้ออกมาทำงานสักที!”เขายกเก้าอี้เตี้ยออกมานั่งเฝ้าหน้าประตู ผ่านไปไม่นาน ชายชราผู้พูดด้วยสำเนียงแปร่งก็เดินเข้ามาถามว่า “ที่นี่กำลังรับคนทำงานใช่หรือไม่”“อะไรนะ” ฉู่เฉินนึกอยู่พักหนึ่งก่อนโบกมือปฏิเสธ “ลุง ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่จะหารับคน”ชายชราหันหน้ามาขมวดคิ้ว “อ้าว ที่หน้าประตูเขียนไว้ไม่ใช่หรือ กำลังรับสมัครคนงาน เดือนละสามสิบตำลึง”คราวนี้ฉู่เฉินเข้าใจแล้ว จึงพยักหน้า “ใช่แล้วลุง ที่นี่กำลังรับสมัครคนงาน ท่านจะให้ลูกหลานมาสมัครหรือ”“ข้าดูไม่เหมาะสมหรือ” ชายชราถามกลับ“ท่านงั้นหรือ” ฉู่เฉินพิจารณาอีกฝ่าย ชุดที่ชายชราสวมใส่นั้นบางและขาด แม้จะซักอย่างสะอาดสะอ้าน แต่ก็ยังดูออกว่าเขายากจนฉู่เฉินเริ่มสงสัย แม้ในเมืองหลวงแม้จะมีคนยากจนอยู่บ้าง แต่ก็มักอยู่กันอีกฟากหนึ่งของเมือง แทบไม่มาถึงย่านนี้เลยอีกทั้งสำเนียงพูดของชายชราก็ไม่ใช่คนเมืองหลวง แล้วคนแก่ป่านนี้จะมาสมัครงานถึงที่นี่ทำไมกันด้วยความสงสัย เขาจึงถามว่า “ลุงอายุเท่าไหร่แล้ว มาจากที่ใด”ชายชราไอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 797
เจียงซุ่ยฮวนเก็บรอยยิ้มบนใบหน้า กล่าวเบา ๆ ว่า “ใช่”เจียงอวี่เม้มริมฝีปาก ไม่กล่าวอันใด ดวงตาฉายแววหลากหลายอารมณ์ ทั้งรู้สึกผิด เสียใจ และอับอายเจียงซุ่ยฮวนนึกในใจ ตนกับเจ้าของร่างเดิมเกิดวันเดียวกัน เจียงอวี่ตกใจเช่นนี้ แสดงว่าเขาไม่รู้วันเกิดของเจ้าของร่างเดิม หรือไม่ก็ลืมไปเสียแล้ว“น้องสาว ข้า...” เจียงอวี่ก้าวมาข้างหน้าสองก้าว แต่กลับหยุดลง ไม่รู้จะเอ่ยสิ่งใดออกมาวันนี้เขามาเยี่ยมเสี่ยวถังหยวน นำของขวัญมากมายติดมือมา แต่กลับไม่มีสักชิ้นที่เป็นของเจียงซุ่ยฮวนตั้งแต่เด็กจนโต เจียงเม่ยเอ๋อร์มักมาทวงของขวัญล่วงหน้าหลายวัน ทว่าเจียงซุ่ยฮวนกลับเงียบงันราวกับไม่เคยต้องการสิ่งใดเลยทุกปีในวันนี้ จวนโหวมักจัดงานวันเกิดให้เจียงเม่ยเอ๋อร์แม้เจียงเม่ยเอ๋อร์กับเจียงซุ่ยฮวนจะเกิดวันเดียวกัน แต่ผู้คนกลับยึดติดว่ามีเพียงเจียงเม่ยเอ๋อร์ที่สมควรได้รับการฉลอง จนมองข้ามเจียงซุ่ยฮวนไปอย่างสิ้นเชิงนานวันเข้า เจียงอวี่ก็ลืมสนิทไปว่าวันนี้ก็เป็นวันเกิดของเจียงซุ่ยฮวนเช่นกันเขาไม่กล้ามองตาเจียงซุ่ยฮวน ก้มหน้าเดินไปทางประตู “น้องสาว รอข้าสักครู่ ข้าจะกลับมาโดยเร็ว”เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยเรียก “ห
Maaari mong magustuhan
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย682.8K viewsปีศาจน้อยของแม่ทัพคลั่งรัก
ชาไทยเย็น11.7K viewsจวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ30.7K viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย210.4K viewsนางร้ายเร่ารัก
วอลจู169 viewsทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ10.0K viewsกำราบรักท่านหญิงจอมพยศ
มี่เยี่ยน1.9K viewsฮองเฮาจอมซุ่มซ่ามของเจิ้น
Yuyueyuan123 views
